Objaw >> Psychiatria >> Psychiatria

Dziedziczne zaburzenie osobowości

Wprowadzenie
Patogen
Zbadać
Diagnoza

Wprowadzenie

Wprowadzenie Wykonywanie zaburzeń osobowości, w języku angielskim zwanych zaburzeniami persocjalizacji histrinacji, zwanych także „dis zaburzeniami pacjenta”, „zwracaniem uwagi na osobowość”, „osobowością dramatyczną”. Jeden z rodzajów zaburzeń osobowości, z niedojrzałą osobowością, nadmiernym zachowaniem emocjonalnym, przesadnym Charakterystyczne zaburzenie osobowości.

Patogen

Przyczyna

Powstawanie zaburzeń osobowości związanej z funkcjonowaniem jest związane ze środowiskiem genetycznym i rodzinnym. Badania wykazały, że dzieci, które dorastają w rodzinie pozbawionej opieki i oczekiwań oraz rozwiązłości seksualnej, częściej rozwijają się w zaburzenia osobowości związane z wykonywaniem zadań. Ponadto istnieje ścisły związek między zaburzeniem osobowości związanej z wydajnością a zaburzeniem osobowości aspołecznej. Badania statystyczne w Stanach Zjednoczonych wykazały, że dwie trzecie pacjentów z zaburzeniami osobowości związanymi z wynikami spełnia kryteria antyspołecznego zaburzenia osobowości. Potencjalne cechy osobowości tych dwóch barier psychologicznych mają podobne aspekty, ale wyrażenia mężczyzn i kobiet są różne. Więcej kobiet zwykle znajduje odzwierciedlenie w „fenotypowej” osobowości, a mężczyźni częściej wyrażają tę potencjalną cechę osobowości za pomocą „antyspołecznej” przemocy.

Zbadać

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie MRI mózgu badania CT mózgu

Zgodnie z czwartym wydaniem Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-IV) w Stanach Zjednoczonych kryteria diagnostyczne są następujące:

Przesadzony model przyciągający uwagę, który zaczyna się we wczesnej młodości. Pięć lub więcej z następujących cech (w tym pięć) zostanie zdiagnozowanych jako zaburzenie osobowości związane z wydajnością.

1. Jeśli nie jesteś w centrum uwagi, poczujesz się niekomfortowo.

2. Proces interakcji z innymi często wykazuje pociąg seksualny i przesadne cechy behawioralne.

3. Nastrój jest zmienny.

4. Ciągła dbałość o swój wygląd.

5. Sposób mówienia jest imponujący, ale treść jest pusta.

6. Wykazuj dramatyczną i przesadną ekspresję emocjonalną.

7. Być dorozumianym.

8. Rozważ stopień intymności z innymi w stosunku do rzeczywistej sytuacji.

Diagnoza

Diagnostyka różnicowa

Nerwica

W Europie, zwłaszcza w Niemczech i Wielkiej Brytanii, psychiatrzy uważają, że zaburzenia osobowości są ściśle związane z nerwicą. Podkreślają, że „u osób z diagnozą nerwicy możemy całkowicie znaleźć cechy osobowości chorobliwej, a osobowości chorobliwej Ludzie mogą również znaleźć cechy nerwicy. ”„ Objawy nerwicy i zachowanie chorobliwej osobowości można uznać za rodzaj reakcji, w zależności od tendencji jakościowej z jednej strony i presji w środowisku z drugiej strony ”; Nie można odróżnić tak zwanej chorobliwej osobowości od tak zwanej osobowości neurotycznej. ” Tolle (1996) wskazał, że „zaburzenia osobowości mogą wykazywać dużą liczbę reakcji neurotycznych, a wielu pacjentów z nerwicą ma również zaburzenia osobowości. Nie ma wyraźnej granicy między zaburzeniem osobowości a nerwicą”. Tak zwana „osobowość neuropatii” wywodzi się z teorii psychoanalizy. Horney uważa, że pacjenci z nerwicą to tacy, których zachowania, emocje, mentalność i sposób myślenia nie są normalne. Są pełni niepokoju w zaciętej rywalizacji i zbudowani do walki z niepokojem. Mechanizm obronny, to osobowość nerwicy.

