Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek

Wprowadzenie Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek można podzielić na przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek i ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, zakaźne ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek.

Przyczyna

Przyczyna:

1. Ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek: jest toksycznym działaniem alergicznym na leczenie. Tylko niewielka liczba leków (w ponad 80 powiązanych lekach) jest powiązana z większością przypadków. Identyfikacja przyczyn związanych z narkotykami jest ważna, ponieważ ciężkiemu uszkodzeniu nerek można często zapobiec lub je odwrócić. Sarkoidoza, legionelloza, leptospiroza, paciorkowce, infekcje wirusowe i niektóre chińskie leki ziołowe mogą być również powiązane.

2. Zakaźne ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek: Zakaźna ATIN występuje głównie w ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek i może być również spowodowana zakażeniem krwiopochodnym. Najczęstszymi przyczynami są infekcje bakteryjne, grzybicze, wirusowe i pierwotniakowe. Stopniowo wzrasta również zakaźne ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek wywołane niedawnym zakażeniem HIV z powodu zażywania narkotyków i nadużywania narkotyków w męskich narządach rozrodczych. Głównymi przyczynami zakaźnego ATIN są:

1. Bakterie: Escherichia coli, E. coli, Proteus, Mycobacterium, Staphylococcus, Klebsiella, Aerobacter, Alcaligenes, Pseudomonas aeruginosa, Streptococcus faecalis.

2. Spirala: Leptospira.

3. Grzyby: Tkankowe bakterie cytoplazmatyczne.

4. Rickettsia.

5. Wirus: wirus cytomegalii, wirus Hantana, adenowirus, enterowirus.

Sprawdź

1. Badanie śródmiąższowego zapalenia nerek Pacjent przechodzi rutynowe badanie moczu 3 razy po przyjęciu, a następnie 2 do 3 razy w tygodniu Zwróć uwagę na cotygodniowe sprawdzanie ilościowego białka w moczu, elektroforezę tarczową w moczu, β2-mikroglobulinę, lizozym, Białko TH, białko wiążące retinol, ciśnienie osmotyczne rano moczu, pH moczu, potas w moczu 24h, sód, chlor, wapń, magnez, fosfor, kwas moczowy, badanie krwi, cukier we krwi, kwas moczowy, potas, sód, chlor, wapń, magnez , fosfor, kreatynina, azot mocznikowy, wiązanie dwutlenku węgla, szybkość sedymentacji erytrocytów, anty-„O”, przeciwciała anty-jądrowe, ds-DNA, przeciwciała SM, eozynofile krwi lub moczu oraz endogenny klirens kreatyniny.

2, inne badanie śródmiąższowego zapalenia nerek rutynowe podwójne USG B, odpowiednie do badania CT, dożylnej pylografii lub urografii wstecznej, jeśli to konieczne, badanie jądra nerkowego, nakłucie szpiku kostnego i biopsja nerki.

3, typowe przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek często: niedawna historia leków, alergia układowa, nieprawidłowości w testach moczu, zaburzenia czynności kanalików nerkowych i nerek.

Ogólna diagnoza jest taka, że ​​jeśli istnieją dwa pierwsze z powyższych wyników, a także którekolwiek z dwóch ostatnich, można zdiagnozować kliniczne ostre śródmiąższowe zapalenie nerek. Jednak często nie ma drugiego elementu w nietypowych przypadkach, co musi zostać potwierdzone przez biopsję nerki. Biopsja nerki jest jedynym sposobem potwierdzenia diagnozy. Wskazania obejmują niepewną diagnozę lub postęp niewydolności nerek.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek:

1. Ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek: różni się wydajnością, ale zwykle wiąże się z ostrą niewydolnością nerek związaną z przyjmowaniem leków lub zakażeniem z oligurią lub bez niej. W większości przypadków gorączka może wystąpić z wysypką pokrzywkową. Białe krwinki, czerwone krwinki i odlewy białych krwinek często pojawiają się w osadzie moczu, ale czasami nie ma żadnych nieprawidłowości. > 75% przypadków może zawierać eozynofile zarówno we krwi, jak i w moczu (przy użyciu barwienia Hansela). Białkomocz jest zwykle niewielki. Niesteroidowe leki przeciwzapalne są zazwyczaj pozbawione gorączki, wysypki i eozynofilii. Jednak często obserwuje się zakres nefropatii białkomoczu ze zmianami mikroskopowymi kłębuszków nerkowych (obserwowanymi również w ampicylinie, ryfampicynie, interferonie lub ranitydynie).

