Oponiak magnum foramen

Wprowadzenie do oponiaka makroporowatego potylicznego Makrosorowaty oponiak potyliczny, zwany także oponiakiem w dużym obszarze potylicznym, odnosi się do oponiaków, które występują wokół otworu potylicznego, a połowa z nich znajduje się na przednim obszarze otworu potylicznego, który może urosnąć do mózgu lub do kanału szyjki macicy. Często spowodowane kompresją rdzenia. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,003% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: porażenie opuszki

Przyczyny makroporowatego oponiaka potylicznego

Przyczyna choroby:

Brak istotnych informacji.

Patogeneza:

Typ czaszki rdzenia kręgowego pochodzi z brzusznej lub brzusznej opony twardej pnia mózgu. Podstawa znajduje się na dolnym zboczu, powyżej makroporów potylicznych i rośnie w kierunku otworu potylicznego. Kształt czaszki rdzenia kręgowego rośnie od odcinka oponowego odcinka szyjnego do czaszki, a dopływ krwi jest głównie Gałęzie z tętnicy kręgowej, tętnicy potylicznej i tętnicy gardłowej.

Zapobieganie oponiakom otworu potylicznego

Pierwszą jest dieta, a następnie zapobieganie.

Powikłania oponiaków otworu potylicznego Komplikacje, paraliż rdzeniasty

W leczeniu chirurgicznym, jeśli urazem jest IX, nerw mózgowy X i rdzeń przedłużony, może wystąpić porażenie rdzeniowe, a uszkodzenie nerwu mózgowego XI może spowodować ugięcie jednej strony ramienia.

Objawowe makroporowate oponiaki potyliczne Często objawy Zanik mięśni, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, wodogłowie

Choroba rozwija się powoli. Średni przebieg leczenia w szpitalu wynosi 2,5 roku. Wczesnym objawem jest ból z jednej strony szyi. Wraz z rozwojem choroby drętwienie kończyn stopniowo pojawia się po kilku miesiącach. Kończyny górne są bardziej powszechne, a następnie kończyny dolne, ucisk guza oraz rdzeń i wysoka szyja. W szpiku pacjent może mieć osłabienie obu kończyn górnych. W ciężkich przypadkach może wystąpić zanik mięśni kończyn, a odruchy ścięgien mogą być osłabione. Gdy zaangażowany jest móżdżek, pacjent może mieć niestabilne chodzenie i zaburzenia ruchu stawów.

Badanie neurologiczne wykazało, że odczucie bólu lub temperatury zmniejszyło się lub zanikło. U czterech pacjentów zaobserwowano objawy kliniczne podobne do jamistości rdzenia. Uszkodzenie nerwu czaszkowego było wspólne z uszkodzeniem nerwów czaszkowych X i XI oraz uszkodzeniem nerwów X mózgu i pnia mózgu Wiązka przewodząca z wyczuciem w dół jest związana z ciśnieniem. Gdy w klinice występuje tylko uszkodzenie mózgu XI i nie ma uszkodzenia nerwu mózgowego X, oznacza to, że pozycja guza jest niska i można wykluczyć guz otworu szyjnego. Gdy guz zostanie ściśnięty, powstaje wodogłowie obturacyjne. W tym czasie u pacjenta wystąpiły objawy zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego, takie jak ból głowy, wymioty i obrzęk dysku wzrokowego.

Badanie dużych oponiaków potylicznych

W latach 70. diagnoza opierała się głównie na rdzeniowej angiografii oleju jodowego i lipiodolu komorowym. Obraz kontrastowy wykazał wyraźne defekty wypełnienia w obszarze makroporów potylicznych. W ostatnich latach zagraniczne kraje stosowały tomografię komputerową rodzaju mielografii Glukozamina zamiast niewygodnej tradycyjnej mielografii. Mózgowa angiografia komorowa jodu, 3/4 przypadków zdiagnozowano za pomocą tomografii komputerowej kontrastowej MRI to najlepsza metoda diagnozowania tylnego dołu i guzów szyi, dzięki wzmocnionemu skanowi MRI można zdiagnozować prawie 100% guzów makroporów potylicznych. .

Diagnoza i diagnoza oponiaka otworu potylicznego

Zgodnie z historią medyczną objawy kliniczne w połączeniu z badaniem obrazowym CT i MRI można ogólnie zdiagnozować.

Rozwój kliniczny oponiaka makroporowatego potylicznego jest powolny i należy go odróżnić od wysokiej jamy szpikowej szyjki macicy, deformacji poduszki pierścieniowej, spondylozy szyjnej, stwardnienia rozsianego, guza śródszpikowego szyjki macicy itp., Ale diagnoza różnicowa nie jest potwierdzona przez CT lub MRI. Trudne,

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.