Jasper uważa, że objawami nerwicy są reakcje osób z nienormalną osobowością na stres, to znaczy w normalnych przypadkach tylko zachowanie (osobowość) jest nienormalne, aw przypadku stresu nerwica reaguje, wykazując objawy nerwicy. „Nerwica osobista” odnosi się do osób, które są podobne do przyczyny nerwicy i których pacjenci mogą nie mieć objawów neurologicznych. Freud spekuluje, że czynnikami determinującymi proces rozwoju osobowości są przyczyny nerwicy. Kolb (1973) wskazał, że każda nerwica ma swoją unikalną strukturę osobowości, która często nazywana jest nerwicą osobowości. Obecnie uważa się, że chociaż związek między zaburzeniem osobowości a nerwicą jest bliski, to znaczy, że zaburzenie osobowości przyczynia się do wystąpienia nerwicy, a nerwica również przyczynia się do powstawania zaburzenia osobowości, a prawdopodobieństwo wystąpienia chorób współistniejących jest większe, ale w istocie oba Należą do różnych kategorii chorób. Różnica między zaburzeniem osobowości a nerwicą polega na tym, że większość nerwicy rozwija się, gdy osobowość została uformowana, to znaczy ma charakterystyczny przebieg choroby, a zaburzenie osobowości trwa przez całe życie od wczesnych lat. Pacjenci z nerwicą mają dobrą zdolność przystosowywania się do środowiska, podczas gdy zaburzenia osobowości mają oczywiste zaburzenia adaptacji społecznej. Klinicznie można zaobserwować zaburzenie osobowości związane z chrapaniem i występowaniem, współwystępuje również zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne i zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsyjne.

2. Depresja maniakalna

Lekka mania może być przede wszystkim irytująca, wybredna, irytująca, kłóci się z innymi, arbitralnie arbitralnie, arbitralnie arbitralnie, arbitralnie kłóci się, atakuje lub atakuje otaczające zaburzenia behawioralne. Chociaż łagodne lub nietypowe przypadki manii mogą mieć podobne zaburzenia osobowości, uważna obserwacja może ujawnić objawy, takie jak wysokie emocje, pobudliwość i zwiększona mowa. Nie jest trudno odróżnić przebieg choroby od poprzednich cech osobowości.

3. Schizofrenia

Wczesne lub anaplastyczne przypadki schizofrenii można łatwo pomylić z zaburzeniami osobowości i należy zwrócić uwagę na identyfikację. Wczesna schizofrenia może charakteryzować się zmianami osobowości i zachowań, takimi jak luźna dyscyplina pracy, niestabilność emocjonalna, łatwe kłótnie z ludźmi, złe podejście do członków rodziny, słabe poczucie odpowiedzialności oraz zmniejszona efektywność uczenia się i pracy. Hoch i Donaif (1955) zaproponowali koncepcję „pseudo-patologicznej schizofrenii osobowości”, która charakteryzuje się powtarzającymi się dewiacyjnymi zachowaniami niezgodnymi z wymogami społecznymi, takimi jak przestępczość lub metamorfoza seksualna itp., Te wczesne lub pseudo-patologiczne osobowości Jeśli dokładnie przestudiujesz sprawę, możesz znaleźć nieodpowiednie emocje i zachowania, a także nieuzasadnione złudzenia.

Schizofrenia może nie być całkowicie uwolniona od wad osobowości W przypadku braku wcześniejszej historii chorób psychicznych (lub braku uwagi) rozróżnienie jest często trudne i można je zdiagnozować w połączeniu z przeszłymi cechami osobowości i historią rodziny. W przypadkach remisji schizofrenii, oprócz wykazywania zmian osobowości, istnieją również przeszkody pod względem emocji, myślenia i woli, często pozbawione spontanicznej i naturalnej natury, którą cechują zaburzenia osobowości.

Łagodna lub cicha schizofrenia paranoiczna może być błędnie rozpoznana jako paranoidalne zaburzenie osobowości, ale to ostatnie objawia się głównie nieporozumieniem codziennych rzeczy i relacji międzyludzkich na podstawie nadmiernej wrażliwości, tworząc w ten sposób pewne implikacje, ale ogólnie nie Halucynacje i urojenia można odróżnić od schizofrenii.

4. Zmiany osobowości

Zaburzenie osobowości należy odróżnić od zmian osobowości spowodowanych chorobami organicznymi mózgu (miażdżyca mózgu, otępienie starcze, zapalenie mózgu, stwardnienie rozsiane), znane również jako osobowość pseudopatologiczna. Większość pacjentów z organicznymi chorobami mózgu ma zaburzenia funkcji mózgu (w tym inteligentne) i objawy neurologiczne, w połączeniu z EEG, tomografią komputerową (CT) i innymi badaniami pomocniczymi, identyfikacja nie jest trudna.

