Dziedziczny niedobór czynnika XIII

Wprowadzenie do dziedzicznego niedoboru czynnika krzepnięcia XIII Dziedziczny niedobór czynnika krzepnięcia XIII jest rzadkim recesywnym dziedzicznym niedoborem czynnika krzepnięcia W osoczu pacjentów z dziedzicznym niedoborem czynnika krzepnięcia XIII aktywność i antygen FXIII-A są zwykle niewykrywalne, a poziom FXIII-B jest obniżony. Jednak nadal można go wykryć. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,00001% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: obrzęk

Dziedziczna etiologia niedoboru czynnika XIII

Przyczyna choroby:

Czynnik osocza XIII jest tetrameryczną glikoproteiną składającą się z dwóch podjednostek i dwóch podjednostek b, mianowicie a2b2, o masie cząsteczkowej około 340 kD. Białko łańcucha a ma cysteinę w miejscu aktywnym działającą jako amidaza. Łańcuch b nie ma działania enzymatycznego i pełni funkcję białka nośnikowego. Trombina rozszczepia wiązanie peptydu argininy 37-glicyny 38 łańcucha i odsłania aktywne miejsce cysteiny w celu aktywacji czynnika XIII i aktywowanego czynnika XIII ( XIIIa) jest transamidazą, która przy udziale jonów wapnia katalizuje wiązanie wodorowe między monomerami fibryny i multimerami i przekształca je w wiązania amidowe wiązania kowalencyjnego, tj. Tworzy γ-glutaminę ε wiązanie lizyny, które zwiększa stabilność skrzepu fibrynowego, a czynnik XIIIa sieciuje przez łańcuch A fibryny i hamuje plazminogen przyłączony do usieciowanej fibryny, do fibrynolizy Odporny, czynnik XIIIa sieciuje również α2-antyplazminę do fibryny, co również zwiększa odporność na fibrynolizę, poważny niedobór czynnika XIII powoduje, że fibryna jest niestabilna i łatwo rozpuszczalna oraz osłabia hamowanie plazminogenu i Sieciowanie α2-antyplazminy w celu utworzenia skrzepów krwi Odporność roztwór osłabiona, powodując krwawienie, które charakteryzuje się upośledzeniem występuje po urazie.

Czynnik XIII występuje nie tylko w osoczu, ale także w płytkach krwi, megakariocytach i jednojądrzastych makrofagach. Czynnik XIII w osoczu ma strukturę a2b2, podczas gdy czynnik XII w powyższych komórkach nie ma łańcucha b, a cząsteczka ma strukturę a2. Wielo-fenotypowa ekspresja czynnika XIII może być związana z tym rozkładem i różnicą w strukturze molekularnej Chociaż łańcuch b jest nieobecny, czynnik a2 X2 utworzony w komórce ma również sieciowanie fibryny, a specjalna funkcja czynnika XIII w komórce wciąż nie jest jasna. Zrozum, że terapia infuzyjna sugeruje jej funkcję fizjologiczną, objawy krwawienia ustają po infuzji, czynnik XIII w osoczu wzrasta, ale nie może wytworzyć całkowicie normalnego skrzepu krwi, ponieważ niektórzy pacjenci nie mają czynnika XIII w osoczu i komórkach, infuzja Leczenie tylko korygowało niedobór czynnika XIII w osoczu, co sugeruje, że czynnik XIII wewnątrzkomórkowy może odgrywać rolę w wytwarzaniu prawidłowych zakrzepów krwi.

Gen kodujący białko łańcucha a znajduje się na szóstej parze chromosomów (6p24-p25), podczas gdy gen łańcucha b znajduje się na pierwszej parze chromosomów (1q31-q32.1) Oprócz czynnika tetramerycznego XIII w osoczu również nie występuje. Stężenie wolnego białka łańcucha b, wolnego białka b jest prawie stałe u zdrowych ludzi, heterozygotycznych i homozygotycznych pacjentów, więc niedobór czynnika XIII jest spowodowany brakiem białka łańcucha a zmiana łańcucha a powoduje również stężenie łańcucha b w kompleksie a2b2. Zmiana, ale wolny łańcuch b jest nadal prawie stały, heterozygotyczni pacjenci mają te białka czynnika XIII, hemostatyczny mechanizm jest normalny, kliniczny czynnik krwawienia występuje, gdy stężenie czynnika XIII jest mniejsze niż 1%, a stężenie 2% do 3% może sprawić Krwawienie ustaje, okres półtrwania czynnika X wynosi około 10 dni, więc można podać niewielką ilość osocza, aby osiągnąć cele terapeutyczne. Zgłoszono tylko 3 przypadki niedoboru białka łańcucha B powodującego niedobór XIII. Wyjaśniono wiele defektów genu łańcucha a. Często występują również mutacje nonsensowne, mutacje insercyjne, delecje zasad i tak dalej.

