Skóra jest metaliczna lub łupkowo-szara

Wprowadzenie Pigmentacja skóry występuje w hemochromatozie: od 90% do 100% pacjentów ma pigmentację skóry. Charakterystyczny metaliczny kolor lub szary łupek są czasami określane jako brązowe lub ciemnobrązowe, ze względu na zwiększoną melaninę (powodującą brąz) i osady żelaza (powodujące szary pigment), które opadają w skórze właściwej. HHC charakteryzuje się nadmiernym żelazem (ferrytyna, hemozyna) odkładającym się w miąższu wielu narządów, zwłaszcza w wątrobie, sercu, gruczołach wydzielania wewnętrznego; trzustka, przewód pokarmowy, śledziona, płuca, stawy i ściany naczyń krwionośnych We wszystkich miejscach występują różne stopnie osadzania się żelaza.

Przyczyna

(1) Przyczyny choroby

Ponieważ Trousseau po raz pierwszy zgłosił przypadek hemochromatozy w 1865 roku, uważano, że choroba była spowodowana nadmiernym piciem lub jedzeniem i innymi czynnikami zewnętrznymi. Później typ HLA został przetestowany i statystycznie udowodniony, że jest ściśle powiązany z kompleksem klasy HLA z krótkim ramieniem na chromosomie 6. Głównie HLA-A3-B14, HLA-A3-B7, częstotliwość jest znacznie wyższa niż u normalnych ludzi W 1989 r. Stwierdzono, że HLA-A2 i A11 są drugim wspólnym allelem, a także HLA-A1-B3 i HLA-. Ankietę rodzinną i badanie typu HLA potwierdziło, że nieprawidłowy gen A3-B15 jest autosomalną recesywną dziedziczną chorobą. W tej samej rodzinie allel h (hemochromatoza) HLA i antygen miejsca HLA-H są przenoszone do siebie, tworząc homozygotę lub heterozygotę. Każdy haplotyp (Hh) z nieprawidłowym h jest heterozygotyczny; nie ma nienormalnego haplotypu, a dwa normalne haplotypy (HH) są normalne. Dziedziczony zgodnie z mendlowskim autosomalnym recesywnym modelem dziedziczenia.

W ostatnich latach wszystkie ludzkie wzory chromosomów zostały wyjaśnione. Wielu uczonych zsekwencjonowało mały satelitarny marker DNA na krótkim ramieniu chromosomu 6, Southern blot, analiza rodziny itp. I odkryli, że gen hemochromatozy jest bardzo zbliżony do D6S105 (Jazwinska i in., 1993). D6S105 znajduje się około 2 cm od HLA-A (Centi Morgan, PCT) i jest silnie skorelowane z hemochromatozą. W 1996 r. Feder i wsp. Potwierdzili przez sekwencjonowanie genów i analizę białek krystalicznych, że choroba jest spowodowana mutacją genu HPE. Najczęstsze jest to, że 845 nukleozyd G → A stanowi 282 aminokwas część cystyny ​​→ tyrozyny 845A ( Lub C282Y, C oznacza cystynę, Y oznacza tyrozynę; kolejną powszechną mutacją jest aminokwas histydyna w 63 pozycji 187. nukleozydu C → G → kwas asparaginowy 187G; H63D (H Reprezentuje histydynę, D oznacza kwas asparaginowy), a trzecią mutacją genu HFE jest seryna S → cystyna C w 65. miejscu 193T (S65C), i istnieją inne doniesienia o specjalnym typie zmutowanego genu HFE.

Udowodniono na świecie, że C282Y jest głównym rodzajem mutacji genetycznej tej choroby, a proband jest w około 80% do 90% homozygotyczny (około 90% w Wielkiej Brytanii, 83% w Ameryce Północnej) i 21% w mutacji genowej innej niż C282Y. ~ 43% to kompozyt H63DC282Y / H63D, co stanowi 7%. Mura i wsp. Wykryli 711 przypadków probantów z C282Y stanowiącym 86,8% i H63D stanowiącym 75%, zgłoszono również, że S65C stanowiło 7,8%, przy czym ci ostatni byli głównie lekkimi pacjentami.

