Obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości

Wprowadzenie Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, określane jako zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, jest rodzajem zaburzenia neurologicznego charakteryzującego się powtarzającymi się obsesjami. Pojęcie obsesji jest myślą, reprezentacją lub intencją, która wielokrotnie wchodzi w obszar świadomości pacjenta w sztywnej formie. Te myśli, wyobrażenia lub intencje nie mają praktycznego znaczenia, są zbędne lub zbędne dla pacjenta; pacjent zdaje sobie sprawę, że są to jego własne myśli i chce się go pozbyć, ale jest bezsilny, a zatem bardzo zaniepokojony. Wymuszone działanie jest powtarzającym się stereotypem lub rytualnym działaniem, które jest wynikiem poddania się pacjenta przymusowemu umysłowi w celu zmniejszenia wewnętrznego niepokoju.

Przyczyna

(1) Przyczyny choroby

W przeszłości uważano, że większość chorób wynika z czynników psychicznych i wad osobowości, aw ciągu ostatnich 20 lat badania genetyczne i biochemiczne, a zwłaszcza powszechne stosowanie leków, wykazały znaczący efekt, sugerując, że choroba ma podłoże biologiczne.

1. Badanie rodzinne czynników genetycznych wykazało, że ryzyko zaburzeń lękowych wśród krewnych pierwszego stopnia probantów obsesyjno-kompulsyjnych było znacznie wyższe niż w grupie kontrolnej. Jeśli uwzględniono osobę z objawami obsesyjno-kompulsyjnymi, ale nie spełniającą kryteriów diagnostycznych, rodzice grupy pacjentów Ryzyko objawów obsesyjno-kompulsyjnych (15,6%) było znacznie wyższe niż w grupie kontrolnej (2,9%). Badania bliźniąt wykazały, że ten sam odsetek bliźniaków jest wyższy niż u bliźniaków. Sugeruje to, że występowanie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego może mieć pewne predyspozycje genetyczne.

2. Zmiany biochemiczne Niektóre osoby uważają, że układ energetyczny 5-HT może być związany z początkiem zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego Leki z opóźnieniem wychwytu zwrotnego 5-HT, takie jak selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego 5-HT (SSRI), mogą być skuteczne w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym. Niektórzy uczeni stwierdzili, że pacjenci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym mają podwyższone stężenie prolaktyny lub kortyzolu w surowicy, a jego rola w rozwoju zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych jest nadal niejasna.

3. Anatomiczne i fizjologiczne rozłączenie płata czołowego i prążkowia jest skuteczne w przypadku opornego na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, prawdopodobnie związanego z dysfunkcją zwojów podstawy.

Psychologia

(1) Teoria psychodynamiczna szkoły freudowskiej: Psychologiczne mechanizmy powstawania objawów obsesyjno-kompulsyjnych obejmują: fiksację, regresję, izolację, uwalnianie, tworzenie reakcji i zastępowanie niedopuszczalnych impulsów seksualnych i agresywnych. Ten mechanizm obronny jest nieprzytomny i dlatego nie jest postrzegany przez pacjenta. (2) Teoria uczenia się w szkole behawiorystycznej: Szkoła behawiorystyczna uważa, że ​​po pierwsze pacjent wywołuje lęk ze względu na szczególną sytuację. Aby złagodzić lęk, pacjent wytwarza reakcję unikania, która przejawia się jako wymuszone rytualne działanie. Niektórym neutralnym bodźcom, takim jak myśli i wyobraźnia (takim jak język, słowa, reprezentacje i myśli), towarzyszą bodźce początkowe, które mogą dalej tworzyć wyższy poziom uwarunkowania, który uogólnia lęk i ostatecznie prowadzi do powstania obsesyjnych pojęć.

(dwa) patogeneza

1. Wyniki badania rodzinnego wykazały, że ryzyko zaburzeń lękowych u krewnych pierwszego stopnia pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym było znacznie wyższe niż u krewnych pierwszego stopnia z grupy kontrolnej, ale ich ryzyko zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych nie było wyższe niż w grupie kontrolnej. Jeśli uwzględniono pacjentów z krewnymi pierwszego stopnia, którzy mieli objawy obsesyjno-kompulsyjne, ale nie spełniali kryteriów diagnostycznych dla zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, ryzyko wystąpienia objawów obsesyjno-kompulsyjnych przez rodziców w grupie pacjentów (15,6%) było znacznie wyższe niż w grupie kontrolnej (2,9%) ( Black i wsp., 1992). Ta kompulsywna cecha występuje częściej w bliźniakach monozygotycznych niż w bliźniakach bliźniaczych (Carey i Gottesman, 1981). Wyniki te sugerują, że pewne cechy kompulsywnego zachowania są dziedziczne. Inne doniesienia wskazują, że zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne może współistnieć ze schizofrenią, depresją, paniką, fobią, zaburzeniami odżywiania, autyzmem i zespołem nadpobudliwego slangu.

