Kiła wrodzona

Wprowadzenie do kiły wrodzonej Kiła (kiła) jest ogólnoustrojową chorobą zakaźną wywoływaną przez Treponemapallidum, którą można podzielić na kiły wrodzone i nabyte. Nabyta kiła (nabyta kiła), kontakt seksualny jest jej główną drogą przenoszenia, proces kliniczny można podzielić na trzy fazy. Wrodzona kiła (zwana także prenatalsylą), patogen u matki przez szlak łożyskowy w celu zakażenia płodu, może powodować martwe porody, przedwczesne porody, kiła ciążowa jest 2,5 razy wyższa dla płodu niż normalne kobiety w ciąży. Ciąża z kiłą ma śmiertelność do 50%. Jest to choroba, która poważnie wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne niemowląt i małych dzieci. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% Wrażliwi ludzie: małe dzieci Tryb przeniesienia: przeniesienie z matki na dziecko Powikłania: zapalenie kości i szpiku, kiła nerwowa, zapalenie opon mózgowych, drgawki, drgawki, zanik nerwu wzrokowego

Wrodzona etiologia kiły

Czynniki wrodzone (45%):

Treponema pallidum łatwo zaraża płód przez łożysko, prowadząc do wrodzonej kiły. Treponema pallidum może powodować zakażenie płodu przez łożysko po 4 miesiącach ciąży z powodu atrofii trofoblastu kosmówkowego.W ostatnich latach stwierdzono za pomocą mikroskopii elektronowej, że treponema pallidum może zarazić płód przez łożysko we wczesnym, środkowym i późnym okresie ciąży.

Patogeneza

Populacja jest na ogół podatna na kiłę. Jak dotąd patogeneza kiły nie jest jeszcze bardzo jasna. Po tym jak płód dostanie się do płodu przez łożysko, jest on namnażany w wątrobie, śledzionie, nadnerczach i innych tkankach trzewnych płodu i uwalniany do krwi. Może powodować skórę, błonę śluzową, kości, krew, narządy wewnętrzne i inne choroby, ciężkie przypadki mogą powodować poronienie, przedwczesne porody, martwe porody, głównymi zmianami patologicznymi są obrzęk komórek śródbłonka naczyniowego, przerost, niedrożność światła, dystalna miejscowa martwica lub zmiany przypominające ser, Lub rozrost tkanki włóknistej tworzy blizny, upośledzając strukturę i funkcję narządu.

Wrodzone zapobieganie kiły

99% przypadków jest odpowiednio leczonych podczas ciąży, a matka i płód mogą się zagoić. Jednak niektóre przypadki są leczone zbyt późno podczas ciąży, chociaż infekcję można wyeliminować, ale objawy kiły pozostają po urodzeniu.

Prenatalne badanie STS, ponowne badanie matek z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową podczas ciąży oraz odpowiednie leczenie zarażonych kobiet w ciąży może znacznie zmniejszyć częstość występowania kiły wrodzonej. Przy diagnozowaniu wrodzonej kiły inni członkowie rodziny powinni być rutynowo badani i serologicznie badani pod kątem zakażenia kiłą. Konieczne jest ponowne zbadanie matki, która jest ponownie w ciąży, jeśli wynik testu serologicznego jest nadal dodatni. Kobiety, które były odpowiednio leczone, nadal mają dodatni wynik testu serologicznego, mogą mieć ponowną infekcję i wymagają ponownego leczenia. Chociaż matka nie ma oznak uszkodzenia i jest serologicznie ujemna, należy ją leczyć kiłą, ponieważ mają one 25–50% szans na zarażenie kiłą, zanim wynik testu serologicznego będzie dodatni.

1. Wzmocnienie edukacji w zakresie profilaktyki i leczenia: kompleksowe systematyczne monitorowanie kiły oraz wzmocnienie profilaktyki i edukacji.

2. Wzmocnienie badania przedmałżeńskiego, prenatalnego: powinno być rutynowo badane pod kątem surowicy kiły.

3. Leczenie dr śliwkowe: Każda kobieta z podejrzeniem ciąży kiły, test VDRL należy wykonać przed pierwszym porodem, regularne badanie krwi w surowicy, jeśli diagnoza powinna zostać wykonana, ciążę należy przerwać, jeśli to konieczne, aby przerwać ciążę.

4. Regularne badania kontrolne: Dla noworodków wysokiego ryzyka z kiłą, regularne badania kontrolne, wczesne wykrywanie i wczesne leczenie.

Wrodzone powikłania kiły Powikłania zapalenie kości i szpiku, kiła nerwowa, zapalenie opon mózgowych, drgawki, zanik nerwu wzrokowego

Zapalenie kości i szpiku, zapalenie kości i szpiku, oponowa kiła naczyniowa, zapalenie opon mózgowych itp., Obejmujące układ nerwowy, może być pozostawione z przewlekłym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, porażeniem spastycznym, drgawkami, upośledzeniem umysłowym, głuchotą i atrofią wzrokową i innymi następstwami.

