Miażdżyca

Wprowadzenie Zespół akromegalii znany jest również jako twardzina układowa i postępująca twardzina układowa. Choroba jest rozproszoną zmianą tkanki łącznej charakteryzującą się zmianami zapalnymi, włóknistymi i zwyrodnieniowymi związanymi z chorobą naczyniową. Zajmuje się głównie skórą (twardziną), błoną maziową i niektórymi narządami wewnętrznymi (takimi jak przełyk, jelito, serce, płuco, nerka itp.). Etiologia tej choroby jest nadal niejasna, a obecnie większość ludzi uważa, że ​​PSS może być chorobą autoimmunologiczną spowodowaną przewlekłą infekcją opartą na pewnym podłożu genetycznym.

Przyczyna

Etiologia tej choroby jest nadal niejasna, a obecnie większość ludzi uważa, że ​​PSS może być chorobą autoimmunologiczną spowodowaną przewlekłą infekcją opartą na pewnym podłożu genetycznym. Podsumowując, w grę wchodzą następujące aspekty:

1. Czynniki genetyczne i środowiskowe: Choroba ma wyraźną historię rodzinną i może być związana z genami takimi jak HLA-DR3, DR6 i C4null.

2. Nieprawidłowości w metabolizmie tkanki łącznej: choroba ma rozległe uszkodzenia tkanki łącznej. Kultura fibroblastów pokazuje, że aktywność syntezy kolagenu jest znacznie zwiększona, i stwierdzono, że gen fibronektyny ma mutację, co prowadzi do nieprawidłowego metabolizmu tkanki łącznej i prowadzi do wystąpienia PSS.

3. Czynniki infekcyjne: Wielu pacjentów często ma ostre infekcje przed wystąpieniem, takie jak zapalenie zatok, dusznica bolesna, zapalenie migdałków, zapalenie płuc, szkarlatyna. Ciała inkluzyjne paramyksowirusa wykryto w mięśniu prążkowanym pacjenta i nerce.

4. Cytokiny: Wiele cytokin może regulować ekspresję składników kolagenu. Na przykład, TGFβ ma nie tylko silny wpływ regulacyjny na macierz zewnątrzkomórkową, ale także wpływa na inne cytokiny, w tym IL-1β, TNFα1, PDGF i podstawowy czynnik wzrostu fibroblastów.

5. Nieprawidłowości immunologiczne: U pacjentów z PSS można wykryć różnorodne autoprzeciwciała (takie jak przeciwciała przeciwjądrowe, przeciwciała przeciw DNA, przeciwciała przeciw ssR-NA, przeciwciała przeciw ekstraktowi skórnemu z twardziny skóry), a liczba komórek B jest zwiększona. Odporność humoralna jest oczywiście zwiększona, a wskaźnik CIC dodatni wynosi aż 50% lub więcej .. Większość pacjentów ma hipergammaglobulinemię, a niektóre przypadki często tworzą się z toczniem rumieniowatym układowym, zapaleniem skórno-mięśniowym, reumatoidalnym zapaleniem stawów i zespołem Sjogrena. Zespół nakładania się.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Globulina w surowicy (G, GL0) przeciw reumatoidalnemu czynnikowi przeciw-RNP

Zgodnie ze standardem klasyfikacji PSS ustanowionym przez American College of Rheumatology w 1980 r .: PSA można zdiagnozować za pomocą jednego z następujących głównych wskaźników lub dwóch wskaźników wtórnych.

1. Główne wskaźniki: proksymalna twarda skóra, symetryczne palce i skóra dłoni lub dłoni, zgrubiałe, zwarte, podobne zmiany widoczne są również w całych kończynach, twarzy, szyi, tułowiu (klatka piersiowa i brzuch).

2. Wskaźniki wtórne:

(1) Powyższe zmiany skórne są ograniczone do palców.

(2) Czubek palca może być wklęsły lub może być cienki. Tkanka opuszki palca jest tracona z powodu obniżonego obszaru w niedokrwiennym opuszku palca.

