Otępienie katatoniczne

Wprowadzenie Manifestacja choroby psychicznej. Jeden ze specjalnych objawów hamowania psychoruchowego. Stopień różnicy klinicznej jest różny: aktywna mowa i aktywność zapalniczki są oczywiście zmniejszone lub powolne, ze stereotypami, zwanymi stanem sub-drzewnym; silne mięśnie całego ciała prawie całkowicie zanikają i mogą siedzieć, stać lub leżeć. Brak ruchu, bez wyrazu, bez odpowiedzi, bez pchania, bez jedzenia, bez ślinotoku, trwające dni, miesiące, kilka zrównoważonych lat, może nagle złagodzić lub zmienić się w napięcie, podniecenie, zobaczyć ducha Schizofrenia jest napięta.

Przyczyna

Żaden z testów laboratoryjnych i psychologicznych nie osiągnął poziomu swoistości, który z pewnością może pomóc w diagnozie. W ramach badań etiologii uczeni krajowi i zagraniczni zgromadzili wiele materiałów referencyjnych. Z analizy istniejących danych wynika, że ​​choroba ta ma podłoże genetyczne, a czynniki biologiczne, psychospołeczne i środowiskowe w środowisku zewnętrznym mogą mieć pewien wpływ na początek. Niektórzy pacjenci mają zmiany w strukturze mózgu i występowaniu.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie neurologiczne, elektroencefalografia, badanie nerwu czaszkowego

Pacjent jest cichy, nieruchomy, naruszony lub biernie posłuszny, któremu towarzyszy zwiększone napięcie mięśniowe. Postawa pacjenta jest niezwykle nienaturalna, na przykład pacjent leżący na łóżku, odległość między głową a poduszką (poduszka powietrzna) oraz dzień i noc w bezruchu. Można zauważyć, że dowolną część pacjenta z woskowym zgięciem można swobodnie ustawić i przytrzymać w ustalonej pozycji. Czasami może pojawić się nagle zachowanie impulsywne, to znaczy nerwowe podniecenie: zachowanie pacjenta jest impulsywne, działanie jest zagracone, praca jest pretensjonalna lub stereotypowa.

Diagnostyka różnicowa

(a) typ katatoniczny schizofrenii Większość zachorowań u młodych lub w średnim wieku jest bardziej nagląca. Przebieg choroby jest głównie napadowy. Przejawia się głównie jako podniecenie nerwowe i sztywność nerwowa. Oba pojawiają się na przemian lub osobno. Ten pierwszy wyraża zachowanie impulsywne, jest niezrozumiały, a treść werbalna jest monotonna, ruchy są dziwne, a słowa naśladowane. Ten ostatni przejawia się w hamowaniu ćwiczeń, mniejszej mowie, mniejszym ruchu, braku reakcji, braku reakcji na otaczające środowisko, naruszeniu naśladownictwa, naśladowaniu ruchów i naśladowaniu mowy, nawet z złudzeniami.

(B) Depresja (depresja) W depresji drzewnej pacjent milczy, nie ma motywacji, nawet nie je, defekacji i może zostać przeniesiony z ostrej depresji.

(3) Myxedma Podstawowym objawem jest to, że wszystkie czynności pacjenta są powolne, czemu towarzyszy utrata pamięci, złudzenie i halucynacje, a niektórzy pacjenci mogą wykazywać stan odrętwienia.

(D) zatrucie ołowiem (zatrucie ołowiem) W ciężkim zatruciu występuje encefalopatia zatrucia ołowiem. Wyrażony umysłowo opóźniony, wolno poruszający się, przygnębiony lub podekscytowany. Dalszy rozwój jest maniakalny, oszołomiony, przerażony, sztywny lub w śpiączce. Zgodnie z historią ekspozycji na ołów i objawów klinicznych zdiagnozowanie choroby nie jest trudne.

(5) Zaburzenia psychiczne spowodowane uszkodzeniem mózgu W przypadku kontuzji mózgu i skaleczenia świadomość ekspresji pacjenta jest zwężona, postrzeganie jest rozmyte, orientacja ograniczona, a pacjent może nagle odczuwać podniecenie, impulsywność, atak, W wyniku postępowania dyscyplinarnego. Mogą istnieć pewne bezsensowne działania. Istnieją również bogate i żywe iluzje i halucynacje. Mogą mu towarzyszyć również inne objawy, które można zdiagnozować na podstawie historii urazu.

(6) Reaktywne zaburzenia psychiczne Ostry początek choroby pod wpływem intensywnego urazu, pacjent nagle staje w stagnacji, milczy, a rozmowy nie powinny. Trwa to krótko, z czego większość trwa kilka minut lub godzin, a czasami kilka dni, ale zazwyczaj nie dłużej niż tydzień. Po ustąpieniu stanu otępienia poszczególnych pacjentów można przenieść w stan podniecenia, a większości z nich towarzyszy zaburzenie świadomości. Ten rodzaj otępienia nazywa się otępieniem reaktywnym, znanym również jako otępienie psychogenne. W leczeniu schizofrenii kluczowym lekiem są leki psychotropowe. Ogromne znaczenie ma także wspomagająca psychoterapia i poprawa środowiska psychospołecznego oraz poprawa stanu psychicznego pacjenta, ogólnie w połączeniu z leczeniem farmakologicznym, gdy stan pacjenta poprawia się. W fazie remisji lub przewlekłej, oprócz odpowiednich leków, konieczne jest leczenie środowiskowe, psychologiczne i wsparcie społeczne, szczególnie w celu rehabilitacji społecznej pacjentów, zapobiegania spadkowi liczby pacjentów i poprawy zdolności pacjentów do przystosowania się do społeczeństwa. Konieczna jest również bezpieczna opieka w fazie ostrej i monitorowanie w domu w fazie przewlekłej lub podczas rehabilitacji.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.