Za dużo sodu

Wprowadzenie do zbyt dużej ilości sodu Hipernatremia jest również nazywana hipernatremią, a stężenie sodu w surowicy> 145 mmol / L jest hipernatremią. Hipernatremia musi wiązać się ze wzrostem ciśnienia osmotycznego w osoczu, dlatego jest również nazywana zespołem hiperosmolarnym wysokiego stężenia sodu. Hipernatremia odzwierciedla jedynie wzrost stężenia sodu w surowicy, a całkowitą ilość sodu w organizmie można zwiększyć, normalnie lub zmniejszyć. Jest to powszechne w danych klinicznych roztworu chlorku sodu, głównie spowodowanego zwiększonym obrzękiem tkanek pozakomórkowych, obrzękiem płuc i niewydolnością serca. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 45% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: hipernatremia

Nadmierna przyczyna sodu

Niewystarczające pobranie wody (25%):

Widząc w źródle wody, oszołomieni pacjenci nie wiedzą, jak pić wodę lub pomóc wodzie lub chorobie spowodowanej zaburzeniem połykania. Zatrzymać wodę (w tym wodę w pożywieniu). Utrata płynów ustrojowych stanowi% masy ciała. Całkowicie utrata wody dochodzi do masy ciała. % może spowodować śmierć.

Nadmierna utrata wody (20%):

Często w moczówki prostej moczopędna osmotyczna biegunka wymioty w nadmiernej dysfunkcji koncentracji moczu i niewystarczającej ilości wody.

Zaburzenia wydalania sodu (25%):

Zmniejszeniu wydalania sodu u pacjentów z nadczynnością nadnerczy często towarzyszy obniżenie wydalania sodu i sodu. Widać to również w zdolności tego pacjenta do uwalniania ADH i jest ono bez barier. „Próg ciśnienia osmotycznego” dla uwalniania ADH jest zwiększany, gdy ciśnienie osmotyczne w ciele wzrasta do ADH jest uwalniany, gdy jest w wyższym stopniu normalny i nazywany klinicznie „hipernatremią idiopatyczną”.

Zbyt duży wkład sodu (15%):

Powszechnie stosowany w iniekcji NaHCO3, nadmierny hiperosmotyczny wkład NaCl itp. U pacjentów z cięższą objętością krwi.

Nadmierne zapobieganie sodu

Nadmiar sodu często występuje w innych chorobach, takich jak oparzenia, uraz głowy, POChP, przeszczep wątroby, nadczynność nadnerczy itp. Dlatego w leczeniu tych chorób należy zwrócić uwagę, aby zapobiec zaburzeniom równowagi elektrolitowej, a pacjenci z objawami tej choroby powinni być niezwłocznie przeprowadzeni. Leczenie, aby zapobiec dalszemu rozwojowi i poważniejszym chorobom, gdy we wczesnym stadium wykryje się wysokie stężenie sodu we krwi, należy natychmiast zatrzymać cały płyn zawierający sód i zmienić hipotoniczny płyn. Jeśli osoba nie może pić wody, rurkę żołądka można opuścić, a temperaturę można stale kapać. Wrząca woda w celu złagodzenia wysokiego stężenia sodu we krwi i promowania wydzielania sodu; aktywnie kontroluj infekcję, chłodzenie; monitorowanie poziomu glukozy we krwi, aktywnie kontroluj poziom cukru we krwi do normalnego zakresu; po okresie obrzęku, jeśli pozwala na to stan, zatrzymaj hipertoniczne leki moczopędne, większość pacjentów Powyższe leczenie może uzyskać lepsze efekty i skutecznie zapobiegać dalszemu rozwojowi choroby.

Nadmierne powikłania sodowe Komplikacje, hipernatremia

Klinicznie zaburzenia równowagi wodno-sodowej są często mieszane, co może oznaczać niedobór sodu w połączeniu z niedoborem wody lub wysoki poziom sodu w połączeniu z nadmiarem wody; może to być również niedobór sodu w połączeniu z nadmiarem wody lub wysoki poziom sodu w połączeniu z niedoborem wody, więc kompleksowa analiza historii medycznej, Objawy kliniczne i wyniki badań laboratoryjnych, uchwycenie głównych czynników i głównych sprzeczności.

1. Chorzy na cukrzycę z ciężkim zakażeniem sodu spowodowanym ciężkim zakażeniem poprzez kontrolę diety i doustne leki hipoglikemiczne, większość pacjentów może utrzymać normalny poziom cukru we krwi w normalnych czasach, po równoczesnym zakażeniu, podatna na ciężką hiperglikemię i hipernatremię. Przyczyny hiperglikemii to:

W odpowiedzi na stres poziom glikokortykoidów w nadnerczach, hormonu wzrostu, glukagonu itp. Jest znacznie zwiększony, a zahamowanie roli leczenia insuliną spowodowało znaczny wzrost poziomu glukozy we krwi.

