Zielona ślepota

Wprowadzenie Zielona ślepota, znana również jako ślepota drugiego koloru, nie rozróżnia jasnozielonej i ciemnoczerwonej, purpurowej i niebieskiej, fioletowej i szarej, z zieloną jak szarą lub ciemną czernią. Ponieważ od dzieciństwa nie ma normalnej zdolności do rozróżniania kolorów, kolor można rozróżnić na podstawie intensywności jasności, więc nie jest łatwo go znaleźć. Czerwono-zielona ślepota jest jedną z najczęstszych chorób genetycznych u ludzi. Ogólnie uważa się, że ślepota czerwono-zielona jest determinowana przez dwie pary genów na chromosomie X, mianowicie gen ślepy na czerwono i gen ślepej na zielono.

Przyczyna

Ponieważ od dzieciństwa pacjent nie ma normalnej zdolności do rozróżniania kolorów, nie jest łatwo go znaleźć. Ogólnie uważa się, że ślepota czerwono-zielona jest determinowana przez dwie pary genów na chromosomie X, mianowicie gen ślepy na czerwono i gen ślepej na zielono. Ponieważ te dwie pary genów są ściśle powiązane na chromosomie X, często są reprezentowane przez symbol genu. Genetyczny wzór czerwono-zielonej ślepoty jest recesywnym dziedziczeniem sprzężonym z chromosomem X. Mężczyźni mają tylko jeden chromosom X, więc do prawidłowego działania potrzebują tylko genu niewidocznego na kolor. Kobiety mają dwa chromosomy X, więc muszą mieć parę patogennych alleli, aby zachowywać się nienormalnie. Jeśli normalna kobieta poślubi niewidomego mężczyznę, gen nieświadomości ojca może zostać przekazany ich córce wraz z chromosomem X i nie może zostać przekazany synowi. Córka przekazała synowi gen niewidomy na kolor, co nazywa się cross-genezą. Zatem jest o wiele więcej mężczyzn niż kobiet.

Odpowiednim chorym narządem jest oko, szczegółowym punktem jest siatkówka, a następnie stożek jest szczegółowy. Komórka stożkowa: morfologia komórek jest podobna do morfologii komórek pręcikowych. Korpus komórki stożkowej znajduje się w zewnętrznej części zewnętrznej warstwy jądrowej, jądro komórki jest większe, a barwienie płytsze. Stożek jest również podzielony na część wewnętrzną i część zewnętrzną. Większość dysków błony zewnętrznej nie jest oddzielona od błony komórkowej, a górna tarcza błony nie spada. Tarcza błony jest osadzona pigmentami wizualnymi, które mogą wyczuwać silne światło i widzenie kolorów, i jest stale syntetyzowana i uzupełniana przez segment wewnętrzny. Ludzie i większość ssaków ma trzy rodzaje szyszek, w tym pigment wrażliwy na kolor czerwony i niebieski; pigmenty wrażliwe na kolor niebieski i wrażliwe na kolor zielony, które również składają się z 11-cis-retinalu i opsyny, ale jej struktura i pręcik Różnica w komórkach. Jeśli brakuje stożków, które są czerwone (lub zielone), nie można rozróżnić czerwonego (lub zielonego) koloru, a czerwony (lub zielony) kolor jest ślepy. Kłykowaty koniec stożka jest spuchnięty, tworząc synapsę z dendrytami jednej lub więcej komórek dwubiegunowych i komórek poziomych.

W jednym oku znajduje się około 120 milionów komórek pręcikowych i 7 milionów stożków. W fovea plamki znajdują się tylko komórki stożkowe, bez komórek pręcikowych, a komórki pręcikowe zaczynają pojawiać się na krawędzi dołka, a następnie komórki pręcikowe stopniowo się zwiększają, a komórki stożkowe stopniowo się zmniejszają.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie oczu i okolicy kości krzyżowej Badanie TK Farnsworth 15 kolorów standardowy test kolorów FM-100 metoda badania kolorów Nagel metoda badania widzenia subiektywnego

Pacjenci niewidomi w kolorze (słabi) rodzą się bez prawidłowej zdolności rozróżniania kolorów i myślą, że inni są tacy sami, więc nie mogą być świadomie chorzy, a wielu pacjentów z daltonizmem nie ma nieprawidłowych wyników w badaniu wzroku.

Jak określić ślepotę kolorów i słabość kolorów: Ślepota kolorów i słabość kolorów są najczęściej sprawdzane przez kontrolę subiektywną, zwykle w jaśniejszym świetle naturalnym. Najczęściej stosowane metody kontroli są następujące.

