Nietrzymanie stolca u osób starszych

Wprowadzenie Nietrzymanie stolca lub nietrzymanie odbytu odnosi się do defekacji i deflacji, które nie są kontrolowane co najmniej dwa razy dziennie lub dłużej. Jest to stan kliniczny o różnych przyczynach patofizjologicznych z różnych przyczyn. Objawy Częstość występowania osób starszych wynosi około 1%, a starsi pacjenci są częściej i częściej niż kobiety.

Przyczyna

Zmiany właściwości stolca:

Normalny ruch jelit wymaga właściwego czucia odbytniczo-odbytniczego. Receptor dna miednicy jest uważany za bardzo ważny w wykrywaniu obecności kału w odbytnicy. Pacjenci z blokowaniem kału i przelewem nietrzymania kału mają zmniejszone czucie odbytnicze, urazowe i idiopatyczne U pacjentów z nietrzymaniem moczu (idiopatyczne nietrzymanie stolca) może wystąpić nieprawidłowość kanału odbytu, idiopatyczne nietrzymanie stolca lub neurogenne nietrzymanie stolca, które wynika z kontroli mięśni prążkowanych dna miednicy i zewnętrznego zwieracza odbytu w celu postępującego uszkodzenia neurologicznego i wewnętrznego zwieracza. Spowodowane przez spadek. Takie jak zespół jelita drażliwego, choroba zapalna jelit, biegunka zakaźna, nadużywanie środków przeczyszczających, zespół złego wchłaniania, zespół krótkiego jelita, zapalenie jelit wywołane promieniowaniem.

Nieprawidłowa pojemność jelitowa lub zgodność:

Choroba zapalna jelit. Wada objętości odbytnicy. Niedokrwienie odbytnicy Choroba naczyniowa kolagenu. Guzy odbytnicy Zewnętrzna kompresja odbytnicy. Przyczyną nietrzymania stolca u osób starszych może być blokada kału, nieprawidłowe odczuwanie odbytnicy, zmniejszone ciśnienie zwieracza odbytu, zaburzenia czynności nerwowo-mięśniowej, demencja, jatrogenne i tak dalej.

Nieprawidłowe odczucie w odbycie:

Zmiany w układzie nerwowym. Nietrzymanie moczu

Zaburzenia zwieracza lub dna miednicy:

Wada anatomii zwieracza. Mięśnie dna miednicy tracą unerwienie. Wrodzone anomalie.

Patogeneza

Normalna aktywność defekacji jest przypadkową aktywnością odruchu warunkowego w regulacji neuroendokrynnej. Jest to złożony proces fizjologiczny obejmujący wiele układów. Kał lub gaz w okrężnicy, po mimowolnym ruchu rytmicznego skurczu okrężnicy i odruchu okrężnicy żołądka dociera do dolnej części odbytnicy. Stymuluj baroreceptor ściany odbytnicy. Kiedy ciśnienie w jamie ustnej osiągnie określony próg, nerw współczulny jest wzbudzony, odbytnica jest poszerzona, zwieracz wewnętrzny zostaje skurczony, a krypta odbytu jest stymulowana do wytworzenia wrażenia. Centrum defekacji jest ponownie wprowadzane do obszarów czuciowych i motorycznych kory mózgowej. Kiedy kora mózgowa jest zwolniona z defekacji, zewnętrzny zwieracz i mięsień łonowo-odbytniczy są rozluźnione i może wystąpić aktywność defekacji.

Mechanizm nietrzymania stolca nie jest w pełni poznany Kontrola normalnego ruchu jelit zależy od wielu czynników: funkcji mózgu, objętości i konsystencji kału, przenoszenia okrężnicy, rozszerzania się odbytnicy, funkcji zwieracza odbytu i wrażliwości odbytnicy. I odruch odbytu, itp., Jeden lub więcej z tych czynników może powodować nietrzymanie stolca.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie elektrolitowe krwi metodą kolonoskopii

Częściowa kontrola

Badanie analne może być wykorzystane do zrozumienia obecności lub braku lokalnych czynników prowadzących do nietrzymania stolca.