5. Diagnostyka różnicowa paranoicznego zaburzenia osobowości

Paranoiczne zaburzenie osobowości nie ma halucynacji, złudzeń i innych objawów psychotycznych, więc nie jest trudno odróżnić psychozę paranoidalną od schizofrenii paranoidalnej. Paranoicznemu zaburzeniu osobowości brakuje długoterminowych zachowań aspołecznych, które można odróżnić od antyspołecznych zaburzeń osobowości. Ten typ nie ma właściwości samookaleczających się ani cech niestabilnych, które można odróżnić od typu krawędzi. Paranoidalne zaburzenie osobowości wydaje się być związane z paranoidalną schizofrenią paranoidalną (w tym otępieniem urojeniowym o późnym początku). ΠonoB (1961) zaobserwował przypadki, w których osobowość paranoidalna rozwija się w paranoję. Około połowa (45%) pacjentów z otępieniem urojeniowym o późnym początku ma osobowość paranoidalną. Związek między paranoicznym zaburzeniem osobowości a tymi dwiema chorobami wymaga dalszych badań. Proces paranoidalnego zaburzenia osobowości jest długi, niektóre z nich trwają przez całe życie, a niektóre mogą być wstępem do schizofrenii paranoidalnej. Wraz z wiekiem osobowość ma tendencję do dojrzewania lub zmniejsza się stres, a cechy paranoiczne są w większości umiarkowane. Tacy ludzie nie są trudni do odróżnienia od paranoicznej choroby psychicznej, tej pierwszej brakuje stałej paranoi. Osobowość paranoiczna nie ma halucynacji i złudzeń, które można odróżnić od schizofrenii paranoidalnej.

6. Diagnostyka różnicowa antyspołecznego zaburzenia osobowości

Po pierwsze, powinniśmy wykluczyć zmiany osobowości związane z chorobami organicznymi mózgu, schizofrenią i zaburzeniami afektywnymi. Jeśli dobrze rozumiesz historię choroby, łatwiej jest ją rozróżnić. Ponadto, chociaż pacjenci z antyspołecznym zaburzeniem osobowości często zachowują się dyscyplinarnie, różnią się od przestępstw ogólnych, choć obaj są w pełni odpowiedzialni za popełnione przestępstwa, psychiatrzy sądowi i pracownicy sądowi powinni rozróżniać przestępstwa o charakterze antyspołecznym. A przestępcy popełniają przestępstwa: 1 Ogólni przestępcy często mają plany i przestępstwa z premedytacją, a osobowość antyspołeczna nie może; 2 przestępcy mają oczywiste nielegalne cele, osobowość antyspołeczna jest bardziej zdominowana przez impulsy emocjonalne, a motyw przestępczy jest bardziej niejasny; Kiedy inni są ofiarami, modulacja jest ukryta i szantażowana w celu uniknięcia winy. Antyspołeczna osobowość szkodzi innym i jest szczególnie szkodliwa dla nich samych.4 Osoby o osobowości antyspołecznej rzadziej popełniają morderstwa lub inne poważne sprawy i są skazane na karę śmierci; Osobowość generalnego przestępcy jest wadliwa, ale nie osiąga poziomu zaburzeń osobowości, podczas gdy osobowość aspołeczna ma duży wpływ na wszystkie aspekty działań psychologicznych, odzwierciedlając trwałe i długotrwałe zaburzenia zachowania we wszystkich aspektach życia.

7. Diagnostyka różnicowa impulsywnego zaburzenia osobowości

Jest to głównie związane z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, które oprócz natury impulsywnej często zachowuje się bezwzględnie i często narusza normy społeczne.

8. Diagnostyka różnicowa lękowych zaburzeń osobowości

Utożsamiaj się z fobią społeczną. Pacjenci z zaburzeniami lękowymi charakteryzują się uporczywym, rozległym doświadczeniem stresowym i lękowym. Chociaż pacjenci często unikają zachowań społecznych, nie ma obaw przed unikaniem.

9. Diagnoza różnicowa zależnych zaburzeń osobowości Niektórzy uczeni uważają, że tego rodzaju poddanie wydaje się być spowodowane uprzedzeniami systemu społecznego wobec kobiet i nie należy go klasyfikować jako rodzaj zaburzenia osobowości (Gelder, 1983). Głównym punktem diagnozy jest to, że ci pacjenci nie mają pewności siebie, nie mogą poruszać się niezależnie, czują się niezręcznie i są skłonni się podporządkować. W diagnozie różnicowej należy zauważyć, że w patriarchalnym społeczeństwie kobiety są w większości podporządkowane, ale nie z powodu swoich życzeń.