Ekstremalne zachowanie po porodzie

Wprowadzenie Ekstremalne zachowanie poporodowe jest jednym z klinicznych objawów depresji poporodowej. Depresja poporodowa (PPD) jest zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się szeregiem objawów, takich jak depresja, smutek, depresja, płacz, drażliwość, drażliwość, a nawet skłonności samobójcze lub infantylne po porodzie. Najczęstszy rodzaj opłaty. Zwykle występuje 2 tygodnie po urodzeniu, a jego przyczyna jest nieznana, co może być związane z czynnikami genetycznymi, psychologicznymi, porodowymi i społecznymi.

Przyczyna

(1) Przyczyny choroby

Przyczyna depresji poporodowej jest bardziej skomplikowana i ogólnie uważa się ją za wieloaspektową, ale głównie zmiany w czynnikach neuroendokrynnych i psychospołecznych poporodowych są związane z występowaniem tej choroby.

1. Aspekty biologiczne: Estrogen i progesteron znacznie wzrosły w późnej ciąży, kortykosteroidy i tyroksyna również wzrosły w różnym stopniu Po ​​porodzie hormony te nagle gwałtownie się wycofały, poziomy progesteronu i estrogenu obniżyły się, prowadząc do tkanki mózgowej i hormonalnej. Redukcja katecholamin wpływa na wysoką aktywność mózgu.

2. Czynniki społeczne: status ekonomiczny rodziny, dysonans małżeński, trudności mieszkaniowe, płeć niemowlęcia i stan zdrowia są ważnymi czynnikami predysponującymi.

3. Czynniki psychologiczne matki: matka nie nadaje się do roli matki, zamkniętej w sobie, zachowawczej i upartej choroby matki.

Związek między depresją poporodową a depresją poporodową jest nadal niejasny, u osób z depresją poporodową niekoniecznie rozwija się depresja poporodowa, ale u osób z depresją poporodową istnieje zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia depresji poporodowej. Cięższy typ depresji poporodowej lub wynik depresji poporodowej.

(dwa) patogeneza

Wcześniejsze badania sugerowały, że nierównowaga hormonów, szczególnie estrogenu i progesteronu, może być przyczyną PPD, ale dokładny mechanizm nie został jeszcze wyjaśniony. Obecnie uważa się, że czynniki wysokiego ryzyka związane z PPD obejmują historię depresji (szczególnie depresję poporodową), słabą osobowość, brak wsparcia społecznego, złe małżeństwo, spory rodzinne, przypadkowe wydarzenia życiowe, okołoporodowe komplikacje matki i dziecka oraz ubóstwo. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że PPD wystąpi u osób z depresją podczas ciąży.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie poporodowe badania neurologicznego

Wszystkie depresje występujące w ciągu 1 roku po porodzie są zdefiniowane zgodnie z definicją PPD, ale większość PPD występuje w ciągu pierwszych 3 miesięcy po porodzie. Głównymi objawami PPD są depresja, łzy i niewyjaśniony smutek. Jednak objawy takie jak drażliwość, lęk, strach i panika występują również u matek z depresją. Brak motywacji i nudy to również ważne powiązane objawy. Aktywne objawy neurologiczne PPD obejmują niski apetyt, utratę masy ciała, wczesny sen, zmęczenie i znużenie, a także zaparcia. Pod względem poznawczym PPD może powodować nieuwagę, zapomnienie i brak zaufania. W poważniejszych przypadkach może również dojść do zmniejszenia samooceny, rozczarowania i świadomej bezużyteczności. W takich przypadkach należy zapytać, czy próbujesz popełnić samobójstwo.

Jego głównym działaniem jest depresja, ponad 2 tygodnie po porodzie, a objawy są oczywiste 4 do 6 tygodni po porodzie.

