Choroba mitochondrialna

Wprowadzenie do choroby mitochondrialnej Zaburzenia mitochondrialne Choroba mitochondrialna to grupa heterogenicznych zmian spowodowanych defektami genetycznymi, które powodują deficyty enzymów metabolicznych mitochondriów, powodując zaburzenia syntezy ATP i niewystarczające źródła energii. Różne typy miopatii mitochondrialnej mają różny wiek początku. Granulocyty są organellami ściśle związanymi z metabolizmem energetycznym Zarówno przeżycie komórek (fosforylacja oksydacyjna), jak i śmierć komórki (apoptoza) są związane z funkcją mitochondriów, szczególnie fosforylacja oksydacyjna łańcucha oddechowego jest związana z wieloma chorobami ludzkimi. W zależności od różnych zmian mitochondrialnych można go podzielić na miopatię mitochondrialną i miopatię mitochondrialną. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,001% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: ataksja móżdżku, epilepsja

Przyczyna choroby mitochondrialnej

Mutacja genu (90%):

Mitochondria to organelle dostarczające energię do komórek. Ludzki mtDNA jest kolistą cząsteczką dwuniciową o masie 16569 bp, podzieloną na łańcuchy lekkie i ciężkie, zawierającą 37 genów, głównie kodujących łańcuchy oddechowe i białka związane z metabolizmem energii, delecje mtDNA lub mutacje punktowe. Enzymy lub wektory kodujące zaburzenia procesu metabolizmu oksydacyjnego mitochondriów, glikogen i kwasy tłuszczowe nie mogą dostać się do mitochondriów w celu pełnego wykorzystania i wytworzenia wystarczającej ilości ATP, co prowadzi do zaburzeń metabolizmu energetycznego i złożonych objawów klinicznych.

Patogeneza

Mitochondria są ściśle związane z metabolizmem energii, a zarówno przeżycie komórek (fosforylacja oksydacyjna), jak i śmierć komórki (apoptoza) są związane z funkcją mitochondriów, szczególnie fosforylacja oksydacyjna łańcucha oddechowego jest związana z wieloma chorobami ludzkimi.

Ponieważ wszystkie zapłodnione mitochondria jaja pochodzą z jaja, choroba mitochondrialna jest matczyną metodą dziedziczenia inną niż dziedziczenie mendlowskie, podobną do autosomalnej choroby genetycznej, ale każde pokolenie ma więcej przypadków niż autosomalne choroby genetyczne, a matka przekazuje mtDNA potomstwu. Córki mogą przekazywać mtDNA następnemu pokoleniu Ponieważ w każdej komórce znajduje się wiele kopii mtDNA, fenotyp mitochondrialnego genu kodującego jest związany ze względną proporcją wewnątrzkomórkowych mutantów i mtDNA typu dzikiego. Dopiero gdy mutant osiągnie określony próg, u pacjenta wystąpią objawy. .

Zmiany patologiczne: Skrawki zamrożone mięśni poddano biopsji ze zmodyfikowanym barwieniem trichromu Gomori, poszarpane czerwone włókno (RRF) z nieprawidłowymi mitochondriami zaobserwowano pod mikroskopem świetlnym. Mikroskopia elektronowa wykazała dużą liczbę nieprawidłowych glikogenu mitochondrialnego i kropli lipidów. Mitochondria Nieuporządkowane mitochondria są ściśle związane z metabolizmem energetycznym w organellach, zarówno przeżycie komórek (fosforylacja oksydacyjna), jak i śmierć komórki (apoptoza) są związane z funkcją mitochondriów, szczególnie fosforylacja oksydacyjna łańcucha oddechowego jest związana z wieloma chorobami ludzkimi. .

Luft i wsp. (1962) po raz pierwszy opisali przypadek miopatii mitochondrialnej, badania biochemiczne potwierdziły oddzielenie fosforylacji oksydacyjnej, Anderson (1981) zmierzył sekwencję pełnej długości ludzkiego mitochondrialnego DNA (mtDNA), Holt (1988) po raz pierwszy odkrył pacjentów z chorobą mitochondrialną z delecją mtDNA Potwierdzono, że mutacja mtDNA jest ważną przyczyną ludzkich chorób i ustanowiono nową koncepcję dziedziczenia mitochondrialnego inną niż tradycyjne dziedziczenie mendlowskie.

