Zaburzenie dyfuzji gazu

Wprowadzenie Proces wymiany gazu między pęcherzykami płucnymi a krwią przez błonę pęcherzykowo-pęcherzykową (zwaną dalej błoną pęcherzykową) jest procesem dyfuzji fizycznej. Ilość gazu na jednostkę czasu zależy od różnicy ciśnienia cząstkowego gazu po obu stronach błony pęcherzykowej, powierzchni i grubości pęcherzyków płucnych oraz stałej dyfuzji gazu. Stała dyfuzji jest z kolei związana z masą cząsteczkową i rozpuszczalnością gazu. Ponadto całkowita ilość dyfuzji gazu zależy również od czasu kontaktu krwi z pęcherzykami płucnymi. Rozpowszechnianie odnosi się do procesu wymiany gazu między pęcherzykami płucnymi a naczyniami włosowatymi, tlenem i dwutlenkiem węgla, przez błonę pęcherzykowo-kapilarną. Funkcja dyfuzji występuje, gdy różnica ciśnienia cząstkowego gazu między pęcherzykowymi błonami kapilarnymi wynosi 0,1333 kPa (1 mmHg); ilość gazu, która może przepłynąć na minutę, jest wskaźnikiem, a pojemność dyfuzji jest wyrażona. Zdolność dyfuzji dwutlenku węgla jest silna, większa niż tlen. 21 razy nie ma klinicznego zaburzenia dyfuzji dwutlenku węgla, więc zaburzenie dyfuzji dotyczy głównie tlenu. Metodą pomiaru jest tlenek węgla jako gaz pomiarowy. Korzyści są następujące: (1) Z wyjątkiem dużej liczby palaczy, CO zwykłej osoby wchodzącej do mieszanej krwi żylnej włośniczkowej wynosi prawie zero i nie jest konieczne obliczanie. (2) Powinowactwo CO i hemoglobiny jest 210 razy większe niż tlenu. Po wdychaniu niewielkiej ilości CO przez błonę kapilarną do osocza szybko wchodzi do czerwonych krwinek i wiąże się z hemoglobiną. Ciśnienie cząstkowe CO w osoczu jest równe zeru, co można zignorować. Wartość normalna DLco: 206,2 ml / kPa / m Płucna dyfuzja tlenu (Dlo2) = 1,23 × DLco. Ilość dyspersji zależy od różnicy ciśnienia cząstkowego gazu na membranie, obszaru dyspersji, odległości, czasu, masy cząsteczkowej gazu i jego rozpuszczalności w ośrodku dyspersyjnym. Rozedma płuc i inne zmiany w tkance płucnej, rozlane śródmiąższowe zwłóknienie płuc i inne choroby mogą powodować zmniejszenie funkcji rozproszonych. Klinicznie, gdy zmiany w płucach powodują dysfunkcję rozproszoną, często występuje znaczna nierównowaga wentylacji / przepływu krwi, co powoduje niedotlenienie.

Przyczyna

(1) Zmniejszenie powierzchni błony pęcherzykowej: Całkowita powierzchnia pęcherzyków płucnych u normalnych osób dorosłych wynosi około 80 m2, a powierzchnia pęcherzyków płucnych zaangażowanych w wentylację podczas oddychania w spoczynku wynosi tylko około 35–40 m2, co zwiększa się podczas ćwiczeń. Z powodu dużej rezerwy dysfunkcja wentylacyjna wystąpi tylko wtedy, gdy dysfunkcja błony pęcherzykowej zostanie zmniejszona .. Zmniejszenie powierzchni błony pęcherzykowej można zaobserwować w konsolidacji płuc, wdmuchiwaniu płuc i lobektomii.

(2) Wzrost grubości błony pęcherzykowej: Cienka część błony pęcherzykowej jest miejscem wymiany gazowej, która składa się z nabłonka pęcherzykowego, śródbłonka kapilarnego i wspólnej membrany piwnicy, a jej grubość jest mniejsza niż 1 μm. Chociaż gaz z jamy pęcherzykowej do czerwonych krwinek musi przejść przez warstwę cieczy na powierzchni pęcherzyków, warstwę plazmy w rurce i błonie erytrocytów, całkowita grubość jest również mniejsza niż 5 μm. Dlatego normalna wymiana gazu jest bardzo szybka. Kiedy obrzęk płuc, tworzenie się pęcherzyków szklistych, zwłóknienie płuc, pęcherzykowa teleangiektazja lub przerzedzenie prowadzi do pogrubienia warstwy plazmy, dyfuzja błony pęcherzykowej lub poszerzenie odległości dyfuzji może wpływać na dyspersję gazu.