(3) Zwłóknienie u podstawy płuc: u pacjentów bez pierwotnej choroby płuc występują dna siatkowe, guzki i zwiększona gęstość na dnie obu płuc. Mogą być również rozproszone plamkami lub plaster miodu.

Uszkodzenie nerek PSS można zdiagnozować, gdy u pacjentów z PSS wystąpi białkomocz, nadciśnienie lub azotemia. Jednak wielu pacjentów, szczególnie we wczesnych stadiach choroby, często nie ma widocznego uszkodzenia nerek i jest przeoczonych. Pacjentów z PSS należy łączyć z objawami klinicznymi, angiografią nerek i biopsją nerki, aby poprawić diagnozę uszkodzenia nerek.

Kontrola laboratoryjna:

1. Mocz krwiomocz białkomoczu i obsada granulki.

2. Niektóre próbki krwi można znaleźć we krwi komórek tocznia, szybkość sedymentacji erytrocytów jest normalna lub nieznacznie podwyższona; około połowa pacjentów z elektroforezą białek ma podwyższoną globulinę gamma; BUN we krwi, Scr podwyższone, azot mocznikowy we krwi> 25 mg / dl, obniżone Ccr; Poziomy reniny w osoczu są podwyższone.

3. Badanie immunologiczne:

(1) Czynnik reumatoidalny (RF): u 1/3 pacjentów z PSS stwierdzono RF.

(2) ANA: 70% pacjentów z PSS było pozytywnych na ANA.

(3) Przeciwciało anty-Scl-70: znakowane przeciwciało rozpraszające PSS, występujące u 50% do 60% pacjentów.

(4) przeciwciało anty-centromerowe: znakowane przeciwciało dla zlokalizowanego PSS, 70% do 80% pacjentów z zlokalizowanym PSS ma wynik pozytywny na przeciwciało anty-filamentowe.

(5) Przeciwciało przeciw nukleozydom: od 30% do 40% pacjentów z PSS jest pozytywnych na to przeciwciało, a wskaźnik dodatniego rozproszonego PSS jest wysoki.

(6) Przeciwciała przeciw rybonukleoproteinie (przeciwciała przeciw RNP) i przeciwciała przeciw SS-A (Ro) są czasami dodatnie.

Inne kontrole pomocnicze:

1. Biopsja nerek: Biopsja nerek jest ważnym sposobem oceny uszkodzenia nerek u pacjentów z PSS. Histologicznie uszkodzenie nerek dzieli się na ostre i przewlekłe postacie, co pomaga ocenić nasilenie i klasyfikację uszkodzenia nerek. Ostre zmiany (tętniczy obrzęk mucynopodobny, mała martwica fibrynoidów tętniczych, kłębuszkowa zakrzepica naczyń włosowatych i zawał nerek) są często obserwowane w ostrej oligurycznej niewydolności nerek, z których większość sugeruje poważny stan. Przewlekłe nieaktywne zmiany chorobowe (tętnicze stwardnienie intymne, stwardnienie kłębuszkowe, zanik kanalików nerkowych i śródmiąższowe zwłóknienie nerek) sugerują, że pacjent ma upośledzoną czynność nerek po ostrej niewydolności nerek.

Umiarkowane zmiany przewlekłe są zwykle obserwowane u pacjentów z chorobą przewlekłą, przewlekłą miesiączką lub stabilną chorobą charakteryzującą się niewydolnością nerek i łagodnym białkomoczem z łagodnym nadciśnieniem lub bez. U niektórych pacjentów bez historycznej nefropatii w wywiadzie te nieaktywne zmiany wykryto dopiero podczas sekcji zwłok.