(1) Kontrola wzrokowa: należy zwrócić uwagę na obecność lub brak zanieczyszczenia kałem, wrzodów, wyprysku, blizn skórnych, wypadania błony śluzowej, rozszerzania odbytu i tak dalej.

(2) odnosi się do diagnozy: uwaga na kurczliwość zwieracza odbytu, napięcie pierścienia odbytu i tak dalej.

(3) Endoskopia: obserwuj kolor błony śluzowej odbytnicy, z wrzodami lub bez, zapalenie, krwawienie, guzy, zwężenie i przetoka odbytu.

2. Badanie laboratoryjne

Funkcja odbytu ma złożony mechanizm, który obejmuje wiele różnych czynników, które pozwalają na defekację i utrzymanie samokontroli w dowolnym momencie, dlatego specjalne badanie może przetestować jeden aspekt tego mechanizmu, a ocena kliniczna musi być rozważona na podstawie różnych wyników badania. Typowe testy diagnostyczne do oceny dna miednicy i funkcji zwieracza obejmują:

(1) Manometria anorektalna: w tym ciśnienie spoczynkowe kontrolowane przez wewnętrzny zwieracz odbytu, maksymalne ciśnienie, gdy zewnętrzny zwieracz swobodnie się kurczy, oraz percepcyjny próg stymulacji podczas rozkurczu oraz ciśnienie spoczynkowe i maksymalne ciśnienie zmniejszone podczas nietrzymania stolca.

(2) Elektromiografia: Jest to obiektywna podstawa do odzwierciedlenia fizjologicznych działań mięśni dna miednicy i zwieraczy oraz zrozumienia lokalizacji i zakresu uszkodzeń nerwów i mięśni.

(3) Angiografia defekacji: Można rejestrować zmiany dynamiczne podczas defekacji, a stan mięśnia łonowo-odbytniczego i stopień obrażeń można oszacować na podstawie zmiany kąta odbytnicy.

(4) Test lewatywy z soli fizjologicznej: Podczas siedzenia do odbytnicy wstrzyknięto 1500 ml normalnej soli fizjologicznej, i zarejestrowano ilość wycieku i maksymalną ilość retencji, aby zrozumieć zdolność samokontroli defekacji, a ilość retencji zmniejszyła się lub wyzerowała, gdy stolec był nietrzymany.

(5) Mapa ultrasonograficzna kanału odbytu: może dokładnie określić lokalizację i asymetrię defektu zwieracza odbytu, mierząc grubość wewnętrznego zwieracza.

Badanie bakteriologiczne stolca w poszukiwaniu patogenów.

Pomocny może być zwykły film brzuszny, lewatywa baru, kolonoskopia i znalezienie przyczyny nietrzymania kału.

Diagnostyka różnicowa

Diagnoza

Dokładne przesłuchanie i badanie fizykalne mogą zidentyfikować przyczynę większości nietrzymania stolca, radiologia przed leczeniem i fizjologia mogą potwierdzić diagnozę, powiązane zaburzenia czynności przewodu pokarmowego i wykrycie wad zwieracza odbytu mogą dostarczyć obiektywnych podstawowych informacji.

1. Konsultacje

50% pacjentów z nietrzymaniem stolca nie podejmuje inicjatywy, aby skarżyć się na objawy. O ile nie pytano szczegółowo, sztuką jest pytanie o historię medyczną. Podczas wizyty pacjenta obowiązkiem lekarza jest zachęcenie pacjenta do opracowania historii medycznej i poprowadzenia go lub bezpośredniego zapytania o sytuację.

(1) Historia medyczna: aby zrozumieć, czy dochodzi do operacji, urazu porodowego, historii urazu, przebiegu choroby i leczenia.

(2) Objawy:

1 zdolność samokontroli wypróżniania, niezależnie od tego, czy jest to niewygodne, liczba stolców na dzień, warunki samoopieki;

2 objawy anorektalne, takie jak nieprawidłowe oddawanie moczu, stan kręgosłupa, inteligencja, stan psychiczny i psychiczny.

Diagnostyka różnicowa

Klinicznie należy odróżnić go od biegunki spowodowanej zapaleniem jelit, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, zapaleniem odbytu i przetoką odbytu.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.