Niepokój społeczny

Wprowadzenie Fobia społeczna, znana również jako zespół lęku społecznego, jest chorobą psychiczną, która budzi lęk lub niepokoi o sytuację społeczną lub publiczną. Pacjenci odczuwają znaczący i trwały lęk przed sytuacjami towarzyskimi lub występami przed nieznajomymi lub osobami, które mogą być uważnie obserwowane przez innych, obawiając się, że ich działania lub zdenerwowanie mogą powodować upokorzenie lub zakłopotanie. Niektórym pacjentom trudno jest uczestniczyć w przyjęciu, zadzwonić, pójść na zakupy do sklepu lub zapytać o to władzę. Diagnozowane psychologicznie jako zespół lęku społecznego (SAD).

Przyczyna

1. Przyczyny fizjologiczne: w 2000 r. W Szanghaju odbyło się seminarium na temat fobii społecznej Sławny amerykański profesor psychiatrii David West powiedział, że częstość występowania fobii społecznej jest spowodowana rodzajem serotoniny w ludzkim ciele. Spowodowane brakiem równowagi chemicznej. Substancja ta jest odpowiedzialna za przekazywanie informacji do komórek nerwowych mózgu. Za dużo lub za mało tej substancji może powodować strach.

2. Przyczyny psychologiczne: Pacjenci z fobią społeczną mają na ogół większą samoocenę, obawiają się odrzucenia przez innych lub nie mają zaufania do swojego wyglądu.

3. Powody rodzinne: depresja z powodu małej osobowości lub rodzice nie nauczyli ich umiejętności towarzyskich lub przeprowadzka rodziny jest zbyt częsta.

4. Powody społeczne: Środowisko społeczne, w którym się znajduje, jest stosunkowo trudne, a niepowodzenia w kontaktach z ludźmi są w większości przypadków.

5. Sposób myślenia: Osobowość jest tak naprawdę zewnętrznym przejawem myślenia ludzi, a niewłaściwy sposób myślenia powoduje fobię społeczną. Na przykład cios nadmiernie wprowadza perfekcjonistę i każda fobia społeczna powinna mieć pełne zrozumienie „ja” (jaźń, jaźń, super-e ...).

Sprawdź

Powiązana kontrola

5-hydroksytryptamina badanie nerwu czaszkowego w wieku psychologicznym

Fobia społeczna może występować, jeśli:

1 Martwi się brzydotą w sytuacjach społecznych i obawą przed wykonywaniem pewnych czynności w miejscach publicznych;

2 Staraj się unikać sytuacji towarzyskich lub występów, jeśli nie zamierzasz iść, będziesz bardzo zdenerwowany lub pojawi się strach;

3 Bardzo wpłynęło na moje życie, ponieważ unikałem sytuacji towarzyskich.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa strachu społecznego :

(1) Większość ludzi ma „normalny” lęk społeczny lub unikanie, takie jak lęk przed mówieniem w miejscach publicznych. Tych obaw nie należy diagnozować jako fobii społecznej, jeśli nie zakłócają one ich funkcji społecznych lub zawodowych.

(2) Unikanie zaburzenia osobowości, zwykle z lękiem społecznym i unikaniem. Różnica między tym zaburzeniem a fobią społeczną może być dość trudna. Dwie przeszkody mogą się nakładać. Szczegółowe informacje na temat unikania zaburzenia osobowości można znaleźć w problemie osobowości. Rozdział

(3) Fobia kwadratowa może unikać sytuacji społecznych, ale unikanie to często występuje w obawie przed atakami paniki w miejscach publicznych. Nie jest to strach przed samą sytuacją społeczną, ale strach, że jeśli w takiej sytuacji dojdzie do ataku paniki, nie może uciec ani uzyskać pomocy.

(4) Określona fobia odnosi się do strachu przed konkretnym bodźcem, ale bodźce te zwykle nie są okazją towarzyską, ale owadem lub zwierzęciem. Zazwyczaj boi się samego bodźca, a nie strachu przed zawstydzeniem lub wstydem w miejscach publicznych.

(5) Schizofrenia może mieć złudzenie, że jest zauważana lub badana przez innych, ale dokładną diagnozę można postawić na podstawie dokładnej historii choroby i badania psychicznego. Fobia społeczna nie ma typowych objawów schizofrenii, takich jak upośledzenie umysłowe, apatia lub halucynacje.

(6) Niektóre przekonania o strachu społecznym mogą być bardzo mocne, takie jak myślenie, że zapach ich ciała lub część deformacji lub brzydoty ciała mogą powodować, że inni patrzą lub negatywnie oceniają. Jeśli istnieje takie złudzenie (tj. Fałszywe przekonania są mocne niezależnie od faktów przeciwnych i obiektywnych), wówczas można dołączyć diagnozę zaburzenia urojeniowego.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.