Szybkie bicie serca

Wprowadzenie Normalne tętno powinno wynosić od 60 do 90 uderzeń na minutę, a tętno sportowca może być nieco wolniejsze. Mechanizm kontrolujący bicie serca człowieka to: w rdzeniu aorty znajduje się węzeł zatokowy, a stymulacja elektryczna jest wytwarzana spontanicznie. Po przewodzeniu wiązki prąd jest przekazywany do mięśnia sercowego, powodując skurcz mięśnia sercowego. Tymczasem rdzeń w ośrodkowym układzie nerwowym jest biciem serca. Centrum wysyła współczujący nerw, który przyspiesza bicie serca, i nerw błędny, który spowalnia bicie serca. Zwykle nerwy współczulne i błędne znajdują się w równowadze, aw nagłych przypadkach nerwy współczulne są podekscytowane, a bicie serca jest przyspieszane, dzięki czemu krew pompowana przez serce rośnie z każdą minutą, a do całego ciała dostarczana jest większa ilość krwi, aby poradzić sobie z kryzysem. W nocy nerw błędny jest podekscytowany. Aby spowolnić bicie serca, serce zmniejsza dopływ krwi do całego ciała.

Przyczyna

Istnieje wiele przyczyn przyspieszenia bicia serca, zarówno patologicznych, jak i fizjologicznych.

Patologiczny tachykardia jest powszechny w zespole chorej zatoki, a kompensacyjne bicie serca po uszkodzeniu mięśnia sercowego spowodowane jest z różnych przyczyn.

Przyspieszenie fizjologicznego bicia serca jest spowodowane głównie nagłym wzrostem aktywności człowieka. Aby dostosować się do zwiększonego zapotrzebowania na krew w całym ciele po wzroście aktywności, bicie serca zwiększa się, aby dostarczyć więcej krwi, na przykład ze stanu snu do stanu czuwania. Od stanu statycznego do stanu ruchu, od stanu niskiej głośności, takiego jak chodzenie, do szybkiej operacji, takiej jak bieganie; ponadto, od pozycji leżącej do pozycji siedzącej, pozycji stojącej, pozycji siedzącej do pozycji stojącej, ponieważ serce potrzebuje ciśnienia krwi na wyższe miejsce, Musisz także poprawić swoje tętno.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Dynamiczny elektrokardiogram (monitorowanie metodą Holtera) EKG

Diagnozę można postawić za pomocą elektrokardiogramu.

Wprowadzenie do dynamicznego elektrokardiogramu (monitorowanie metodą Holtera):

Holter: Jest to metoda, która przez długi czas rejestruje i kompiluje zmiany EKG w stanie aktywnym i cichym. Znany również jako monitorowanie Holtera.

Dynamiczne wartości EKG (monitorowanie metodą Holtera):

Konwencjonalne EKG może rejestrować przebiegi tylko w stanie spoczynku wynoszącym zaledwie kilkadziesiąt cykli serca, podczas gdy dynamiczny elektrokardiogram może stale rejestrować do 100 000 sygnałów EKG w ciągu 24 godzin, co może poprawić nietrwały rytm ektopowy, szczególnie Jest to wskaźnik wykrywania przemijającej arytmii i przemijającego ataku niedokrwiennego mięśnia sercowego.

Znaczenie kliniczne dynamicznego elektrokardiogramu (monitorowanie Holtera):

1. Diagnoza niedokrwienia mięśnia sercowego.

2. Oceń różne objawy, które mogą być związane z sercem.

3. Ocena leczenia niedokrwienia mięśnia sercowego i arytmii.

4. Ocena działania stymulatora.

5. Obserwacja pacjentów z zawałem mięśnia sercowego.

6. Diagnoza prawidłowego rytmu serca.

Diagnostyka różnicowa

Diagnozę można postawić za pomocą elektrokardiogramu.

Patologiczny tachykardia jest częsty w przypadku zespołu chorej zatoki i kompensacyjnego bicia serca po uszkodzeniu mięśnia sercowego spowodowanym różnymi przyczynami.

Przyspieszenie fizjologicznego bicia serca jest spowodowane głównie nagłym wzrostem aktywności człowieka. Aby dostosować się do zwiększonego zapotrzebowania na krew w całym ciele po wzroście aktywności, bicie serca zwiększa się, aby dostarczyć więcej krwi, na przykład ze stanu snu do stanu czuwania. Od stanu statycznego do stanu ruchu, od stanu niskiego poziomu głośności, takiego jak chodzenie, do stanu wysokiego biegu, takiego jak bieganie; ponadto od pozycji leżącej do pozycji siedzącej, pozycji stojącej, pozycji siedzącej do pozycji stojącej, ponieważ serce potrzebuje ciśnienia krwi do wyższego miejsca, Musisz także poprawić swoje tętno.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.