2 komórki tkanek mają zmniejszoną wrażliwość na insulinę.

3 poprawiony katabolizm, synteza glikogenu, zmniejszona zdolność obniżania poziomu cukru we krwi.

4 Ciężko zakażeni pacjenci potrzebują odpowiedniego zaopatrzenia w energię i żadnych ograniczeń dietetycznych. Pacjenci mogą mieć ciężką hiperglikemię w krótkim czasie, ale niekoniecznie kwasicę ketonową Nie można kontrolować dalszego stosowania doustnych leków hipoglikemicznych i ogólnej insulinoterapii. Znacząca hiperglikemia prowadzi do znacznego wzrostu ciśnienia osmotycznego w osoczu, czego skutkiem jest diureza osmotyczna, utrata elektrolitów mniejsza niż utrata wody, co prowadzi do skoncentrowanej hipernatremii, z pewnym stopniem utraty sodu; pacjenci z ciężkimi zakażeniami łącznie Wysoka gorączka i wysoki katabolizm, duża utrata wody w drogach oddechowych i skórze, dodatkowo pogarszające skoncentrowaną hipernatremię; pacjenci z cukrzycą są w większości w podeszłym wieku, cukrzyca i starość łatwo łączą się ze zmniejszeniem funkcji koncentracji cewek nerkowych, co powoduje dalszy odsetek drenażu Nadmierne wydalanie sodu, zwiększone stężenie hipernatremii; przeciwzakażenia lub hipoglikemia i inne leczenie infuzyjne często celowo lub nieumyślnie wprowadzają sól fizjologiczną lub 5% soli fizjologicznej normalnej glukozy, co powoduje prawdziwy wzrost sodu we krwi. Ze względu na stężenie krwi i zmniejszenie przepływu krwi przez nerki, u pacjentów z wysokim chlorem, hiperkaliemią i podwyższonym azotem mocznikowym, ciało znalazło bardziej oczywiste oznaki odwodnienia.

(1) Zasady leczenia: podwyższony poziom glukozy we krwi jest podstawą hipernatremii, a stężenie we krwi jest główną przyczyną hipernatremii, a wprowadzanie jonów sodu jest często ważnym czynnikiem dla dalszego pogorszenia. Dlatego poziom cukru we krwi powinien być kontrolowany, ilość płynu powinna być zwiększona, a wkład jonów sodu powinien być ograniczony.

Hipernatremia

(2) Kontrolowanie poziomu cukru we krwi: Zastosowanie większej dawki insuliny w celu kontrolowania tempa spadku poziomu glukozy we krwi powinno odbywać się w infuzji dożylnej, aby uniknąć wstrzyknięcia podskórnego. Teoretycznie i zwykle należy wprowadzić sól fizjologiczną, a po znacznym spadku cukru we krwi stosuje się 5% roztwór glukozy. Należy zwrócić uwagę, aby stężenie glukozy we krwi stopniowo spadało, jeśli nie może skutecznie obniżyć, przy wprowadzeniu soli fizjologicznej, może dodatkowo zaostrzyć wysokie stężenie sodu i hiperosmolaremię, w razie potrzeby można zastosować mikropompę, która może lepiej kontrolować chlorek sodu. Ilość danych wejściowych. Oczywiście tempo spadku stężenia glukozy we krwi nie powinno być zbyt szybkie, w przeciwnym razie doprowadzi to do szybkiego spadku ciśnienia osmotycznego w osoczu, dużej ilości wody wpływającej do czerwonych krwinek w celu hemolizy, obrzęku mózgu i ryzyka wstrząsu hipowolemicznego. Gdy stężenie glukozy we krwi spadnie do 8-12 mmol / L, uważa się, że osiąga odpowiedni poziom, który nie jest wymagany i nie należy go obniżać do normalnego poziomu.

(3) Zwiększenie ilości zamiennika płynów: u pacjentów z niestabilnym ciśnieniem krwi należy wprowadzić koloid w tym samym czasie; u pacjentów ze stabilnym ciśnieniem krwi należy szybko zwiększyć spożycie i pobór wody. Powszechnie stosowanym nawadnianiem dożylnym jest w większości 5% roztwór glukozy i normalna sól fizjologiczna. Trudno jest kontrolować wprowadzanie jonów cukru i sodu. Dlatego pacjenci, którzy są głównie spożywani i którzy mogą samodzielnie wejść do wody, mogą samodzielnie pić wodę; w przeciwnym razie należy je uzupełnić przez zgłębnik żołądkowy. Oczywiście hipotoniczną glukozę i hipotoniczny roztwór chlorku sodu można również uzupełnić dożylnie.

