Ciężkie zaburzenia nastroju

Wprowadzenie Poważne zaburzenie emocjonalne odnosi się do znacznej nieprawidłowości w długoterminowych reakcjach emocjonalnych lub behawioralnych, która poważnie wpływa na osobę, z którą mieszka; przeszkoda nie jest bezpośrednio spowodowana czynnikami takimi jak inteligencja, zmysły lub zdrowie. Objawy zaburzeń nastroju obejmują zaburzenia psychiczne, zaburzenia afektywne, zaburzenia lękowe, zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi lub inne uporczywe problemy emocjonalne lub behawioralne.

Przyczyna

Przyczyny ciężkich zaburzeń emocjonalnych

Jest to grupa chorób, które występują u dzieci i młodzieży z lękiem, przerażeniem i depresją jako głównymi objawami klinicznymi. W przeszłości stało się dzieckiem z nerwicą lub nerwicą z dzieciństwa. Ze względu na wiek fizjologii i rozwoju psychicznego dzieci ich objawy kliniczne znacznie różnią się od objawów nerwicy u dorosłych. Obecnie stosuje się termin „zaburzenie emocji”.

Objawy zaburzeń nastroju obejmują zaburzenia psychiczne, zaburzenia afektywne, zaburzenia lękowe, zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi lub inne uporczywe problemy emocjonalne lub behawioralne.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Mózg wywołał potencjalne badanie neurologiczne

Poważne sprawdzenie zaburzeń emocjonalnych

(1) Jeśli zachowanie lub emocja znacznie różnią się od normalnego wieku lub kultury społecznej, należy to ustalić na podstawie diagnozy psychiatry.

(2) Oprócz szkoły, przynajmniej w innej sytuacji, pojawia się osoba mająca trudności z przystosowaniem się.

(3) Występują znaczne trudności w dostosowaniu się do szkoły, społeczeństwa, życia interpersonalnego i życia, a po dokonaniu oceny stwierdza się, że poradnictwo zapewniane przez kształcenie ogólne nie ma znaczącego wpływu.

Na podstawie powyższych definicji można stwierdzić, że poważne zaburzenia emocjonalne obejmują głównie następujące sześć ważnych cech:

1. Głównym problemem jest znaczna nieprawidłowość w zachowaniu lub reakcji emocjonalnej;

2. Nasilenie problemu musi być długotrwałe i oczywiste, a ogólne poradnictwo poprzez kształcenie ogólne nie ma znaczącego wpływu;

3. Stwierdzenie nieprawidłowości problemu opiera się na rozwoju wieku i normalnym stanie kultury;

4. Wynik problemu musi utrudniać naukę lub mieć negatywny wpływ na efektywność edukacji szkolnej i będzie miał miejsce poza szkołą;

5. Potrzeba przyczyny problemu wyklucza tych, którzy są bezpośrednio dotknięci czynnikami takimi, jak: niemądry, zmysłowy lub zdrowie;

6. Rodzaje problemów obejmują zakres pięciu głównych zaburzeń diagnozy psychiatrycznej.

Diagnostyka różnicowa

Ciężkie zaburzenia emocjonalne, splątanie

Zaburzenia psychiczne

Zaburzenia psychiczne obejmują głównie schizofrenię, a głównymi objawami są omamy, urojenia, myślenie o nieprawidłowej inteligencji i deficytach językowych oraz zaburzenia emocjonalne. Liczba dzieci ze schizofrenią w dzieciństwie jest bardzo mała, tylko około 0,01% - 0,04% dzieci, a tylko około 20% osób ze schizofrenią pojawi się przed dziesiątym rokiem życia, ale w wieku dojrzewania, z powodu Schizofrenia u nastolatków prowadzi do wzrostu liczby osób chorych na schizofrenię Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci ze schizofrenią stanowią około 1% ogółu (Wicks-Nelson i Israel, 1997).

2. Zaburzenia emocjonalne

Zaburzenia emocjonalne dotyczą głównie depresji i choroby afektywnej dwubiegunowej. Depresja występuje często w wieku szkolnym, a głównymi objawami depresji są depresja, utrata zainteresowania codziennymi sprawami, zakłócanie interakcji z ludźmi, utrata apetytu, sen. Nieprawidłowy, spadek energii, zmniejszona witalność i rozproszenie uwagi (Shi Xianxuan, min 87). Około 2% -5% dzieci będzie miało depresję i znacznie wzrośnie w okresie dojrzewania Szacuje się, że około 20% -30% populacji od okresu dojrzewania do dorosłości cierpi na depresję (Wicks-Nelson i Izrael) , 1997).

