Zasypianie

Wprowadzenie Zasypianie oznacza patologiczny wzrost bezwzględnego czasu snu o ± 25%. Przyczyny przewlekłego zasypiania mogą obejmować zajmujące przestrzeń zmiany podwzgórza lub górnego pnia mózgu, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, nadmierne stosowanie lub nadużywanie środków nasennych lub niektórych nielegalnych leków lub niektóre rodzaje zapalenia mózgu. Może być również stosowany jako objaw depresji. Ostre, względnie krótkotrwałe zasypianie jest zwykle towarzyszącym objawem ostrej choroby ogólnoustrojowej, takiej jak grypa. Ponadto niedoczynność tarczycy, hiperglikemia, hipoglikemia, niedokrwistość, mocznica, hiperkapnia, hiperkalcemia, niewydolność wątroby, epilepsja i stwardnienie rozsiane mogą również powodować nadmierny sen. Pacjenci z zespołem bezdechu sennego często mają kompensacyjne zaspanie w ciągu dnia. Zespół Kleine-Levina, znany również jako narkolepsja, jest niezwykle rzadkim schorzeniem występującym u nastolatków i charakteryzuje się okresowymi epizodami nadmiernego snu i przejadania się.

Przyczyna

Przyczyna jest niejasna i ogólnie uważa się, że zmiany w mózgu między mózgami, a zwłaszcza zmiany podbłonkowe, są uważane raczej za złośliwy rodzaj chrapania niż niezależną chorobę; inni uważają, że choroba jest związana z infekcją i należy do łagodnego zapalenia mózgu. Niektórzy uważają, że jest to epilepsja zgodnie z nieprawidłowym EEG pacjenta.

Według współczesnych badań medycznych nad neurobiochemią i patofizjologią uważa się, że zespół senności-Bulimia jest łagodnym zjawiskiem spowodowanym przez infekcję struktury układu limbicznego-podwzgórze-szkielet sieci mózgowej, uraz i wady wrodzone. Potencjalne zmiany chorobowe powodują u pacjenta rozwój choroby po okresie dojrzewania z powodu dysfunkcji środowiska wewnętrznego i układu hormonalnego.

Uważa się, że ogólnie przyjęta patogeneza jest związana z dysfunkcją diencefalonu, zwłaszcza podwzgórza. Badania neurologiczne i patologiczne wskazują, że podwzgórze jest ośrodkiem kontrolującym sen, dietę, zachowania seksualne i czujność. Znaleziono pacjentów z istniejącymi zespołami. Istnieje wiele doniesień o nieprawidłowościach patologicznych podwzgórza. Dlatego uważa się, że zespół ten jest spowodowany niezadowoleniem ze snu, diety itp. Spowodowanym dysfunkcją podwzgórza. Badania neurosektoryczne wykazały, że poziomy hormonów i zmiany rytmu w przysadce mózgowej kontrolowane przez wzgórze podczas wystąpienia zespołu, ale nie w normalnej fazie ataku, mogą być spowodowane obniżeniem funkcji dopaminy w podwzgórzu podczas wystąpienia zespołu, co sugeruje dysfunkcję osi podwzgórzowo-przysadkowej. Hipoteza

Ponadto dysfunkcja innych części diencefalonu, wzgórza, otaczających tkanek trzeciej komory i struktura pnia mózgu, które są związane z centrum pobudzenia snu i rosnącym systemem aktywacji, jest również uważana za jedną z patogenez zespołu. W związku z odkryciem jednoelektronowej tomografii emisyjnej zaproponowana hipoteza mechanizmu ma pierwotne zaburzenie regulacji mocy korowej, dysfunkcję czołowo-wzgórzową i dysfunkcję układu limbicznego. Obecnie konkretna przyczyna tego zespołu nie jest znana i można go podzielić na idiopatyczne, organiczne i duchowe. Według literatury przyczyną lub czynnikiem wyzwalającym mogą być następujące czynniki.