2. Klomipramina, fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, sertralina itp. Zawierają leki, które hamują wychwyt zwrotny 5-HT i mają objawy obsesyjno-kompulsyjne. Dobre wyniki oraz inne trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, które hamują wychwyt zwrotny 5-HT, takie jak amitryptylina, imipramina i imipramina, mają słaby wpływ terapeutyczny na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Zmniejszeniu objawów obsesyjno-kompulsyjnych często towarzyszy zmniejszenie zawartości 5-HT w płytkach krwi i zawartości kwasu 5-hydroksyindolooctowego w płynie mózgowo-rdzeniowym. Płytki 5-HT przed leczeniem i płyn mózgowo-rdzeniowy u pacjentów z wyższymi podstawowymi poziomami 5-HIAA były lepsze z klomipraminą. Podawanie doustne selektywnego agonisty 5-HT, metylo-chlorofenylo-piperazyny (mCPP), może tymczasowo nasilać objawy obsesyjno-kompulsyjne. Wszystko to sugeruje, że zwiększona funkcja układu serotoninowego (5-HT) jest związana z pojawieniem się zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

3. Niektóre dowody kliniczne sugerują, że początek zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego może być związany z selektywną dysfunkcją zwojów podstawy mózgu. Na przykład w zespole hiperaktywnego slanga, który jest ściśle związany z dysfunkcją zwojów podstawy mózgu, od 15% do 18% pacjentów ma objawy obsesyjno-kompulsyjne, które są znacznie wyższe niż występowanie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u mieszkańców (2%); uraz głowy, taniec reumatoidalny Objawy, po ekonomicznym zapaleniu mózgu, zwoje podstawy mózgu są uszkodzone, a pacjent ma objawy obsesyjno-kompulsyjne; badanie TK mózgu wykazuje, że niektórzy pacjenci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym mają zmniejszoną objętość obustronnego jądra ogoniastego (Luxenberg i wsp., 1988); znaleziono skany mózgu z emisją pozytronu U pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym podwyższone jest obustronne jądro ogoniaste i boczny potencjał metaboliczny kory czołowej (Baxter i in., 1987); pacjenci z dobrymi wynikami z hamowaniem wychwytu zwrotnego 5-HT lub terapią behawioralną mają jądro ogoniaste, płat czołowy i Nadmierna aktywność zakrętu obręczy zmniejszyła się (Baxter i in., 1992; Perani i in., 1995). Pacjenci z aktywną terapią behawioralną zaobserwowali także znaczący spadek aktywności synergistycznej między objazdem a jądrem ogoniastym, co sugeruje, że dysfunkcyjny obwód mózgu został przerwany (Schwartz i in., 1996). Sugerowano, że nasilenie koncepcji obsesyjno-kompulsywnej jest związane z aktywnością zwojów czołowych i podstawy, a towarzyszący jej lęk odzwierciedla aktywność hipokampu i kory obręczy (McGuire i in., 1994), Brita i in. (1996), funkcjonalne obrazowanie rezonansu magnetycznego. Obrazowanie (fMRI) wykazało, że objawy OCD wywołane behawioralnie w czasie rzeczywistym wykazały znaczny wzrost względnego przepływu krwi jądra ogoniastego, zakrętu obręczy i kory czołowej w porównaniu ze stanem spoczynku. Na podstawie tego rodzaju badań hipoteza jest taka, że ​​zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest spowodowane dysfunkcją zwojów podstawy płytki. Resekcję płata czołowego i prążkowia stosuje się w leczeniu opornej na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne choroby i w celu zmniejszenia objawów (Kettle and Marks, 1986), wspierając tę ​​teorię.

4. Szkoła Freudowska uważa zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne za dalszy rozwój patologicznego charakteru kompulsywnego. Ponieważ mechanizm obronny nie jest w stanie poradzić sobie z lękiem związanym z kompulsywnym kształtowaniem osobowości, powoduje objawy obsesyjno-kompulsyjne. Psychologiczne mechanizmy objawów kompulsywnych obejmują: fiksację, regresję, izolację, uwalnianie, tworzenie reakcji i zastępowanie niedopuszczalnych impulsów seksualnych i agresywnych. Ten mechanizm obronny jest nieprzytomny i dlatego nie jest postrzegany przez pacjenta.

Szkoła behawiorystyczna stosuje dwustopniową teorię uczenia się, aby wyjaśnić mechanizmy, za pomocą których pojawiają się i utrzymują objawy obsesyjno-kompulsywne. W pierwszej fazie lęk jest spowodowany szczególną sytuacją poprzez warunkowanie klasyczne. W celu złagodzenia lęku u pacjenta rozwija się reakcja ucieczki lub unikania, która objawia się przymusowym ruchem rytualnym. Jeśli lęk zostanie złagodzony za pomocą działań rytualnych lub reakcji unikania, w drugim etapie takie kompulsywne zachowania są powtarzane i kontynuowane poprzez warunkowanie operacyjne. Neutralnym bodźcom, takim jak język, słowa, reprezentacje i myśli, towarzyszą bodźce początkowe, które mogą dalej tworzyć wyższy poziom uwarunkowania i generalizować lęk.

Sprawdź

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne charakteryzuje się uporczywym, narzuconym, niechcianym myśleniem i niekontrolowanym myśleniem. Kompulsywne myślenie często wiąże się z zanieczyszczeniem, zranieniem siebie lub innych, katastrofami, bluźnierstwem, przemocą, seksem lub innymi bolesnymi tematami. Te myśli należą do pacjenta, a nie są wprowadzane przez świat zewnętrzny (takie jak „myślowe wstawienie” schizofrenii. Ten rodzaj myślenia obejmuje również wyobraźnię lub scenę w mózgu, co powoduje, że pacjent jest bardzo bolesny i może prowadzić do Bardzo zdenerwowany.

