Zgięcie skórne

Wprowadzenie Choroba dekompresyjna stawów, przemijający ból i swędzenie skóry, znane również jako zgięcia typu skóry. Po raz pierwszy odkryto, że choroba dekompresyjna była wśród nurków, więc choroba została najpierw nazwana chorobą nurka. Wszyscy zaangażowani w operacje wysokociśnieniowe, operacje tunelowe i kesonowe; załoga okrętu podwodnego z rozbitej łodzi podwodnej szybko ucieka z dna morskiego; personel lotniczy szybko podnosi się w kabinie bez ciśnienia; lub symuluje windę w przedziale niskociśnieniowym; nieszczelność przedziału wysokociśnieniowego zawodzi; Choroba dekompresyjna może wystąpić u pacjentów leczonych komorami hiperbarycznymi z powodu niewłaściwej dekompresji.

Przyczyna

Po raz pierwszy odkryto, że choroba dekompresyjna była wśród nurków, więc choroba została najpierw nazwana chorobą nurka. Wszyscy zaangażowani w operacje wysokociśnieniowe, operacje tunelowe i kesonowe; załoga okrętu podwodnego z rozbitej łodzi podwodnej szybko ucieka z dna morskiego; personel lotniczy szybko podnosi się w kabinie bez ciśnienia; lub symuluje windę w przedziale niskociśnieniowym; nieszczelność przedziału wysokociśnieniowego zawodzi; Choroba dekompresyjna może wystąpić u pacjentów leczonych komorami hiperbarycznymi z powodu niewłaściwej dekompresji.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Test aktywności czynnika krzepnięcia

1. Historia zawiera gaz uciskowy układu oddechowego, operacje wysokociśnieniowe, historię nurkowania. W przeszłości uważano, że głębokość wody jest płytka na wysokości 12 m, a choroby dekompresyjne raczej nie wystąpią w powtarzanych operacjach, jednak ostatnio doniesiono, że operacje podwodne są głębokie w zakresie od 6 do 8,5 m, powtarzane operacje lub silna praca fizyczna, a czas pracy wynosi ponad 2 godziny, często po wypuszczeniu wody. Wystąpił ból stawów i goił się za pomocą terapii uciskowej. Dlatego wszelkie zmiany ciśnienia otoczenia drastycznie, takie jak praca w środowisku wysokiego ciśnienia, nagła dekompresja do ciśnienia atmosferycznego lub szybka dekompresja do środowiska niskiego ciśnienia w warunkach normalnego ciśnienia może powodować ostrą chorobę dekompresyjną.

2. Objawy: Dotknięte kończyny są w większości wyboczone, nie ma wyraźnego zaczerwienienia i gorąca, a tkliwość nie jest oczywista. Ciężkim pacjentom często towarzyszą inne poważne objawy.

3. Diagnoza terapeutyczna Jeżeli istnieje komora hiperbaryczna, w podejrzanych przypadkach wykonuje się rutynową terapię ciśnieniową. Większość pacjentów z prawdziwymi objawami może szybko zniknąć po leczeniu uciskowym, jednak miejscowi pacjenci mogą nawrócić po leczeniu uciskowym, co powinno być Zidentyfikowano inne choroby zwyrodnieniowe stawów. Rozpoznanie kliniczne dekompresyjnej martwicy kości opiera się głównie na historii narażenia na wysokie ciśnienie, historii nurkowania z gazem kompresyjnym oddechowym oraz obrazowaniu kości.

Należy zwrócić szczególną uwagę na historię narażenia na wysokie ciśnienie, należy zauważyć, że opóźnienie dekompresyjnej martwicy kości jest zróżnicowane, większość pacjentów nie ma objawów we wczesnym stadium, tylko gdy zmiana wpływa na powierzchnię stawową lub kość korową i powoduje ból lub nieprawidłową funkcję stawów, pacjent Fang przyszedł do lekarza. Dlatego w pracy klinicznej lekarze powinni zachować czujność wobec lekarzy działających pod wysokim ciśnieniem i w każdej chwili zastanowić się nad możliwością tej choroby: współpracując z badaniem obrazowym, zwróć uwagę na jej szczególne miejsce uprzywilejowania, którego nie można zignorować we wczesnej diagnozie. Jeden

Badanie laboratoryjne: aktywacja czynnika kontaktowego (czynnik Hagemana, czynnik XII) w łańcuchu krzepnięcia krwi.

Inne badania pomocnicze: Zgodnie z rentgenowskimi objawami martwicy kości z dekompresją Brytyjskie Stowarzyszenie Medyczne dzieli je na dwie kategorie: AB. Prognozy zmian typu A są złe, choroba jest aktywna i łatwo jest spowodować utratę funkcji kości i stawów oraz niepełnosprawność; Jest względnie stabilny, z dala od powierzchni stawowej i rzadko się pogarsza. Po wielu latach obserwacji klinicznych nie ma statystycznej różnicy w rozwoju i prognozowaniu dwóch rodzajów zmian AB. Naukowcy chińscy i japońscy zaproponowali własne metody klasyfikacji wyników badań rentgenowskich martwicy kości zgodnie z ich doświadczeniem klinicznym.

Według ostatnich badań, dla statystyk 1269 pracowników wysokociśnieniowych i prawie 30 000 filmów rentgenowskich stwierdzono, że dekompresyjne zmiany martwicy kości występują głównie na wewnętrznej krawędzi głowy kości ramiennej oraz przyśrodkowej i bocznej szyi kości udowej. Występuje specyficzny obszar martwicy kości. Osteonekroza dekompresyjna kości długich ma specyficzny obszar rozwoju, który sprzyja poprawie wczesnej diagnozy tej choroby i odróżnieniu jej od innych zmian kostnych. Powód, dla którego osteonekroza dekompresyjna występuje w tych określonych częściach, może być związany z czynnikami takimi jak osteoporoza, wysoki stres, wysoka zawartość tłuszczu, duża objętość krwi i powolny miejscowy przepływ krwi. Te kompleksowe czynniki sprzyjają tworzeniu się i gromadzeniu się pęcherzyków powietrza w tym miejscu, powodując miejscową zatorowość, wpływając na ukrwienie i powodując martwicę kości. Gregg (1981) wstrzyknął bisfosforan znakowany 99mTc 5 μC z żyły ucha królika Po skanowaniu kości i porównaniu filmu rentgenowskiego stwierdzono skan kości radionuklidowej. Wczesne rozpoznanie martwicy kości z dekompresją było lepsze niż film rentgenowski. Osteonekroza dekompresyjna została wykryta za pomocą ultradźwięków w trybie B i porównana z filmami rentgenowskimi, obie były w zasadzie identyczne. Ponieważ ultradźwięki typu B są proste i niedrogie, warto je promować.

Diagnostyka różnicowa

Zwróć uwagę na identyfikację chorób związanych z zaburzeniami oddychania, wstrząsem hipowolemicznym, krzepnięciem wewnątrznaczyniowym i zakrzepicą.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.