Fałszywa mapa homochromatyczna: powszechnie określana jako książka ślepa na kolory, która używa kropek o tym samym odcieniu i różnych kolorach do tworzenia liczb lub cyfr i czyta w odległości 0,5 m w świetle naturalnym. Ślepotę kolorów należy poprawić podczas sprawdzania, a każda liczba nie powinna przekraczać 5 sekund. Zaburzenia widzenia kolorów są trudne do zidentyfikowania, błędnie odczytane lub niemożliwe do odczytania i można je potwierdzić zgodnie z tabelą ślepoty barw.

Test wiązki kolorów: Jest to mieszanina różnych odcieni przędzy o różnych kolorach, dzięki czemu egzaminowany wybiera ten sam pakiet kolorów, co standardowa wiązka przewodów. Ta metoda jest dość czasochłonna i może być jedynie jakościowa i nie może być określona ilościowo, i nie nadaje się do testów przesiewowych na dużych powierzchniach. Tester mieszania kolorów: Jest to rodzaj spektrometru zaprojektowanego przez nagela w oparciu o zasadę czerwony + zielony = żółty, który może ilościowo rejestrować ilość dopasowanego światła czerwonego i zielonego w celu ustalenia anomalii czerwonej i zielonej. Ta metoda może być jakościowa. Można to określić ilościowo.

Ślepota kolorów dzieli się na ślepotę kolorów pełną i częściową ślepotę kolorów (ślepota czerwona, ślepota zielona, ​​ślepota niebiesko-żółta itp.). Słabość koloru obejmuje słabe zabarwienie i częściowe osłabienie koloru (czerwona słaba, zielona słaba, niebiesko-żółta słaba itp.).

Diagnostyka różnicowa

Pełna ślepota kolorów

Należy do całkowitej dysfunkcji stożka, która jest przeciwieństwem nocnej ślepoty (dysfunkcja komórek pręcikowych), a pacjenci są szczególnie ciemni i światłowstrętowi. Kolorowy świat jest szary w oczach, podobnie jak oglądanie telewizji czarno-białej, tylko różnica między światłem a ciemnością i brak różnicy kolorów. Co więcej, czerwony kolor jest ciemny, niebieskie światło jest jasne i występują takie objawy, jak słabe widzenie, niedowidzenie, ciemne plamy w środku i oscylujący oczopląs. Jest to najpoważniejszy rodzaj zaburzenia widzenia barwnego i występuje rzadziej u pacjentów.

2. Czerwona ślepota

Znany również jako pierwszy ślepota na kolory. Pacjent nie jest w stanie odróżnić czerwonego i nie może odróżnić czerwonego od ciemnozielonego, niebieskiego i fioletowego i fioletowego. Często zielony jest uważany za żółty, fioletowy jest postrzegany jako niebieski, a zielony i niebieski są mieszane w biały. Był weteran w średnim wieku, który kupił szary sweter i włożył go, by go wyśmiewać. Okazał się niewidomym pacjentem, a jego czerwony kolor był szary. We wczesnych latach pojawił się raport, że niewidoma na czerwono pacjentka została maszynistą, a pociąg zderzył się z powodu złego sygnału.

3. Niebiesko-żółta żaluzja

Znany również jako ślepota trzeciego koloru. Niebiesko-żółty kolor pacjenta jest niejasny i można go rozpoznać po kolorze czerwonym i zielonym.

4. Pełna słabość kolorów

Znany również jako czerwony, zielony, niebieski i żółty. Zaburzenie widzenia kolorów jest niższe niż ślepota na pełne kolory, nie ma żadnych nieprawidłowości w ostrości wzroku i nie ma innych komplikacji z powodu ślepoty na kolory. Gdy obiekt jest ciemny i żywy, można go rozróżnić; jeśli kolor jest płytki i nie nasycony, trudno jest go rozróżnić. Pacjenci są również rzadcy.

5. Częściowo słaba

Są czerwone słabe (pierwszy kolor słaby), zielone słabe (drugi kolor słaby) i niebiesko żółte słabe (trzeci kolor słaby), wśród których czerwony i zielony są słabsze, pacjenci są mniej wrażliwi na czerwony i zielony, a gdy oświetlenie jest słabe, Zdolność kolorów jest bliska ślepo czerwono-zielonej, ale gdy kolor materiału jest ciemny, wyraźny, a oświetlenie jest dobre, jego zdolność rozróżniania kolorów jest prawie normalna. Pacjenci niewidomi w kolorze (słabi) rodzą się bez prawidłowej zdolności rozróżniania kolorów i myślą, że inni są tacy sami, więc nie mogą być świadomie chorzy, a wielu pacjentów z daltonizmem nie ma nieprawidłowych wyników w badaniu wzroku.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.