Zły humor

Wprowadzenie Zły nastrój wpływa najpierw na ośrodkowy układ nerwowy, taki jak mózg, co z kolei wpływa na autonomiczny układ nerwowy, układ hormonalny i układ odpornościowy. Za pośrednictwem tych układów ostatecznie diagnozowane są narządy wewnętrzne, co prowadzi do chorób psychosomatycznych.

Przyczyna

Etiologia i patogeneza zaburzeń nastroju mogą być związane z czynnikami psychologicznymi, społecznymi itp. Niektórzy uważają, że jest to reakcja ochronna organizmu na ostry stres.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Elektrokardiogram echokardiografii dopplerowskiej

Kiedy patrzymy na to, czy dana osoba ma zły humor, powinniśmy przejść do następujących czterech aspektów:

1. Muszą istnieć czynniki psychologiczne.

2. Poprzez badanie można znaleźć objawy fizyczne i oznaki dodatnie oraz wyraźną chorobę organiczną.

3. Pacjent ma pewne cechy genetyczne, cechy osobowości lub wady psychiczne. Innymi słowy, ten typ pacjenta jest niestabilny ze względu na swoje własne cechy i jest podatny na bodźce zewnętrzne.

4. Istnieją czynniki stresu psychicznego i społecznego. Jest to szczególnie ważne w diagnozowaniu chorób psychosomatycznych. W procesie rozwoju chorób psychosomatycznych musi nastąpić stymulacja czynników psychospołecznych, a stymulacja jest albo dłuższa, bardziej intensywna, albo jedno i drugie, a ich długoterminowe działanie prowadzi do długoterminowej mentalności pacjenta. Niestabilny, ostatecznie prowadzący do chorób psychosomatycznych.

5. Stres i bodźce psychospołeczne mają ścisły związek czasowy z wystąpieniem choroby. Ogólnie rzecz biorąc, najpierw powinien to być zły bodziec, potem choroba serca, a złego bodźca i choroby nie można cofnąć W takim przypadku choroba nie jest spowodowana stymulacją psychiczną, a na pewno nie chorobą psychosomatyczną. Ponadto nie będzie to koniec bodźca przez kilka lat przed początkiem. Ponieważ w tym czasie wpływ bodźca już dawno zniknął, a jeśli w tym czasie wystąpi choroba fizyczna, powiązanie go ze stymulacją z wczesnych lat jest zdecydowanie zbyt daleko idące.

6. Proces ewolucji chorób psychosomatycznych przedstawia proporcjonalny związek z bodźcami psychospołecznymi. Innymi słowy, im silniejszy czynnik stymulujący, tym dłużej trwa, tym ostrzejsza będzie choroba psychosomatyczna; z drugiej strony, jeśli czynnik stymulujący osłabnie, wydajność choroby psychosomatycznej zostanie odpowiednio zmniejszona.

7. Jeśli leczenie biomedyczne jest po prostu wykonywane bez dostosowania psychologicznego, efekt leczenia jest słaby.

Zły nastrój na ogół nie wymaga specjalnego leczenia, ale członkowie rodziny powinni pomagać pacjentom w tym etapie. Stosuj odpowiednio psychoterapię i eliminuj lęk. W przeszłości występowała historia medyczna, taka jak depresja nerwicy zaburzeń afektywnych, i należy podjąć środki zapobiegawcze, aby uniknąć zaburzeń nastroju poporodowego lub rozwinąć depresję poporodową i psychozę poporodową.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa zaburzeń nastroju:

1. Depresja: Depresja jest formą napadu depresji maniakalnej. Depresja jest niska, myślenie jest powolne, a ruch mowy ograniczony lub powolny jako typowy objaw. Depresja poważnie wpływa na życie i pracę pacjentów, a także obciąża rodziny i społeczeństwo. Około 15% pacjentów cierpiących na depresję umiera z powodu samobójstwa. Wspólne badanie Światowej Organizacji Zdrowia, Banku Światowego i Uniwersytetu Harvarda pokazuje, że depresja stała się drugim najczęstszym obciążeniem chorobowym w Chinach. Czynniki, które powodują depresję, obejmują: czynniki genetyczne, czynniki fizyczne, funkcje ośrodkowego układu nerwowego i zaburzenia metaboliczne oraz czynniki psychiczne.

2, starzenie psychiczne: współczesne badania naukowe nad zdrowiem psychicznym wykazały, że wygląd człowieka, funkcja ciała wraz z wiekiem mogą się zestarzeć, jest to naturalne prawo, ludziom trudno jest to odwrócić. Ale umysł nie może się starzeć, zawsze czuje się młodzieńczy, energiczny i pewny siebie. „Pozwól osobom starszym odmładzać się na zawsze” to słynne powiedzenie, które eliminuje niedociągnięcia. Starzenie się ludzkiego ciała nie może być kontrolowane i zmieniane, ale psychologiczne starzenie się ludzi może być samoregulujące i kontrolujące, co jest wynikiem subiektywnej inicjatywy i samolubnej opieki zdrowotnej. Starzenie psychiczne powoduje, że ludzie przyspieszają swój spadek fizjologiczny, ich wola jest przygnębiona, ich choroby są przytłaczające, ich życie jest pozbawione zabawy, stają się gorsze i gorsze, nic nie robią i poważnie szkodzą zdrowiu i długowieczności osób starszych. To tabu dotyczące samopsychologicznej opieki nad osobami starszymi.

