Choroba spichrzania glikogenu

Wprowadzenie do choroby akumulacji glikogenu Choroba akumulacji glikogenu jest rodzajem zaburzenia metabolizmu glikogenu powodowanego przez wrodzone defekty enzymatyczne, z których większość jest autosomalna recesywna, a częstość występowania jest różna dla różnych ras. Według danych europejskich wskaźnik zapadalności wynosi 1 / (od 20 000 do 25 000). Istnieje co najmniej 8 rodzajów enzymów niezbędnych do syntezy glikogenu i katabolizmu .. Istnieje 12 rodzajów chorób klinicznych spowodowanych tymi defektami enzymatycznymi, wśród których typy I, III, IV, VI i IX to głównie uszkodzenia wątroby; Typy V i VII są głównie uszkadzane przez tkankę mięśniową. Choroby te mają wspólną cechę biochemiczną, tj. Nieprawidłowe magazynowanie glikogenu, znaczna większość zapasów glikogenu w wątrobie, mięśniach, nerkach i innych tkankach wzrosła, tylko kilka gatunków magazynowania glikogenu jest normalne, i Struktura molekularna glikogenu jest nieprawidłowa. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: hiperlipidemia

Przyczyna choroby akumulacji glikogenu

Czynniki genetyczne (90%)

Dziedziczenie autosomalne recesywne, niedobór kinazy fosforylazy jest dziedziczeniem sprzężonym z chromosomem X. Choroba akumulacji glikogenu jest spowodowana brakiem enzymów wymaganych w procesie syntezy i rozkładu glikogenu, co powoduje przeszkody w syntezie lub rozkładzie glikogenu, prowadząc do odkładania się glikogenu w tkankach, powodując różne choroby z powodu różnego rodzaju defektów enzymatycznych. Rodzaj choroby metabolizmu glikogenu.

Patogeneza

Glikogen jest wielkocząsteczkowym polisacharydem złożonym z jednostek glukozy. Jest przechowywany głównie w wątrobie i mięśniach jako zapasowa energia. Normalna wątroba i mięśnie zawierają odpowiednio około 4% i 2% glikogenu. Glukoza w ludzkim ciele jest w glukokinazy i fosforanie glukozy. Glukoza difosforanu urydyny (UDPG) powstaje przez mutazę i pirofosforylazę glukozy difosforanu urydyny, a następnie cząsteczki glukozy dostarczane przez UDPG są połączone wiązaniami α-1,4-glikozydowymi przez syntazę glikogenu. Długi łańcuch, co 3 do 5 reszt glukozy przenoszonych jest przez enzymy rozgałęziające, a 1 i 4 połączona glukoza są przenoszone do pozycji 1,6, aby utworzyć gałąź. Jeśli ulegnie ekspansji, ostatecznie utworzy makrocząsteczkową strukturę dendrymeru. Masa cząsteczkowa wynosi do kilku milionów, a najbardziej zewnętrzna glukoza ma długi łańcuch liniowy, głównie 10-15 jednostek glukozy. Rozkład glikogenu jest głównie katalizowany przez fosforylazę, uwalniając 1-fosforan glukozy z cząsteczki glikogenu, ale Rola fosforylazy jest ograniczona do 1,4 wiązań glikozydowych, a gdy przed punktem rozgałęzienia są tylko 4 reszty glukozy, musi to być enzym odgazowujący (1,6-glukozydaza skrobiowa, 1,6-glukozydaza amyolowa) Przenieś trzy z tych reszt do innych prostych łańcuchów Działanie fosforylazy jest zapewnione, a jednocześnie enzym odgazowujący może uwalniać cząsteczkę glukozy połączoną wiązaniem α-1,6-glikozydowym, powtarzając w ten sposób operację, aby zapewnić zapotrzebowanie organizmu na glukozę, która występuje w lizosomie. Glukozydaza α-1,4 (kwaśna maltaza) może również hydrolizować łańcuchy glukozy o różnej długości do cząsteczek oligosacharydów, takich jak maltoza, co wynika z braku jakiegokolwiek enzymu w procesie syntezy i rozkładu glikogenu. Wady powodują syntezę lub rozkład glikogenu, co powoduje przeszkody, które powodują odkładanie się glikogenu w tkance i powodują choroby Z powodu różnych rodzajów defektów enzymatycznych powstają różne rodzaje chorób metabolizmu glikogenu. Typowe typy pokazano w tabeli I, III, VI. Typ IX to głównie uszkodzenia wątroby, a typ II, V i VII to głównie uszkodzenie tkanki mięśniowej.

Zapobieganie chorobom akumulacji glikogenu

Choroba należy do chorób dziedzicznych i nie można jej wyleczyć. Leczenie opóźnia przede wszystkim rozwój choroby, zwiększa siłę mięśni, poprawia objawy takie jak duszność i poprawia jakość życia. Środkiem zapobiegawczym, który można teraz podjąć, jest ścisłe przestrzeganie prawa małżeńskiego „małżeństwo nie bliskie względne”. Przepisy mające na celu zmniejszenie liczby urodzeń dzieci z tą chorobą, poprawę sprawności fizycznej ludzi i zapewnienie im jakości życia.

Poradnictwo genetyczne

Poradnictwo genetyczne dotyczące historii rodziny może pomóc dotkniętym dorosłym osobom mieć selektywną płodność.

Badanie przedmałżeńskie: w tym szczegółowe zapytanie dotyczące historii medycznej oraz leczenia zarówno mężczyzn, jak i kobiet i członków ich rodzin, zwłaszcza obecności lub braku wad wrodzonych, historii genetycznej i bliskich krewnych. W celu wykrycia nosicieli należy przeprowadzić badania rodzinne, testy chromosomalne badania krwi lub testy genetyczne.

