Bardzo małe wydalanie sodu z moczem

Wprowadzenie Bardzo mała ilość sodu w moczu jest istotnym objawem klinicznym hiponatremii. Normalna wartość sodu we krwi wynosi 142 mmol / L (135-145 mmol / L), a poziom sodu poniżej 135 mmol / L to hiponatremia. Zawartość sodu w moczu: normalny dorosły 70 ~ 90 mmoli / 24h, około chlorek sodu 4,1 ~ 5,3 g. Jeśli Na + <34,19 mmol / L w moczu lub jest nieobecny, oznacza to, że Na + jest nieobecny w organizmie. Hiponatremia jest częstym zaburzeniem elektrolitowym w klinice, a utracie płynów ustrojowych często towarzyszy utrata wody z niektórymi substancjami rozpuszczonymi (elektrolitami). Dlatego sód i woda są ściśle powiązane i współzależne.

Przyczyna

Klasyfikacja etiologiczna

Istnieje wiele metod klasyfikacji. Zmiany objętości płynu pozakomórkowego nie są uwzględniane w wyniku hiponatremii. Pełniejsze przyczyny klasyfikuje się jako:

(a) hiponatremia utraty sodu

Utracie sodu towarzyszy utrata wody, ale utrata soli jest większa niż utrata wody przez spożycie wody lub kompensację organizmu, dlatego hiponatremia sodowa jest hipotoniczna, w tym odwodnienie hipotoniczne, tj. Hiponatremia. Zmniejsza się pojemność płynu pozakomórkowego. Często w wymiotach, biegunce, drenażu żołądkowo-jelitowym, dużej utracie soku żołądkowo-jelitowego, dużej ilości potu, ciężkich oparzeniach, dużej ilości wysięku, drenażu wysięku opłucnowego, wodobrzusze, zaburzenia czynności nerek, niewydolność kory nadnerczy, zespół nieprawidłowego wydzielania ADH, cukrzyca Kwasica, duża liczba leków moczopędnych i tak dalej.

(dwa) rozcieńczona hiponatremia

Odnosi się do nadmiernego zatrzymywania wody w organizmie, całkowita ilość wody jest zbyt duża, całkowita ilość sodu w ciele nie zmienia się lub nieznacznie wzrasta, z powodu rozcieńczenia krwi i manifestowanej hiponatremii, która jest również hipotoniczna. Często w przypadkach polidypsji umysłowej pacjenci piją dużo wody, nerki są spóźnione lub nie można ich całkowicie wyładować; choroby mózgu, nowotwory złośliwe, zmiany w płucach i chirurgiczne, uraz i inne bodźce stresowe, nieprawidłowy wzrost wydzielania ADH; niedoczynność tarczycy itp. . Objętość krwi pacjentów z rozcieńczoną hiponatremią można nieznacznie zwiększyć, aby nie zmniejszać sodu w moczu. Ciśnienie osmotyczne> 20 mmoli / l można zmniejszyć z normalnego 285 mmol / l do 240 mmol / l, a stężenie sodu w surowicy wynosi zwykle 130 ~ 140. Mmmol / L lub mniej.

(3) Zwiększona całkowita ilość hiponatremii sodowej

Ten podstawowy czynnik to retencja sodu, podczas gdy retencja wody> retencja sodu, i prowadzi do obniżenia sodu we krwi, znanej również jako ekspansywna hiponatremia. Często w zastoinowej niewydolności serca, marskości wątroby, dekompensacji, zespole nerczycowym i ostrej, przewlekłej niewydolności nerek. Ten typ hiponatremii jest głównie stopniowy i często utrzymuje nową równowagę w pewnych warunkach hipotonicznych. Pacjenci często cierpią na hipokaliemię, hipoproteinemię, niską produkcję moczu, wysoki poziom moczu i prawidłowy poziom potasu oraz wysoką gęstość względną moczu.

(4) Bezobjawowa hiponatremia

Obserwowany głównie w przewlekłych chorobach wyniszczających, takich jak ciężka gruźlica. Zaawansowany rak, kacheksja, niedożywienie itp. Mechanizm ten nie jest jasny, dlatego nazywa się go idiopatyczną hiponatremią. Nomenklatura bezobjawowej hiponatremii jest nieodpowiednia, ponieważ wiele przypadków wczesnego lub powolnego postępu hiponatremii jest bezobjawowych.

(5) pseudohyponatremia

Hiperlipidemia, hiperproteinemia, tak że we krwi występuje duża ilość wysoce przepuszczalnych substancji, takich jak hiperglikemia i mannitol. Stężenie sodu we krwi jest obniżone, co nazywa się pseudohyponatemią. Ogólnie, gdy całkowity lipid w surowicy wynosi 60 g / l lub całkowite białko w surowicy wynosi 140 g / l, stężenie sodu we krwi zmniejsza się o około 5%.