Podstawowymi objawami choroby są obsesja i kompulsja. Ponad 90% pacjentów ma zarówno obsesyjne, jak i kompulsywne zachowania, ale według Of i wsp. (1995) 28% pacjentów jest głównie obsesyjno-kompulsywnych, 20% jest głównie zmuszanych, a 50% jest bardzo Wybitny. Pacjent ma pewien stopień samoświadomości na temat objawów obsesyjno-kompulsyjnych, wiedząc, że takie myślenie lub zachowanie jest nieuzasadnione lub niepotrzebne, a próba kontrolowania się nie udaje. Około 5% pacjentów nie uważa, że ​​ich koncepcja i zachowanie są nierozsądne, gdy po raz pierwszy zachorują, i nie ma wymogu leczenia, który nazywa się zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym obsesyjno-kompulsyjnym.

Koncepcja obsesji

Odnosi się do myśli, wyglądu, emocji lub intencji, które wielokrotnie wchodzą w pole świadomości pacjenta. Nie mają one praktycznego znaczenia dla pacjenta i są niepotrzebne lub zbędne. Pacjent może również wyraźnie zdać sobie sprawę, że to nie jest właściwe, i wiedzieć, że są to jego własne działania psychologiczne, i chce się go pozbyć, ale jest bezsilny, a zatem bardzo zaniepokojony.

(1) Obsesyjne myśli: niektóre słowa, dyskursy, idee lub przekonania wielokrotnie wchodzą w pole świadomości pacjenta, zakłócają normalny proces myślenia, wiedząc, że nie jest to właściwe i nie można go kontrolować, nie można się go pozbyć, może mieć następujące formy wyrazu.

1 Wymuszone podejrzenie: pacjent wielokrotnie wątpi w poprawność swoich słów i czynów, wiedząc, że jest to niepotrzebne, ale nie może się go pozbyć. Na przykład, kiedy wychodzisz, podejrzewasz, że gaz jest zamknięty; chociaż sprawdzono go raz, dwa, trzy razy ... wciąż nie ma pewności. Innym przykładem jest to, czy plik jest podpisany własną nazwą, czy jest niepoprawny, czy liczba stron jest poprawna i tak dalej. Jednocześnie podejrzenie, któremu często towarzyszy lęk i lęk, skłania pacjentów do wielokrotnego sprawdzania ich zachowania, nie może zakończyć się, bardzo bolesne.

2 Kompulsywne i wyczerpujące myślenie: pacjent ma pewne pytania lub zjawiska naturalne w życiu codziennym i musi szczegółowo o tym pomyśleć, wie, że nie ma praktycznego znaczenia, ale nie jest konieczne, ale nie może się kontrolować. Na przykład ciągłe myślenie: dlaczego ryż jest biały, proso jest żółte? Węgiel jest czarny? Dlaczego liście są zielone, a nie inne kolory? Czasami nie mogą przestać, więc nie mogą jeść, spać, spać i nie można im ulżyć. Niektórzy pacjenci pokazują, że bez końca kłócą się ze swoimi umysłami.

3 Przymusowe skojarzenie: gdy pacjent widzi zdanie lub słowo lub pojawia się w jego głowie pojęcie, nie może nie myśleć o innym pomyśle lub frazie. Jeśli koncepcja lub oświadczenie Lenovo jest sprzeczne z jego pierwotnym znaczeniem, takim jak „jedność”, natychmiast kojarzy się z „podzieleniem”; widzenie „nieba ...” natychmiast kojarzy się z „podziemiem ...” i tak dalej, nazywając kompulsywną opozycję (lub kompulsywną opozycję). Myślenie). Ponieważ pojawienie się koncepcji przeciwieństw narusza subiektywną wolę pacjenta, pacjent jest często zaniepokojony.

4 Wymuszona reprezentacja: odnosi się do powtarzającego się wizualnego doświadczenia (reprezentacji) w umyśle, często o obrzydliwej naturze, którego nie można się pozbyć.

5 Przymusowe przypominanie: Doświadczenie pacjenta związane z tym incydentem było wielokrotnie przedstawiane w jego umyśle, niezdolne do pozbycia się i poczucia niepokoju.

(2) Wymuszone emocje: manifestowane jako niepotrzebnie zmartwione lub obrzydliwe w stosunku do niektórych rzeczy, wiedząc, że jest to niepotrzebne lub nieuzasadnione i że nie mogą się pozbyć. Na przykład martw się, że obrazisz kolegę lub szefa, martw się o ludzi wokół ciebie i martw się, że będziesz irracjonalny, obawiając się, że jesteś skażony trucizną lub bakteriami. Jeśli widzisz szpital, kostnicę lub kogoś, natychmiast odczuwasz obrzydzenie lub strach, wiedząc, że jest to nieuzasadnione, ale nie możesz go kontrolować, więc staraj się go unikać, zwany fobią obsesyjną.

(3) Wymuszona intencja: Pacjent wielokrotnie doświadcza silnego wewnętrznego impulsu do działania lub działania niezgodnego z jego życzeniami. To absurdalne i niemożliwe, aby pacjenci wiedzieli, że nie można próbować kontrolować siebie, aby tego nie zrobić, ale nie mogą pozbyć się tego wewnętrznego impulsu. Na przykład istnieje wewnętrzny impuls, aby zeskoczyć przez okno wysokiego budynku; patrząc na ukochaną żonę, jakie byłyby intencje zabicia jej. Chociaż ten rodzaj wewnętrznego impulsu był wówczas bardzo silny, nigdy go nie uruchomiono.