Patogeneza:

FXIII-A i FXIII-B mają różne kody genów odpowiednio na chromosomach 6 i 1, z których jeden ma długość 200 kb i składa się z 15 eksonów, a drugi ma długość 28 kb i składa się z 12 eksonów. Spośród 50 znanych mutacji genowych 47 znajduje się w genie A, a 3 w genie B. Znaleziono w sumie 26 mutacji missense, 4 mutacje nonsensowne, 8 mutacji w miejscu rozszczepienia i 11 małych. Delecja (insercja) i 1 duża delecja, nie ma oczywistego gorącego punktu w miejscu mutacji genu, który jest rozmieszczony w wielu miejscach genu FXIII. Badania wykazały, że mutacja FXIII często prowadzi do obniżonej stabilności białka i produkcji wewnątrzkomórkowej. Degradacja.

Shanghai Ruijin Hospital Shanghai Institute of Hematology wykorzystał test rozpuszczania mocznika i antygen FXIII (FXIII: Ag) do zdiagnozowania probantów z dwóch rodzin jako niedobór czynnika XIII. Do pomiaru genu FXIIIα zastosowano PCR, sekwencjonowanie nukleotydów i RT-PCR. Wyniki mRNA i innych metod wykazały, że proband z rodziny 1 znajdował się na 1241 pozycji eksonu 10 od C → G, co dało Ser413 → Trp (TCG → TGG); rodzice proband byli małżeństwem z bliskimi krewnymi na poziomie DNA. Istnieją również mutacje w tym samym locus, które są heterozygotyczne. Proband z rodziny 2 i ich siostry w eksonie 232 nukleotydy z C → T, w wyniku czego Arg77 → Cys (CGC → TGC); rodzice probandu W przypadku bliskich krewnych ojciec i ojciec mieli tę samą mutację w miejscu na poziomie DNA, a powyższe dwie mutacje doprowadziły do ​​braku czynnika XIII odpowiednio w rodzinie 1 i rodzinie 2. Te dwie mutacje genowe zgłoszono po raz pierwszy.

Dziedziczna zapobieganie niedoborowi czynnika krzepnięcia XIII

Pacjenci, którzy rozpoczynają leczenie profilaktyczne w dzieciństwie, mogą przeżyć, ponieważ 2% do 5% czynnika FXIII może zaspokoić potrzebę hemostazy, a okres półtrwania FXIII jest dłuższy (11 do 14 dni), dlatego odstęp 1 Leczenie można osiągnąć, zastępując leczenie (takie jak krioprecypitat lub koncentrat osocza) na miesiąc Częstość występowania krwawienia doustnego i pooperacyjnego u pacjentów z niedoborem czynnika XIII jest stosunkowo mniejsza niż w przypadku innych czynników krzepnięcia, które wpływają na tworzenie trombiny, a gojenie się ran jest słabe. Częstość występowania nie jest tak wysoka, jak się spodziewano Ogólnie biorąc, o ile właściwe jest leczenie zapobiegawcze, niedobór czynnika XIII można przekształcić z bardzo niebezpiecznej choroby krwotocznej w chorobę łagodną klinicznie, ale powodzenie leczenia zapobiegawczego jest bardzo duże. Zakres jest w dużej mierze związany ze zdolnością do wczesnego postawienia diagnozy, ale w większości krajów rozwijających się diagnoza ta jest często trudna do wdrożenia.

Dziedziczny czynnik krzepnięcia XIII nie ma powikłań Obrzęk powikłań

Krwiak w tkance głębokiej może ściskać pobliskie naczynia krwionośne, powodując martwicę tkanek. Ucisk nerwu może powodować ból kończyny lub miejscowy, drętwienie i atrofię mięśni. Ucisk naczyń krwionośnych może powodować martwicę niedokrwienną lub przekrwienie i obrzęk odpowiedniego miejsca zaopatrzenia w krew. Krwawienie z dolnej części jamy ustnej, tylnej ściany gardła, gardła i szyi może powodować trudności w oddychaniu, a nawet uduszenie. Pacjenci mogą nie być w stanie całkowicie wchłonąć krwi z powodu powtarzającego się krwotoku w jamie stawowej, co prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego, zgrubienia błony maziowej, zwłóknienia, zwyrodnienia i martwicy chrząstki, ostatecznie sztywności, deformacji stawu, zaniku mięśni obwodowych, co powoduje ograniczone normalne czynności.