Kobiety po porodzie są stosunkowo delikatne, a ich szczególna mentalność jest tymczasowa, zmienia się w dowolnym momencie, może wykazywać depresję poporodową, poważne mogą powodować ekstremalne zachowania, które są samobójstwem, a nawet rozszerzać samobójstwo (w celu popełnienia samobójstwa z dziećmi i partnerami). Tak więc poprawna diagnoza jest bardzo ważna.

Fascynujący czynnik

Posner i inne badania wykazały, że lekarzom należy zwrócić uwagę na następujące objawy, takie kobiety w ciąży są podatne na depresję poprodukcyjną: (1) brak pewności siebie. (2) Niezamężna. (3) Nie zna wiedzy medycznej. (4) Z rodziny z wieloma braćmi i siostrami. (5) Oddzielenie dzieci lub okresu dojrzewania od jednego lub obojga rodziców. (6) Dzieciństwo rzadko jest wspierane i opiekuje się nim. (7) Dorośli rzadko wspierają dorosłość. (8) Złe relacje z mężem lub chłopakiem. (9) Istnieją trudności ekonomiczne w zakresie warunków mieszkaniowych lub dochodów. (10) Niezadowolenie z poziomu wykształcenia. (11) W przeszłości lub obecnie występują problemy emocjonalne.

Ponadto depresja poporodowa u matki występuje częściej i jest poważniejsza w rodzinach z powodu zgonów okołoporodowych. Rowe i wsp. Stwierdzili, że 6 z 26 pacjentów zmarłych z powodu zachorowań okołoporodowych miało chorobliwą, smutną reakcję, a smutek kobiet, które były w ciąży w ciągu 5 miesięcy od śmierci niemowlęcia, trwał dłużej. Dlatego personel medyczny nie powinien przestrzegać tradycyjnych zwyczajów i pozwolić kobietom zastąpić ciążę ciążą. W normalnych okolicznościach, jak długo może trwać smutek, różne rodziny na pewno będą inne. Locriw i Lewis badali 26 kobiet z historią martwych urodzeń, a większość z nich przeszła 2-letnią obserwację Dane pokazały, że smutek trwał w tym przypadku około 18 miesięcy i nadal pojawiał się w pierwszą rocznicę. Teraz ludzie zdali sobie sprawę z fizycznego dyskomfortu spowodowanego smutkiem, takiego jak mdłości, zmęczenie, osłabienie i inne objawy psychiczne. Zwiększa się częstość spontanicznej aborcji i niepłodności wśród kobiet, które chcą ponownie zajść w ciążę po śmierci noworodka. Schlecfer stwierdził, że aktywacja limfatyczna była znacznie zahamowana u pacjentów z zaawansowanym rakiem piersi, przy czym najsilniejsza reakcja wystąpiła w miesiącu niefortunnego zdarzenia, ale łagodne zahamowanie trwało 14 miesięcy.

2. Historia medyczna

Należy zwrócić uwagę na wiek pacjenta, ciążę, poród, historię porodu, napięcie przedmiesiączkowe, historię depresji poporodowej, historię rodziny, powikłania lub powikłania matki, stres emocjonalny matki i inne czynniki wpływające na normalny stan psychiczny I czy jest to pierwszy początek, czas rozpoczęcia i inna historia medyczna. Ryzyko depresji poporodowej w nawrocie ciąży jest wysokie (50% do 100%). Ryzyko depresji poporodowej u nieciężarnych pacjentów z depresją wynosi od 20% do 30%, dlatego ważne jest, aby zapytać o historię choroby psychicznej, pytając o historię prenatalną. . Badania prenatalne u kobiet w ciąży wysokiego ryzyka, które mogą mieć depresję poprodukcyjną, wymagają pewnych umiejętności dociekania. Lekarze ogólni pytają o historię medyczną w okresie prenatalnym. Pytając o te czynniki ryzyka, powinni być tak samo dobrzy, jak pytanie „Jak się masz?”