2. Wymuszone zachowanie odnosi się do powtarzających się, sztywnych rytuałów, które są nieracjonalne, ale muszą zostać wykonane. Często reagują na lęk spowodowany postawami obsesyjno-kompulsyjnymi, ale zachowania te nie dają przyjemnego uczucia, najczęściej wymuszone badania i wymuszone czyszczenie (zwłaszcza mycie rąk). Pacjenci często widzą, że mogą zapobiec niektórym obiektywnie mało prawdopodobnym zdarzeniom i uważają je za szkodliwe dla pacjentów, często wtórne do wymuszonego podejrzenia.

(1) Badanie przymusowe: pacjent podejmuje środki w celu złagodzenia lęku spowodowanego kompulsywnym podejrzeniem. Jeśli podczas wychodzenia wielokrotnie sprawdzasz drzwi, okna, rury gazowe i wodne, sprawdzaj zawartość pliku podczas wysyłania dokumentów, aby sprawdzić, czy napisałeś niewłaściwe słowa.

(2) Wymuszone czyszczenie: pacjent zawsze ma brudne ubrania w dłoniach lub ubraniach Aby wyeliminować strach przed zanieczyszczeniem brudem, zapachem lub bakteriami, często myje ręce, myje lub myje ubrania. Niektórzy pacjenci nie tylko myją się wielokrotnie, ale także ci, którzy chcą z nim mieszkać, np. Małżonkowie, dzieci, rodzice itp., Również muszą zostać dokładnie oczyszczeni zgodnie z jego wymaganiami.

(3) Wymuszone zapytanie: pacjenci z OCD często nie wierzą w siebie. Aby wyeliminować wątpliwości lub martwić się lękiem pacjentów, często powtarza się prośbę do innych o wyjaśnienia lub gwarancje. Niektórzy pacjenci mogą wyrażać się we własnym umyśle, zadając sobie pytania i wielokrotnie odpowiadając, aby zwiększyć ich pewność siebie.

(4) Kompulsywne działanie rytualne: Kiedy pacjent wytwarza silny, trwały, niekontrolowany wymuszony impuls lub pragnienie wykonania pewnych czynności, często prowadzących do niepokoju i skrajnego niepokoju, można go tymczasowo złagodzić, wykonując określone czynności rytualne. Ten rodzaj niepokoju. To rytualne działanie zwykle wiąże się z wymuszonym myśleniem. Na przykład pacjent uważa, że ​​„moja ręka jest brudna”, co z kolei stymuluje wielokrotne mycie rąk. Inni pacjenci wielokrotnie wyobrażają sobie, że elektryczność i gaz mogą powodować pożary, co powoduje powtarzane kontrole zasilaczy, urządzeń elektrycznych, gniazdek i przełączników gazu. Najczęstsze wymuszone ruchy rytualne to czyszczenie lub inspekcja. Inne czynności rytualne, w tym wychodzenie na zewnątrz, muszą przejść dwa kroki do przodu, a następnie cofnąć się, zanim wyjdzie na zewnątrz; w przeciwnym razie pacjent odczuwa intensywną nerwowość. Przed zajęciem miejsca, musisz najpierw dotknąć swojego miejsca palcem, aby usiąść; działanie to może być symboliczne w wyeliminowaniu koncepcji obsesji. Kompulsywne liczenie, liczenie schodów, liczenie szyb lub robienie rzeczy ma określony i stereotypowy porządek. Te ruchy są powtarzane, inne wydają się nieuzasadnione lub śmieszne i same w sobie nie mają praktycznego znaczenia, ale pacjent wykonał ruch rytualny tylko po to, by zmniejszyć lub zapobiec napięciu wywołanemu obsesją lub uniknąć lęku.

Niektórzy pacjenci liczą tylko we własnym umyśle lub powtarzają pewne zdania, aby złagodzić lęk, to przymus psychiczny. Ten objaw nie jest rzadki i często jest pomijany. Chociaż działania rytualne mają na celu złagodzenie lęku lub niepokoju, to zmniejszenie lęku jest zwykle krótkotrwałe. Niektórzy pacjenci będą uważać za konieczne powtarzanie tego rytuału wiele razy. Ponieważ wielu pacjentów obsesyjno-kompulsywnych ma więcej niż jeden rodzaj wymuszonego myślenia i związanych z nimi ruchów rytualnych, wiele czasu zajmą te rytualne działania. Ponadto zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne może prowadzić do unikania niektórych rzeczy lub sytuacji (takich jak brud, wychodzenie z domu, aby uniknąć zamykania drzwi), a tym samym wpływać na życie. Objawy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych są dominujące, nieprzydatne i denerwujące dla pacjentów, rodzin, przyjaciół i kolegów.

(5) Kompulsywne spowolnienie może powodować powolne działanie z powodu ruchów rytualnych; na przykład wielokrotne kontrole urządzeń elektrycznych i gazu w czasie wychodzenia, aby pacjenci nie mogli wyjść późno, nawet gdy wsiądą do pociągu, muszą wrócić do swoich domów w celu kontroli, co często uniemożliwia im punktualność. Idź do pracy Ale może być również oryginalny: na przykład za każdym razem, gdy pacjent czyta książkę, jego oczy często zatrzymują się na określonym słowie w określonym wierszu, a następujących treści nie można odczytać płynnie. Zjawisko to może wynikać z faktu, że pacjent nie jest pewien, czy widział lub zrozumiał linię słów i dlatego jest w stagnacji. Ci pacjenci często nie odczuwają niepokoju.

Wyżej wymienione objawy obsesyjno-kompulsywne często powodują, że pacjent uwikłany jest w niektóre nierealistyczne koncepcje i zachowania, utrudniając normalną pracę i życie oraz powodując u niego stres.