Według różnych zmian mitochondrialnych można go podzielić na:

1. Miopatia mitochondrialna: zmiany mitochondrialne dotyczą głównie mięśni szkieletowych.

2. Encefalomiopatia mitochondrialna: zmiana jednocześnie atakuje mięsień szkieletowy i centralny układ nerwowy.

3. Encefalopatia mitochondrialna: zmiany atakują centralny układ nerwowy.

Zapobieganie chorobom mitochondrialnym

Leczenie chorób genetycznych jest trudne, skuteczność nie jest zadowalająca, a zapobieganie jest ważniejsze. Środki zapobiegawcze obejmują unikanie małżeństwa bliskich krewnych, prowadzenie poradnictwa genetycznego, badania genetyczne nosicieli, diagnozę prenatalną i selektywną aborcję, aby zapobiec urodzeniu dzieci. Obecnie nadal nie ma dobrego leczenia chorób mitochondrialnych, głównie leczenia objawowego, może być korzystne uzupełnienie składników łańcucha oddechowego lub ich analogów i witamin, takich jak koenzym Q10 i jego analog idebenon. Regularne leczenie może pomóc w opóźnieniu rozwoju choroby, zapobiec poważnej jakości życia, a nawet życiu w odpowiednim czasie.

Powikłania mitochondrialne Powikłania, ataksja móżdżkowo-móżdżkowa, epilepsja

Choroba mitochondrialna zwykle występuje u niemowląt, dzieci lub wczesnej dorosłości. Jest to postępujący lub postępujący przebieg choroby. Typowymi objawami niemowląt i małych dzieci są martwe lub martwe narodziny, postępująca encefalopatia, osłabienie mięśni, padaczka, opóźnienie wzrostu itp. Wydajność obejmuje utratę widzenia obuocznego, młodych ludzi z epizodami udaru mózgu, padaczkę miokloniczną, osłabienie mięśni, opadanie powiek i podwójne widzenie, cukrzycę, choroby przewodu pokarmowego itp. Choroby wywołane mutacjami mtDNA są na ogół dziedziczone przez matkę, to znaczy, że pacjenci mogą uzyskać wadliwy mtDNA od swoich matek, a mężczyźni nigdy nie będą mieli chorych dzieci. Jednak ze względu na wpływ odsetka zmutowanego mtDNA w organizmie i występowanie nowych mutacji w chorobie mitochondrialnej, znaczna liczba pacjentów nie ma wyraźnej historii rodzinnej matki. Choroba defektu łańcucha oddechowego spowodowana mutacjami genów jądrowych jest zgodna z wzorcami autosomalnymi dominującymi, recesywnymi lub sporadycznymi. Wykazano również, że niektóre choroby neurodegeneracyjne są związane z defektami łańcucha oddechowego, takimi jak zespół niektórych Parkinsona i stwardnienie zanikowe boczne.

Objawy choroby mitochondrialnej Często objawy Zmęczenie, krótkowzroczność mioklonii, głuchota, upośledzenie umysłowe, hemianopia, blok przewodzenia, opadanie, ataksja, zwapnienie

1. Miopatia mitochondrialna: Większość z nich zaczyna się w wieku 20 lat i pojawiają się u nich dzieci i osoby w średnim wieku, dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Cechą kliniczną jest to, że mięśnie szkieletowe są wyjątkowo nietolerancyjne na zmęczenie, a łagodna aktywność jest zmęczona. Bolesność i tkliwość mięśni, zanik mięśni są rzadkie, łatwo błędnie diagnozowane jako zapalenie wielomięśniowe, miastenia i postępująca dystrofia mięśniowa.

2. Encefalomiaopatia mitochondrialna obejmuje:

(1) Przewlekłe postępujące ścięgno pozagałkowe (CPEO): głównie w dzieciństwie, pierwszym objawem jest opadające powieki, powoli postępujące do wszystkich ścięgien pozagałkowych, zaburzenia ruchu gałek ocznych, obustronnie symetrycznie zaangażowane mięśnie zewnątrzgałkowe, podwójne widzenie Niezbyt często; niektórzy pacjenci mają osłabienie mięśni gardła i kończyn.