Konsultacja prenatalna: kobiety w ciąży: leki w czasie ciąży powinny być prowadzone przez lekarza. Wykonaj dobrą robotę prenatalna kontrola. Pacjent musi mieć diagnozę prenatalną dla dziecka. Nakłuwanie amniocente w ciąży, aby sprawdzić:

1 Zwiększone mukopolisacharydy stwierdzono w płynie owodniowym (ale nie diagnostycznie aż do 16 tygodnia ciąży).

2 Po amniopunkcji komórki można analizować pod kątem wczesnej diagnozy, aby można było wcześnie przerwać ciążę.

Powikłania choroby akumulacji glikogenu Powikłania

Może to być powikłane mleczanem, kwasicą, ketonurią, hiperlipidemią, infekcją i poważną śmiercią z powodu kwasicy lub infekcji.

Objawy choroby akumulacji glikogenu Częste objawy Kwasica ketonowa Powiększenie wątroby Powolny wzrost Bezsilna wątroba i ciężka hipoglikemia

Choroba jest dziedziczna. Dziecko ma powiększenie wątroby od urodzenia, a wraz z wiekiem pojawiają się oczywiste objawy hipoglikemii, takie jak osłabienie, pocenie się, wymioty, drgawki i śpiączka oraz kwasica ketonowa. Dziecko ma opóźnienie wzrostu, wolne od barier intelektualnych, niskiego wzrostu, otyłości, jasnożółtej skóry, wybrzuszenia brzucha, wyraźnie powiększonej wątroby, twardej tekstury, słabego rozwoju mięśni, osłabienia, zwłaszcza kończyn dolnych, większość pacjentów nie może przeżyć W wieku dorosłym często umiera z powodu kwasicy i śpiączki. Łagodne przypadki można poprawić w wieku dorosłym. Obecnie chorobę można podzielić na kilkanaście podtypów, z których typ I jest najczęstszy.

Badanie choroby akumulacji glikogenu

1. Badanie biochemiczne: Stężenie glukozy we krwi na czczo pacjentów typu I zostało obniżone do 2,24 ~ 2,36 mmola / l, wzrosła zawartość kwasu mlekowego i glukozy we krwi oraz wzrosła wartość kwasu lipioinowego i kwasu moczowego.

2, oznaczanie enzymów leukocytów: może być pomocny dla pacjentów z typem III, IV, VI, IX.

3. Test funkcji metabolizmu cukru

(1) Test tolerancji adrenaliny Po 60 minutach wstrzyknięcia adrenaliny poziomy glukozy we krwi nie wzrosły u pacjentów z typem 0, I, III lub XII.

(2) Pacjenci z testem glukagonu 0, I, III, IV wykazali niską odpowiedź glukozy we krwi, powtarzaną 1 do 2 godzin po posiłku, poziom cukru we krwi O, III można przekształcić do normy.

(3) Fruktoza lub galaktoza zmieniona na test glukozy Pacjenci typu I nie zwiększyli glukozy podczas ładowania fruktozy lub galaktozy, ale kwas mlekowy znacznie wzrósł.

(4) Test tolerancji glukozy wykazał typowe cechy cukrzycy.

4, biopsja tkanki mięśniowej lub wątroby: tkanka biopsyjna do oceny ilościowej glikogenu i określania aktywności enzymu może być wykorzystana jako podstawa do diagnozy, ale uszkodzenie jest duże.

5, test biologii molekularnej: obecne badanie jest bardziej genem glukozo-6-fosfatazy (G-6-Pase), niedobór G-6-Pase może powodować GSD typu I, gen G-6-Pase znajduje się w 17. Chromosom, pełnej długości 12,5 KB, zawiera 5 eksonów i wykrył różne mutacje genów G-6-Pase, z których większość znajduje się w R83C i Q347X, co stanowi około 60% GSD typu I, ale istnieją różnice regionalne, Chiny Najwyższą częstotliwość nt327G → A (R83H) wykryto za pomocą nt327G → A (R83H), a następnie nt326G → A (R83C), dlatego CpG na 83 kodonie genu G-6-Pase wydaje się być gorącym punktem mutacji, przy użyciu analizy sekwencji DNA wiążącej PCR lub ASO. Metodę hybrydyzacji można poprawnie zidentyfikować. Allele mutacyjne przenoszone przez 88% pacjentów z zespołem akumulacji glikogenu typu I, testy genetyczne mogą uniknąć inwazyjnej biopsji tkanki, a także mogą być stosowane do wykrywania nosicieli i diagnozy prenatalnej.

Diagnoza i identyfikacja choroby akumulacji glikogenu

Chorobę należy odróżnić od cukrzycy:

Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych charakteryzujących się hiperglikemią spowodowaną zaburzeniami wydzielania insuliny i / lub upośledzonym działaniem insuliny. Utrzymująca się hiperglikemia i długotrwałe zaburzenia metaboliczne mogą prowadzić do uszkodzenia tkanek i narządów ciała, zwłaszcza oczu, nerek, układu sercowo-naczyniowego i nerwowego, a także zaburzeń i niewydolności. Ciężkie przypadki mogą powodować ostre powikłania, takie jak odwodnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej i zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej, kwasica ketonowa i śpiączka hiperosmolarna. Jednak typowe objawy pacjentów z cukrzycą to „trzy więcej i jeden mniej”, to znaczy polidypsja, wielomocz, polifagia i utrata masy ciała, które można zidentyfikować na podstawie objawów wtórnych.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.