(4) Kontrolowanie ilości jonów sodu: Powyższe środki mogą lepiej kontrolować ilość jonów sodu. Jednak przy kontroli poziomu cukru we krwi i poprawie objętości płynów ustrojowych stężenie jonów sodu, potasu i chlorków może się zmniejszyć, a gdy stężenie tych jonów we krwi osiągnie normalnie niski poziom, należy zwiększyć zawartość chlorku sodu i chlorku potasu. Powoduje niski poziom sodu, niski poziom chloru i hipokaliemię.

(5) Kontrola cukru we krwi i elektrolitów: należy to sprawdzać raz na 2 godziny, a liczbę kontroli należy zmniejszyć po ustabilizowaniu się stanu.

2. Ciężkie zakażenie płuc lub ostre uszkodzenie płuc powikłane pacjentami z hipernatremią z dużą utratą wody w drogach oddechowych i skórze, łatwo prowadzą do skoncentrowanej hipernatremii, pacjenci ze sztucznymi drogami oddechowymi tracą więcej wody; często stosuje się również leczenie przeciwinfekcyjne i inne infuzje Umyślne lub niezamierzone wprowadzenie normalnej soli fizjologicznej lub 5% normalnej soli fizjologicznej glukozy, powodujące zwiększenie rzeczywistego stężenia sodu w surowicy, więc pacjenci z mieszaną hipernatremią powinni otrzymywać dużą ilość wody, uzupełnionej suplementami żołądkowo-jelitowymi. Po poprawie objętości krwi z jednej strony nawodnienie, z jednej strony działanie moczopędne.

Objawy nadmiernych wspólnych objawów sodu nudności i wymioty hipokaliemia drażliwość, niewygodna śpiączka, drgawki, utrata wody, gorączka, nudności

Objawy tej choroby mogą obejmować: zmęczenie, ból głowy, drażliwość itp., Które mogą wystąpić na wczesnym etapie, a następnie stopniowo przechodzić w drżenie, drgawki, a nawet śpiączkę, a nawet śmierć z powodu nieodwracalnego uszkodzenia tkanki mózgowej. Mogą pojawić się objawy lokalizacji, badanie neurologiczne, hiperrefleksja, sztywność szyi, dodatni znak wiązki kręgosłupa itp. W wielu przypadkach płyn mózgowo-rdzeniowy nakłuwający lędźwi ma czerwone krwinki, zwiększone białko itp., Inne objawy różnią się w zależności od podstawowych zmian powodujących chorobę itp. W przypadku moczówki prostej występuje wielomocz, a osoby z nadmierną utratą skóry mogą mieć gorączkę. W przypadku wstrzyknięcia zbyt dużej ilości hipertonicznego NaCl lub NaHCO3 wystąpią objawy niewydolności serca, takie jak wysokie ciśnienie krwi, trudności w oddychaniu i kaszel.

Hiperkaliemia jest głównie spowodowana stanem hiperosmotycznym spowodowanym wysokim stężeniem sodu we krwi, tak że woda w komórkach jest wytrącana, a komórki tracą wodę, szczególnie komórki mózgowe tracą wodę, co może powodować szereg objawów układu nerwowego, im szybsza choroba, objawy Bardziej oczywiste, podobnie jak hiponatremia, objawy hipernatremii o powolnym początku są na ogół stosunkowo lekkie, ponieważ komórki mózgowe mogą przenosić zewnątrzkomórkowe Na + K + do komórek, jednocześnie syntetyzując wiele małych. Substancje przepuszczalne dla cząsteczek, głównie inozytol, kwas glutaminowy i glutamina, które mogą uczestniczyć w wewnątrzkomórkowej kompozycji cząstek osmotycznych, zapobiegając w ten sposób nadmiernej dysfunkcji komórek i powodując dysfunkcję.

Nadmierna kontrola sodu

W przypadku pacjentów podejrzewanych o zbyt dużą zawartość sodu należy wykonać następujące testy:

(1) Badanie fizykalne Wczesnymi wyraźnymi objawami hipernatremii są pragnienie, aw ciężkich przypadkach komórki mózgowe są odwodnione i objawiają się głównie jako objawy układu nerwowego, takie jak drażliwość, letarg, hiperrefleksja, zwiększone napięcie mięśniowe, a następnie drgawki i konwulsje. Podczas badania ciała należy zwrócić uwagę na sprawność umysłową pacjenta i objawy odwodnienia skóry, z niewydolnością krążenia lub bez.

