Uraz

Wprowadzenie Uraz (lub uraz psychiczny) odnosi się do psychologicznych, emocjonalnych, a nawet fizjologicznych nieprawidłowości spowodowanych poważniejszymi obrażeniami w życiu. Ten nienormalny stan może być łagodny, a samoregulacja w czasie (zwykle w ciągu trzech miesięcy) automatycznie się zagoi. Ale są też traumatyczne skutki, które trwają dłużej, a często nawet przez całe życie.

Przyczyna

Ludzie często oceniają stopień urazu na podstawie stopnia zdarzenia traumatycznego. Jeśli ktoś spotka się z okropnym zdarzeniem katastroficznym, musi być poważnie traumatyzowany. Przeciwnie, jeśli zdarzenie traumatyczne nie jest poważne, pomyśli Szkoda ducha tej osoby nie będzie bardzo poważna. W rzeczywistości ten pogląd jest bardzo błędny. Dla osoby o silnym sercu bardzo poważne zdarzenie traumatyczne może nie spowodować poważnej traumy, a wręcz przeciwnie, dla osoby bardziej wrażliwej psychicznie zdarzenie, które jest ogólnie uważane za mniej poważne, wystarcza do spowodowania poważnej choroby psychicznej. Uraz Dlatego oceniamy, że ciężkość urazu osoby nie opiera się na ciężkości zdarzenia traumatycznego, ale na psychologicznej, emocjonalnej i fizjologicznej reakcji klienta.

Sprawdź

Powiązana kontrola

USG mózgu USG Dopplera (TCD)

Łagodna trauma może objawiać się depresją, depresją, smutkiem, utratą życia, niechęcią do interakcji z ludźmi, brakiem zainteresowania życiem i tak dalej. Ta sytuacja jest bardzo powszechna w naszym życiu, a nawet ściśle mówiąc, każdy musi doświadczyć tego wiele razy w swoim życiu. Sytuacja ta zazwyczaj polega na wygodzie i wsparciu bliskich i przyjaciół, samoregulacji, po okresie przystosowania można się wyleczyć, bez potrzeby profesjonalnego leczenia. Jeśli jednak powyższy status utrzymuje się przez ponad 3 miesiące, należy rozważyć skorzystanie z profesjonalnej pomocy. Leczenie może odbywać się za pomocą leków, ale może również odbywać się poprzez poradnictwo niefarmakologiczne lub psychoterapię.

Umiarkowany uraz może charakteryzować się przedłużoną depresją, pesymizmem, samotnością społeczną lub poważnymi zaburzeniami snu, lękiem, strachem, nieśmiałością, a nawet skłonnościami samobójczymi. Ten czas jest często źle diagnozowany jako depresja, neurastenia, lęk lub fobia. Po zażyciu leków przeciwdepresyjnych leki przeciwlękowe nie są skuteczne. Dlatego potrzebne są specjalne metody leczenia traumatycznego. Leczenie opiera się głównie na psychoterapii niefarmakologicznej, a leczenie uzależnienia od narkotyków może odgrywać jedynie rolę wspierającą.

Ciężka trauma jest również znana jako PTSD, oprócz powyższych objawów, ma także typowe objawy, takie jak pamięć lub obraz zdarzenia obrażeń stale pojawiającego się we śnie lub stale w umyśle, nawet w stanie czuwania. Teraz ofiary często wpadają w panikę i ból, jakby traumatyczny incydent miał miejsce właśnie teraz. Zjawisko to nosi nazwę „retrospekcji”. Ponadto wiele normalnych scen w życiu może stać się „punktami spustowymi”, które wywołują traumatyczne wspomnienia, przebudzenie wspomnień i przeżyć traumatycznych wydarzeń, skutkując silnymi reakcjami emocjonalnymi i fizjologicznymi. Poważniejsza trauma, zwłaszcza trauma z dzieciństwa, może również powodować poważne zniekształcenie osobowości i zaburzenia psychiczne. W takim przypadku należy go leczyć za pomocą ścisłego leczenia urazów ogólnoustrojowych, aby go wyleczyć lub poprawić.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa urazu:

1, pojedynczy epizod depresji: popularnie mówiąc, pojedynczy epizod depresji jest również znany jako pojedynczy epizod dużej depresji, która odnosi się tylko do jednego epizodu, bez objawów manii, objawów depresji mieszanej, łagodnych objawów manii. Po raz pierwszy cierpiący na depresję i łącząc powyższe objawy jest również nazywany depresją pojedynczego epizodu, ponieważ nie wiadomo, czy pacjent rozwinie chorobę w przyszłości, a jeśli wystąpi ponownie, nazywa się ją depresją nawracającą.

2, emocjonalne obrażenia wewnętrzne: emocjonalne obrażenia wewnętrzne można również nazwać siedmioma emocjonalnymi obrażeniami wewnętrznymi, siedem emocji to cześć, złość, zmartwienie, myślenie, smutek, strach, szok siedem działań emocjonalnych, jest czynnikiem chorobotwórczym psychicznie, to obrażenia wewnętrzne Jeden z głównych czynników chorobotwórczych. Siedem emocji to normalne objawy fizjologiczne, ale nagła, intensywna lub długotrwała stymulacja psychiczna przekracza tolerancję własnych fizjologicznych działań organizmu, powodując zaburzenia w organizmie człowieka, yin i yang, zaburzenia krwi i krwi, staną się endogennymi czynnikami chorobotwórczymi. , powodując w ten sposób choroby.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.