Stan paranoidalny

Wprowadzenie do statusu paranoicznego Niektórzy uczeni uważają stan paranoidalny i paranoidpsychozę za synonim, ale niektórzy uczeni uważają, że stan paranoiczny charakteryzuje się wyraźną paranoją i brakiem halucynacji. Jej objawy kliniczne są podobne do paranoi, ale paranoja nie jest paranoiczna. Taki system nie jest ustalony, ale mogą mu towarzyszyć halucynacje, ale różni się od paranoi schizofrenii paranoicznej oraz dziwacznego, absurdalnego, iluzorycznego i spadku osobowości. Uważa się, że stan paranoiczny wydaje się stanem między paranoją a schizofrenią paranoidalną. Pacjenci ze statusem paranoidalnym mieli na ogół lepsze rokowanie, ale w trakcie obserwacji niektórzy pacjenci ostatecznie zmienili się psychicznie. Podstawowa wiedza Współczynnik choroby: 0,0001% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: zaburzenia snu

Stan paranoiczny

(1) Przyczyny choroby

Nie ma przyjętego argumentu na temat przyczyny stanu paranoicznego, może to wynikać z interakcji między cechami osobowymi a niektórymi czynnikami predysponującymi, to znaczy spowodowanymi długotrwałym stresem psychicznym na podstawie pewnych wad osobowości. Jako czynnik predysponujący.

(dwa) patogeneza

Zgodnie z obserwacjami klinicznymi, istniejące wcześniej cechy osobowości pacjenta mają pewne wady, takie jak subiektywne, egocentryczne, gorsze, wrażliwe i podejrzane lub uparte, a niektóre mają czynniki psychologiczne i społeczne jako zachęty, takie jak izolacja, imigracja, wygnanie lub schwytanie.

Jednym z czynników wyzwalających może być również upośledzenie słuchu Ponieważ osoby z upośledzeniem słuchu są trudne do zrozumienia ze względu na komunikację interpersonalną, pacjenci często czują, że są pomijani i pogardzani, szczególnie w zatłoczonych sytuacjach, czują się wykluczeni, a nawet czują Śmiejąc się, co prowadzi do złudzeń (Tolle R, 1997).

Zapobieganie stanowi paranoicznemu

Zapobieganie chorobom psychicznym bierze się z praktyki i postępuje w ciągłej praktyce. Jak dotąd zapobieganie chorobom psychicznym jest zasadniczo nadal w fazie eksploracyjnej, a jeśli chodzi o środki zapobiegawcze oparte na współczesnej nauce przyrodniczej, nie są one doskonałe. Jest rozpoznawany i opanowywany przez ludzi, jednak warto podkreślić, że właśnie ostatecznym celem naukowych działań profilaktycznych jest zbadanie przyczyny i ujawnienie nieodłącznej patogenezy.

W roboczych metodach zapobiegania chorobom psychicznym powszechnie uważa się, że faktyczna praca w zakresie zapobiegania chorobom psychicznym jest wykonalna w następujących trzech kategoriach, a mianowicie: zapobieganie wystąpieniu choroby psychicznej; wczesne wykrycie, wczesne leczenie, poszukiwanie pełnej remisji i dobre rokowanie Aby zapobiec ponownemu wystąpieniu; dokonać ustaleń rehabilitacyjnych dla tych, którzy już cierpieli na tę chorobę, i zmniejszyć utratę zdolności spowodowaną przez chorobę.