(dwa) patogeneza

Patogeneza HHC jest nadal niejasna, a więcej badań dotyczy HHC związanych z HFE. Mechanizmy patofizjologiczne HHC związanego z HFE obejmują: defekty genetyczne w HHC; wzrost jonów żelaza w osoczu; jony żelaza powodują uszkodzenie tkanek.

Czynnik genetyczny

Odkryto cztery geny chorobotwórcze HHC, a gen HFE jest bardziej badany. 83% klasycznych przypadków HHC w Stanach Zjednoczonych jest związanych z substytucją cysteiny → tyrozyny (C282Y) białka HFE 282 (G → A). ). Mutację można znaleźć u 85% do 100% pacjentów z HHC w populacji nordyckiej, ale tylko u 60% pacjentów w populacji śródziemnomorskiej (takich jak południowe Włochy). Istnieje druga mutacja w pozycji 63, asparaginian histydyny (H63D), ale nie wydaje się, aby powodowała nadmierne obciążenie żelazem, z wyjątkiem osób z heterozygotycznym H63D i heterozygotycznym C282Y (złożona heterozygotyczność). Rzadką mutacją jest mutacja w pozycji 65, cysteina → seryna (S65C); heterozygota utworzone z H63D lub C282Y są rzadkie i kontrowersyjne. HHC u nastolatków jest powodowany przez geny hemojuveliny i HAMP; HHC związany z TfR2 jest wywoływany przez TfR2.

2. Zwiększona zawartość żelaza

In vivo żelazo dzieli się na żelazo w stanie funkcjonalnym i żelazo magazynowane: żelazo w stanie funkcjonalnym obejmuje żelazo hemoglobiny (więcej niż 2/3 żelaza w organizmie), żelazo mioglobiny (10% do 15% żelaza), transferyna (3 do 4 mg), Enzymy i kofaktory itp .; przechowywanie żelaza obejmuje ferrytynę i hemosyderynę. Bilans metaboliczny żelaza jest regulowany głównie przez absorpcję żelaza przez dwunastnicę. Zwykle pokarm zawiera 10-15 mg żelaza dziennie, a wchłanianie i utrata żelaza w błonie śluzowej jelita cienkiego są zrównoważone; w stanie równowagi 1-2 mg jest wchłaniane i tracone każdego dnia; ilość wchłaniania żelaza w błonie śluzowej jelita pacjentów z HHC wynosi 3-6 mg / dzień lub więcej. Ciało nie może używać lub wykluczać zbyt dużej ilości żelaza, przekraczając jego zapotrzebowanie; ilość żelaza w normalnym ludzkim ciele wynosi 3 ~ 5 g; całkowita ilość żelaza w ciele HHC wynosi zwykle więcej niż 15 ~ 40 g, do 50 g lub więcej, żelazo wielokrotnie wchłaniane przez HHC / rok, więc gromadzenie od 20 do 40 g żelaza zajmuje ponad 30 lat. Wraz ze wzrostem wieku wzrasta odkładanie żelaza, wzrasta stężenie żelaza w osoczu, a następnie wzrasta stężenie żelaza w wątrobie, uszkodzenie tkanek i ostatecznie powoduje uszkodzenie narządów. Mechanizm, dzięki któremu geny wywołujące chorobę powodują nadmierne przeciążenie żelazem, nie jest w pełni poznany. Mechanizm, w którym nadmierne odkładanie żelaza prowadzi do uszkodzenia tkanek, ma następujące punkty:

(1) Atomy żelaza mogą zniszczyć stabilność błony lizosomalnej komórki, powodując, że hydrolaza w niej wchodzi do cytosolu i powoduje zniszczenie komórek (lizosom pełen żelaza jest zepsuty).