Przyczyną infekcji i pierwszym proponowanym zespołem może być infekcja i zapalenie. Prawie zespół ma niewielką infekcję wirusową przed pierwszym wystąpieniem choroby, ale kolejne epizody różnią się od infekcji wirusowych. Ponadto w sekcji zwłok pacjenta po śmierci zespołu znaleziono okołonaczyniowe nacieki zapalne podwzgórza i trzeciej komory, a trzecia komora została powiększona, co sugerowało, że śródmózgowie był w stanie zapalnym i zaburzony. Mimo to niewiele jest bezpośrednich dowodów na infekcję wirusową, która może wywołać tę samą chorobę, co inne czynniki. Możliwe jest również, że zespół ma więcej objawów grypopodobnych i jest mylony z infekcją prowirusową. Zakażenia ściśle związane z zespołem obejmują grypę, zakażenie górnych dróg oddechowych i ostre wirusowe zapalenie mózgu. Pojawiło się wiele doniesień o zespole pourazowym w kraju i za granicą. Podwzgórze jest miejscem, które łatwo może być wtórne do traumatycznej krwi i zawału. W przeszłości funkcje mózgu, takie jak wstrząs mózgu i inne wtórne zaburzenia czynności mózgu uległy zmianie, ale w ostatnich latach Uważa się, że uraz mózgu może często powodować śródmiąższową przyczepność i skręcanie, tworząc uszkodzenia organiczne. Patologicznymi objawami guzów zajmujących wzgórza, podwzgórza i przysadki oraz pacjentów z zespołem zawału krwotocznego były zawał podwzgórza, guzy przysadki i nieprawidłowości morfologiczne podwzgórza. Badania farmakologii psychospołecznej sugerują, że zaburzenia psychiczne powodują pogorszenie funkcji układu przekaźnik-receptor, takiego jak tryptamina, dopamina i adrenalina, a zespół może mieć wspólny wzorzec z zaburzeniami psychicznymi. W zgłaszanej klinicznie etiologii czynniki psychiczne mają ścisły związek z syndromem. Początek zespołu może być indukowany przez czynniki mentalne. W trakcie choroby czynniki psychiczne mogą zaostrzać początek objawów, a chorobie towarzyszą problemy psychiczne, emocjonalne i behawioralne. . Zaburzenia metaboliczne Zaburzenia metaboliczne mogą powodować niską funkcję wstępującego układu aktywacji siatkówki i powodować ślinienie.

Wiele przypadków kobiecych zgłaszanych w trakcie menstruacji jest związanych z cyklem miesiączkowym, co sugeruje, że wiąże się to z hormonem miesiączkowym i zmianami hormonalnymi. Czynniki autoimmunologiczne Niektóre osoby uważają, że analiza powiązań pacjentów z tym zespołem sugeruje, że w grę wchodzą czynniki autoimmunologiczne, a przyczyną mogą być czynniki wywołujące odwodnienie, picie i zmęczenie.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie EEG polisomnografii (PSG)

Historia typowych epizodów snu jest charakterystyczna i należy ją zbadać pod kątem innych objawów poczwórnej choroby. Zgodnie z wywiadem medycznym plus wielokrotne testy utajenia snu zwykle mogą potwierdzić diagnozę. Kilku pacjentów ma tylko jeden objaw epizodów snu i może brakować typowych Wczesne pojawienie się snu REM.

Pacjentów z łagodnymi zaburzeniami EEG podczas napadów należy odróżnić od padaczki, zapalenia mózgu, guzów mózgu itp. Ponadto w okresie ataku należy również odróżnić od spontanicznej hipoglikemii, niedoczynności tarczycy i psychozy okresowej.

