Dyzartria

Wprowadzenie Dysartria odnosi się do organicznego uszkodzenia układu nerwowo-mięśniowego związanego z ekspresją werbalną, co prowadzi do osłabienia mięśni mięśni głosowych, plwociny, napięcia mięśniowego, słabej koordynacji itp., Powodując niedokładną wymowę, nierówny rym i przepływ. Zaburzenia mowy, takie jak spowolnienie i zaburzenia rytmu. Pacjenci z dyzartrią charakteryzują się głównie niedokładną wymową, niejasnym słownictwem, zmianami werbalnych i słuchowych cech, takich jak dźwięk, wysokość, prędkość, nieprawidłowość rytmu i nadmierne brzmienie nosa, co oznacza, że ​​słowa są niejednoznaczne i nie płynne.

Przyczyna

Najczęstsze przyczyny dyzartrii są następujące:

(1) Choroby mięśni i stawów nerwowo-mięśniowych, takie jak miastenia, zapalenie wielomięśniowe, dystrofia miotoniczna, wrodzona sztywność mięśni, okresowe porażenie i tak dalej.

(2) choroby neurologiczne obwodowe, takie jak zespół Guillain-Barré, błonicze zapalenie wielonerwowe, V, VII, IX, X, XII porażenie nerwów czaszkowych, uszkodzenia dna mózgu (śródczaszkowe i zewnątrzczaszkowe) (takie jak guzy, zapalenie) , wrodzone wady rozwojowe lub choroby naczyniowe itp.).

(3) Prawdziwe porażenie opuszkowe, w tym ostre porażenie opuszkowe i przewlekłe postępujące porażenie opuszkowe. Pierwszy z nich występuje w ostrym zapaleniu wielomięśniowym, zapaleniu pnia mózgu, bocznym zespole rdzeniastym, układzie kręgowo-podstawnym TIA itp., Podczas gdy drugi występuje głównie w jamie rdzeniastej, ucisku rdzenia, stwardnieniu zanikowym bocznym.

(4) paraliż pseudobulbarowy, taki jak rozległe uszkodzenia mózgu lub pnia mózgu, uszkadzający obustronne wiązki korowe pnia mózgu, może powodować paraliż pseudobulbarowy. Często w chorobach naczyniowych, stanach zapalnych, stwardnieniu rozsianym, rozległym urazie głowy, porażeniu mózgowym i tak dalej.

(5) zmiany móżdżku stwierdza się w dziedzicznej ataksji, guzie móżdżku, ropniu, urazie, ostrym zapaleniu móżdżku, stwardnieniu rozsianym, chorobie naczyniowej móżdżku.

(6) zmiany zwojów podstawnych stwierdzone w zwyrodnieniu wątrobowo-soczewkowym, dłoni i stóp, pląsawicy, zespole Parkinsona.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie nerwu gardłowo-gardłowego badanie nerwu podjęzykowego badanie nerwu mózgowego

[objawy kliniczne]

Pacjenci z dyzartrią charakteryzują się głównie niedokładną wymową, niejasnym słownictwem, zmianami werbalnych i słuchowych cech, takich jak dźwięk, wysokość, prędkość, nieprawidłowość rytmu i nadmierne brzmienie nosa, co oznacza, że ​​słowa są niejednoznaczne i nie płynne. W poważnych przypadkach słowa nie są podzielone, a słowa nie są zdaniem, które jest trudne do zrozumienia. W najgorszym przypadku w ogóle nie możesz mówić i nie możesz wydawać dźwięku. Jednak treść i gramatyka wyrażane przez mowę pacjentów z zaburzeniami dyzartrii są często normalne i nie ma trudności ze zrozumieniem języka innych, ale tylko z ekspresją języka mówionego. Dysfartria może być pierwotnym lub jedynym objawem pacjenta lub wtórnym objawem towarzyszącym.