Wrodzone objawy kiły Częste objawy Syfilityczne blizny wątroby Uszkodzenie wysypki różowej Uszkodzenie błony śluzowej żółtaczka patologiczna krostkowa plamiste węzły chłonne obrzęk mokrych pryszczów

Wczesna kiła wrodzona

Jego objawy początkowe są równoważne drugiemu dniu kiły.

(1) Ogólne wyniki: Ciężkie przypadki mogą urodzić się przedwcześnie przy urodzeniu, z powiększeniem wątroby i śledziony, układowymi zmianami skórnymi, niedokrwistością, małopłytkowością itp .; mają również normalną lub tylko małą masę urodzeniową przy urodzeniu, pojawiającą się około 3 tygodni po urodzeniu Objawy kliniczne, objawiające się rozwojem, złym odżywianiem, utratą masy ciała, utratą masy ciała, niską odpowiedzią, zmarszczkami skóry, wyglądem osób starszych, gorączką, anemią, żółtaczką patologiczną, małopłytkowością.

(2) Wysypka skórna: Wysypka jest podobna do kiły drugiej fazy. Wysypka, grudki i wysypka są liczne, szeroko rozpowszechnione, niebolesne i mają wiele postaci:

1 wysypka plamista (wysypka różana): bardziej powszechna w części czaszki kończyn, ciemnoczerwona lub miedziana czerwień, często w jamie ustnej, wokół ust i erozji okołozębowej po wygojeniu, tworząc charakterystyczną bliznę promieniową, o znaczeniu diagnostycznym .

2 kiły grudkowe: mogą wystąpić w całym ciele.

3 płaski mokry rodzaj plwociny: jest specjalną formą grudkowej wysypki kiły, która występuje w wilgotnych i poręcznych częściach. Występuje częściej w okolicach odbytu i zewnętrznych narządów płciowych. Jest nieco wyższa niż powierzchnia skóry i ma wyraźne granice. Może mieć erozję i wysięk. Zawiera dużą liczbę Treponema pallidum.

4 syfilityczny pęcherzyca jest bardziej powszechny, głównie krosty wielkości grochu w worku dłoniowym, podstawa jest ciemnoczerwona lub miedziana, rozbita po pęknięciu, charakterystyczna.

(3) nieżyt nosa: syfilityczny nieżyt nosa występuje najczęściej w uszkodzeniu błony śluzowej nosa, wykazując przerost błony śluzowej nosa, obrzęk, surowicze lub ropowe i krwawe wydzieliny i blizny, powodując zwężenie nosa, niedrożność, trudności w oddychaniu i ssaniu, wrodzony Jedna z cech kiły, ciężkie przypadki mogą uszkodzić kości nosowe i chrząstkę nosową i spowodować zapadnięcie się korzeni nosowych, tworząc siodłowy nos.

(4) uszkodzenie szkieletu: kość, zapalenie chrząstki i zapalenie okostnej są najczęstsze, zapalenie kości i szpiku i zapalenie okostnej powodują silny ból kończyn i sprawiają, że kończyny są rzekomo-plwocinowe.

(5) Inne: hepatosplenomegalia, żółtaczka patologiczna i uogólniona limfadenopatia, węzły chłonne z limfadenopatią na bloku kości piszczelowej są najbardziej widoczne, a także mogą mieć hipoproteinemię, obrzęk układowy, wypadanie włosów, zapalenie naczyniówkowo-naczyniowe i tym podobne.

2. Późna kiła wrodzona

Późna kiła wrodzona jest rzadka w okresie noworodkowym, głównie po 2 latach, najczęściej występuje w wieku od 7 do 15 lat, a jej działanie jest podobne do nabytej kiły w trzeciej fazie, można ją podzielić na dwie grupy:

(1) Trwałe znakowanie: pozostawione na wczesnym etapie (w tym w łonie matki) lub uszkodzenie spowodowane późnymi zmianami rozwojowymi ciała, brak aktywności, ale charakterystyczne, takie jak okrągły wypukły czoło, szabla 胫 (środkowa krawędź kości ramiennej) Zgrubienie okostnej), charakterystyczne zęby Hao Qinsheng (zęby Hutchinsona, półksiężyc wpuszczony w dolną krawędź górnego nacięcia), zęby morwy, nos siodłowy, promieniowe rozszczep podniebienia i blizny wokół ust, przerost stawu mostkowego stawów i zapalenie siatkówki.

(2) Aktywne uszkodzenie: objawy kliniczne spowodowane przez aktywne uszkodzenie, w tym znaczne zapalenie rogówki (jednostronne / dwustronne głębokie naciekanie rogówki, zmętnienie rogówki, wpływające na widzenie), głuchota neurologiczna, nieprawidłowe zmiany płynu mózgowo-rdzeniowego, wątroba Powiększenie śledziony, guma nosowa lub eukaliptusowa, hydrops stawowy, zapalenie okostnej, zapalenie palców i uszkodzenie błony śluzowej skóry, zajęcie ośrodkowego układu nerwowego jest mniej powszechne na wczesnym etapie, może mieć zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub wodogłowie, zwiększa się liczba komórek w płynie mózgowo-rdzeniowym, Białko jest podwyższone, kiła w surowicy jest dodatnia, a późna neurosiła jest rzadka.