(2) Zespół Keamsa-Sayre'a (KSS): początek przed 20 rokiem życia, szybki postęp, CPEO i barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, któremu często towarzyszy blok serca, ataksja móżdżkowa, zwiększone białko CSF, głuchota neurologiczna i Inteligentny spadek itp.

(3) miopatia mitochondrialna z hiperlaktozą i zespołem napadu udarowego (MELAS): początek przed 40. rokiem życia, więcej epizodów z dzieciństwa, nagłych epizodów przypominających udar, takich jak hemiplegia, hemianopia lub ślepota korowa, Powtarzające się napady padaczkowe, migrena i wymioty, stan stopniowo się pogarsza, można zaobserwować zmiękczenie mózgu w CT i MRI, zakres zmian jest niespójny z głównym rozmieszczeniem naczyń mózgowych, powszechną atrofią mózgu, powiększeniem komór i zwapnieniem podstawy; wzrost krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego kwasu mlekowego.

(4) Padaczka miokloniczna z zespołem owłosionego czerwonego włókna mięśniowego (MERRF): głównie w dzieciństwie, objawiająca się głównie w padaczce mioklonicznej, ataksji móżdżku i osłabieniu kończyn proksymalnych, może być związana z wieloma Tłuszczak symetryczny płciowo.

3. Encefalopatia mitochondrialna: w tym dziedziczna neuropatia wzrokowa Lebera (LHON), encefalomielopatia podostra martwicza (choroba Leigha), choroba Alpersa i choroba Menkesa.

Badanie mitochondrialne

1. Badanie biochemiczne krwi: 1 kwas mlekowy we krwi, kwas pirogronowy minimalny test wysiłkowy: około 80% pacjentów po 10 minutach ćwiczeń, mleczan we krwi i kwas pirogronowy nie mogą wrócić do normy, dodatnie; pacjenci z miopatią mitochondrialną CSF także zwiększyli zawartość kwasu mlekowego; 2 mitochondria Aktywność enzymu złożonego łańcucha oddechowego jest zmniejszona.

2. Analiza mtDNA: w 1CPEO i KSS brakuje fragmentów mtDNA, które mogą wystąpić na etapie tworzenia jaja lub zarodka; 280% pacjentów z MELAS to mtDNA, mutacja punktowa genu tRNA 3243; syndrom MERRF to mutacja punktowa genu t84 locus 8344.

3. Część zamrożona mięśni: Biopsja barwienia Gomori ujawniła akumulację mitochondriów w komórkach mięśniowych, zwiększenie RRF i glikogenu.

4. Badanie CT lub MRI: pacjenci z encefalopatią mitochondrialną z leukoencefalopatią, zwapnieniem podstawy, zmiękczeniem mózgu, atrofią mózgu i powiększeniem komór.

5. Elektromiografia: może być wyrażona jako uszkodzenie miogenne lub uszkodzenie neurogenne.

Diagnoza i diagnoza choroby mitochondrialnej

Diagnoza

Rozpoznanie miopatii mitochondrialnej opiera się na typowych objawach klinicznych: bliższe kończyny są wyjątkowo nietolerancyjne w stosunku do zmęczenia, niskiego wzrostu i głuchoty neurologicznej, z cechami klinicznymi każdego podtypu; mleczan w surowicy, pirogronian i biopsja mięśni stwierdzają RRF, W wyniku delecji mtDNA lub mutacji punktowej u pacjentów z miopatią mitochondrialną z leukoencefalopatią, zwapnieniem podstawy, zmiękczeniem mózgu, zanikiem mózgu i powiększeniem komór można zobaczyć CT lub MRI.

Diagnostyka różnicowa

Należy jednak zauważyć, że miopatia zapalna i inna miopatia mogą być związane z nagromadzeniem mitochondriów i glikogenu oraz w celu zapobiegania nadmiernemu diagnozowaniu miopatii mitochondrialnej.

Miopatię mitochondrialną należy odróżnić od zapalenia wielomięśniowego, miastenii, okresowego porażenia i postępującej dystrofii oka i gardła.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.