3. Lęk przed chorobą

Tak zwany strach (fobia) odnosi się do strachu określonego typu, zwykle odnosi się do stopnia, w jakim reakcja strachu jest poza rzeczywistością, a jego uczucie jest niezrozumiałe, a nawet nadal wykazuje wymijającą reakcję behawioralną. Lęk przed chorobą obejmuje lęk przed konkretnymi podmiotami, lęk przed długoterminową nieracjonalnością pewnych rzeczy, lęk przed przedmiotami, w tym zwierzętami, środowiskiem, krwią, sytuacją i innymi pięcioma kategoriami. Obejmuje także zespół lęku napadowego, fobię społeczną i zespół lęku napadowego bez określonych przedmiotów. Chociaż strach przed lękiem jest powszechny u małych dzieci, większość ludzi zmniejsza się wraz z wiekiem, ale reakcja strachu niektórych dzieci nie poprawi się wraz z wiekiem, a obecny wskaźnik strachu przed wiekiem szkolnym nadal nie jest Clear (Wicks-Nelson i Israel, 1997).

4. Zaburzenia lękowe

Lęk jest powszechnym zjawiskiem u większości ludzi, więc zaburzenia lękowe nie są łatwe do odróżnienia. Lęk jest zwykle związany ze stresem, jednak reakcja na lęk często zależy od połączenia stresorów i indywidualnego dostosowania stresu, dlatego też wysoki stres niekoniecznie prowadzi do zaburzeń lękowych. Jednak wiele dzieci w wieku szkolnym nie jest dobrze przystosowanych i długoterminowych. Ciągły stres może łatwo prowadzić do zaburzeń lękowych. Zaburzenia lękowe obejmują lęk dysocjacyjny, lęk ogólny, kompulsywność i zespół stresu pourazowego (PTSD) Ogólnie, częstość występowania zaburzeń lękowych wynosi około 4-14%, przy większej liczbie dziewcząt, podczas gdy chłopcy mają dziesięć lat. Odsetek powszechnych lęków w wieku młodzieńczym stopniowo wzrasta (Wicks-Nelson i Israel, 1997).

5. Zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi

Zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi jest sklasyfikowany w Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM), który jest powszechnie stosowany w psychiatrii, z nieprawidłowym zachowaniem i oporem przeciwnym. Należy do kategorii deficytu uwagi i zaburzeń zachowania. Główne objawy zespołu nadpobudliwości z deficytem uwagi to: rozproszenie uwagi, impulsywność, nadpobudliwość, trudność w nauce rutynowego zachowania i niestabilna wydajność. Zaburzenie to dzieli się na typ deficytu uwagi, typ impulsu nadpobudliwego, typ kompleksowy, deficyt uwagi Objawy nadpobudliwości powinny wystąpić przed przystąpieniem do szkoły podstawowej, ale większość z nich zostanie odkryta i zdiagnozowana po rozpoczęciu szkoły podstawowej, szacuje się, że około 3-5% dzieci cierpi na zespół nadpobudliwości psychoruchowej.

Kryteria identyfikacji ciężkich zaburzeń nastroju są następujące:

(1) Jeśli zachowanie lub emocja znacznie różnią się od normalnego wieku lub kultury społecznej, należy to ustalić na podstawie diagnozy psychiatry.

(2) Oprócz szkoły, przynajmniej w innej sytuacji, pojawia się osoba mająca trudności z przystosowaniem się.

(3) Występują znaczne trudności w dostosowaniu się do szkoły, społeczeństwa, życia interpersonalnego i życia, a po dokonaniu oceny stwierdza się, że poradnictwo zapewniane przez kształcenie ogólne nie ma znaczącego wpływu.

Na podstawie powyższych definicji można stwierdzić, że poważne zaburzenia emocjonalne obejmują głównie następujące sześć ważnych cech:

1. Głównym problemem jest znaczna nieprawidłowość w zachowaniu lub reakcji emocjonalnej;

2. Nasilenie problemu musi być długotrwałe i oczywiste, a ogólne poradnictwo poprzez kształcenie ogólne nie ma znaczącego wpływu;

3. Stwierdzenie nieprawidłowości problemu opiera się na rozwoju wieku i normalnym stanie kultury;

4. Wynik problemu musi utrudniać naukę lub mieć negatywny wpływ na efektywność edukacji szkolnej i będzie miał miejsce poza szkołą;

5. Potrzeba przyczyny problemu wyklucza tych, którzy są bezpośrednio dotknięci czynnikami takimi, jak: niemądry, zmysłowy lub zdrowie;

6. Rodzaje problemów obejmują zakres pięciu głównych zaburzeń diagnozy psychiatrycznej.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.