Ponieważ KLS jest niezwykle rzadki, nie jest klasyfikowany osobno w Międzynarodowej Klasyfikacji Zaburzeń Snu (ICSD) oraz Amerykańskim Podręczniku Diagnostycznym i Statystycznym Zaburzeń Psychicznych, i jest klasyfikowany jako rodzaj choroby w nawracającej narkolepsji. W ICSD objawowymi kryteriami nawracającej narkolepsji są: ospałość, niepowstrzymane odżywianie i niektóre nieprawidłowe zachowania (głównie nadmierne impulsy seksualne). Spośród powyższych trzech kryteriów symptomowych nie uważa się za konieczne powstrzymanie jedzenia i nienormalne zachowanie w celu postawienia diagnozy; zaburzenia poznawcze i nastrój są objawami dodatkowymi. Przebieg choroby był następujący: ciągła senność trwająca nie krócej niż 3 dni i więcej niż 2 razy w roku. KLS należy najpierw odróżnić od nawracającej senności spowodowanej chorobami organicznymi. Organiczna nawracająca narkolepsja może wystąpić w guzach trzeciej komory, zapaleniu mózgu i urazie mózgu; choroby te można rozpoznać po badaniu neurologicznym i obrazowym. Jeden pacjent ze stwardnieniem rozsianym wykazał również objawy podobne do KLS we wczesnych stadiach choroby. KLS jest często źle diagnozowane jako zaburzenie psychiczne w klinice, takie jak: zaburzenia emocjonalne, schizofrenia i objawy separacji chrapania. Ze względu na przerywany przebieg KLS i dobrą reakcję na stabilizatory nastroju, najczęściej jest to błędnie rozpoznawane jako zaburzenie afektywne. Jeśli jednak podczas diagnozy i leczenia zostaną zauważone cechy wieku i płci pacjenta, a także niewyjaśniona senność i zaburzenia zachowania, można je wyraźnie zidentyfikować.

Obecnie nie ma obiektywnych podstaw do diagnozy choroby, głównie na podstawie kryteriów diagnostycznych Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób:

1 Napadowy sen, dieta i zaburzenia zachowania.

2 Okres napadu wykazywał oczywisty letarg, wydłużony czas snu i zwiększone spożycie pokarmu.

3 Nienaprawione zmiany osobowości można wyrazić jako drażliwość, omamy i depresję.

4 Epizod trwa od kilku dni do kilku tygodni, a przerwa między nimi jest całkowicie normalna, a EEG, polisomnografia i test opóźnienia snu są pomocne w diagnozie.

Jeśli senność, chciwość i zaburzenia psychiczne występują jako typowe przypadki, jeśli jeden z objawów jest odwrotny, nazywa się to przypadkiem nietypowym, a jeśli tylko jeden z głównych objawów nazywa się przypadkiem niepełnym. Diagnostyka różnicowa tego zespołu ze względu na złożoność objawów klinicznych, łatwa do zmieszania z niektórymi chorobami oraz powodująca niepotrzebne diagnozowanie i proces leczenia, nie tylko przynosi niepotrzebne dolegliwości i obciążenia ekonomiczne dla pacjentów, ale także zwiększa złożoność objawów klinicznych Aby przyciągnąć uwagę klinicystów, należy odróżnić od następujących chorób.