Wielu pacjentów ma objawy dysfunkcji cewek, takie jak wielomocz (wady koncentracji), zmniejszona objętość (wady zachowania Na), hiperkaliemia (wady wydalania K) i kwasica metaboliczna (wady wydalania kwasu). Ponieważ obrzęk śródmiąższowy jest zwykle większy i nadmiernie wchłaniany przez radioaktywne białe krwinki znakowane galem lub radionuklidem. Jednak ujemny skan 67 radionuklidu galu nie wyklucza diagnozy.

2. Ostre zakaźne cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek: klinicznie głównie objawy skurczowe, takie jak dreszcze, hipertermia, podwyższone białe krwinki, lewe jądro i białkomocz cewkowy nerki, krwiomocz mikroskopowy, leukocytyturia, mocz cewkowy, mocz Wyrażenie uszkodzenia nerek, takie jak ciężar właściwy i ciśnienie osmotyczne w moczu, jest znacznie zmniejszone, aw ciężkich przypadkach może wystąpić zespół ciężkiej niewydolności nerek. Uszkodzenie nerkowe kłębuszkowego zapalenia nerek występuje po ostrym zakażeniu w ciągu 2–3 tygodni po zakażeniu patogennym mikroorganizmem Czas wystąpienia zakaźnego ATIN jest wcześniejszy, zwykle w pierwszych kilku dniach zakażenia, czasami po 10–12 dniach zakażenia. Objawy Najbardziej charakterystyczne są objawy kliniczne zakaźnego ATIN wywołanego ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek: pacjenci mogą mieć gorączkę, dreszcze, ból i tkliwość w okolicy nerek, bolesne oddawanie moczu, mocz z białych krwinek, pyurię i bakteriurię, rodzaj cewki moczowej, posiew moczu. Często pozytywne.

3, ostre bakteryjne odmiedniczkowe zapalenie nerek: na ogół nie powoduje pogorszenia czynności nerek, chyba że towarzyszy temu cukrzyca lub niedrożność dróg moczowych. Gdy ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek powoduje ATIN, powszechnymi objawami klinicznymi są łagodne zaburzenia czynności kanalików, które mogą mieć upośledzone stężenie moczu i zakwaszenie, zasadniczo odwracalne, a stan można przywrócić po kontroli zakażenia. Ostre upośledzenie czynności nerek można zaobserwować w zakaźnej ATIN spowodowanej gorączką krwotoczną z zespołem nerkowym, leptospirozą, brucelozą i kandydozą. W obszarach zacofanych ostre bakteryjne odmiedniczkowe zapalenie nerek wywołane przez ATIN może nie powodować terminowej martwicy krwotocznej nerek z powodu leczenia, prowadzącej do niewydolności nerek, ale rzadziej.

1. Badanie śródmiąższowe zapalenie nerek: Po przyjęciu pacjenta do szpitala rutynowe badanie moczu przeprowadza się 3 razy, a następnie 2 do 3 razy w tygodniu. , Białko TH, białko wiążące retinol, poranne ciśnienie osmotyczne moczu, pH moczu, potas w moczu 24h, sód, chlor, wapń, magnez, fosfor, kwas moczowy, badania stężenia cukru we krwi, kwas moczowy, potas, sód, chlor, wapń, Magnez, fosfor, kreatynina, azot mocznikowy, wiązanie dwutlenku węgla, szybkość sedymentacji erytrocytów, anty-„O”, przeciwciało przeciwjądrowe, ds-DNA, przeciwciało SM, eozynofile z krwi lub moczu oraz endogenny klirens kreatyniny.

2. Inne badanie śródmiąższowego zapalenia nerek: rutynowe badanie ultrasonograficzne podwójnym B, badanie CT, dożylna pyelografia lub urografia wsteczna, w stosownych przypadkach, badanie jądrowe nerki, biopsja szpiku kostnego i biopsja nerki.

3, typowe przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek często: niedawna historia leków, alergia układowa, nieprawidłowości w testach moczu, zaburzenia czynności kanalików nerkowych i nerek.

Ogólna diagnoza jest taka, że ​​jeśli istnieją dwa pierwsze z powyższych wyników, a także jedno z dwóch ostatnich, można zdiagnozować kliniczne ostre śródmiąższowe zapalenie nerek. Jednak często nie ma drugiego elementu w nietypowych przypadkach, co musi zostać potwierdzone przez biopsję nerki. Biopsja nerki jest jedynym sposobem potwierdzenia diagnozy. Wskazania obejmują niepewną diagnozę lub postęp niewydolności nerek.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.