(3) Czas kontaktu między krwią a pęcherzykami jest zbyt krótki: podczas normalnego odpoczynku krew przepływa przez naczynia włosowate pęcherzyków płucnych przez około 0,75 s. Ponieważ błona pęcherzykowa jest bardzo cienka i ma szeroki kontakt z krwią, hemoglobina potrzebuje tylko 0,25 s. Może być w pełni dotleniony. Gdy krew przepływa przez naczynia włosowate pęcherzyków zbyt krótko, ilość dyfuzji gazu zmniejsza się. U pacjentów ze zmniejszoną powierzchnią błony pęcherzykowej i zwiększoną grubością, chociaż ciśnienie parcjalne tlenu we krwi naczyń włosowatych płuc wzrasta powoli, wymiana gazowa w płucach może nadal osiągać równowagę w spoczynku, więc hipoksemia nie jest wywoływana, często tylko w Gdy obciążenie fizyczne zostanie zwiększone, przepływ krwi zostanie przyspieszony, czas kontaktu krwi i pęcherzyków płucnych zostanie skrócony, i wystąpi znaczące zaburzenie dyfuzyjne, powodując w ten sposób hipoksemię. Obecnie uważa się, że niewydolność oddechowa występuje w zmianach pęcherzykowych, głównie z powodu nierównowagi przepływu krwi w wentylacji pęcherzykowej.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Obrazowanie wentylacji płuca test funkcji dyfuzji płucnej (DL) biopsja płuc

Rozpowszechnianie odnosi się do procesu wymiany gazu między pęcherzykami płucnymi a naczyniami włosowatymi, tlenem i dwutlenkiem węgla, przez błonę pęcherzykowo-kapilarną. Funkcja dyfuzji występuje, gdy różnica ciśnienia cząstkowego gazu między pęcherzykowymi błonami kapilarnymi wynosi 0,1333 kPa (1 mmHg); ilość gazu, która może przepłynąć na minutę, jest wskaźnikiem, a pojemność dyfuzji jest wyrażona. Zdolność dyfuzji dwutlenku węgla jest silna, większa niż tlen. 21 razy nie ma klinicznego zaburzenia dyfuzji dwutlenku węgla, więc zaburzenie dyfuzji dotyczy głównie tlenu. Metodą pomiaru jest tlenek węgla jako gaz pomiarowy. Korzyści są następujące: (1) Z wyjątkiem dużej liczby palaczy, CO zwykłej osoby wchodzącej do mieszanej krwi żylnej włośniczkowej wynosi prawie zero i nie jest konieczne obliczanie.

Powinowactwo CO i hemoglobiny jest 210 razy większe niż tlenu. Po wdychaniu niewielkiej ilości CO przez błonę kapilarną do osocza szybko wchodzi do czerwonych krwinek i wiąże się z hemoglobiną. Ciśnienie cząstkowe CO w osoczu jest równe zeru, co można zignorować.

Wartość normalna DLco: 206,2 ml / kPa / m

Płucna dyfuzja tlenu (Dlo2) = 1,23 × DLco.

Ilość dyspersji zależy od różnicy ciśnienia cząstkowego gazu na membranie, obszaru dyspersji, odległości, czasu, masy cząsteczkowej gazu i jego rozpuszczalności w ośrodku dyspersyjnym. Rozedma płuc i inne zmiany w tkance płucnej, rozlane śródmiąższowe zwłóknienie płuc i inne choroby mogą powodować zmniejszenie funkcji rozproszonych. Klinicznie, gdy zmiany w płucach powodują dysfunkcję rozproszoną, często występuje znaczna nierównowaga wentylacji / przepływu krwi, co powoduje niedotlenienie.

Diagnostyka różnicowa

Funkcja dyfuzji gazu jest zmniejszona : funkcja dyfuzji jest miarą funkcji wentylacji. Służy do oceny wydajności wymiany gazowej pęcherzykowych błon kapilarnych. Diagnozę można postawić na podstawie badania klinicznego zdolności życiowych.

Mężczyźni mieli (28,84 ± 4,84) ml / (mmHg.min), a kobiety - (22,13 ± 3,09) ml / (mmHg.min). Poniżej tej wartości maleje funkcja dyfuzji gazu.

Hiperinflacja płucna : co jest powszechnie nazywane rozedmą płuc. Rozedma płuc odnosi się do elastyczności oskrzeli dystalnych oskrzeli (oddychanie oskrzelików, przewodów pęcherzykowych, pęcherzyków pęcherzykowych i pęcherzyków płucnych), nadmiernego rozszerzania się, nadmuchiwania oraz zwiększonej objętości płuc lub stanów patologicznych związanych z niszczeniem ściany dróg oddechowych. . W zależności od przyczyny choroby rozedma ma następujące typy: rozedma starcza, rozedma wyrównawcza, rozedma śródmiąższowa, rozedma ogniskowa, rozedma okołokomorowa, obturacyjna qi płuc Obrzęk

Zespół hiperwentylacji: Jest to choroba ciała i serca. Nadmierne zmęczenie i stres psychiczny podrażniają nerwy rośliny i powodują zwiększenie częstości oddechów. Powoduje to wzrost zarówno wdychanego tlenu, jak i wydychanego dwutlenku węgla, ale tlen we krwi jest nasycony, więc zbyt dużej ilości tlenu nie można wymienić we krwi, co jest równoważne z nadmierną emisją CO2. Podczas gdy CO ² jest surowcem H ₂ CO ³ we krwi, poziom H ₂ CO ³ we krwi ^jest zmniejszony, zaburzając równowagę kwasowo-zasadową we krwi i powodując zasadowicę oddechową. Jeśli nie zostanie poprawiony, może powodować niewydolność narządów.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.