2. Wskazania do biopsji nerek: wskazania do biopsji nerek u pacjentów z PSS są ograniczone i nie są dobrze zdefiniowane. Biopsja nerki ma znaczącą wartość do identyfikacji pacjentów z PSS, toczniowym zapaleniem nerek i mieszaną chorobą tkanki łącznej. Pacjenci z PSS z ostrą niewydolnością nerek, jeśli nie są jednoznacznie zdiagnozowani jako kryzys nerkowy PSS i nie mogą wykluczyć śródmiąższowego zapalenia nerek i innych chorób, mogą zostać zdiagnozowani poprzez biopsję nerki. Ponieważ zmian nerkowych u pacjentów z PSS nie można oszacować na podstawie danych klinicznych i innych danych laboratoryjnych, biopsja nerki może dostarczyć użytecznych informacji do prognozowania PSS.

Postępujące stwardnienie systemowe

3. Patologia nerek: Rzeczywista częstość występowania zmian patologicznych nerek u pacjentów z PSS jest trudna do ustalenia, szacowana na 58–100%. Anatomiczne cechy nerek pacjentów z PSS różnią się w zależności od długości i ciężkości uszkodzenia naczyń nerkowych. U pacjentów z ostrą niewydolnością nerek z ciężkim nadciśnieniem tętniczym lub bez niego rozmiar nerki jest normalny z powodu szybkiego początku uszkodzenia nerek. Powierzchnia nerek pacjentów z ostrą niewydolnością nerek jest drobnoziarnista lub gładka, ale gdy ostra niewydolność nerek występuje na podstawie pierwotnych zmian przewlekłych, powierzchnia nerki pojawia się jako grube cząstki. W ostrej niewydolności nerek nerka jest jasnoczerwona, a kora nerkowa ma dużą liczbę plwociny, wybroczyny i mały krwotok w kształcie klina lub bladożółty obszar zawału. W niektórych przypadkach zawały korowe są bardzo liczne i zespolone ze sobą, co czyni powierzchnię korową płytką nazębną. U pacjentów z łagodną przewlekłą niewydolnością nerek nerki są lekko skurczone, powierzchnia kory jest drobnoziarnista, a kolor jest blady lub brązowy.

(1) Tętnicze zmiany histologiczne: Główne zmiany histologiczne zmian w naczyniach nerkowych u pacjentów z PSS znajdują się w tętnicach międzyzębowych i tętniczkach. Zmiany naczyniowe można podzielić na ostre i przewlekłe. Istnieją dwa rodzaje ostrej choroby naczyniowej: jeden to obrzęk błony śluzowej w celu proliferacji endometrium, a ten typ dotyczy głównie dużych tętnic. Druga to martwica celulozowa, która atakuje głównie małe tętnice. Zmiany te mogą być ogniskowe lub ogólnoustrojowe.

1 faza ostra: śluzowata obrzękowa proliferacja endometrium pojawiła się po raz pierwszy w tętnicy międzyzębowej, niewielka liczba pojawiła się w małej tętnicy łukowej, dużej tętnicy łukowej i tętnicy międzyzębowej. Typowa zmiana zajęcia naczyń to koncentryczny przerost nabłonkowego przerostu obrzęku, komórki są stosunkowo rzadkie, a światło staje się wąskie. Obrzęk komórek śródbłonka, częściowe zrzucanie, luźna zręba endometrium, matryca wybarwiona hematoksyliną-eozyną jest lekko bazofilowa lub przezroczysta, a trójkolorowa barwiona macierz śluzowa jest przezroczysta lub jasnoniebieska. Mała ilość wydłużonych komórek śródmięśniowych jest obecna w matrycy, a komórki te są ułożone w spiralny koncentryczny kształt, tak zwaną strukturę przypominającą „skórkę cebuli”.

Niektóre macierze podobne do mucyny tętniczej zawierają bazofile i podobne do skamielin małe skupiska substancji podobnych do fibryny, które są dodatnie pod względem barwienia fibryny. Szereg różnych złogów fibryny w wąskim świetle, wąskie światło jest często wypełnione zdeponowanymi czerwonymi krwinkami, a resztki czerwonych krwinek są osadzone w głębokiej macierzy intymnej, co stanowi morfologiczną podstawę do zaangażowania mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej w patogenezę tej choroby. .