(2) Badanie laboratoryjne stężenia sodu we krwi jest na ogół wyższe niż 145 mmol / L, zwiększa się także ciśnienie osmotyczne w osoczu, codzienne oznaczanie objętości moczu i gęstości moczu w moczu, badanie czynności nerek, w tym mięśnia azotowego mocznika z PSP I badanie stężenia moczu i rozcieńczenia itp., Dla pacjentów z podejrzeniem pierwotnego aldosteronizmu cukrzycowego Zespół Cushinga w celu określenia funkcji hormonalnej.

Nadmierna diagnoza sodu

Diagnoza

W diagnozie występują głównie następujące cechy:

1. Historia: Niewystarczający roztwór chlorku sodu, szczególnie gdy czynność nerek jest niska.

2. Objawy kliniczne: głównie z powodu zwiększonego płynu pozakomórkowego, często występują obrzęki tkanek, obrzęk płuc i niewydolność serca.

3. Badanie pomocnicze: można stwierdzić, że zawartość sodu we krwi jest podwyższona lub normalna.

Diagnostyka różnicowa

(1) moczówka prosta

Znany również jako moczówka przysadki cukrzycowej, brak wydzielania ADH w przysadce tylnej, przyczyna choroby jest nieznana, cechy kliniczne to polidypsja, polidypsja, wielomocz (dzienna objętość moczu do 5-10 l), niska gęstość względna moczu (1.001 1,005), niskie ciśnienie osmotyczne moczu (50 ~ 200 mmoli / l), klinicznie podzielone na idiopatyczne moczówki moczówki i wtórne moczówki moczówki wtórnej, to ostatnie jest spowodowane podwzgórzowymi guzami przysadki, urazem mózgu, operacją, Zapalenie jest spowodowane faktem, że gdy uszkodzenie dotyka centrum pragnienia podwzgórza i traci pragnienie, często nie jest w stanie uzupełnić wody w czasie, co powoduje poważne odwodnienie, a nawet śmierć. Aby potwierdzić diagnozę, w razie potrzeby należy wykonać badanie TK głowy i zdjęcie rentgenowskie, aby wykluczyć guzy przysadki.

(dwa) moczówki moczówki nerek

W przypadku chorób dziedzicznych objawy kliniczne są podobne do moczówki prostej. Większość pacjentów to chłopcy. Choroba występuje kilka miesięcy po urodzeniu. Po wstrzyknięciu wazopresyny objętość moczu nie ulega zmniejszeniu, ciężar właściwy moczu nie jest zwiększany, a stężenie ADH w osoczu znacznie wzrasta. Różni się od moczówki prostej przysadki mózgowej.

(3) Śródmiąższowe zapalenie nerek i ciężkie zaburzenia czynności nerek

Przyczyną jest wiele przyczyn, oprócz odmiedniczkowego zapalenia nerek, narkotyków (sól, demetylochlorotetracyklina itp.), Niski poziom potasu, wysoki poziom wapnia, niedrożność dróg moczowych, dna moczanowa itp. Może powodować chorobę, hipernatremię, wielomocz, Odwodnienie można różnicować na podstawie wywiadu, testu czynności nerek i pomiaru elektrolitów w surowicy.

(4) Cukrzycowa śpiączka hiperosmolarna

Częściej u pacjentów w podeszłym wieku, łagodna cukrzyca przed wystąpieniem choroby, a nawet cukrzyca, często z powodu infekcji, stosowania leków moczopędnych lub glikokortykoidów, objawów klinicznych oprócz hipernatremii, odwodnienie jest głównie objawami neurologicznymi, takimi jak Wyraźna, letargiczna, niedowład połowiczny, afazja, drgawki itp., Łatwo mylona z wypadkami naczyniowo-mózgowymi, chorobę tę należy odróżnić od hipernatremii wywołanej przez diuretyki osmotyczne.

(5) Idiopatyczna hipernatremia

Przyczyna jest nieznana, klinicznie rzadka, kryteriami diagnostycznymi są: 1 uporczywa hipernatremia; 2 brak znaczącego odwodnienia i pragnienia; 3 mocz w hipertoniczny zakaz, co wskazuje, że organizm nadal ma zdolność do wydzielania ADH; 4 nerki Mała rurka nadal reaguje na ADH. Gdy wazopresyna jest stosowana, może powodować zatrzymywanie wody. Uważa się, że choroba ta jest „progowym wzrostem” uwalniania ADH.

Ponadto należy odróżnić je od chorób wydzielniczych, takich jak pierwotny aldosteronizm i hiperkortyzolizm.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.