3. Wrodzona kiła utajona

Kiła wrodzona nie jest leczona, nie ma objawów klinicznych, seropozytywna, wczesny wiek ma mniej niż 2 lata, a starszy niż 2 lata to późna wrodzona kiła utajona.

Badanie wrodzonej kiły

1. Badanie Treponema pallidum: bezpośrednio rozmazuj wydzieliny uszkodzonej skóry lub błon śluzowych i zbadaj krętki kiły mikroskopem ciemnego pola.

2. Test surowicy pallidum bez treponemy:

(1) Test laboratorium badawczego chorób wenerycznych (VDRL): surowica krwi służy jako antygen do wykrywania przeciwciał w surowicy pacjentów. Test ten jest łatwy w obsłudze, ma szybkie wyniki, wysoką czułość, niespecyficzność i wyniki fałszywie dodatnie. Może być stosowany do badań przesiewowych na dużą skalę.

(2) Test poślizgu pierścieniowego szybkiego reginowania plazmy (RPR): Jest to ulepszona metoda testu VDRL Ze względu na wysoką czystość węgla koloidalnego odczynnik reaguje z surowicą dodatnią, wytwarzając aglutynację czarną podczas testu, co jest łatwe do oceny. Zalety i wady są takie same jak powyżej.

(3) Test surowicy Treponema pallidum: przy użyciu Treponema pallidum jako antygenu do wykrywania swoistych przeciwciał w surowicy można zastosować diagnozę potwierdzającą.

1 fluorescencyjny test wchłaniania przeciwciał treponemalnych (FTA-ABS): ogólnie dodatni we wczesnym stadium zakażenia, odsetek wyników fałszywie dodatnich wynosi tylko 0,18% ~ 0,26%, wadą jest to, że leczenie przeciw kiły może pozostać dodatnie przez 10 lat, Nie może być stosowany jako wskaźnik skuteczności.

2 Test hemaglutynacji Treponema pallidum (TPHA-TP): test potwierdzony kiłą, ale nie może być stosowany do oceny wskaźników ponownego zakażenia i nawrotu.

3 Oznaczenie przeciwciała typu Treponema pallidum IgM: Po 2 tygodniach zakażenia przeciwciało IgM anty-Treponema pallidum można wykryć w surowicy, niemowlęta mogą uzyskać IgG od matki, VDRL i TPHA mogą być fałszywie dodatnie, więc wykrywane jest przeciwciało IgM swoiste dla kiły. Ma to duże znaczenie w diagnostyce kiły wrodzonej, może być ujemne po leczeniu kiły wrodzonej i może być dodatnio pozytywne, gdy jest zarażony. Może być stosowany jako ocena terapeutyczna i wskaźnik diagnostyczny w zakażeniu.

Badania ultrasonograficzne B, tomografii komputerowej i rentgenowskiej.

Badanie rentgenowskie: plastry kostne można zobaczyć w kilku warstwach nowej kości okostnej, przerost laminarny okostnej, osteoporozę metafizy, zapalenie kości i stawów, zapalenie okostnej, naciek zapalny klatki piersiowej.

Diagnoza i diagnoza kiły wrodzonej

Diagnoza

Diagnozę można postawić na podstawie wywiadu, wyników klinicznych i badań laboratoryjnych.

1. Historia rodziny: Matka jest pacjentką z kiłą.

2. Objawy kliniczne: Istnieją typowe wczesne lub późne wrodzone zmiany lub kiły wrodzone.

3. Badanie laboratoryjne: FTA-ABStest pozytywny można zdiagnozować, badanie laboratoryjne chorób przenoszonych drogą płciową (VDKLtest) jest bardziej czułe, wskaźnik wczesnej kiły dodatni na poziomie 90%, badanie krwi pępowinowej IgM często> 0,2 g / L, komórki płynu mózgowo-rdzeniowego i białko Zwiększone, dodatni wynik testu VDKL, można zdiagnozować jako kiły nerwowe.

Diagnostyka różnicowa

1. Uszkodzenie skóry: identyfikacja z pęcherzycą, trądem, wysypką pieluszkową, erupcją narkotyków itp.

2. syfilityczny nieżyt nosa: rozpoznanie błonicy nosa, wiek pojawienia się błonicy nosa jest inny, obserwowany u dzieci powyżej 6 miesięcy.

3. Fałszywa plwocina: Choroba ta związana jest z szkorbutem i szkorbutem, krzywicą, gruźlicą kości i ropnym zapaleniem kości i szpiku. Badanie rentgenowskie ma określone działanie i może pomóc w identyfikacji.

4. Identyfikacja z innymi infekcjami: noworodki należy również odróżnić od posocznicy, wrodzonych infekcji wirusowych itp.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.