Porfiria erytropoetyczna

Wprowadzenie do porfirii erytropoetycznej Choroba erytropoetyczna porfirii, znana również jako erytropoetyczna uroporfiria, wrodzona porfiria erytropoetyczna, wrodzona porfiria fotoreaktywna, po raz pierwszy opisana przez Gunthera w 1911 r., Znana również jako choroba Gunthera. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: anemia toczeń rumieniowaty układowy

Etiologia porfirii erytropoetycznej

(1) Przyczyny choroby

1. Ze względu na wadę ko-syntetazy uroporfirynogenu III hydroksymetylocholinan pod działaniem syntetazy uroporfirynogenu III nie może normalnie zostać przekształcony w uroporfirynogen III, hydroksymetylocholinan może być Spontaniczne tworzenie się nadmiaru uroporfirynogenu I, porfirynogenu w moczu I nie może ostatecznie stać się hemem, ale utlenia się do porfiryny w moczu I, dekarboksylacji porfirynogenu w moczu pod działaniem dekarboksylazy uroporfirynogenu z wytworzeniem koproporfiryny Pierwotny I, ostatecznie utleniony do koproporfiryny I, normalni ludzie syntetyzował tylko kilkaset mikrogramów porfiryny typu I każdego dnia, chorobę można zsyntetyzować do ponad 100 mg.

2. Choroba jest autosomalną chorobą recesywną. Gen enzymu ko-syntezy uroporfirynogenu III znajduje się na długim ramieniu chromosomu 10 i co najmniej 7 różnych miejsc mutacji genu powoduje aktywność tego enzymu. Wady, w których cytozynę (C) w pozycji 217 zastąpiono mutacjami tyminy (T), stanowiącymi 26% wszystkich mutacji.

3. Porfiryna moczowa I i koproporfiryna I są czerwone, emitując czerwoną fluorescencję i destrukcyjną reakcję fotochemiczną pod wpływem promieniowania ultrafioletowego o długości fali 400 nm, a uszkodzenie skóry pacjenta jest związane z fluorescencyjną porfiryną.

(dwa) patogeneza

Gen syntazy uroporfirynogenu III znajduje się na chromosomie 10q25.3–26,3. Rodzaje defektów genów u pacjentów obejmują mutacje punktowe, insercje i delecje oraz istnieje wiele rodzajów mutacji punktowych w genach. W raportach zagranicznych znaleziono 22 różne mutacje punktowe u 39 pacjentów. Wysoka częstość to: Cys73 → Śr., Która wynosi 38,5%. Homozygotyczna mutacja allelu jest klinicznie ciężka. Zwykle występuje po urodzeniu i zależy od transfuzji krwi. Heterozygotyczna lub pojedyncza mutacja punktowa allelu ma łagodne objawy kliniczne. Mutacja prowadzi do zmniejszenia aktywności syntetazy uroporfirynogenu III, co zmniejsza produkcję porfiryny w moczu III, a tworzenie się porfiryny w moczu I jest nadmierne, a następnie przekształca się w porfirynę w moczu w czerwonych krwinkach, która gromadzi się w osoczu, ale porfiryna w moczu III Zmniejszenie aktywności syntetazy zasadniczo nie wpływa na syntezę hemu, ponieważ jego aktywność enzymatyczna jest ponad 1000 razy większa niż w przypadku ALA. ALA jest syntetycznym enzymem restrykcyjnym i tylko niewielka ilość syntazy uroporfiryny III może zaspokoić potrzeby syntezy hemu. Poszczególni wrodzeni pacjenci z porfirią erytropoetyczną mają defekty w aktywności dekarboksylazy uroporfirynogenu, co sugeruje, że przynajmniej niektórzy pacjenci mogą być zespołem, a nie pojedynczą wadą genetyczną.

Obecnie choroba może być syndromem, który wymaga dwóch rodzajów wad klinicznych: jeden to wrodzony niedobór enzymu, zdecydowana większość to niedobór syntetazy uroporfirynogenu III; drugi to wrodzony lub nabyta chorobliwa hematopoeza, Jednak pogląd ten rzadko jest zgodny z praktyką kliniczną, ponieważ prawdopodobieństwo równoczesnej obecności obu wad u tego samego pacjenta jest bardzo niskie. Najlepszym wyjaśnieniem występowania wrodzonej porfirii erytropoetycznej u bardzo niewielu dorosłych jest oryginalny kliniczny wrodzony mocz. Syntetaza porfirynogenu III jest niedobór, a później pojawia się patogenna choroba krwiotwórcza. Duża ilość porfiryny jest uwalniana z młodych czerwonych krwinek, osadzana na wielu tkankach narządów i ulega reakcji fotoradiacyjnej pod napromieniowaniem światłem, aby utworzyć atomowy tlen, który uszkadza tkankę.

Profilaktyka porfirii erytropoetycznej

Pacjenci powinni unikać ekspozycji na światło słoneczne (ponieważ zwykła szmatka nie chroni przed światłem o długości fali około 400 nm), specjalne materiały do ​​noszenia, takie jak odzież z tlenku cynku lub materiałów z tlenku tytanu, rękawiczki i kapelusze z szerokim rondem, zastosowania zapobiegawcze obejmują Kosmetyki takie jak plwocina (taka jak henna) i dihydroksyaceton mogą skutecznie nakładać opaleniznę na skórę.