Dysartria spowodowana różnymi przyczynami ma różne cechy kliniczne i często ma specyficzne objawy towarzyszące. Dysfartria górnego uszkodzenia neuronu ruchowego często ma inne objawy „porażenia pseudobłuskowego”, takie jak dysfagia, woda i kaszel, a częściej towarzyszy mu silny płacz, silny śmiech i inne objawy. Dysfunkcje spowodowane uszkodzeniem dolnego neuronu ruchowego często mają dysfagię, a ciężkie przypadki mogą mieć trudności z oddychaniem. Dizartria miogenna często ma osłabienie lub atrofię mięśni tułowia i kończyn. Dysartrii spowodowanej uszkodzeniem móżdżku często towarzyszą objawy, takie jak ataksja, obniżone napięcie mięśni i niestabilna równowaga ruchów kończyn. Dysartria spowodowana przez zmiany w zwojach podstawy może być związana z nieprawidłowym napięciem mięśni i mimowolnymi ruchami. Różne są również objawy kliniczne zmian o różnych strukturach artykulacyjnych.

(a) porażenie języka

Kiedy uszkodzenie nerwu czaszkowego XII prowadzi do ścięgna języka, powoduje to przede wszystkim spółgłosek głosowych s, z, r, takich jak „cztery”, „dziesięć”, „fioletowy”, „dzień” i tak dalej. „,” special ”,„ le ”itd. są niejednoznaczne. Wcześni pacjenci ze zmianami często czują, że ruch języka staje się powolny, a język jest „głupi” i „podskakuje”. Po stopniowym zaostrzeniu choroby język w ogóle nie może się poruszać, a język znajduje się w dolnej części jamy ustnej i z trudem może stworzyć język. W przypadku dyzartrii spowodowanej mniejszym uszkodzeniem neuronu ruchowego pacjenci często mają zanik mięśnia języka, język staje się mniejszy, język jest miękki i zwiotczały, a na języku jest wiele głębokich rowków.

(dwa) porażenie warg

VII Kiedy uszkodzenie mózgu powoduje osłabienie i osłabienie mięśni warg, może wpływać na dźwięki warg b, p, m, takie jak „opakowanie”, „rzut”, „kot”, „szkło”, „fala”, „dotyk” i tak dalej. Wymowa f, taka jak „latanie” i „mgła”, powoduje, że usta i odcienie warg pacjenta są niejednoznaczne. Ponadto, pacjenci z zanikiem mięśni wargowych, mogą być wyrażeni jako przerzedzenie warg, więcej zmarszczek, osłabienie mięśni warg powodujących, że pacjent nie może gwizdać, trudno dąsać.

(c) porażenie mięśni podniebienia i gardła

Kiedy mięśnie gardła mózgu IX i X są słabe lub sparaliżowane, wymowy inicjałów g, k i h są następujące: „wysoki”, „亢”, „dobry”, „哥”, „柯”, „Picie” jest szczególnie trudne. Wcześni pacjenci ze zmianami często mają dźwięk nosa, gdy mają długi dźwięk gardła. Gdy nos jest zamknięty, dźwięk nosa znika. Po zaostrzeniu choroby dźwięk jest typowym dźwiękiem nosa. Gdy oddech jest wyraźny, jama nosowa wycieka, a zdanie jest krótkie, a wymowa jest dwuznaczna. Ponadto pacjenci często mają trudności z połykaniem, ślinotokiem, jedzeniem kaszlu, z nozdrzy łatwo wypływa jedzenie.

Uszkodzenie nerwu V mózgu (gałęzi sportowej) powoduje ścięgno żuchwy i atrofię, co może zaburzać ruchy ust i wpływać na mowę. Kiedy dochodzi do uszkodzenia obustronnego, pacjent w ogóle nie może otworzyć jamy ustnej.

Diagnostyka różnicowa

Objawy dyzartrii należy odróżnić od poniższych objawów.

(a) afazja

Afazja odnosi się do zespołów klinicznych, które powodują zaburzenia mowy w mózgu z powodu zmian w ośrodkowym języku nerwowym (często dominująca półkula), prowadzących do abstrakcyjnego zaburzenia myślenia sygnałowego oraz utraty ekspresji i rozumienia w mowie i piśmie. Afazja nie obejmuje objawów językowych spowodowanych zaburzeniem świadomości i ogólnym upośledzeniem umysłowym, ani nie obejmuje słyszalnych, wizualnych, pisania, wymowy oraz innych wrażeń języka i czytania oraz zaburzeń pisania. Wady funkcji językowych spowodowane chorobami wrodzonymi lub młodzieńczymi nie są afazją. Różne określone części dominującej półkuli są uszkodzone i mogą wystąpić różne rodzaje afazji:

Afazja ruchowa występuje, gdy tył przedniej części jest uszkodzony.

