Zmętnienie kardiomiocytów

Wprowadzenie Bioelektryczność kardiomiocytów: Potencjał transmembranowy kardiomiocytów jest znacznie bardziej złożony pod względem kształtu fali i mechanizmu tworzenia niż mięsień szkieletowy. Co więcej, potencjał transmembranowy powyższych różnych rodzajów kardiomiocytów jest nie tylko różny pod względem amplitudy i czasu trwania, ale także ma pewną różnicę w kształcie fali i utworzonej podstawie jonowej. Niespójność aktywności elektrycznej różnych rodzajów kardiomiocytów jest przyczyną pobudliwości serca i szczególnego prawa pobudzenia, które występuje w całym sercu. Podstawa bioelektrycznej produkcji kardiomiocytów: Potencjał transmembranowy kardiomiocytów zależy od transbłonowego elektrochemicznego gradientu jonów i selektywnego przenikania jonów przez błony.

Przyczyna

Nadczynność tarczycy jest jednym ze specjalnych objawów klinicznych nadczynności tarczycy, która może nie tylko zaostrzyć pierwotną chorobę sercowo-naczyniową, ale także sama arytmia, a nawet niewydolność serca lub nagła śmierć.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Elektrokardiogram dynamiczny elektrokardiogram (monitorowanie metodą Holtera) echokardiografia dopplerowska

Nadczynność tarczycy jest jednym ze specjalnych objawów klinicznych nadczynności tarczycy, która może nie tylko zaostrzyć pierwotną chorobę sercowo-naczyniową, ale także sama arytmia, a nawet niewydolność serca lub nagła śmierć.

(1) Arytmia: Około 50–90% pacjentów z nadczynnością tarczycy ma arytmię, z czego 85% do 100% pacjentów ma tachykardię, a około 10–20% pacjentów ma migotanie przedsionków. Kliniczne wyniki elektrokardiograficzne ujawniły arytmię, w tym arytmię zatokową, trzepotanie przedsionków, częstoskurcz komorowy, blok przedsionkowo-komorowy, blok gałęzi pęczka oraz depresję odcinka ST i niski poziom załamka T lub odwrócenie.

(2) Niewydolność serca: Podaje się, że 34,4% starszych pacjentów z nadczynnością tarczycy ma powiększenie i niewydolność serca. Echokardiografia wykazała, że ​​pojemność minutowa serca i indeks serca były wyższe niż normalnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy, a lewe i prawe przedsionki i komory były powiększone.

(3) choroba niedokrwienna serca: pacjenci z nadczynnością tarczycy, zwłaszcza starsi pacjenci z nadczynnością tarczycy, podatni na objawy niewydolności wieńcowej, objawy kliniczne dusznicy bolesnej lub zawału mięśnia sercowego itp., Większość pacjentów (67,2%) jest często błędnie rozpoznawana jako choroba niedokrwienna serca. Jednak angiografia wieńcowa rzadko wykazuje zwężenie tętnic lub stwardnienie.

(4) wypadanie zastawki mitralnej: W literaturze odnotowano, że 17 z 40 pacjentów z nadczynnością tarczycy (43%) ma wypadanie zastawki mitralnej, co jest znacznie wyższe niż w grupie kontrolnej (18%).

Diagnostyka różnicowa

W jądrze kardiomiocytów znajduje się receptor hormonu tarczycy (T3). T3 bezpośrednio wpływa na mechanizm skurczu mięśnia sercowego i wywiera pozytywny efekt inotropowy. T3 wchodzi do cytoplazmy i wiąże się z określonymi receptorami na błonie jądrowej oraz stymuluje białko kurczliwe mięśnia sercowego poprzez mechanizm wewnątrzjądrowy. Zwiększona synteza, a tym samym zwiększenie kurczliwości mięśnia sercowego.

Innym sposobem, w jaki T3 działa na mięsień sercowy, jest działanie na miejsca niejądrowe poza receptorem jądrowym, aby szybko zwiększyć kurczliwość mięśnia sercowego, „mechanizm pozatomowy”. Poprzez te miejsca T3 może zwiększać aktywność ATPazy wapniowej w retikulum sarkoplazmatycznym, zwiększać stężenie wapnia wewnątrzkomórkowego i zwiększać kurczliwość mięśnia sercowego; regulować w górę kanał sodowy błony komórkowej, zwiększać napływ jonów sodu, powodować wzrost siły skurczowej kardiomiocytów; aktywować mitochondria Przyśrodkowy aspekt transferazy nukleotydowej adeniny reguluje wymianę ADP i ATP in vitro i in vivo, sprzyja wytwarzaniu ATP i poprawia zaopatrzenie komórek w energię.

Tyroksyna może zwiększać aktywność układu renina-angiotensyna (RAS) i zwiększać ekspresję mRNA reniny sercowej i angiotensyny II (ANGII) poprzez kanały wapniowe zależne od receptora i napięcia. Zwiększa wewnątrzkomórkowe stężenie wapnia w kardiomiocytach, co niekorzystnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy.

Troponina sercowa 1 w surowicy (CTn1) i mioglobina (Mb) to markery w surowicy, które w ostatnich latach okazały się odzwierciedlać uszkodzenie mięśnia sercowego i są idealnymi wskaźnikami wczesnego rozpoznania uszkodzenia mięśnia sercowego i zawału mięśnia sercowego. Eksperymenty wykazały, że CTn1 i Mb w surowicy u pacjentów z nadczynnością tarczycy są znacznie wyższe niż w grupie normalnej, co może być efektem nadmiernej tyroksyny na metabolizm mięśnia sercowego.

Nadczynność tarczycy jest jednym ze specjalnych objawów klinicznych nadczynności tarczycy, która może nie tylko zaostrzyć pierwotną chorobę sercowo-naczyniową, ale także sama arytmia, a nawet niewydolność serca lub nagła śmierć.

(1) Arytmia: Około 50–90% pacjentów z nadczynnością tarczycy ma arytmię, z czego 85% do 100% pacjentów ma tachykardię, a około 10–20% pacjentów ma migotanie przedsionków. Kliniczne wyniki elektrokardiograficzne ujawniły arytmię, w tym arytmię zatokową, trzepotanie przedsionków, częstoskurcz komorowy, blok przedsionkowo-komorowy, blok gałęzi pęczka oraz depresję odcinka ST i niski poziom załamka T lub odwrócenie.

(2) Niewydolność serca: Podaje się, że 34,4% starszych pacjentów z nadczynnością tarczycy ma powiększenie i niewydolność serca. Echokardiografia wykazała, że ​​pojemność minutowa serca i indeks serca były wyższe niż normalnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy, a lewe i prawe przedsionki i komory były powiększone.

(3) choroba niedokrwienna serca: pacjenci z nadczynnością tarczycy, zwłaszcza starsi pacjenci z nadczynnością tarczycy, podatni na objawy niewydolności wieńcowej, objawy kliniczne dusznicy bolesnej lub zawału mięśnia sercowego itp., Większość pacjentów (67,2%) jest często błędnie rozpoznawana jako choroba niedokrwienna serca. Jednak angiografia wieńcowa rzadko wykazuje zwężenie tętnic lub stwardnienie. (4) wypadanie zastawki mitralnej: W literaturze odnotowano, że 17 z 40 pacjentów z nadczynnością tarczycy (43%) ma wypadanie zastawki mitralnej, co jest znacznie wyższe niż w grupie kontrolnej (18%).

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.