Przedchorobowa osobowość pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym często charakteryzuje się przymusem. Ta cecha osobowości zostanie opisana w rozdziale Zaburzenia osobowości. Istnieją dwa główne objawy tej choroby:

Po pierwsze, głównym objawem klinicznym jest wymuszone myślenie, w tym kompulsywna koncepcja, wymuszone przypominanie, wymuszony wygląd, wymuszone podejrzenia, kompulsywna opozycja, wymuszone obsesyjne myślenie, kompulsywny strach i tak dalej.

Po drugie, wymuszone ruchy są głównymi objawami klinicznymi, takimi jak wymuszone mycie, wymuszone sprawdzanie, wymuszone dochodzenie i wymuszona rytualizacja.

Charakterystyka objawów obsesyjnych:

Jego myśli i czyny należą do niego; przynajmniej jeden z jego wymuszonego myślenia i ruchów wciąż próżno opiera się pacjentowi, a jednocześnie towarzyszy mu wyraźny niepokój z powodu nieudanego oporu; powtarzane myśli, pozory lub impulsy sprawiają, że pacjent jest bardzo niezadowolony. Objawy te mogą powodować, że pacjenci czują się zaniepokojeni faktem, że są uwikłani w bezsensowne zachowania i zachowania, które utrudniają normalną pracę i życie. Pacjenci obsesyjno-kompulsywni mają wcześniej istniejącą osobowość o cechach kompulsywnych.

Zgodnie z typowymi objawami obsesyjno-kompulsyjnymi pacjent rozpoznaje, że objawy obsesyjno-kompulsyjne powstają z samego siebie, a nie są narzucane lub wywierane przez innych, powracające, pozbawione znaczenia, świadomie niepoprawne i niezdolne do pozbycia się, zakłócające ich codzienne życie i naukę. A praca, bardzo niespokojny, zmartwiony, próbujący wyeliminować lub skonfrontować się lub pilnie wymagać leczenia, ogólna diagnoza nie jest trudna. Jednak w przewlekłych przypadkach, po tym, jak próbują pozbyć się objawów obsesyjno-kompulsyjnych, pacjenci tworzą zachowanie, które dostosowuje się do ich patologii psychologicznej, nie odczuwają niepokoju z powodu objawów obsesyjno-kompulsyjnych i zamiast tego nalegają na zachowanie ich patologicznych zachowań i nie wymagają już leczenia. Około 5% pacjentów nie uważa, że ​​ich koncepcja i zachowanie są nieuzasadnione, i nie ma wymogu leczenia, który nazywa się zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym.

Według ICD-10, wymuszone myślenie lub zachowanie (lub oba) powoduje, że pacjent odczuwa ból, wpływa na życie, jest własnym myśleniem lub impulsem pacjenta, a jednocześnie nie można się opierać przynajmniej jednemu rodzajowi myślenia lub działania, myśleć lub robić to Rytualny ruch jest nieprzyjemny, niechętnie powtarza wymuszone myślenie lub ruchy rytualne. Przez większość czasu objawy występują dłużej niż 3 miesiące, co najmniej 2 tygodnie, można je zdiagnozować jako zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych:

1. Przymusowe myślenie o zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym schizofrenii bywa mylone z iluzją schizofrenii. Jednak pacjenci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym często mają samoświadomość i uważają, że to wymuszone myślenie jest nierealne. Często odczuwają bolesność i niepokój, ponieważ nie mogą tego uniknąć. Jednak pacjenci ze schizofrenią mogą mieć objawy obsesyjno-kompulsyjne na wczesnym etapie, a ich objawy obsesyjno-kompulsyjne nie mają oczywistej psychologii. Motywacja ma dziwaczną treść, zmienną formę i niezrozumiałość. Co więcej, pacjenci często nie odczuwają niepokoju, bez wyraźnego niepokoju i nie mają silnego pragnienia samokontroli i leczenia, a ich samoświadomość jest niepełna. I pojawienie się objawów obsesyjno-kompulsyjnych u pacjentów ze schizofrenią Jest to tylko część objawów schizofrenii i mogą im towarzyszyć inne objawy schizofrenii, które można wykorzystać jako podstawę do identyfikacji. U pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi mogą wystąpić krótkotrwałe objawy psychotyczne, ale wkrótce mogą dojść do wyzdrowienia. Nie uważa się, że w tym czasie rozwinęła się schizofrenia. Niewielka liczba przypadków schizofrenii może współistnieć z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym i należy postawić dwie kolejne diagnozy.

2. Pacjenci z depresją depresyjną mogą mieć objawy obsesyjno-kompulsyjne, często wyrażane jako nadmierne myślenie lub myślenie o konkretnych myślach. Jednak te myśli o zaburzeniu depresyjnym nie są tak bezsensowne jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, a depresja, której zwykle towarzyszą objawy obsesyjno-kompulsyjne, nadal jest zdominowana przez zaburzenia nastroju depresyjnego. Osoby z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym często są również związane z depresją. Należy przeanalizować z procesu patogenezy, aby przeanalizować, czy głównymi objawami klinicznymi są objawy obsesyjno-kompulsyjne czy depresja; czy objawy obsesyjno-kompulsyjne są pierwotne czy wtórne do depresji. Obsesyjno-kompulsywne objawy pacjentów z depresją można wyeliminować wraz z zanikiem depresji, a depresję pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym można również poprawić poprzez zmniejszenie objawów obsesyjno-kompulsyjnych. Dwa rodzaje objawów istnieją niezależnie i należy je zdiagnozować w dwóch kolejnych przypadkach.