(6) Zespół utraty soli mózgowej

Spowodowane uszkodzeniem podwzgórza lub pnia mózgu, prowadzącym do neurologicznej regulacji nerki, diurezy osmotycznej w dystalnych kanalikach, zwiększonego stężenia sodu, chloru i potasu w moczu oraz zmniejszenia stężenia we krwi. Klinicznie hiponatremia jest czasem jedną z przyczyn, ale często jest złożona. Analizując etiologię i patogenezę hiponatremii, należy ją w pełni zrozumieć i rozważyć.

W celu leczenia hiponatremii i rozcieńczonej hiponatremii patrz „hipotoniczna utrata wody”, „nadmierna woda i zatrucie wodą”. Hiponatremia terapeutyczna służy głównie do leczenia pierwotnej choroby.

Mechanizm

Utracie płynów ustrojowych często towarzyszy utrata wody z pewną ilością substancji rozpuszczonej (elektrolitu). Na przykład biegunka może powodować utratę dużej ilości soku trawiennego. Sok trawienny jest zasadniczo izotoniczny. Chociaż utrata płynu izotonicznego nie powoduje bezpośrednio hipotoniczności lub niskiego poziomu sodu. Nadciśnienie tętnicze, ale zmniejszona objętość krwi może powodować pragnienie, po inhalacji lub infuzji płynu hipotonicznego dochodzi do hipotonii lub hiponatremii. Pierwszą przyczyną jest hipotoniczny płyn pozakomórkowy. Główną reakcją organizmu podczas hipotonii jest działanie moczopędne na wodę w celu odprowadzenia nadmiaru wody. Zrzut wody odbywa się głównie przez nerki.

1 Supernuklearny receptor ciśnienia osmotycznego otrzymuje stymulację, która zmniejsza uwalnianie ADH w przysadce tylnej.

2 Jest wystarczająca ilość płynu do odfiltrowania przez kłębuszki nerkowe i dotarcia do sekcji rozcieńczania kanalików nerkowych, tj. Wstępującej gałęzi mieliny i dystalnej zwiniętej kanalików.

3 Funkcja odcinka rozcieńczania kanalików jest normalna, a działanie aldosteronu zapewnia reabsorpcję sodu Ponieważ ADH zmniejsza przepuszczalność dystalnych komórek nabłonkowych kanalików nerkowych do wody, absorpcja wody jest zmniejszona. W rezultacie odprowadzana jest duża ilość wilgoci. Zdolność drenażu nerki może osiągnąć 15-20 l dziennie. Niezbędna jest regulacja wody i sodu w nerkach, jeśli jakakolwiek przyczyna powoduje zaburzenia rozcieńczania moczu, takie jak nieprawidłowy wzrost uwalniania ADH, zmniejszenie filtracji kłębuszkowej i upośledzenie funkcji rozcieńczania nerek, woda będzie gromadzona w organizmie. Z drugiej strony hipotoniczny płyn pozakomórkowy nieuchronnie doprowadzi do wymiany płynu między płynem wewnątrzkomórkowym a płynem pozakomórkowym i utrzyma nową równowagę. Ponieważ nerki są przeciwko wodzie. Regulacja i mobilizacja metabolizmu soli wymaga pewnego czasu, dlatego płyn pozakomórkowy jest poważnie hipotoniczny lub woda jest magazynowana zbyt szybko, co spowoduje, że płyn pozakomórkowy przeniesie dużą ilość wody do komórek, powodując obrzęk wewnątrzkomórkowy (zatrucie wodą).

Sprawdź

Powiązana kontrola

Rutynowa filtracja frakcji wydalania sodu FENa surowica sodu (Na +, Na)

Osmotyczne ciśnienie w osoczu (POP) - Osmolalność w osoczu (POP) odnosi się do liczby cząsteczek (mg) na kilogram wody, wyrażonej klinicznie w mOsm / (kg <H2O) lub mmol / L, głównie w osoczu Stężenie jonów sodu jest powiązane.

Składnik glikowanej hemoglobiny (GHb, HbA1c) - hemoglobina glikowana (GHb) odnosi się do części hemoglobiny we krwi związanej z glukozą. Gdy stężenie glukozy we krwi jest wysokie, zawartość hemoglobiny glikowanej utworzonej przez ludzkie ciało będzie stosunkowo wysoka. Żywotność czerwonych krwinek u ludzi wynosi na ogół 120%, a zanim komórki umrą, zawartość hemoglobiny glikowanej we krwi pozostanie względnie niezmieniona. Ze względu na scukrzanie poziom erytryny odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi w ciągu 120 dni przed badaniem i nie ma nic wspólnego z tym, czy krew jest pobierana, czy pacjent pości, czy insulina jest stosowana, czy nie. Jest to dobry wskaźnik do określenia długoterminowej kontroli cukrzycy.

