Zaburzenia lękowe separacyjne u dzieci

Wprowadzenie do lęku związanego z separacją pediatryczną Lęk separacyjny jest powszechnym zaburzeniem emocjonalnym w dzieciństwie: podczas wychodzenia z domu lub krewnych dochodzi do napadów drgawkowych, niewytłumaczalnego strachu i lęku, którym często towarzyszą zaburzenia funkcji autonomicznego układu nerwowego. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% określonej populacji Wrażliwi ludzie: małe dzieci Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: niedożywienie Pediatryczna fobia szkolna

Przyczyny zaburzeń lękowych związanych z separacją u dzieci

Przyczyna choroby

Czynniki predysponujące do lęku przed separacją obejmują separację obowiązkową, taką jak śmierć rodzica lub matki, choroba lub rozwiedzeni rodzice, którzy są podatni na lęk u dzieci o cechach genetycznych.

Czynniki genetyczne (20%):

Dzieci urodzone przez rodziców z zaburzeniami lękowymi mają znacznie większą częstość występowania zaburzeń lękowych niż dzieci urodzone przez normalnych rodziców, a ta sama częstość występowania identycznych bliźniaczych zaburzeń lękowych może wynosić nawet 50%, co wskazuje na zaburzenia lękowe związane z separacją i Genetyka ma bliski związek.

Przywiązanie rodzic-dziecko (30%):

Dzieci z oddzielnym lękiem zwykle pozostają z matkami lub stałymi wychowawcami i nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym, podczas gdy matki są zbyt pielęgnowane, nadopiekuńczy, robią wszystko i robią wszystko wszędzie, aby dzieci mogły stać się odważne. Mała, nieśmiała, silna zależność, niezdolna do przystosowania się do słabości środowiska zewnętrznego i nadmiernego przywiązania do matki, po oddzieleniu od matki, jest podatna na lęk separacyjny.

Wpływ wydarzeń życiowych (35%):

Przed wystąpieniem lęku przed segregacją często zdarzają się bodźce życiowe: wspólne zdarzenia życiowe to nagłe oddzielenie się od rodziców, frustracja w przedszkolach i nieszczęśliwe wypadki, takie jak poważna choroba lub śmierć krewnych.

Zapobieganie lękowi przed separacją u dzieci

Zwracaj uwagę na zdrowie psychiczne dzieci, udzielaj matkom porad w zakresie edukacji zdrowia psychicznego, eliminuj niekorzystne czynniki w środowisku rodzinnym lub edukacji rodzinnej, pokonuj własne słabości lub neurotyzm rodziców, zapewniaj rodzicielską terapię biofeedback (terapia relaksacyjna), pomagaj dzieciom w pełnym treningu relaksacyjnym ciała, współpracuj Gry, muzykoterapia itp. Promują zdrowie fizyczne i psychiczne dzieci.

Powikłania zaburzeń lękowych związanych z separacją dzieci Powikłania, niedożywienie, fobia w szkole dziecięcej

Objawy dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego, takie jak kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, częste oddawanie moczu, pilne potrzeby itp., Skłonność do utraty apetytu, zaburzenia żołądkowo-jelitowe lub niedożywienie, trudności z zasypianiem w nocy, niespokojny sen, nieuwaga, nauka Odchylenia punktowe czasami ewoluują w fobie szkolne.

Objawy lęku odseparowania u dzieci Objawy Częste objawy Lęk, nudności, ból brzucha, ból brzucha, nudności, wymioty, selektywny mutizm, ból brzucha, fobia dziecięca

W przypadku izolowanych zaburzeń lękowych pediatrzy powinni leczyć chorobę z perspektywy rozwojowej. Normalny lęk przegrody występuje u niemowląt już w wieku 6-8 miesięcy. Po 3 latach, gdy dzieci rozumieją i oddzielają się od przywiązania, jest to przemijające. Seksualnie ten normalny lęk znika, więc dzieci zdiagnozowane z tą chorobą powinny być ostrożne przed ukończeniem 5 roku życia, a dzieci zdiagnozowane 30 miesięcy temu nie zostaną zdiagnozowane.