3. Podstawowym objawem fobii jest lęk przed szczególnym otoczeniem lub przedmiotem Obiekt strachu pochodzi z obiektywnej rzeczywistości, z oczywistym zachowaniem unikania, bez obsesyjnego nastawienia, podczas gdy wymuszone myślenie i zachowanie wywodzą się z subiektywnego doświadczenia pacjenta; Jego unikanie jest związane z wymuszonym podejrzeniem i wymuszonym strachem. Obie choroby mogą również istnieć w tym samym czasie.

4. Choroby organiczne mózgu Choroby organiczne ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza zmiany zwojów podstawy mózgu, mogą również powodować objawy obsesyjno-kompulsyjne. Identyfikacja na podstawie wywiadu i objawów fizycznych.

5. Nadmiernie powtarzających się zachowań z nieodłączną przyjemnością, takich jak hazard, picie lub palenie, nie można uznać za kompulsywne. Zachowanie wymuszone jest nieprzyjemnym powtórzeniem.

6. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, oprócz współwystępowania ze schizofrenią i depresją, może być również związane z zespołem nadpobudliwego slangu, zaburzeniem tiki, zaburzeniem panicznym, prostą fobią i fobią społeczną, zaburzeniami odżywiania, autyzmem itp. Istnieć Wszystkie powinny zostać zdiagnozowane zgodnie z kryteriami diagnostycznymi.

Skala obsesyjno-kompulsyjna Yale-Browna (Y-BOCS) jest przydatna do zrozumienia cech objawów, nawiązania dobrych relacji lekarz-pacjent i opracowania planu leczenia behawioralnego.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne charakteryzuje się uporczywym, narzuconym, niechcianym myśleniem i niekontrolowanym myśleniem. Kompulsywne myślenie często wiąże się z zanieczyszczeniem, zranieniem siebie lub innych, katastrofami, bluźnierstwem, przemocą, seksem lub innymi bolesnymi tematami. Te myśli należą do pacjenta, a nie są wprowadzane przez świat zewnętrzny (takie jak „myślenie” schizofrenii). Tego rodzaju myślenie obejmuje również wyobrażenia lub sytuacje w mózgu, które powodują, że pacjent jest bardzo bolesny i może powodować ekstremalny niepokój.

Podstawowymi objawami choroby są obsesja i kompulsja. Ponad 90% pacjentów ma zarówno obsesyjne, jak i kompulsywne zachowania, ale według Of i wsp. (1995) 28% pacjentów jest głównie obsesyjno-kompulsywnych, 20% jest głównie zmuszanych, a 50% jest bardzo Wybitny. Pacjent ma pewien stopień samoświadomości na temat objawów obsesyjno-kompulsyjnych, wiedząc, że takie myślenie lub zachowanie jest nieuzasadnione lub niepotrzebne, a próba kontrolowania się nie udaje. Około 5% pacjentów nie uważa, że ​​ich koncepcja i zachowanie są nierozsądne, gdy po raz pierwszy zachorują, i nie ma wymogu leczenia, który nazywa się zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym obsesyjno-kompulsyjnym.

Koncepcja obsesji

Odnosi się do myśli, wyglądu, emocji lub intencji, które wielokrotnie wchodzą w pole świadomości pacjenta. Nie mają one praktycznego znaczenia dla pacjenta i są niepotrzebne lub zbędne. Pacjent może również wyraźnie zdać sobie sprawę, że to nie jest właściwe, i wiedzieć, że są to jego własne działania psychologiczne, i chce się go pozbyć, ale jest bezsilny, a zatem bardzo zaniepokojony.

(1) Obsesyjne myśli: niektóre słowa, dyskursy, idee lub przekonania wielokrotnie wchodzą w pole świadomości pacjenta, zakłócają normalny proces myślenia, wiedząc, że nie jest to właściwe i nie można go kontrolować, nie można się go pozbyć, może mieć następujące formy wyrazu.

1 Wymuszone podejrzenie: pacjent wielokrotnie wątpi w poprawność swoich słów i czynów, wiedząc, że jest to niepotrzebne, ale nie może się go pozbyć. Na przykład, kiedy wychodzisz, podejrzewasz, że gaz jest zamknięty; chociaż sprawdzono go raz, dwa, trzy razy ... wciąż nie ma pewności. Innym przykładem jest to, czy plik jest podpisany własną nazwą, czy jest niepoprawny, czy liczba stron jest poprawna i tak dalej. Jednocześnie podejrzenie, któremu często towarzyszy lęk i lęk, skłania pacjentów do wielokrotnego sprawdzania ich zachowania, nie może zakończyć się, bardzo bolesne.

2 Kompulsywne i wyczerpujące myślenie: pacjent ma pewne pytania lub zjawiska naturalne w życiu codziennym i musi szczegółowo o tym pomyśleć, wie, że nie ma praktycznego znaczenia, ale nie jest konieczne, ale nie może się kontrolować. Na przykład ciągłe myślenie: dlaczego ryż jest biały, proso jest żółte? Węgiel jest czarny? Dlaczego liście są zielone, a nie inne kolory? Czasami nie mogą przestać, więc nie mogą jeść, spać, spać i nie można im ulżyć. Niektórzy pacjenci pokazują, że bez końca kłócą się ze swoimi umysłami.

