Brak głębokiego snu

Wprowadzenie Niedobór głębokiego snu jest powszechny w zespole obturacyjnego bezdechu sennego. Podczas głębokiego snu ludzkie komórki korowe mózgu znajdują się w stanie pełnego odpoczynku, co jest niezwykle ważne dla stabilizacji nastroju, zrównoważenia mentalności i przywrócenia energii. Jednocześnie w ludzkim ciele można wytworzyć wiele przeciwciał w celu zwiększenia odporności na choroby. Badania wykazały, że pierwsze trzy godziny snu są ważne, ponieważ głęboki sen stanowi prawie 90% czasu. Ten stan patologiczny ma nie tylko chrapanie podczas snu i skrajną senność w ciągu dnia (EDS), ale także nawracającą hipoksję kapilarną spowodowaną przez bezdech lub bezdech, które mogą prowadzić do powikłań serca i płuc i innych ważnych organów życiowych, a nawet nagłej śmierci.

Przyczyna

Zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAHS) jest stanem patologicznym o bardzo skomplikowanej etiologii, który nie został jeszcze w pełni wyjaśniony, jest to zaburzenie oddychania z zaburzeniami snu. Ten stan patologiczny ma nie tylko chrapanie podczas snu i skrajną senność w ciągu dnia (EDS), ale także nawracającą hipoksję kapilarną spowodowaną przez bezdech lub bezdech, które mogą prowadzić do powikłań serca i płuc i innych ważnych organów życiowych, a nawet nagłej śmierci. Dlatego OSAHS jest potencjalnie śmiertelnym zaburzeniem z zaburzeniami snu.

Bezdech senny to przerwa w nosie i jamie ustnej podczas snu przez ponad 10 sekund. Według różnych przyczyn i wydajności bezdechu:

1 obturacyjny bezdech senny, czyli bezdech spowodowany niedrożnością górnych dróg oddechowych podczas snu, który charakteryzuje się zatrzymaniem przepływu powietrza w jamie ustnej i nosie oraz oddychaniem klatki piersiowej i brzucha.

2 Centralny bezdech senny, to znaczy przepływ powietrza w jamie ustnej i nosie oraz oddychanie klatki piersiowej i brzucha w tym samym czasie.

3 mieszany bezdech senny, to znaczy dwa współistnieją, zaczynając od bezdechu centralnego, a następnie obturacyjny bezdech senny. Ilość objętości oddechowej podczas snu jest zmniejszona, to znaczy przepływ powietrza oddechowego zmniejsza się o ponad 50% normalnego natężenia przepływu powietrza, a nasycenie tlenem krwi zmniejsza się o ponad 4%, co nazywa się hipopneą lub hipopneą.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Polisomnografia (PSG) badanie tomografii komputerowej polisomnografia elektrokardiograficzna

Przed diagnozą należy potwierdzić obecność niedrożności dróg oddechowych podczas snu oraz lokalizację i nasilenie niedrożności, a także ocenić ważne narządy całego ciała. Szczegółowa historia medyczna. Łącznie z czasem choroby, zwłaszcza chrapaniem, skrajną sennością w ciągu dnia i innymi objawami, czasem trwania, wcześniejszą diagnozą i leczeniem, układową historią systemową.

Badanie kliniczne: Oprócz ogólnego rutynowego badania systemowego należy dokładnie zbadać górne drogi oddechowe i górny przewód pokarmowy. Najlepiej jest sprawdzić pozycję stojącą i pozycję leżącą osobno, aby zrozumieć niedrożność górnych dróg oddechowych, a po drugie, czy rozwój czaszkowo-twarzowo-twarzowy jest nieprawidłowy. Sprawdź Poniżej przedstawiono kształt i położenie szczęki, niedrożność oraz stan części ustnej gardła i nosogardzieli. Szczególną uwagę należy zwrócić na wykluczenie guzków w nosogardzieli, części ustnej gardła i podstawie języka.

Diagnostyka różnicowa

(1) Zespół centralnego bezdechu sennego (CSAS)

Definicja CSAS jest taka, że ​​górne drogi oddechowe nie mają przepływu powietrza przez dłużej niż 10 sekund i nie ma ćwiczeń oddechowych w klatce piersiowej i brzuchu. CSAS jest mniej powszechny i ​​może współistnieć z OSAS. Może wystąpić w dowolnej fazie snu, ale oczywiste nieprawidłowości są widoczne tylko podczas snu NREM. CSAS może istnieć samodzielnie lub w połączeniu z chorobami ośrodkowego układu nerwowego, takimi jak uraz pnia mózgu, guzy, zawał i infekcja. Istnieją również doniesienia o CSAS związanych z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak polio i dystrofia miotoniczna. Po przebudzeniu można utrzymać odpowiednią wentylację, ale podczas snu dochodzi do nieprawidłowej regulacji ośrodka oddechowego i występuje bezdech centralny (lub obturacyjny).

(B) zaburzenia oddychania podczas snu u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc

Pacjentom z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc może towarzyszyć znaczące pogorszenie układu oddechowego i wymiany gazowej, głównie z powodu poważnego zmniejszenia nasycenia krwi tętniczej i przejściowych specyficznych zaburzeń oddechowych, takich jak bezdech i hipopnea. Faza snu REM jest najbardziej oczywista, a mechanizm jest nadal niejasny, co może być związane z nieprawidłową aktywnością oddechową towarzyszącą snu. Ponadto pacjenci ci mają powolną chemiczną odpowiedź oddechową, gdy nie śpią, i mogą być jeszcze bardziej zaostrzeni podczas snu, aby zmniejszyć odpowiedź wentylacyjną.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.