Środkowa warstwa naczynia krwionośnego jest rozcieńczana i rozszerzana, a zewnętrzna średnica naczynia krwionośnego jest zwiększana wokół rozszerzonej błony wewnętrznej, a metoda barwienia w trzech kolorach pokazuje, że środkowa warstwa naczynia krwionośnego jest nieco utwardzona. Zmiany zewnętrznej błony nie były oczywiste, a niektóre z zewnętrznych błon były lekko zwłóknione, wykazując bardzo małą ilość monocytów. Istnieje niewiele doniesień o nerkowych zmianach ultrastrukturalnych u pacjentów z PSS. Zgodnie z podobną do mucyny proliferacją błony wewnętrznej obserwowaną pod mikroskopem świetlnym, ultrastruktura ostrych zmian tętnic międzyzębowych jest wyściełana koncentrycznie i ma średnią gęstość elektronową. Środkowa warstwa tętnicy międzyzębowej jest cieńsza, z tylko 1 lub 2 warstwami komórek, z których niektóre są zaniknięte, retikulum endoplazmatyczne jest spuchnięte, a fagosomy są zwiększone. Ultrastruktura błony zewnętrznej nie zmieniła się znacząco.

2 Faza przewlekła: Przewlekłe uszkodzenie tętnic jest zwężone z powodu gęstej koncentrycznej elastycznej tkanki wewnętrznej błony wewnętrznej światła i nie ma obrzękowego przerostu błony wewnętrznej błony śluzowej. Hiperplastyczna włóknista elastyczna tkanka jest ciemnoniebieska podczas barwienia trichromatycznego, co wskazuje na obecność bogatej matrycy. Środkowa warstwa naczyń krwionośnych jest zwykle normalna lub lekko utwardzona, ma normalną grubość i nie wykazuje rozszerzania się, jak widać w przypadku ostrego uszkodzenia tętnic. Zmiany zewnętrznej błony nie były oczywiste.

Badanie ultrastrukturalne wykazało, że przewlekłe zmiany tętnicze wykazały pogrubienie błony wewnętrznej. Zagęszczona błona wewnętrzna składała się z gęstej koncentrycznej wewnętrznej warstwy komórek śródmięśniowych. Komórki endometrium były gęsto ograniczone przez macierz błony wewnętrznej i pogrubione. Rozdzielone elastycznymi błonami tkankowymi i wiązkami kolagenu.

Osłonę błony piwnicznej lekko pogrubionych otaczających włókien mięśniowych można zobaczyć w środkowej warstwie naczynia krwionośnego. Małe tętnice o średnicy zewnętrznej od 50 do 15 μm rzadziej wykazują hiperplazję błony śluzowej podobnej do mucyny. Tętniczki PSS wykazują głównie martwicę fibrynoidów, zarówno komórki śródbłonka, jak i włókna mięśni środkowych są spuchnięte i nekrotyczne. Silne eozynofilowe substancje podobne do celulozy zajmują światło naczynia i błony wewnętrznej, a dotknięte naczynia są mocno zwężone lub zablokowane. Czasami niewielka ilość leukocytów polimorfojądrowych, Limfocyty przenikają do uszkodzonej błony wewnętrznej lub przyczepiają się do ściany naczynia. Jest to druga charakterystyczna zmiana uszkodzenia naczyń PSS.

(2) Kłębuszek nerkowy:

1 faza ostra: pacjenci z ciężkim PSS mają różne objawy uszkodzenia kłębuszków nerkowych w fazie ostrej. Zakrzepicę fibrynową można zaobserwować w niektórych małych naczyniach włosowatych cebulowych, które są segmentowe lub małe sferyczne. Depozyty czerwonych krwinek oraz obrzęk i zwyrodnienie komórek śródbłonka w naczyniach włosowatych są powszechne w tych obszarach. Czasami w łagodnych naczyniach włosowatych lub obszarach mezangialnych jest więcej komórek. Częściowa lub całkowita martwica kłębuszków nerkowych w obszarze ostrego zawału. U pacjentów z przełomem nerkowym PSS w komórkach międzykomórkowych może rozwinąć się rozrost.