3 Przymusowe skojarzenie: gdy pacjent widzi zdanie lub słowo lub pojawia się w jego głowie pojęcie, nie może nie myśleć o innym pomyśle lub frazie. Jeśli koncepcja lub oświadczenie Lenovo jest sprzeczne z jego pierwotnym znaczeniem, takim jak „jedność”, natychmiast kojarzy się z „podzieleniem”; widzenie „nieba ...” natychmiast kojarzy się z „podziemiem ...” i tak dalej, nazywając kompulsywną opozycję (lub kompulsywną opozycję). Myślenie). Ponieważ pojawienie się koncepcji przeciwieństw narusza subiektywną wolę pacjenta, pacjent jest często zaniepokojony.

4 Wymuszona reprezentacja: odnosi się do powtarzającego się wizualnego doświadczenia (reprezentacji) w umyśle, często o obrzydliwej naturze, którego nie można się pozbyć.

5 Przymusowe przypominanie: Doświadczenie pacjenta związane z tym incydentem było wielokrotnie przedstawiane w jego umyśle, niezdolne do pozbycia się i poczucia niepokoju.

(2) Wymuszone emocje: manifestowane jako niepotrzebnie zmartwione lub obrzydliwe w stosunku do niektórych rzeczy, wiedząc, że jest to niepotrzebne lub nieuzasadnione i że nie mogą się pozbyć. Na przykład martw się, że obrazisz kolegę lub szefa, martw się o ludzi wokół ciebie i martw się, że będziesz irracjonalny, obawiając się, że jesteś skażony trucizną lub bakteriami. Jeśli widzisz szpital, kostnicę lub kogoś, natychmiast odczuwasz obrzydzenie lub strach, wiedząc, że jest to nieuzasadnione, ale nie możesz go kontrolować, więc staraj się go unikać, zwany fobią obsesyjną.

(3) Wymuszona intencja: Pacjent wielokrotnie doświadcza silnego wewnętrznego impulsu do działania lub działania niezgodnego z jego życzeniami. To absurdalne i niemożliwe, aby pacjenci wiedzieli, że nie można próbować kontrolować siebie, aby tego nie zrobić, ale nie mogą pozbyć się tego wewnętrznego impulsu. Na przykład istnieje wewnętrzny impuls, aby zeskoczyć przez okno wysokiego budynku; patrząc na ukochaną żonę, jakie byłyby intencje zabicia jej. Chociaż ten rodzaj wewnętrznego impulsu był wówczas bardzo silny, nigdy go nie uruchomiono.

2. Wymuszone zachowanie odnosi się do powtarzających się, sztywnych rytuałów, które są nieracjonalne, ale muszą zostać wykonane. Często reagują na lęk spowodowany postawami obsesyjno-kompulsyjnymi, ale zachowania te nie dają przyjemnego uczucia, najczęściej wymuszone badania i wymuszone czyszczenie (zwłaszcza mycie rąk). Pacjenci często widzą, że mogą zapobiec niektórym obiektywnie mało prawdopodobnym zdarzeniom i uważają je za szkodliwe dla pacjentów, często wtórne do wymuszonego podejrzenia.

(1) Badanie przymusowe: pacjent podejmuje środki w celu złagodzenia lęku spowodowanego kompulsywnym podejrzeniem. Jeśli podczas wychodzenia wielokrotnie sprawdzasz drzwi, okna, rury gazowe i wodne, sprawdzaj zawartość pliku podczas wysyłania dokumentów, aby sprawdzić, czy napisałeś niewłaściwe słowa.

(2) Wymuszone czyszczenie: pacjent zawsze ma brudne ubrania w dłoniach lub ubraniach Aby wyeliminować strach przed zanieczyszczeniem brudem, zapachem lub bakteriami, często myje ręce, myje lub myje ubrania. Niektórzy pacjenci nie tylko myją się wielokrotnie, ale także ci, którzy chcą z nim mieszkać, np. Małżonkowie, dzieci, rodzice itp., Również muszą zostać dokładnie oczyszczeni zgodnie z jego wymaganiami.

(3) Wymuszone zapytanie: pacjenci z OCD często nie wierzą w siebie. Aby wyeliminować wątpliwości lub martwić się lękiem pacjentów, często powtarza się prośbę do innych o wyjaśnienia lub gwarancje. Niektórzy pacjenci mogą wyrażać się we własnym umyśle, zadając sobie pytania i wielokrotnie odpowiadając, aby zwiększyć ich pewność siebie.

(4) Kompulsywne działanie rytualne: Kiedy pacjent wytwarza silny, trwały, niekontrolowany wymuszony impuls lub pragnienie wykonania pewnych czynności, często prowadzących do niepokoju i skrajnego niepokoju, można go tymczasowo złagodzić, wykonując określone czynności rytualne. Ten rodzaj niepokoju. To rytualne działanie zwykle wiąże się z wymuszonym myśleniem. Na przykład pacjent uważa, że ​​„moja ręka jest brudna”, co z kolei stymuluje wielokrotne mycie rąk. Inni pacjenci wielokrotnie wyobrażają sobie, że elektryczność i gaz mogą powodować pożary, co powoduje powtarzane kontrole zasilaczy, urządzeń elektrycznych, gniazdek i przełączników gazu. Najczęstsze wymuszone ruchy rytualne to czyszczenie lub inspekcja. Inne czynności rytualne, w tym wychodzenie na zewnątrz, muszą przejść dwa kroki do przodu, a następnie cofnąć się, zanim wyjdzie na zewnątrz; w przeciwnym razie pacjent odczuwa intensywną nerwowość. Przed zajęciem miejsca, musisz najpierw dotknąć swojego miejsca palcem, aby usiąść; działanie to może być symboliczne w wyeliminowaniu koncepcji obsesji. Kompulsywne liczenie, liczenie schodów, liczenie szyb lub robienie rzeczy ma określony i stereotypowy porządek. Te ruchy są powtarzane, inne wydają się nieuzasadnione lub śmieszne i same w sobie nie mają praktycznego znaczenia, ale pacjent wykonał ruch rytualny tylko po to, by zmniejszyć lub zapobiec napięciu wywołanemu obsesją lub uniknąć lęku.