3, poważne zaburzenia emocjonalne: ciężkie zaburzenia emocjonalne, odnoszą się do długoterminowych reakcji emocjonalnych lub behawioralnych, są znacznie nieprawidłowe, poważnie wpływają na życie adaptacji; jej przeszkody nie są bezpośrednio spowodowane przez czynniki, takie jak inteligencja, zmysłowe lub zdrowie. Objawy zaburzeń nastroju obejmują zaburzenia psychiczne, zaburzenia afektywne, zaburzenia lękowe, zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi lub inne uporczywe problemy emocjonalne lub behawioralne.

4. Moody: W naszym codziennym życiu i pracy często widujemy ludzi o nastroju. Nastrój jest chrapaniem, jego korzenie są porywcze, a pozostawienie go bez kontroli może prowadzić do zaburzeń psychicznych. „Nastrój” jest chorobą, czasem pełną energii, niepohamowaną, czasem nieszczęśliwą i niezdolną do niczego. Wiele nastolatków często ma powyższe zjawisko, a eksperci twierdzą, że jest to rodzaj „zaburzenia afektywnego dwubiegunowego”, znanego również jako zaburzenie afektywne dwubiegunowe.

5, bezużyteczne: niepotrzebne uczucie jest powszechne u osób starszych po przejściu na emeryturę i pacjentów z depresją endogenną. Zespół emerytalny osób starszych jest złożoną psychologiczną nienormalną reakcją, głównie pod względem emocji i zachowań. Pacjentom z endogenną depresją często towarzyszy silne obwinianie się, poczucie winy i bezużyteczność oraz negatywne nastawienie do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Kiedy patrzymy na to, czy dana osoba jest zła, czy nie, powinna przejść od następujących czterech aspektów:

1. Muszą istnieć czynniki psychologiczne.

2. Poprzez badanie można znaleźć objawy fizyczne i oznaki dodatnie oraz wyraźną chorobę organiczną.

3. Pacjent ma pewne cechy genetyczne, cechy osobowości lub wady psychiczne. Innymi słowy, ten typ pacjenta jest niestabilny ze względu na swoje własne cechy i jest podatny na bodźce zewnętrzne.

4. Istnieją czynniki stresu psychicznego i społecznego. Jest to szczególnie ważne w diagnozowaniu chorób psychosomatycznych. W procesie rozwoju chorób psychosomatycznych musi nastąpić stymulacja czynników psychospołecznych, a stymulacja jest albo dłuższa, bardziej intensywna, albo jedno i drugie, a ich długoterminowe działanie prowadzi do długoterminowej mentalności pacjenta. Niestabilny, ostatecznie prowadzący do chorób psychosomatycznych.

5. Stres i bodźce psychospołeczne mają ścisły związek czasowy z wystąpieniem choroby. Ogólnie rzecz biorąc, najpierw powinien to być zły bodziec, potem choroba serca, a złego bodźca i choroby nie można cofnąć W takim przypadku choroba nie jest spowodowana stymulacją psychiczną, a na pewno nie chorobą psychosomatyczną. Ponadto nie będzie to koniec bodźca przez kilka lat przed początkiem. Ponieważ w tym czasie wpływ bodźca już dawno zniknął, a jeśli w tym czasie wystąpi choroba fizyczna, powiązanie go ze stymulacją z wczesnych lat jest zdecydowanie zbyt daleko idące.

6. Proces ewolucji chorób psychosomatycznych przedstawia proporcjonalny związek z bodźcami psychospołecznymi. Innymi słowy, im silniejszy czynnik stymulujący, tym dłużej trwa, tym ostrzejsza będzie choroba psychosomatyczna; z drugiej strony, jeśli czynnik stymulujący osłabnie, wydajność choroby psychosomatycznej zostanie odpowiednio zmniejszona.

7. Jeśli leczenie biomedyczne jest po prostu wykonywane bez dostosowania psychologicznego, efekt leczenia jest słaby.

Zły nastrój na ogół nie wymaga specjalnego leczenia, ale członkowie rodziny powinni pomagać pacjentom w tym etapie. Stosuj odpowiednio psychoterapię i eliminuj lęk. W przeszłości występowała historia medyczna, taka jak depresja nerwicy zaburzeń afektywnych, i należy podjąć środki zapobiegawcze, aby uniknąć zaburzeń nastroju poporodowego lub rozwinąć depresję poporodową i psychozę poporodową.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.