Objawy dziedzicznego niedoboru czynnika krzepnięcia XIII Częste objawy Krwawienie dziąseł Krwawienie po ekstrakcji zęba Bardziej niż krwawienie z nosa Skąpica Krwiomocz Krwiomocz Objętość miesiączkowa Bardziej wrodzony niedobór czynnika X

Objawy krwotoczne niedoboru czynnika XIII są zwykle poważniejsze, szczególnie w dzieciństwie, gdy może wystąpić śmiertelny krwotok z pępowiny i krwotok z ośrodkowego układu nerwowego, krwotok z pępowiny może wystąpić u 80% nieleczonych pacjentów i może wystąpić krwawienie z ośrodkowego układu nerwowego. Współczynnik ten wynosi również 30% We wszystkich niedoborach czynników krzepnięcia, w tym hemofilii A i hemofilii B, niedobór czynnika XIII ma największe prawdopodobieństwo ciężkiego krwawienia, dlatego niedobór czynnika XIII jest również najłatwiejszym do wykrycia i wczesnym rozpoznaniem. .

Badanie dziedzicznego niedoboru czynnika krzepnięcia XIII

Wszystkie powszechne testy przesiewowe krzepnięcia są normalne. Eksperymenty te oparte są na tworzeniu skrzepów fibrynowych. Czynnik XIII nie bierze udziału w tworzeniu skrzepów (tj. Fibrynogen staje się fibryną) i procesie krzepnięcia w powyższych etapach. Powszechnie stosuje się badania przesiewowe czynnika XIII. Brak badań laboratoryjnych jest testem stabilności skrzepu: umieszczenie skrzepu fibrynowego w 5M roztworze mocznika lub 2% kwasie octowym lub 1% roztworze kwasu monochlorooctowego, rozpad skrzepu w ciągu 24 godzin wskazuje na poważny niedobór czynnika XIII (<1) %) lub α2-antyplazmina ma poważny niedobór. Negatywne wyniki testu często powodują pominięcie diagnozy u pacjentów z niskim czynnikiem XIII, ale bez całkowitego niedoboru (1% z E) oraz u niektórych pacjentów z inhibitorami czynnika XII. Oczywiście trudniej jest zidentyfikować Zygo.

Ponadto, metoda potwierdzania aktywności enzymu i stężenia białka oraz brak typowania czynnika XIII, metoda infiltracji białka (takiego jak kazeina) znakowaną radioaktywnie substancją aminową w skrzepie fibrynowym pacjenta, metoda immunochemiczna i Skanowanie odbywa się poprzez ilościowe określenie sieciowania łańcuchów γ i α. Metody te są czułe i wrażliwe, a także są stosowane do określenia okresu półtrwania preparatów terapeutycznych w organizmie w celu ułatwienia leczenia. Istnieją dwa rodzaje niedoboru czynnika XIII: najczęstszy rodzaj homozygotycznego białka I aktywność enzymu nie jest mierzona (<1%), białko b wynosi około 50% normalnego poziomu, heterozygotyczne białko około 50% normalne, białko b około 80%; inny rzadki typ występuje w języku japońskim i włoskim Człowiekiem, charakteryzującym się niedoborem białka b i niskim poziomem białka, jest 1 pacjent z białkiem 24% i białkiem b około 2%, okres półtrwania białka tylko 3 dni, znacznie niższy niż normalny, czynnik płytkowy XII jest normalny, pacjenci mają krwawienie Objawy, tylko niewielka liczba przypadków (<3%) w najczęstszych typach ma niewielką ilość wykrywalnego białka.

Diagnoza i identyfikacja dziedzicznego czynnika krzepnięcia XIII

Według historii medycznej, objawów klinicznych i badań laboratoryjnych diagnoza tej choroby nie jest trudna, ponieważ wszystkie badania przesiewowe krzepnięcia są prawidłowe, identyfikacja z innymi chorobami krwotocznymi oraz wrodzonym niedoborem α2-antyplazminy i wrodzonymi Identyfikacja niedoboru inhibitora aktywatora plazminogenu-1 (PAI-1), z których oba są mniej powszechne niż choroba krwotoczna z niedoborem czynnika XIII, również autosomalne recesywne, objawy krwawienia Podobnie jak w przypadku niedoboru czynnika XIII, ale występuje hiperfibrynoliza, redukcja fibrynogenu; identyfikacja nie jest trudna, pomocne jest zidentyfikowanie leczenia klinicznego, pacjenci z niedoborem czynnika XIII muszą otrzymać infuzję produktów krwiopochodnych, pojedynczo Stosowanie leków przeciwfibrynolitycznych, takich jak kwas 6-aminokapronowy, nie jest skuteczne, a dwa ostatnie leki dobrze je wykorzystują.

Zasadniczo nie mylić z innymi chorobami.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.