Warto zauważyć, że należy chronić się przed paranoicznym stanem menopauzy. Początek choroby jest stosunkowo powolny, a przebieg choroby jest stosunkowo długi. Często utrzymuje się przez kilka lat. Objawom zespołu menopauzy często towarzyszy początek lub przebieg choroby. Objawy kliniczne są sparaliżowane i zamordowane. Zdesperowane i podejrzane choroby są głównie wyobrażone, często towarzyszą im halucynacje słuchowe. Ich urojeniowa treść jest względnie stała lub systematyczna, rzadko uogólniona. Większość obiektów złudzeń to ich krewni lub przyjaciele, i to w rzeczywistości. Środowisko jest ściśle powiązane, szczególnie złudzenia seksualne. Zawsze podejrzewam, że mój kochanek nie jest lojalny, nie lubi siebie, ma nową miłość lub romans, podejrzewa, że ​​kochanek ma niewłaściwe relacje z kolegą lub sąsiadem, a nawet podejrzewa, że ​​kochanek zamierza zrobić sobie krzywdę. Jednocześnie, w podejrzeniu domniemania, często wykazuje szereg żywych reakcji emocjonalnych, takich jak nerwowy lęk i strach, i często ma halucynacje słuchowe zgodne z urojeniami. Pod kontrolą różnych halucynacji słuchowych pacjent jest bardzo nerwowy i boi się. Niespokojne jest to, że nie możesz wrócić do domu późno lub nie odważyć się wrócić do domu; boisz się, że jedzenie jest trujące i nie możesz jeść ani pić; lub często podążasz za swoim kochankiem; lub masz wątpliwości Podobnie jak częste kłótnie, tacy pacjenci mogą cierpieć z powodu głodu, samookaleczeń, samobójstw i ran z powodu podejrzenia o podejrzenie oraz złudzenia i wpływu iluzorycznych złudzeń. Nastąpi pewien stopień recesji i otępienia, a rokowanie jest gorsze niż w przypadku depresji menopauzalnej, jednak około jedna trzecia pacjentów może się wyleczyć, a wczesna diagnoza i leczenie są lepsze. Dlatego należy zwracać uwagę na takie osoby, jeśli wystąpią podejrzane objawy, w odpowiednim czasie Zasięgnąć porady medycznej.

Powikłania stanu paranoidalnego Komplikacje, zaburzenia snu

Ta choroba jest na ogół nieskomplikowana.

Objawy stanu paranoidalnego Typowe objawy Złudzenie ofiary Szum uszny Zaburzenia snu Halucynacje iluzji

Początek depresji wynika głównie z rozwoju złudzeń. Powszechne złudzenia to formy morderstwa, zazdrości, procesów sądowych, miłości, przesady, wątpliwości itp., Systemy urojeniowe, ale struktura nie jest rygorystyczna, stanowczość nie jest tak paranoiczna, a urojenia są bliskie rzeczywistości, często obejmujące Członkowie rodziny, sąsiedzi i koledzy na ogół nie są uogólnieni. Pacjenci z tą chorobą nie mają halucynacji i rzadko się pogarszają. Większość wiktymizacji wiąże się z złudzeniami procesowymi. Zawsze myślą, że są całkowicie poprawni, i bez końca zgłaszają, że będą silni i nie będą Nigdy się nie poddam.

Występują znaczne różnice w objawach stanu paranoidalnego i brak porozumienia między uczonymi, co wynika głównie z braku ostatecznych badań klinicznych i długoterminowych obserwacji choroby. Od terminu „paranoiczny” obejmuje Wszystkie złudzenia, w wielu złudzeniach, niezależnie od ich treści i natury, są nieco zniekształconą wiarą w życie pacjenta i relacje międzyludzkie i trudno jest go przekonać.

Termin parafraza w zasadzie nie jest używany, ale w klinice będą pojawiać się podobni pacjenci. Jest to część pacjentów izolowanych od schizofrenii (Kraepelin, 1920). Choroba ta występuje częściej u pacjentów w średnim wieku. Oprócz dominujących stałych złudzeń, nie ma żadnych objawów schizofrenii, takich jak zaburzone myślenie, brak emocji i brak intencji, i mogą im towarzyszyć omamy słuchowe. Zgodnie z wyjątkowymi objawami klinicznymi można je podzielić na 4 podtypy:

1 ogólnoustrojowa paranoja psychiczna (parafraza systemiczna), ten typ jest trudny do zidentyfikowania z paranoją;

2 przesadna paranoja seksualna (ekspansywna parafraza);

3 fikcyjna paranoja (konfabulacja parafrazowa);

4 parafraza fantomowa (parafraza fantastyczna), ten typ jest najrzadszy, przebieg choroby jest powolny i postępujący, w miarę upływu czasu struktura paranoidalna ma tendencję do rozpadania się, ale funkcja społeczna pacjenta pozostaje stosunkowo dobra, co nie jest oczywiste Manifestacja upośledzenia umysłowego jest uważana przez niektórych uczonych za szczególny rodzaj schizofrenii (Mckenna PJ, 1994).

U pacjentów z podejrzeniem urojenia jako głównym objawem trudno jest zdiagnozować i leczyć We wczesnym stadium choroby pacjent zwraca zbyt dużą uwagę na swoje zdrowie i odczuwa pewien dyskomfort, taki jak ból głowy, szum w uszach lub zaburzenia snu. Jeśli nie rozumiesz go głęboko, często będzie źle zdiagnozowany. Kiedy stan rozwija się dalej, a objawy można naprawić w narządzie lub pewnej części, uważa się go za złośliwą zmianę. Ma nieuleczalną chorobę. Chociaż został dokładnie zbadany, w tym precyzyjne instrumenty, takie jak rezonans magnetyczny. Udowodnij, że wszystko jest w normie, pacjent nadal nie jest w stanie złagodzić choroby, mocno wierzy, że to rak, nawet niezależnie od porady lekarza, musi zostać zbadany chirurgicznie.

Kontrola stanu paranoicznego

Nie ma specyficznego testu laboratoryjnego na tę chorobę W przypadku powikłań, takich jak infekcje, testy laboratoryjne wykazują pozytywne wyniki powikłań.

Obecnie nie ma specjalnego laboratoryjnego wsparcia dla tej choroby.

Diagnoza stanu paranoidalnego

Diagnoza

Diagnoza stanu paranoidalnego powinna zwracać uwagę na systematyczne i względne utrwalanie złudzeń. Choroba opiera się na wadach osobowości, przyczyną jest stymulacja psychiczna, więcej złudzeń, bardziej systematyczna, reakcja emocjonalna, więcej iluzji, a osobowość pozostaje względnie nienaruszona. Dobra inteligencja, brak upośledzenia umysłowego, brak charakterystycznych objawów schizofrenii, złudzenie przez co najmniej 3 miesiące.

Diagnostyka różnicowa

W diagnostyce różnicowej stanu paranoidalnego często konieczne jest wykluczenie organicznych zaburzeń psychicznych (takich jak choroby endokrynologiczne, zwyrodnienie mózgu i objawy psychiczne wywołane przez narkotyki), zaburzeń afektywnych (takich jak przesada manii).

1. Odróżnij się od typu paranoicznego schizofrenii, jest on trudny we wczesnym stadium choroby. Paranoja schizofrenii paranoidalnej jest szczególna i fragmentaryczna, towarzyszą jej także inne objawy schizofrenii. Pierwotne objawy Schneidera i cztery objawy „B” w Bleuler.

2. Identyfikacja zaburzeń afektywnych jest stosunkowo łatwa, ponieważ stan paranoiczny jest bardziej trwały, funkcja społeczna pozostaje stosunkowo dobra, a zaburzenie afektywne jest przeważnie przebiegiem choroby napadowej, chociaż funkcja społeczna jest oczywiście osłabiona, ale efekt leczenia jest dobry.

3. Paranoja i paranoja charakteryzują się paranoją układową. Paranoja stanu paranoidalnego nie jest tak dobra jak układ paranoidalny. Stała i urojeniowa zawartość może być zmieniana ze względu na zmiany środowiskowe. Rokowanie jest dobre, ale trudno jest zidentyfikować na początku choroby.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.