Znak wahadła

Wprowadzenie W niewielkiej liczbie przypadków zwężenia przełyku widoczny jest również niewielki obszar podobny do woreczka (który jest normalnym przełykiem) między zwężeniem a sercem. Nazywa się to „wahadłem” i „wahadłem”. Ten objaw jest również powszechny w przypadkach wrodzonego zwężenia przełyku (CES), gromadzenia dwunastnicy i niewielkiej liczby ektopowych tkanek przełyku. Wrodzone zwężenie przełyku jest wynikiem nadmiernej proliferacji składników mezofilu w tchawicy, przegrodzie przełykowej lub worku przełykowym w rozwoju zarodków przełyku i występuje głównie w pozycji poniżej rozwidlenia tchawicy. Wrodzona przegroda przełyku jest dość rzadka. Większość światła przełyku jest zablokowana przez folię lub pasmo włókien, pozostawiając jedynie małe otwory, które mogą przejść przez płynny pokarm.

Przyczyna

Ten objaw jest również powszechny w przypadkach wrodzonego zwężenia przełyku (CES), gromadzenia dwunastnicy i niewielkiej liczby ektopowych tkanek przełyku.

Wrodzone zwężenie przełyku jest wynikiem nadmiernej proliferacji składników mezofilu w tchawicy, przegrodzie przełykowej lub worku przełykowym w rozwoju zarodków przełyku i występuje głównie w pozycji poniżej rozwidlenia tchawicy. Wrodzona przegroda przełyku jest dość rzadka. Większość światła przełyku jest zablokowana przez folię lub pasmo włókien, pozostawiając jedynie małe otwory, które mogą przejść przez płynny pokarm. Może nie wykazywać objawów klinicznych w okresie niemowlęcym i może powodować trudności w połykaniu podczas jedzenia gęstej pasty lub stałego pokarmu. Angiografia rentgenowska przełyku wykazała miejscowe zwężenie przełyku. Esofagoskopii można użyć do obejrzenia zmiany i potwierdzenia diagnozy. Przegrodę podobną do błony można wyleczyć przez rozszerzenie lustra przełyku. Aby uzyskać wytrzymałość przepony, należy wykonać torakotomię w celu usunięcia wąskiego przełyku w miejscu, w którym znajduje się przepona, a następnie przełyk może być zespoleniem.

W rozwoju embrionalnym, w fazie wakuoli w tworzeniu przełyku, nadmiar błon śluzowych jest wchłaniany, a wakuole znikają, ale pozostaje część lub cała przegroda pierścieniowa błony śluzowej przełyku. Ponadto uważa się, że jest to spowodowane nadmiernym wzrostem nabłonka płaskonabłonkowego w procesie rozwoju przełyku. Zgodnie z patologicznymi cechami wrodzonego zwężenia przełyku, Nihoul-Fekete (1987) podzielił go na 3 typy:

1. Tworzenie plwociny błony lub przepukliny: zwane również zwężeniem błoniastym, jest najrzadszym typem, jest uważane za mylącą formę atrezji przełyku, często występującą w środkowej lub dolnej części przełyku. Powierzchnia struktury błony lub ścięgna pokryta jest nabłonkiem płaskonabłonkowym, a typowy początek objawów występuje właśnie wtedy, gdy jedzenie jest mocno obciążone stałym pokarmem.

2. Przerost włóknisto-mięśniowy: znany również jako idiopatyczny przerost mięśni lub zwężenie włóknisto-mięśniowe, jest najczęstszym rodzajem wrodzonego zwężenia przełyku. Histologicznymi cechami są podśluzówkowe włókna mięśni gładkich i włóknisty przerost tkanki łącznej z prawidłowym pokryciem nabłonka płaskonabłonkowego, podobnym do odźwiernika, zwężeniem odźwiernika odźwiernikowego, ale bez wyraźnych czynników embrionalnych i patogennych wyjaśniających zmianę.

3. Pozostała tchawica i tkanka oskrzeli w ścianie przełyku: znana również jako pierwotne zwężenie tchawicy, a jej resztki tchawicze i oskrzelowe mogą być częścią fałd deformacji przedniego jelita. W 1936 r. Frey i Duschel po raz pierwszy donieśli, że 19-letnia kobieta zmarła z powodu achalazji. Od tego czasu Holder i wsp. (1964) skupili się w szczególności na 1058 przypadkach atrezji przełyku w atrezji przełyku. W 1973 roku Spitz potwierdził, że choroba opiera się na wrodzonych zmianach chorobowych. Od 1991 r. W literaturze angielskiej i niemieckiej opisano prawie 50 przypadków wrodzonego zwężenia przełyku spowodowanego resztkową tkanką oskrzeli przełyku.