Łagodna depresja nerwica depresyjna i napięta schizofrenia, ponieważ syndromowi towarzyszą najczęściej nienormalne emocje, emocje, zachowania i osobowość w okresie przed, w trakcie i po ataku. Bariery psychologiczne, jeśli nie zostaną zauważone, można łatwo zdiagnozować jako depresję, schizofrenię itp., A te ostatnie nie mają epizodów okresowej senności. Pacjenci z okresowym zespołem psychiatrycznym kobiet, epizody są głównie związane z cyklem miesiączkowym i należy je odróżnić od psychozy okresowej, która rozwija się w okresie dojrzewania, częściej u kobiet. Miesięczne występowanie jest okresowe i ściśle związane z cyklem miesiączkowym. Okresowi temu często towarzyszą oczywiste autonomiczne układy nerwowe i zaburzenia endokrynologiczne. Zapalenie mózgu zwykle nie zasypia jako główny objaw, często ma gorączkę, zmiany świadomości, objawy psychiczne, drgawki, hemiplegię, afazję i zwiększone ciśnienie śródczaszkowe.EEG wykazuje rozlane nieprawidłowości w oparciu o zmiany jednostronne lub ogniskowe. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego może mieć zmiany w białku i liczbie komórek. Kliniczna narkolepsja charakteryzuje się przede wszystkim epizodami nieprzerwanego snu, zapasów, paraliżu sennego i halucynacji przed snem, z których większość rozpoczyna się w wieku jednego roku, a każdy epizod trwa kilka sekund i godzin. W ciągu kilku minut stopień nie jest w większości głęboki, łatwo się obudzić i można go atakować wiele razy dziennie. Zespół senności otyłość-duszność charakteryzuje się głównie epizodami letargu z oczywistą otyłością i niewydolnością oddechową.

Padaczka psychomotoryczna 1. Pacjenci z zespołem napadowym mają temperament zmiany osobowości, leki przeciwpadaczkowe mają pewien efekt, należy je odróżnić od padaczki psychomotorycznej, która ma różne stopnie zaburzenia świadomości i różne objawy Główne objawy choroby autonomicznej, na ogół nie wykazują letargu, czasu od sekund do godzin, bolesnego rozładowania EEG, skuteczne jest leczenie przeciwpadaczkowe.

Diagnostyka różnicowa

Należy wykluczyć pewne szczególne przyczyny, które mogą powodować nadmierne zaśnięcie: Identyfikacja braku snu i depresji zależy od historii chorób psychicznych, warunków środowiskowych snu, oceny czasu trwania objawów i braku uwagi na katapleksję.

(1) Senność: Oznacza to, że czas snu jest zbyt długi, czyli o kilka godzin dłużej lub o kilka dni dłużej niż normalny czas snu. Na początku snu nie ma fazy REM, a okresy snu NREM i REM są podobne do normalnego snu przez cały sen.

Nadmiar snu może wystąpić w wielu chorobach mózgu, takich jak choroba naczyniowo-mózgowa, uraz mózgu, zapalenie mózgu, guzy mózgu w pobliżu dna trzeciej komory i selli, a także w zatruciach dróg moczowych, cukrzycy, nadmiernych środkach uspokajających.

(2) Narkolepsja: nieodparty nagły sen, któremu towarzyszy katapleksja, paraliż snu i złudzenie zasypiania. Nie można go powstrzymać podczas epizodów snu, może pojawić się nagle przy każdej okazji, takiej jak jedzenie, rozmowa, praca, spacer. Monotonna praca, spokojne otoczenie i łatwiejsze epizody po posiłku. Sen jest podobny do normalnego snu, a EEG pokazuje również normalny przebieg snu. Ogólnie rzecz biorąc, stopień snu nie jest głęboki, łatwo się obudzić, ale budzi się i znowu zasypia. Może występować od kilku do kilkudziesięciu razy dziennie, a czas trwania zwykle wynosi ponad dziesięć minut.

Wycieczki są najczęstszym powikłaniem tej choroby, odpowiadającym za około 50 do 70. Świadomość jest jasna, kiedy dochodzi do ataku, a mięśnie tułowia i ciała nagle spadają i opadają, zwykle trwając 1–2 minuty.

Plwocina snu u 20 do 30 pacjentów z narkolepsją, objawiająca się jako świadomy i niezdolny do poruszania się, ogólnoustrojowy zwiotczały porażenie. Kiedy osoba dotknie pacjenta, epizod może zostać zatrzymany, a niektórzy pacjenci muszą się trząść, aby wyzdrowieć.

Złudzenie zasypiania odpowiada za około 25 chorób. Częściej występuje w halucynacjach audiowizualnych. Treści są przeważnie codziennymi doświadczeniami. Pacjent jest świadomy otoczenia, ale wydaje się, że śni.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.