2 Faza przewlekła: przewlekłe zmiany patologiczne kłębuszków PSS to stwardnienie kłębuszkowe, widoczna koagulacja wewnątrznaczyniowa, niedokrwienie kłębuszków nerkowych, pogrubienie ścianek naczyń włosowatych kłębuszków. Mikroskopia elektronowa wykazała pogrubienie kłębuszkowej błony podstawnej, która może mieć łagodny i nieregularny stopiony proces stopowy.

(3) kanaliki nerkowe i śródmiąższowe: zmiany w kanalikach nerkowych i śródmiąższu u pacjentów z PSS zależą od rozmieszczenia, ciężkości i czasu trwania uszkodzenia naczyń i kłębuszków nerkowych. Martwicę korową obserwuje się w ostrym uszkodzeniu naczyń, obrzęku śródmiąższowym i nacieku limfocytarnym, a krwinki czerwone, białe krwinki i oddzielone kanalikowe komórki nabłonkowe można zobaczyć w przewodzie zbiorczym. W zmianach przewlekłych można zaobserwować łagodny do ciężkiego zanik kanalików, niewielką liczbę nacieków limfocytowych i zwłóknienie śródmiąższowe.

U pacjentów z PSS występuje wiele zmian w immunofluorescencji kłębuszkowej i naczyniowej. Podobnie jak zmiany histologiczne, barwienie immunofluorescencyjne urazów naczyniowych jest zwykle ogniskowe. W ostrym uszkodzeniu IgM, C3 i fibrynogen były silnie dodatnie w błonie wewnętrznej, obserwowano także odkładanie IgG, IgA, C1q i C4. Przewlekłe uszkodzenie naczyń wykazało niewielką ilość odkładania IgM i C3, ale brak odkładania fibrynogenu. Zmiany kłębuszków nerkowych i kanalików są takie same jak tętnice, a najgłębsze zabarwienie, najczęstsze to IgM i C3. W kilku przypadkach zaobserwowano złogi IgG, IgA, C1q i C4.

4. Badanie rentgenowskie: u pacjentów układowych często dochodzi do poszerzenia błony okołozębowej; zanikają perystaltykę przełyku i przewodu pokarmowego, zwężenie dolnego końca, poszerzenie proksymalne, perystaltyka jelita cienkiego, rozszerzenie bliższego jelita cienkiego, zmiana sferyczna worka okrężnicy; Resorpcja kości; pogrubienie dwóch płuc lub zmiany torbielowate; złogi tkanek miękkich w tkance miękkiej.

Diagnostyka różnicowa

Rogowacenie kończyn: rogowacenie połowicze, znane również jako choroba Hopfa. Choroba jest zlokalizowanym rogowaceniem skóry i nadmiernym tworzeniem się ziaren, dziedzicznych chorób skóry spowodowanych tworzeniem się szkarłupni i brodawczaka. Choroba dominuje autosomalnie, zwykle jedno z rodziców jest pacjentem (heterozygotycznym), ryzyko nawrotu u dziecka wynosi 50%, a mężczyźni i kobiety mają równe szanse.

Sinica kończyny: sinica odnosi się do wzrostu stężenia hemoglobiny we krwi, co powoduje zmianę skóry i błon śluzowych w odcieniach niebieskiego i fioletowego, można ją również nazwać plamicą. Akromegalia, początek objawów to zimne kończyny i sinica kończyn. Częściej u młodych kobiet.

Akromegalia: Jest to ważne powikłanie twardziny układowej, ponieważ uporczywe i nawracające wrzody mogą powodować silny ból, infekcję, zgorzel, zaburzenia czynności i pogorszenie jakości życia, powodując wielki ból u pacjentów. Z tego powodu badania nad wrzodami akralnymi w twardzinie stały się gorącym problemem w ostatnich latach.

Niedokrwienie kończyn: Objawy spowodowane niedostatecznym dopływem krwi do kończyn kończyn. Badanie fizykalne można zdiagnozować.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.