Glikozylowane białko surowicy (GSP) - Glukoza we krwi reaguje z nieenzymatyczną glikacją albuminy i innych cząsteczek białka N, tworząc glikowane białka surowicy. Ponieważ okres półtrwania albuminy w surowicy wynosi około 21 dni, oznaczenie glikowanego białka w surowicy może skutecznie odzwierciedlać średni poziom glukozy we krwi pacjentów w ciągu ostatnich 1-2 tygodni i nie ma na nią wpływu stężenie glukozy we krwi w tym czasie, co jest dobrym wskaźnikiem kontroli glikemii u pacjentów z cukrzycą. .

Diagnostyka różnicowa

W moczu jest więcej porfiryn w moczu: jest to spowodowane porfirią. Porfiria jest zaburzeniem metabolizmu porfiryny, charakteryzującym się zwiększonym wydalaniem porfiryny i prekursorów porfiryny z moczem i kałem. Porfiria jest wrodzoną chorobą spowodowaną głównie brakiem różnych enzymów zaangażowanych w syntezę hemu i ma historię rodzinną.

Zwiększony poziom estrogenu w moczu: Oznaczanie estrogenu w moczu: Istnieją trzy główne rodzaje estrogenu w moczu, a mianowicie estron, estradiol i estriol. Estrogen ma różne wartości normalne na różnych etapach cyklu miesiączkowego u kobiet w wieku rozrodczym W pierwszych 7 dniach cyklu miesiączkowego poziomy estrogenu są bardzo niskie, a następnie rosną wraz z rozwojem pęcherzyków, osiągając szczyt 13 dnia, zwany szczytem owulacji. Po nagłym spadku stopniowo wzrastał i osiągał szczyt 21 dnia, zwany szczytem ciałka żółtego. Później spadnie na skurcze menstruacyjne. Funkcjonalne stężenie estrogenu w krwawieniu z macicy utrzymuje się poniżej normalnego poziomu. Poziom estrogenu w braku miesiączki macicy jest normalny, ale funkcja jajników jest wadliwa lub wrodzony jajnik nie rozwija się i powoduje brak miesiączki. Poziom estrogenu jest niski, ale nie ma okresowych zmian. Brak przysadki mózgowej lub podwzgórza, poziom estrogenu jest ogólnie niższy. .

Trwałe wydalanie sodu z moczem: należy do zespołu nieprawidłowego hormonu antydiuretycznego (SIADH), co oznacza, że ​​gdy stężenie osmotyczne w osoczu i sód we krwi są prawidłowe lub niskie, wazopresyna jest nadal wydzielana, co powoduje zmniejszenie klirensu wolnej wody, retencji wody i niskie Zespół szeregu objawów klinicznych, takich jak soduemia, hipotoniczne ciśnienie krwi i tym podobne. Oprócz pierwotnych objawów choroby dzieci z SIADH są równoległe do stopnia hiponatremii. Gdy stężenie sodu w surowicy wynosi powyżej 120 mmoli / l, objawy kliniczne są bezobjawowe. Gdy stężenie sodu we krwi spada poniżej 120 mmoli / l, może wystąpić utrata apetytu i nudności. Objawy, takie jak wymioty, gdy zawartość sodu w moczu jest wysoka, stężenie sodu we krwi jest niższe niż 110 mmoli / l, objawy neuropsychiatryczne, nawet drgawki, śpiączka do śmierci, gdy stężenie sodu we krwi jest niższe niż 95 ~ 109 mmoli / l, przez 3 dni może powodować nieodwracalne zmiany Uszkodzenie mózgu.

Zwiększone wydalanie histaminy w moczu: Histamina jest reaktywnym związkiem aminowym o wzorze chemicznym C5H9N3 i masie cząsteczkowej 111. Jako substancja przewodząca chemicznie w organizmie może wpływać na reakcję wielu komórek, w tym alergie, reakcje zapalne, wydzielanie kwasu żołądkowego itp. Może również wpływać na przewodnictwo nerwowe w mózgu, co może powodować sen i inne skutki. Metabolity po przyjęciu antagonistów receptora H1 (tj. Leków przeciwhistaminowych) są wydalane w nerkach przez kilka do kilkudziesięciu godzin, a wydalanie z moczem stanowi znaczną część. Prowadzi to do zwiększenia wydalania histaminy z moczem.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.