Leczenie aparatem ortodontycznym skoliozy

Leczenie klamrą odgrywa ważną rolę w leczeniu skoliozy. Terapia usztywniająca jest odpowiednia w przypadku skoliozy idiopatycznej w okresie dojrzewania i dojrzewania i jest nieskuteczna w leczeniu skoliozy na etapie rozwoju kości. Powszechnie stosowane metody leczenia skoliozy mają dwie szerokie kategorie: CTLSO i TLSO. Winter uważa, że ​​jeśli skolioza jest mniejsza niż 50 °, podatność na zginanie jest większa niż 50%, a ogólny aparat ortodontyczny ma dobry efekt terapeutyczny, taki jak skolioza między 50 ° a 75 ° oraz podatność na zginanie między 25% a 50%. Leczenie może być korzystne, a jeśli wypukłość kontralateralna jest większa niż 75 °, a podatność na zginanie jest mniejsza niż 25%, leczenie aparatem ortodontycznym jest prawie nieskuteczne. Leczenie chorób: skolioza Wskazanie Łagodna skolioza od 120 ° do 40 ° i skolioza idiopatyczna u niemowląt lub we wczesnym dzieciństwie, czasami od 40 ° do 60 ° może być również leczona za pomocą aparatu ortodontycznego. 2 W przypadku dzieci z niedojrzałymi kośćmi zaleca się stosowanie aparatu ortodontycznego. 3 Leczenie długiego odcinka zakrzywionej klamry jest dobre, na przykład leczenie 8 segmentów skoliozy 40 ° lepiej niż 5 segmentów skoliozy 40 °. Lepszą sprężystą skoliozę talii lub piersiowo-lędźwiową poniżej 440 ° najlepiej leczyć za pomocą ortezy bostońskiej. Przeciwwskazania Nie zaleca się leczenia aparatów ortodontycznych, gdy skolioza młodzieńcza przekracza 40 °. W przypadku braku progresji nie ma potrzeby stosowania usztywnienia i nie nadaje się do przypadków, w których deformacja została automatycznie poprawiona. W przypadku krótkich i sztywnych przypadków leczenie aparatem ortodontycznym jest prawie nieskuteczne. Przygotowanie przedoperacyjne Przed zabiegiem stopień elastyczności można szczegółowo poznać poprzez badanie pozycji wyprostowanej, pozycji na wznak, pozycji trakcyjnej lub zgięcia bocznego. Zabieg chirurgiczny 1 metoda leczenia: Po zabiegu aparatu należy wykonać pełne dodatnie i boczne filmy rentgenowskie stojącego kręgosłupa. W przypadku wykonania korekcji aparatu skolioza powinna wynosić więcej niż 50%, a jeśli przekroczy 50%, efekt terapeutyczny aparatu jest zadowalający. W leczeniu ortezy dostosowanie się do ortezy zajmuje zwykle 2–3 tygodnie, a pacjentów należy zachęcać do jak najszybszego wydłużenia czasu noszenia ortezy. Aparat należy poddawać przeglądowi raz na 4–6 tygodni, aby zapobiec jego unieważnieniu z powodu wzrostu długości pacjenta. Podczas przeglądu należy usunąć pełnometrażowe pozytywne i boczne filmy rentgenowskie kręgosłupa w pozycji stojącej, a postęp skoliozy należy ocenić na podstawie wydajności filmu rentgenowskiego. Uwaga: A. Dwa kolana konstrukcyjne do 50 ° lub pojedyncze kolano powyżej 45 ° nie powinny być traktowane stężeniem. B. Skoliozy połączonej z lordozą klatki piersiowej nie należy leczyć za pomocą aparatu ortodontycznego, ponieważ ponieważ może on zaostrzyć lordozę, średnica przednio-tylna jamy klatki piersiowej jest jeszcze bardziej zmniejszona. 2 opcje leczenia wspomagającego: Podczas zabiegu ortezy pacjent musi nosić 23 godziny na dobę i tylko pacjent może zdjąć podczas kąpieli i krótkiego czasu ćwiczeń, ale niewielu pacjentów może się utrzymywać. Ponieważ efekt leczenia noszenia aparatu przez pewien czas jest akceptowalny, niektórzy lekarze zalecają skrócenie czasu noszenia aparatu na 16 godzin dziennie. Najczęściej stosowaną ortezą jest orteza bostońska, która nosi co najmniej 16 godzin dziennie, co zapobiega postępowi skoliozy, ale nie koryguje jej na stałe. Niektórzy chirurdzy używają nocnych aparatów ortodontycznych w leczeniu odcinka lędźwiowego i piersiowo-lędźwiowego, ale konieczna jest długoterminowa obserwacja. Jeśli aparat ortodontyczny jest skuteczny, dziewczyna powinna go nosić do 2 lat po pierwszej miesiączce, opłata Risser IV; chłopiec nosi się do opłaty Risser V, a następnie może stopniowo przerwać leczenie klamrą i kontynuować przez kilka lat. Komplikacja Uraz kręgosłupa.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.