Zespół Kriglera-Najjara

Wprowadzenie do zespołu Krieglera-Najara Zespół Criglera-najjarsy (CNS), znany również jako wrodzony niedobór glukuronylotransferazy, wrodzona nieobstrukcyjna, nie hemolityczna żółtaczka, jest rzadkim zjawiskiem u noworodków Dziedziczna hiperbilirubinemia u niemowląt i małych dzieci. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,001% Osoby wrażliwe: dobre dla noworodków i niemowląt Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: śpiączka

Przyczyna zespołu Krieglera-Najara

(1) Przyczyny choroby

Zespół Krieglera-Najara typu I, po raz pierwszy opisany przez Criglera w 1952 r., Jest autosomalny recesywny, rodzice są w większości bliskimi krewnymi, a glukuronylotransferaza w komórkach wątroby dziecka jest całkowicie pozbawiona i nie może tworzyć kombinacji. Bilirubina, niezwiązana bilirubina indukowana krwią jest znacznie zwiększona, zbyt wysoka rozpuszczalna w tłuszczach niezwiązana bilirubina, poprzez nierozwiniętą barierę krew-płyn mózgowo-rdzeniowy, dyfunduje do płynu mózgowo-rdzeniowego i miąższu mózgu, powodując encefalopatię bilirubiny.

Zespół Krieglera-Najara typu II, odkryty przez Ariasa w 1962 r., Znany jest również jako zespół Ariasa, który jest ogólnie uważany za autosomalny dominujący, z niepełnym wyraźnym wyglądem, a rodzice rzadko mają bliskich krewnych. U dzieci komórki wątroby są częściowo pozbawione glukuronylotransferazy, powodując zaburzenie wiązania bilirubiny, powodując wzrost niezwiązanej bilirubiny, ponieważ nadal może być wytwarzana niewielka ilość związanej bilirubiny, więc mniej prawdopodobne jest wystąpienie encefalopatii bilirubiny.

(dwa) patogeneza

Z powodu mutacji genów w różnych regionach regionu kodującego difurofosforan uracylu, glukuronylotransferazy (UGT1A1), aktywność enzymu UGT1Al jest zmniejszona lub nawet nieobecna; zespół Kriglera-Najara jest klasyfikowany do typu I zgodnie ze stopniem niedoboru UGT1A1. Typ II, typ I jest autosomalnym recesywnym genotypem, UGT1 znika całkowicie w wątrobie; typ II, autosomalne dominujące dziedziczenie, aktywność glukuronylotransferazy jest zmniejszona, ale nie znika, z powodu zmniejszenia lub nawet braku aktywności enzymu UGT1A1, a zatem Powoduje, że bilirubina wiąże się z dysfunkcją.

W histopatologii wątroby u pacjenta nie wystąpiła żadna szczególna zmiana, w przewodzie żółciowym włośniczkowym znaleziono jedynie przewód żółciowy, u pacjentów z żółtaczką jądrową jądra podstawy mózgu były mocno zabarwione niesprzężoną bilirubiną.

Profilaktyka zespołu Krieglera-Najara

Nie ma skutecznego środka zapobiegającego tej chorobie, a wczesne wykrycie i wczesna diagnoza są kluczem do zapobiegania i leczenia tej choroby.

Powikłania zespołu Kyle-Najar Powikłania

Typ I może powodować senność, drgawki, kątowanie, skurcz i sztywność mięśni, śpiączka, typ II może mieć zaburzenia psychiczne, wady sensoryczne i drżenia napięcia.

Zespół Kyle-Najar objawy typowe objawy angulacja żółtaczki

Typ I. Jest rzadki. Po raz pierwszy opisał to Crigler-Najjar w 1952 r. Pacjent jest homozygotyczny pod względem genu typu Crigle-Najjar. Noworodki rozwijają żółtaczkę szybko po urodzeniu. Większość z nich ma znaczną żółtaczkę i bilirubinę 1–4 dni po urodzeniu. Stężenie może wynosić nawet 289–816 μmol / l, 90% to niesprzężona bilirubina; ze względu na powinowactwo niesprzężonej bilirubiny do tkanki mózgowej, skurcz i sztywność mięśni, drgawki, kątowanie itp. Często występują w ciągu 2 tygodni po urodzeniu. Encefalopatia bilirubinowa, pacjent nie ma hemolizy, żółć jest bezbarwna, brak bilirubiny, normalna angiografia pęcherzyka żółciowego.

Typ II jest rzadki, ale bardziej powszechny niż typ I. W 1962 r. Stwierdzono heterozygotyczny gen typu Grigrer-Najjar. Pacjent rozwinął żółtaczkę krótko po urodzeniu, a także rozwinął się w dzieciństwie lub wieku dorosłym. Objawy neurologiczne, rozwój umysłowy jest normalny, żółtaczka jest nieco niższa niż typu I, stężenie bilirubiny w surowicy waha się od 85 do 374 μmol / L, encefalopatia bilirubinowa jest rzadka, żółć jest zabarwiona, a znaczna ilość urobiliny w kale, tylko Niewielka liczba pacjentów ma wysoki poziom niesprzężonej bilirubiny we krwi, co powoduje uszkodzenie układu pozapiramidowego, a inne testy czynności wątroby są prawidłowe.

Badanie zespołu Krieglera-Najara

Poważna żółtaczka, stężenie bilirubiny w surowicy> 340 μmol / l, któremu towarzyszy encefalopatia bilirubiny, leczenie fenobarbitalem jest nieprawidłowe, zdiagnozowane jako typ I; żółtaczka jest łagodna, stężenie bilirubiny w surowicy <340 μmol / l, objawy neurologiczne Nie jest oczywiste, leczenie fenobarbitalem ma pewien efekt, zdiagnozowany jako ten typ II.

Biopsja wątroby pod normalnym mikroskopem świetlnym, sporadyczna zatorowość pęcherzyka żółciowego, struktura komórek wątroby pod mikroskopem elektronowym jest prawie normalna, typ I można zobaczyć, że retikulum endoplazmatyczne hepatocytów jest bardziej widoczne, nieregularne pęcherzyki są czasami widoczne w hepatocytach, a specjalne cząsteczki występują w cytoplazmie, II Typ może mieć przerost endoplazmatyczny siatkówki i przerost siatkówki gładkiej powierzchni, któremu towarzyszy encefalopatia bilirubinowa, widoczna kora mózgowa, wzgórze i zwoje podstawy są głęboko zabarwione bilirubiną, brodą nerkową, błoną śluzową jelit, wsierdzie itp. Istnieje znaczne odkładanie bilirubiny.

Diagnoza i identyfikacja zespołu Krieglera-Najara

Rozpoznanie typu I opiera się głównie na bilirubinie niezwiązanej z surowicą i nie ma dowodów na hemolizę, czynność wątroby i biopsję wątroby są prawidłowe, typ II: z powodu częściowego niedoboru wewnątrzwątrobowego BGT leczenie fenobarbitalem może zmniejszyć pęcherzyk żółciowy w surowicy Stężenie erytropoetyny można klinicznie określić na podstawie jej odpowiedzi terapeutycznej na czynnik indukujący enzymy w celu zidentyfikowania zespołu Krieglera-Najara typu I lub II.

Konieczność rozpoznania żółtaczki hemolitycznej u noworodka spowodowanej infekcją, choroby hemolitycznej noworodków ABO, choroby hemolitycznej Rh.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.