2 Górna część pleców jest środkiem języka słuchowego, a afazja czuciowa pojawia się, gdy dochodzi do uszkodzenia.

Środkowa część 3 środkowej i tylnej części stanowi centrum pisania, gdy zmiana znajduje się w ciele pacjenta, pacjent nie może wyrazić go słowami, co powoduje utratę pisania.

4 rogi to centrum czytania, gdy są uszkodzone, nie potrafią odczytać słów i ich znaczenia, i pojawia się dysleksja.

5 Obszar między górną częścią pleców a rogiem jest centrum nazewnictwa obiektu, a nominalna afazja występuje, gdy uszkodzenie jest uszkodzone. Najczęstszą przyczyną afazji jest choroba naczyń mózgowych, a następnie zapalenie mózgu, uraz i zwyrodnienie.

(dwa) mutyzm

Ciche zaburzenie odnosi się do braku organicznych zmian w narządach wyrażających mowę pacjenta, a rozwój intelektualny jest również pozbawiony barier, ale pacjent milczy i długo nie mówi. Główne funkcjonalne muteksy są głównie następujące.

1. Mutyzm selektywny: występuje głównie u dzieci o wrażliwej, nieśmiałej i odosobnionej osobowości Dzieci często chorują z powodu nadmiernej miłości rodzicielskiej, ochrony lub urlopu rodzinnego po raz pierwszy, zmian środowiskowych itp. Niektóre przypadki mogą być związane z czynnikami genetycznymi. Wysoka selektywność „milczenia” jest cechą tej choroby. Dzieci milczą w niektórych ludziach, ludziach lub w pewnych środowiskach, ale cicho mówią w innych i w otoczeniu.

2. Hemoroidy: gdy pacjenci mają ciche objawy, często pojawiają się z chrapiącym odrętwieniem. Jeśli nie ma głupiej sztywności, pokazują tylko ciszę, podczas gdy pisanie, gesty i inne ruchy są bardzo zwinne, a mimika jest również bardzo żywa. Ciche działanie, podobnie jak inne objawy kliniczne, ma cechy nagłej nagłości i łatwej akceptacji sugestii.

3. Mutyzm napięciowy: pacjent wydaje się milczeć lub ma rozdrobniony język i mogą mu towarzyszyć objawy takie jak odrzucenie, naruszenie, otępienie, zgięcie woskowe i impulsywność.

4. Mutyzm urojeniowy: Ludzie na całym świecie często nie zgadzają się z iluzoryczną treścią pacjenta i odmawiają rozmowy z otaczającymi ludźmi i milczą z powodu iluzji lub iluzorycznej treści „dowodzą” pacjentem. Pacjent nie ma naruszeń, impulsywności ani sztywności.

5. Depresja: u pacjenta mogą występować ciche objawy, objawiające się otępieniem lub mruczeniem, twarz pacjenta jest smutna, czasem towarzyszy mu napadowy lęk, a ciężki stan jest absolutnie cichy.

(3) Utrata dźwięku

Utrata dźwięku, znana również jako trudność w wymowie, odnosi się do zaburzenia wibracji strun głosowych spowodowanego zaburzeniem czynności strun głosowych lub porażeniem mięśni oddechowych i zaburzeniami rytmu oddechowego wywołanymi przez krtań i jego dominujące uszkodzenie nerwów. Dominującymi nerwami krtani są gałęzie nerwu błędnego (górny nerw krtaniowy i nawracający nerw krtaniowy) Każde uszkodzenie, które atakuje i ściska nerw na ścieżce nawracającego nerwu krtaniowego, może powodować paraliż strun głosowych i chrypkę. We wczesnych stadiach porażenia mięśni krtani struny głosowe są słabe, a dźwięk niski i szorstki. W miarę postępu ścięgna krtani obustronne struny głosowe pozostają w neutralnej pozycji bez ruchu, pozostawiając tylko jedną szczelinę, a objawami objawów są afazja i trudności z wdechem i świszczący oddech. W tym momencie tchawicę należy przeciąć, aby utrzymać życie. Jednak pacjenci, którzy mają tylko afazję bez trudności w oddychaniu, to głównie krzywicy.

