Zaburzenia mowy

Wprowadzenie Mowa jest zaawansowaną funkcją unikalną dla ludzkiego mózgu. Zaburzenia mowy ograniczone do mózgu i nerwów obwodowych można podzielić na afazję i dyzartrię. Afazja jest spowodowana upośledzeniem obszaru funkcji mowy kory mózgowej, co powoduje, że pacjent cierpi na mowę, posłuszeństwo, czytanie i pisanie lub utratę, a nie z powodu czynników umysłowych, zaburzeń czucia lub osłabienia mięśni, pacjent słyszy dźwięki mowy i widzi symbole tekstowe, ale Nie rozumie znaczenia, jakie reprezentuje, pacjenci mogą żuć, połykać, ręce mogą się poruszać, ale nie mogą czytać słów, pisać itp., Powszechne afazje mają błędy motoryczne, błędy sensoryczne, afazję nominalną, utratę pisania, utratę czytania, niewłaściwe użycie I utrata uznania itp. Dysfartria jest spowodowana dysfonicznymi mięśniami i ścięgnami spowodowanymi uszkodzeniem układu nerwowo-mięśniowego, ataksją i nienormalnym napięciem mięśniowym. Wymowa kliniczna nie jest dokładna, słownictwo jest niejasne, ton, szybkość, Nieprawidłowe rytmy, dźwięki itp., Nadmierne dźwięki nosowe itp., Gdy ciężkie, nie rozróżniają dźwięków, słowa nie są zdaniem, co utrudnia zrozumienie ludzi, nawet poważniejsi pacjenci nie potrafią wymówić, ci pacjenci mają normalne zrozumienie i ekspresję.

Przyczyna

Przyczyna zaburzeń mowy

1, afazja: Często w chorobie naczyniowo-mózgowej, guzach mózgu i przerzutach do mózgu, urazie mózgu, miejscowym zapaleniu itp., Chorobie neuronu ruchowego, stwardnieniu rozsianym, porażeniu mózgowym.

2, dyzartria: często w chorobach mięśni, takich jak dystrofia mięśniowa, typ szkaplerza twarzowego, zapalenie wielomięśniowe, miastenia, miastenia, neuropatia czaszki, taka jak porażenie nerwu twarzowego, porażenie nerwu czaszkowego IX i X, jama rdzeniasta, Zespół Guillain-Barré typu nerwu czaszkowego, uszkodzenia dołu tylnego, uszkodzenia neuronu ruchowego, porażenie rzekomobłoniaste, choroby pozapiramidowe, takie jak zespół Parkinsona, pląsawica reumatyczna, choroba Wilsona, taniec dziedziczny Choroba i inne zmiany móżdżkowe.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie ultrasonograficzne mózgu potencjalny mózg badanie CT płyn płyn owodniowy oznaczanie alfa fetoprotein (AFP) nasycenie tlenem krwi

Kontrola zaburzeń mowy

Po pierwsze, historia medyczna

Zebranie historii medycznej pacjentów z zaburzeniami mowy jest trudne i ogólnie opiera się na przedstawicielu rodziny. Należy zwrócić uwagę na czas choroby pacjenta, pilność choroby, to, czy w przeszłości występuje podobny epizod i jak skuteczne jest leczenie. Zaburzenia mowy o ostrzejszym początku występują częściej w chorobach naczyniowo-mózgowych, zwłaszcza chorobach naczyniowo-mózgowych na dominujących półkulach. Ostry początek mowy jest językiem werbalnym, a osoby z ataksją częściej występują z chorobą naczyniową móżdżku. Nawracające zaburzenia mowy ostatecznie prowadzą do dyzartrii, a osoby z dysfagią i dysfagią występują częściej w przypadku wielu chorób naczyniowo-mózgowych lub stwardnienia rozsianego. Zaburzenia wymowy są lekkie rano, ciężkie po południu lub na początku normalnej, po krótkim okresie mowy, słowa wydają się słabo wymawiane lub niejasne w wymowie, są to najczęściej miastenia. Genetycznie powiązane ruchy taneczne z zaburzeniami mowy występują częściej w przypadku pląsawicy dziedzicznej.

Po drugie, badanie fizykalne

Zwróć uwagę na stan psychiczny pacjenta. Wartościowe wyniki można uzyskać tylko wtedy, gdy umysł, orientacja lub osąd są niezakłócone. Badanie afazji rozpoczyna się, gdy pacjent opisuje historię medyczną. Miej słowa, które nie są płynne w języku, nieodpowiednie w słowach i niezrozumiałe. Następujące sytuacje sugerują dysfunkcję mowy: pominięcie słów w mowie, utrata struktury gramatycznej w ciężkich przypadkach, znane również jako mowa telegraficzna; niewłaściwe użycie lub zamiana słów, użycie synonimów lub innych nieodpowiednich słów zamiast słów, których nie można wymyślić, Istnieje wiele literówek, powolna mowa, stereotypy lub nieodpowiednie przerwy. Sprawdź, czy pacjent poprawnie rozumie i odpowiada na pytania postawione przez egzaminatora. Pytania mogą być od prostych do złożonych, a instrukcje są pyszne, dzięki czemu pacjent może śledzić wdrożenie i obserwować jego wdrożenie. W celu sprawdzenia nazewnictwa egzaminator wyciąga niektóre często używane elementy, prosi pacjenta o nazwę i wyjaśnia jego cel. Kontrola użycia pozwala stwierdzić, czy w spontanicznym ruchu pacjenta występuje błąd i czy można wykonać prawidłowe działanie, takie jak zamknięcie oczu, wyciągnięcie lewej dłoni, zapalenie papierosa i tym podobne. Badanie błędnej identyfikacji może zapytać, czy pacjent może poprawnie zidentyfikować i wykorzystać codzienne potrzeby, czy nadal zna znajomego, czy zna dźwięki i muzykę codziennego życia, a dotykową błędną identyfikację można sprawdzić za pomocą niektórych wspólnych elementów, aby mógł zamknąć oczy i dotknąć go jedną ręką.