Powikłania porfirii erytropoetycznej Powikłania anemia toczeń rumieniowaty układowy

Erytropoetyczna protoporfirynoza (EPP), wzrost protoporfiryny we krwi może prowadzić do odkładania się i nadmiernego gromadzenia się w hepatocytach i pęcherzyku żółciowym, co prowadzi do powstawania kamieni żółciowych i różnego stopnia uszkodzenia wątroby i stwardnienia. 2 przypadki tej choroby nawracają od 3 do 4 lat z powodu ataku kolki żółciowej. Niektórzy pacjenci mają łagodną niedokrwistość. Opóźniona porfiria skórna (PCT), z doniesieniami o toczniu rumieniowatym układowym, cukrzycy insulinoniezależnej, przewlekłej białaczce limfocytowej i AIDS. Wrodzona porfiria erytropoetyczna (CEP), ciężkie drgawki, takie jak przykurcz kończyn, brak palców uszu i nosa, blizny policzkowe, koślawość powieki, zrosty oczne, bliznowacenie łysienia itp. Po wielu epizodach.

Objawy porfirii erytropoetycznej typowe objawy bliznowacenie niewydolności wątroby zapalenie rogówki

W okresie niemowlęcym lub niemowlęcym wkrótce po urodzeniu pacjent często wykrywa w moczu zaczerwienienie, czerwonawą lub ciemnoczerwoną (vintage), a głównymi objawami klinicznymi jest silna wrażliwość skóry na światło, a skóra jest najpierw narażona na intensywne światło słoneczne i zaczerwienienie. Zaczerwienienie, pieczenie, ból, następnie pęcherze, wrzody, a na koniec gojenie, strup, ciężkie przypadki lub długotrwałe choroby powodują martwicę i niepełnosprawność nosa, uszu i palców.

Często hirsutyzm i pigmentacja skóry, czerwone lub brązowe zęby, czerwona fluorescencja w świetle ultrafioletowym drewna, może pojawić się zapalenie rogówki, zapalenie spojówek i światłowstręt, ciężka ślepota, wspólne powiększenie śledziony, w różnym stopniu Niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość może być bardzo poważna, towarzyszy hipersplenizm, niewielka liczba pacjentów zmarła z powodu niewydolności wątroby.

Badanie porfirii erytropoetycznej

Obraz krwi

Istnieją różne stopnie angiochromatozy dodatnich komórek, ale anemia jest rzadko wymagana do klinicznej transfuzji krwi, krew obwodową można zaobserwować z nieprawidłowymi czerwonymi krwinkami, krwinki czerwone różnią się rozmiarem, a bardziej powszechne eozynofilowe i bazofilowe czerwone krwinki i jądrzaste czerwone krwinki, retikulocyty Zwiększ

2. Szpik kostny

Hiperplazja erytroidalna czasami wykazuje podobną chorobliwą hematopoezę W świetle ultrafioletowym czerwone krwinki zarodkowane szpiku kostnego i czerwone krwinki obwodowe wykazują jaskrawoczerwoną fluorescencję ze względu na zwiększone stężenie porfiryny.

3. Nieprawidłowości metaboliczne

Znacząco wzrosło wydalanie porfiryny I z moczem, wydalanie porfiryny III z moczem i koproporfiryny I również wzrosło, całkowite wydzielanie porfiryny z moczem do 100 000 μg / 24h (normalnie <300), podczas gdy ALA i Wydzielanie z żółci było normalne, mocz wykazywał czerwoną fluorescencję w świetle ultrafioletowym, wydalanie porfiryny I z kałem w kale wzrosło, a stężenie porfiryny w moczu I w czerwonych krwinkach i osoczu znacznie wzrosło.

4. Zwiększona kruchość osmotyczna erytrocytów, skrócenie życia czerwonych krwinek z nieskuteczną hematopoezy, a dynamika żelaza w osoczu wykazała przyspieszony obrót żelazem.

5. W zależności od stanu, objawy kliniczne, objawy, oznaki, zdecyduj się na EKG, prześwietlenie, USG B i inne testy.

Diagnoza i diagnoza porfirii erytropoetycznej

Diagnoza

Zgodnie z typowymi cechami klinicznymi i laboratoryjnymi choroby, diagnoza może być ustalona, ​​„czerwony mocz” i „czerwone zęby”, niszczące uszkodzenie skóry jasnej części, któremu towarzyszy owłosienie i pigmentacja, jest typową cechą kliniczną choroby, badanie laboratoryjne Można zauważyć, że stężenie porfiryny I w moczu w czerwonych krwinkach, osoczu i moczu jest znacznie zwiększone, a komórki dodatnie to dodatnio zabarwiona niedokrwistość.

Wrażliwe zmiany skórne i czerwony mocz mogą wystąpić w dzieciństwie, w połączeniu z niedokrwistością hemolityczną i zaczerwienieniem zębów, co sugeruje, że choroba, badanie wysokiego poziomu porfiryny I w moczu oraz czerwonych krwinek i erytrocytów szpiku wykazało odpowiedź fluorescencyjną, aby ustalić diagnozę.

Diagnostyka różnicowa

Chorobę należy odróżnić od protoporfiryny, opryszczki noworodkowej i słonecznego zapalenia skóry.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.