(4) Jąkanie

Jąkanie jest rodzajem fonologicznego zaburzenia rytmu. Jest to zaburzenie fonologiczne, które powoduje powtarzanie słów lub przerywanie mowy z różnych przyczyn. Kiedy ekspresja mowy nie jest płynna, często towarzyszy jej drganie ciała i zaburzenia twarzy. Jąkanie występuje głównie u dzieci i na ogół stopniowo poprawia się lub znika z wiekiem, a niektóre mogą przetrwać w wieku dorosłym. Jąkanie może być wynikiem kombinacji czynników fizycznych i psychicznych. Ze względu na napięcie organów oddychających wymową rytm języka jest dysfunkcyjny, co jest bardziej prawdopodobne, gdy jest podekscytowany, lękliwy lub emocjonalny. Można to wyrazić, ponieważ pierwsze słowo nie może być wypowiedziane, pierwsze słowo jest powtarzane, słowo jest blokowane w środku dyskursu lub znaczenie jest powtarzane wielokrotnie. Kiedy dziecko mówi, może mu towarzyszyć kulawizna, machanie, ściskanie, wydymanie, drżenie i drżenie tułowia. I łatwo cierpiące na jąkanie, powodujące samotność, niższość, wstyd i inną osobowość, niektóre dzieci są często podatne na podniecenie lub drażliwość, któremu towarzyszy niestabilność emocjonalna i zaburzenia snu. Typowe rodzaje jąkania są następujące.

1. Wrodzone jąkanie się lewej jamy ustnej

Odnosi się do wrodzonej korzyści pacjenta, z powodu obowiązkowej edukacji następnego dnia, zmuszonej do zmiany w prawo, więc słowa nie są płynne, co powoduje jąkanie.

2. Zbyt szybkie myślenie o jąkaniu

Oznacza to, że z powodu szerokiego i szybkiego myślenia usta nie mogą nadrobić zaległości, co powoduje jąkanie.

3. Jąkanie duchowe

Odnosi się do języka języka, wyrażenie języka jest tłumione, co powoduje afazję. Dziecko ma historię urazów i może mieć mowę, nerwowość, samotność, wycofanie lub drażliwość behawioralną i niestabilność emocjonalną.

4. Jąkanie dialektyczne

Odnosi się do zmiany dialektów podczas uczenia się dzieci lub badania dwóch lub więcej różnych dialektów prowadzących do jąkania.

5. Jąkanie rodzinne

Pacjenci często mają historię rodzinną, a nawet wiele osób w tej samej rodzinie jest chorych. Niektórzy uważają, że jest on związany z czynnikami genetycznymi, a niektórzy uważają, że jest on indukowany przez czynniki zewnętrzne na podstawie genetyki. Główną przyczyną zewnętrzną jest złe środowisko do nauki języka, takie jak jąkanie rodziców lub szybkie i niejednoznaczne mówienie rodziców, a dzieci nie są łatwe do naśladowania.

(5) Zaburzenia wymowy języka

Z powodu wrodzonego niedoboru lub zaburzeń rozwojowych we wczesnym dzieciństwie wady rozwoju funkcji mowy, prowadzące do chrypki lub różnych chrypek i innych zaburzeń, nazywane są zaburzeniami rozwoju języka. Choroba głuchoniema odnosi się do ciężkiej głuchoty lub całkowitego paraliżu spowodowanego przez czynniki wrodzone lub różne choroby u niemowląt i małych dzieci. Dzieci głuche nie mogą nauczyć się języka i stają się głupie. Ponadto poważne opóźnienia lub zaburzenia rozwoju intelektualnego, stosowanie niewydolności funkcjonalnej itp. Mogą powodować chrypkę.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.