Zaburzenie lękowe związane z separacją jest głęboko zaniepokojone, gdy dzieci są oddzielane od swoich bliskich, i powoduje oczywisty niepokój. Większość dzieci często nie ma podstaw, aby martwić się, że ich bliscy opuszczą własne niebezpieczne lub przypadkowe wypadki, więc nie chcą opuszczać swoich bliskich, nie chodzą do przedszkola lub odmawiają. Chodząc do szkoły, nawet jeśli ledwo wchodzisz do szkoły, płaczesz lub walczysz Niektóre dzieci mogą mieć objawy dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego, wymiotów, bólu brzucha, bólu głowy itp. Przebieg choroby trwa od kilku miesięcy do kilku lat.

Badanie lęku napadowego u dzieci

Rentgen klatki piersiowej, USG B i inne testy nie wykazały żadnych specjalnych wyników.

Diagnoza i diagnoza dziecięcego lęku dysocjacyjnego

Diagnoza

Zasadniczo, zgodnie z wywiadem medycznym i objawami klinicznymi, diagnoza nie jest trudna W czwartym wydaniu Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych opublikowanym przez American Spiritual Society kryteria zaburzeń lęku separacyjnego są następujące:

1. ≥ 3 lub więcej z następujących objawów lękowych

(1) Ludzie, którzy wychodzą z domu lub w pobliżu, odczuwają nadmierny ból.

(2) Trwały i nadmierny niepokój o utratę bliskich ludzi lub katastrofy mogą zbliżyć się do bliskich ludzi.

(3) Wytrwałość i nadmierny niepokój Złowieszcze rzeczy prowadzą do oddzielenia od bliskich.

(4) Ze względu na lęk przed separacją uporczywie odmawia się chodzenia do szkoły lub gdzie indziej.

(5) Ludzie, którzy nie są sobie bliscy lub którzy nie są osobami dorosłymi w innych sytuacjach, często są zbyt przestraszeni lub niechętni do samotności.

(6) Bez towarzystwa bliskich ludzi często odmawiają pójścia spać lub nie chcą spać poza domem.

(7) Powtarzające się koszmary z obawy przed separacją.

(8) Powtarzające się objawy fizyczne, takie jak ból głowy, ból brzucha, nudności i wymioty po oddzieleniu od bliskich osób.

2. Warunek wynosi co najmniej 4 tygodnie.

3. Choroba występuje przed ukończeniem 18 roku życia.

4. Objawy znacząco wpływają na interakcje społeczne, uczenie się lub inne ważne funkcje.

5. Choroba wyklucza uogólnione zaburzenia rozwojowe, schizofrenię lub inne zaburzenia neurologiczne.

Diagnostyka różnicowa

1. Uogólnione zaburzenie lękowe

Dzieci mają szeroki zakres lęków, głównie dlatego, że są nadmiernie zaniepokojone swoimi zdolnościami, wyglądem i tym, co robią, podczas gdy lęk dysocjacyjny jest głównie spowodowany lękiem spowodowanym separacją.

OCD

Dzieci z tym schorzeniem mogą również odczuwać lęk, gdy są poza domem, ale często jest to szczególny rodzaj objawów wymuszonych lub rytualnych. Dzieci te niechętnie opuszczają rodzinę. Ponadto dzieci z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym obawiają się o bezpieczeństwo swoich rodziców. Ale tego rodzaju myślenie jest irracjonalne, nawet jeśli rodziców nie można ulżyć przed nimi, a dzieci będą się bać agresywnych impulsów skierowanych przeciwko rodzicom.

3. Fobia szkolna

Kiedy dzieci doświadczają przypadkowej traumy w szkole, boją się środowiska szkolnego i odmawiają chodzenia do szkoły, co różni się od oddzielenia lęku od małych dzieci i odmowy pójścia do szkoły, a to ze względu na lęk przed separacją.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.