Przestępczość

Wprowadzenie Naruszenie oznacza, że ​​pacjent nie ma odpowiedniej odpowiedzi behawioralnej na prośbę innych osób i wykazuje niezamierzoną i mimowolną konfrontację. Naruszenie jest dość normalnym, ale bolesnym zachowaniem, które występuje często i trwa przez co najmniej 6 miesięcy w drugim roku życia dziecka. W pewnym sensie ten etap można uznać za zapowiedź okresu dojrzewania. Naruszenia są powszechne w schizofrenii, szczególnie w stanie otępienia schizofrenii typu stresowego oraz u pacjentów z reaktywną psychozą, depresją i upośledzeniem umysłowym.

Przyczyna

Przyczyny naruszeń:

Naruszenia są powszechne w schizofrenii, szczególnie w stanie otępienia schizofrenii typu stresowego oraz u pacjentów z reaktywną psychozą, depresją i upośledzeniem umysłowym. И.П. Pavlov wykorzystał anomalną fazę aktywności neuronowej wysokiego poziomu, aby wyjaśnić to zjawisko, to znaczy, że bodziec pobudzający wywołał odpowiedź hamującą lub odwrotnie. Szkoła psychoanalityczna uważa, że ​​jest to wyraz „kompleksu Edypa”. K. Klester, opierając się na poprawie wypaczonych pacjentów, skarżył się, że w klatce piersiowej było nieprzyjemne uczucie i że było to ściśle związane z lękiem i strachem. Niektórzy uczeni uważają, że naruszenia przejawiają się u wielu dzieci, normalne dzieci mogą mieć taki etap naruszenia, podczas gdy dzieci o niskim zużyciu energii są bardziej widoczne i trwałe.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie EEG

Istnieją dwa główne przejawy naruszeń:

1. Naruszenie inicjatywy: Pacjent podejmuje całkowitą interakcję z prośbą drugiej strony. Jeśli lekarz poprosi pacjenta o otwarcie ust, pacjent mocno zaciska usta. Kiedy chce się zamknąć, otwiera usta i prosi o rozciągnięcie. Zamiast tego wycofał rękę, kiedy wyszedł.

2. Naruszenie bierne: w tej chwili pacjent odrzuca prośbę innych osób i odmawia wykonania tego, co jest wymagane. Te dwa rodzaje naruszeń występują głównie w szczepie schizofrenii.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa naruszeń:

Naruszenie odnosi się do nieświadomej konfrontacji różnych zewnętrznych zakłóceń, dlatego nie można źle zrozumieć umyślnego i świadomego odrzucenia i braku współpracy jako naruszenia.

Istnieją dwa główne przejawy:

1. Naruszenie inicjatywy: Pacjent podejmuje całkowitą interakcję z prośbą drugiej strony. Jeśli lekarz poprosi pacjenta o otwarcie ust, pacjent mocno zaciska usta. Kiedy chce się zamknąć, otwiera usta i prosi o rozciągnięcie. Zamiast tego wycofał rękę, kiedy wyszedł.

2. Naruszenie bierne: w tej chwili pacjent odrzuca prośbę innych osób i odmawia wykonania tego, co jest wymagane. Te dwa rodzaje naruszeń występują głównie w szczepie schizofrenii.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.