Wrodzone zwężenie przełyku występuje w górnym lub dolnym odcinku przełyku. Podaje się, że około 50% występuje w 1/3 odcinka przełyku, a 25% w dolnym trzecim odcinku przełyku. Przerost włóknisto-mięśniowy i zwężenie występują częściej w przełyku lub dolnym przełyku w jamie klatki piersiowej, podczas gdy resztkowa tchawica i tkanka oskrzeli w ścianie przełyku są widoczne w dolnej części przełyku.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Pomiar ciśnienia przełyku przełyk przełyk żołądka plwocina angiografia angiografia dwunastnicy bari angiografia

Dzieci wielokrotnie mają refluks pokarmowy lub kaszel po posiłku, a starsze dzieci mają świszczący oddech po posiłku, co należy bardzo podejrzewać. Rentgen barowy przełyku i przełyk wykazał zwężenie przełyku lub przetokę błoniastą, którą można zdiagnozować. Badanie laboratoryjne: możliwe jest 24-godzinne monitorowanie pH przełyku, a jeśli to konieczne, żywa tkanka błony śluzowej przełyku jest pobierana do badania patologicznego w celu ułatwienia diagnozy.

Inne kontrole pomocnicze:

1. Angiografia przełyku baru w przełyku: Zgodnie z obrazowaniem angiografii baru w przełyku zwężenie przełyku można podzielić na dwa typy.

(1) Typ długi odcinek: zwężenie występuje w dolnej części przełyku i ma około kilku centymetrów długości. Wąska krawędź nie jest gładka, przełyk jest rozszerzony powyżej wąskiego odcinka, a środek wykrztuśny jest powolny, wykazując odwrotne pełzanie. Ten typ objawów klinicznych pojawia się wcześniej, podobnie jak refluksowe zapalenie przełyku, promieniowanie rentgenowskie jest trudne do zidentyfikowania.

(2) typ krótkiego segmentu: często występuje w środkowej i dolnej części przełyku, wąski segment ma około kilku milimetrów do 1 cm długości, krawędź jest gładka, a błona śluzowa jest regularna. Przełyk był nieco rozszerzony powyżej zwężenia, środek wykrztuśny opadł, a dystalny przełyk był w normie. Czasami ciała obce lub bloki pokarmowe prawdopodobnie utrzymują się na zwężeniu. Wąski segment nie może się rozwinąć. Choroba ta jest często związana z aspiracyjnym zapaleniem płuc, rutynowym badaniem rentgenowskim klatki piersiowej.

2. Esofagoskopia: Mikroskopia dziecięca stanowi podstawową obiektywną podstawę dla charakteru zwężenia.

3. Pomiar ciśnienia przełykowego.

Wrodzone zwężenie przełyku u dzieci jest rzadkie w praktyce klinicznej i ogólnie dzieli się na przerost mięśni (FMS), ektopowe chrząstki tchawiczne (TBR) i plwocinę (MD) typu 3. Wszyscy pacjenci byli leczeni postępującą dysfagią i wymiotami, wszyscy byli poddawani posiłkowi baru, a 83,3% zdiagnozowano na podstawie przełyku. W środkowej części TBR badanie rentgenowskie ma typowy „znak wahadła” i łatwo można zidentyfikować achalazję; dolna część TBR „znak ogona szczura” i achalazja mięśnia sercowego jest bardziej sztywna niż objawy rentgenowskie „korzenia rzodkiewki” są trudne do zidentyfikowania, Rentgenowski posiłek baru wykazał, że przepuklina rozworu przełykowego i 24-godzinne monitorowanie pH były pomocne w identyfikacji zwężenia spowodowanego przez FMS i przepuklinę przełyku.

Komplikacje: Refluks pokarmowy i ślina mogą dostać się do tchawicy, powodując wziewne zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc z powodu refluksu pokarmowego po karmieniu lub jedzeniu.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa znaku wahadła:

1. Achalazja serca: Zwężenie znajduje się w tętnicy, która jest nieregularnie otwarta, a środek wykrztuśny można rozpylić do żołądka. Wrodzone zwężenie przełyku jest uporczywym zwężeniem bez oznak otwartego strumienia, ale środek wykrztuśny może nadal przechodzić. Zazwyczaj rozszerzenie przełyku nad zwężeniem nie jest tak oczywiste jak achalazja.

2. Nabyte refluksowe zapalenie przełyku: zwężenie przełyku nie jest gładkie, nierównomierne, uszkodzenie błony śluzowej lub plwocina, czasem widoczna przepuklina rozworu przełykowego. W obserwacji kontrolnej stopień zwężenia można zwiększyć i wydłużyć. Nasilają się również objawy kliniczne.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.