Niektórzy pacjenci liczą tylko we własnym umyśle lub powtarzają pewne zdania, aby złagodzić lęk, to przymus psychiczny. Ten objaw nie jest rzadki i często jest pomijany. Chociaż działania rytualne mają na celu złagodzenie lęku lub niepokoju, to zmniejszenie lęku jest zwykle krótkotrwałe. Niektórzy pacjenci będą uważać za konieczne powtarzanie tego rytuału wiele razy. Ponieważ wielu pacjentów obsesyjno-kompulsywnych ma więcej niż jeden rodzaj wymuszonego myślenia i związanych z nimi ruchów rytualnych, wiele czasu zajmą te rytualne działania. Ponadto zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne może prowadzić do unikania niektórych rzeczy lub sytuacji (takich jak brud, wychodzenie z domu, aby uniknąć zamykania drzwi), a tym samym wpływać na życie. Objawy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych są dominujące, nieprzydatne i denerwujące dla pacjentów, rodzin, przyjaciół i kolegów.

(5) Kompulsywne spowolnienie może powodować powolne działanie z powodu rytualnych ruchów; na przykład wielokrotne kontrole urządzeń elektrycznych i gazu w czasie wychodzenia, aby pacjenci nie mogli wyjść późno, nawet gdy wsiądą do pociągu, muszą wrócić do swoich domów w celu kontroli, co często uniemożliwia im punktualność. Idź do pracy Ale może być również oryginalny: na przykład za każdym razem, gdy pacjent czyta książkę, jego oczy często zatrzymują się na określonym słowie w określonym wierszu, a następujących treści nie można odczytać płynnie. Zjawisko to może wynikać z faktu, że pacjent nie jest pewien, czy widział lub zrozumiał linię słów i dlatego jest w stagnacji. Ci pacjenci często nie odczuwają niepokoju.

Wyżej wymienione objawy obsesyjno-kompulsywne często powodują, że pacjent uwikłany jest w niektóre nierealistyczne koncepcje i zachowania, utrudniając normalną pracę i życie oraz powodując u niego stres.

Przedchorobowa osobowość pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym często charakteryzuje się przymusem. Ta cecha osobowości zostanie opisana w rozdziale Zaburzenia osobowości. Istnieją dwa główne objawy tej choroby:

Po pierwsze, głównym objawem klinicznym jest wymuszone myślenie, w tym kompulsywna koncepcja, wymuszone przypominanie, wymuszony wygląd, wymuszone podejrzenia, kompulsywna opozycja, wymuszone obsesyjne myślenie, kompulsywny strach i tak dalej.

Po drugie, wymuszone ruchy są głównymi objawami klinicznymi, takimi jak wymuszone mycie, wymuszone sprawdzanie, wymuszone dochodzenie i wymuszona rytualizacja.

Charakterystyka objawów obsesyjnych:

Jego myśli i czyny należą do niego; przynajmniej jeden z jego wymuszonego myślenia i ruchów wciąż próżno opiera się pacjentowi, a jednocześnie towarzyszy mu wyraźny niepokój z powodu nieudanego oporu; powtarzane myśli, pozory lub impulsy sprawiają, że pacjent jest bardzo niezadowolony. Objawy te mogą powodować, że pacjenci czują się zaniepokojeni faktem, że są uwikłani w bezsensowne zachowania i zachowania, które utrudniają normalną pracę i życie. Pacjenci obsesyjno-kompulsywni mają wcześniej istniejącą osobowość o cechach kompulsywnych.

Zgodnie z typowymi objawami obsesyjno-kompulsyjnymi pacjent rozpoznaje, że objawy obsesyjno-kompulsyjne powstają z samego siebie, a nie są narzucane lub wywierane przez innych, powracające, pozbawione znaczenia, świadomie niepoprawne i niezdolne do pozbycia się, zakłócające ich codzienne życie i naukę. A praca, bardzo niespokojny, zmartwiony, próbujący wyeliminować lub skonfrontować się lub pilnie wymagać leczenia, ogólna diagnoza nie jest trudna. Jednak w przewlekłych przypadkach, po tym, jak próbują pozbyć się objawów obsesyjno-kompulsyjnych, pacjenci tworzą zachowanie, które dostosowuje się do ich patologii psychologicznej, nie odczuwają niepokoju z powodu objawów obsesyjno-kompulsyjnych i zamiast tego nalegają na zachowanie ich patologicznych zachowań i nie wymagają już leczenia. Około 5% pacjentów nie uważa, że ​​ich koncepcja i zachowanie są nieuzasadnione, i nie ma wymogu leczenia, który nazywa się zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym.

Według ICD-10, wymuszone myślenie lub zachowanie (lub oba) powoduje, że pacjent odczuwa ból, wpływa na życie, jest własnym myśleniem lub impulsem pacjenta, a jednocześnie nie można się opierać przynajmniej jednemu rodzajowi myślenia lub działania, myśleć lub robić to Rytualny ruch jest nieprzyjemny, niechętnie powtarza wymuszone myślenie lub ruchy rytualne. Przez większość czasu objawy występują dłużej niż 3 miesiące, co najmniej 2 tygodnie, można je zdiagnozować jako zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.