(2) Nadmiar atomów żelaza w komórkach można utlenić, tworząc nadmiar ferrytu rozpuszczalnego w tłuszczach, co może zwiększać aktywność wolnych rodników tlenowych o wysokiej aktywności i lipidów. Te dwie ostatnie substancje mogą uszkadzać mitochondria, mikrosomy i Błona komórkowa, białko, DNA itp. Powodują uszkodzenie i śmierć komórki.

(3) Atomy żelaza mogą bezpośrednio stymulować syntezę włókien kolagenowych między komórkami tkanek, co prowadzi do zwłóknienia narządów, a aktywowane astrocyty stymulują syntezę kolagenu.

Czy na HHC nadal wpływa miesiączka, ciąża, oddawanie krwi, krwawienie z przewodu pokarmowego, alkohol itp. Ważniejsze są nawyki żywieniowe i alkoholizm. W przypadku długotrwałego spożycia diet bogatych w żelazo, alkohol i ludzi na bazie mięsa częstość występowania HC jest znacznie wyższa niż w przypadku diet o niskiej zawartości żelaza i wegetarian.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Rutynowy poziom cukru we krwi

Manifestacja kliniczna

Z upływem czasu i gromadzeniem się żelaza u pacjentów z HHC stopniowo rozwijają się objawy i stają się one cięższe. HHC jest zwykle bezobjawowy lub nie wykazuje swoistości w początkowych objawach, w tym osłabieniu, bólu stawów, letargu, chronicznym zmęczeniu, utracie masy ciała (wyniszczenie), bólu brzucha, zmianach koloru skóry, braku libido i tym podobnych. Trzy najważniejsze objawy kliniczne zaawansowanej choroby to skórna pigmentacja żelaza, wtórna cukrzyca i marskość wątroby.

HHC związane z HFE, objawy kliniczne u mężczyzn zwykle stają się widoczne u 40–50 lat; u kobiet często występują objawy po menopauzie, a wiek początkowy jest często późniejszy niż u mężczyzn. HHC i HHC związane z HFE mają wspólną cechę kliniczną z powodu zmiany genu innej niż HFE. HHC u nastolatków: typowy u dzieci w wieku od 10 do 30 lat; powszechne powikłania obejmują: DM, hipogonadyzm, arytmię, niewydolność serca i niewydolność serca częściej niż HHC związane z HFE.

Diagnostyka różnicowa

Pigmentacja skóry: Kolor skóry zależy od melaniny (brązowy), karotenu (żółty), utlenionej hemoglobiny (czerwony) w naczyniach włosowatych skóry i zmniejszonej hemoglobiny (niebieski) w żyle. Ważne Oprócz różnic etnicznych i indywidualnych w kolorze skóry, normalni ludzie często mają fizjologiczną pigmentację w odsłoniętych częściach, zmarszczkach i wcieranych częściach, dlatego zmianę koloru skóry należy porównać ze skórą wokół pacjenta i dotkniętej części. Nie należy go oceniać wyłącznie na podstawie głębi koloru.

Pigmentacja skóry jest brązowa: utrata solnego zapalenia nerek ma typowe objawy kliniczne wielomoczu i nokturii, pigmentacja skóry jest brązowa itp., Zapalenie nerek tracące sól, znane również jako zespół Thorna, jest obecnie uważane za grupę z ciężką nerką Utrata soli to szczególny rodzaj charakteryzującej ją choroby nerek.

Czerwona cera: Kolor skóry osoby zależy od czynników wrodzonych, takich jak rasa i dziedziczność, i jest ściśle związany z rozmieszczeniem naczyń włosowatych, ilością pigmentu i grubością podskórnego tłuszczu. Kolor skóry normalnej osoby powinien być różowy i błyszczący. Jednak krążenie krwi nie jest dobre lub występują problemy w sercu, wątrobie i jelitach. Niewłaściwa dieta może powodować zaczerwienienie skóry. Skóra ma nienormalny czerwonawy kolor, a gdy jest zimno, policzki, szczególnie czubek nosa, wydają się czerwonawe.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.