Po trzecie, kontrola pomocnicza

Pacjenci z zaburzeniami językowymi powinni opierać się na różnych typach zaburzeń językowych. Mówiąc ogólnie, ostra afazja występuje częściej w chorobach ośrodkowego układu nerwowego, należy wybrać tomografię mózgową lub rezonans magnetyczny. W przypadku dyzartrii należy wykonać różne badania w zależności od konkretnych warunków, takie jak: test neostygminy, badanie rentgenowskie klatki piersiowej, badanie elektromiograficzne, badanie nakłucia lędźwiowego itp.

Diagnostyka różnicowa

Zaburzenia mowy mylące objawy

1. Zwiększona mowa: pacjenci z manią, chorobą afektywną dwubiegunową i zaburzeniem myślenia będą mieli zwiększoną mowę.

2. Zaburzenia mowy: bardziej powszechne w schizofrenii, działania umysłowe takie jak myślenie, emocje i wola pacjentów chorych na schizofrenię są niespójne, a ich objawy psychotyczne nie są generowane na tle niskich lub wysokich emocji. Myślenie nie jest spójne i tak dalej.

3. Przerwanie mowy: przepływ mowy jest przerywany przed zakończeniem myśli lub koncepcji. Bardziej powszechne w jąkaniu, przerywaniu mowy, powtarzaniu i biegłości są powszechnymi barierami językowymi w dzieciństwie. Około połowa jąkających się dzieci rozwija objawy przed ukończeniem piątego roku życia.

Po pierwsze, historia medyczna

Zebranie historii medycznej pacjentów z zaburzeniami mowy jest trudne i ogólnie opiera się na przedstawicielu rodziny. Należy zwrócić uwagę na czas choroby pacjenta, pilność choroby, to, czy w przeszłości występuje podobny epizod i jak skuteczne jest leczenie. Zaburzenia mowy o ostrzejszym początku występują częściej w chorobach naczyniowo-mózgowych, zwłaszcza chorobach naczyniowo-mózgowych na dominujących półkulach. Ostry początek mowy jest językiem werbalnym, a osoby z ataksją częściej występują z chorobą naczyniową móżdżku. Nawracające zaburzenia mowy ostatecznie prowadzą do dyzartrii, a osoby z dysfagią i dysfagią występują częściej w przypadku wielu chorób naczyniowo-mózgowych lub stwardnienia rozsianego. Zaburzenia wymowy są lekkie rano, ciężkie po południu lub na początku normalnej, po krótkim okresie mowy, słowa wydają się słabo wymawiane lub niejasne w wymowie, są to najczęściej miastenia. Genetycznie powiązane ruchy taneczne z zaburzeniami mowy występują częściej w przypadku pląsawicy dziedzicznej.

Po drugie, badanie fizykalne

Zwróć uwagę na stan psychiczny pacjenta. Wartościowe wyniki można uzyskać tylko wtedy, gdy umysł, orientacja lub osąd są niezakłócone. Badanie afazji rozpoczyna się, gdy pacjent opisuje historię medyczną. Miej słowa, które nie są płynne w języku, nieodpowiednie w słowach i niezrozumiałe. Następujące sytuacje sugerują dysfunkcję mowy: pominięcie słów w mowie, utrata struktury gramatycznej w ciężkich przypadkach, znane również jako mowa telegraficzna; niewłaściwe użycie lub zamiana słów, użycie synonimów lub innych nieodpowiednich słów zamiast słów, których nie można wymyślić, Istnieje wiele literówek, powolna mowa, stereotypy lub nieodpowiednie przerwy. Sprawdź, czy pacjent poprawnie rozumie i odpowiada na pytania postawione przez egzaminatora. Pytania mogą być od prostych do złożonych, a instrukcje są pyszne, dzięki czemu pacjent może śledzić wdrożenie i obserwować jego wdrożenie. W celu sprawdzenia nazewnictwa egzaminator wyciąga niektóre często używane elementy, prosi pacjenta o nadanie mu nazwy i wyjaśnia jego cel. Kontrola użycia pozwala stwierdzić, czy w spontanicznym ruchu pacjenta występuje błąd i czy można wykonać prawidłowe działanie, takie jak zamknięcie oczu, wyciągnięcie lewej dłoni, zapalenie papierosa i tym podobne. Badanie błędnej identyfikacji może zapytać, czy pacjent może poprawnie zidentyfikować i wykorzystać codzienne potrzeby, czy nadal zna znajomego, czy zna dźwięki i muzykę codziennego życia, a dotykową błędną identyfikację można sprawdzić za pomocą niektórych wspólnych elementów, aby mógł zamknąć oczy i dotknąć go jedną ręką.

Po trzecie, kontrola pomocnicza

Pacjenci z zaburzeniami językowymi powinni opierać się na różnych typach zaburzeń językowych. Mówiąc ogólnie, ostra afazja występuje częściej w chorobach ośrodkowego układu nerwowego, należy wybrać tomografię mózgową lub rezonans magnetyczny. W przypadku dyzartrii należy wykonać różne badania w zależności od konkretnych warunków, takie jak: test neostygminy, badanie rentgenowskie klatki piersiowej, badanie elektromiograficzne, badanie nakłucia lędźwiowego itp.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.