3. Objawy kliniczne

Bezsenność, lęk, drażliwość, smutne łzy i niska zdolność radzenia sobie z rzeczami często zaczynają się po trzecim dniu po porodzie. Depresja psychiczna, bezradność i depresja. Pesymistyczne rozczarowanie, utrata zaufania do życia, nieśmiałość, samotność, wrogość i czujność wobec otaczających ludzi, przeszkody w koordynacji relacji między mężem a rodziną. Często towarzyszą mu bóle głowy, utrata apetytu i szybkie oddychanie.

4. Badanie fizykalne

Brak konkretnych pozytywnych wyników w oparciu o znaki fizyczne i testy laboratoryjne.

5. Test psychologiczny

Nie ma konkretnego kwestionariusza do badań przesiewowych w kierunku depresji poporodowej, ale jest on powszechnie stosowany w pracy położniczej, aby pomóc w diagnozie depresji poporodowej.

(1) Skala depresji poporodowej w Edynburgu (EPDS).

(2) Skala depresji samooceny.

(3) Skala oceny depresji Hamiltona (HRSD).

(4) 90 skal samooceny objawów (Lista kontrolna objawów 90, SCL-90) i inne skale psychologiczne, które przyczyniają się do diagnozy tej choroby.

Obecnie skala depresji poporodowej w Edynburgu ustanowiona przez Coxa i in. EPDS składa się z 10 pozycji i jest dostarczany 6 tygodni po dostawie. Każda pozycja jest punktowana w 4 stopniach (od 0 do 3 punktów), a całkowity wynik plus ≥ 13 punktów można zdiagnozować jako depresję poporodową.

Dodaj wyniki każdego pytania do całkowitego wyniku, a łączny wynik od 12 do 13 może mieć różne stopnie choroby depresyjnej. Skali tej nie można stosować do wykrywania matek z nerwicą lękową, fobią lub zaburzeniami osobowości (CoxJL, Holden JM, Sagovsky R. 1987). On Jing i wsp. Zastosowali Skalę Depresji Samooceny i Skalę Depresji Hamtona. Połącz w celu diagnozy. Skala samooceny depresji określa 20 symptomów: depresja, wczesne i późne objawy, łatwe płacz, zaburzenia snu, utrata apetytu, utrata zainteresowania seksualnego, utrata masy ciała, zaparcia, kołatanie serca, zmęczenie, trudności w myśleniu Uczucia, uczucie upadku, uczucie niepokoju, uczucie rozpaczy, drażliwość, uczucie trudności, bezużyteczności, poczucie pustki, bezwartościowości, utraty zainteresowania.

Ponadto objawy niedoczynności tarczycy poporodowej obejmują łagodną drażliwość, dlatego pacjenci z depresją poporodową powinni sprawdzić czynność tarczycy.

Diagnostyka różnicowa

Głównie odróżnia się od psychozy poporodowej. Psychiatryczna choroba połogowa jest ważnym zaburzeniem psychicznym i behawioralnym związanym z połogiem, przy czym zdecydowana większość występuje w ciągu pierwszych 2 tygodni po porodzie, ale jakikolwiek stopień choroby psychicznej może wystąpić w ciągu 6 tygodni po porodzie. Jego cechami klinicznymi są szaleństwo, ostre halucynacje i urojenia, depresja i przebieg polimorficzny pochwy i zmienność objawów. Choroba psychiczna w okresie połogu występuje najczęściej w ciągu 7 dni po porodzie, głównie u kobiet w ciąży Primipara, wielodzietnych i kobiet o niskim statusie społeczno-ekonomicznym. W przypadku pacjentów z atrakcyjnymi przyczynami, zachętami i objawami należy skonsultować się z psychiatrą, aby pomóc w diagnozie i leczeniu, a także należy przeprowadzić ogólne badania i testy laboratoryjne w celu wyeliminowania zaburzeń psychicznych związanych z poważnymi chorobami fizycznymi i mózgowymi. Wielorakie kwestionariusze osobowości Minnesoty, Skala Samooceny 90 Objawów, Skala Depresji Samooceny i Skala Niepokoju Samooceny mogą pomóc w zrozumieniu stanu emocjonalnego pacjentów.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.