Ostre uszkodzenie jednostki mięśniowo-ścięgnistej

Wprowadzenie do ostrego uszkodzenia jednostek ścięgien mięśniowych Jednostki ścięgien mięśni obejmują ścięgno, brzuch mięśni, strukturę ścięgien i struktury pomocnicze, takie jak osłonka mięśniowo-powięziowa i pochewka ścięgna Skurcz mięśni wytwarza silny stres podczas ćwiczeń i pasywny odcinek antagonistycznych mięśni. Ścięgno składa się z włókien kolagenowych i nie ma zdolności do skurczu, jego funkcją jest przenoszenie siły skurczowej mięśnia na tkankę kostną. Włókno krepowe jest pofałdowane w spoczynku, a pofałdowanie znika po rozciągnięciu. Przy nadmiernym pociągnięciu włókno kolagenowe może zostać lekko uszkodzone, a nawet pęknąć ścięgno. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: kostnienie mięśniowe

Przyczyny ostrego uszkodzenia jednostek ścięgien mięśniowych

(1) Przyczyny choroby

Uszkodzenie jednostki ścięgien mięśni jest najczęstszym urazem w sporcie i treningu wojskowym, ale często jest to najłatwiej przeoczony uraz.

(dwa) patogeneza

Obciążenie mięśni to napięcie spowodowane aktywnym skurczem mięśni przeciwko mięśniom spowodowanym grawitacją lub oporem. Jest to pośredni uraz. Występuje w mięśniach przecinających oba stawy i mających wyższy udział włókien mięśniowych typu II, takich jak cielęta. Triceps, ścięgna podkolanowe, mięsień czworogłowy i tak dalej.

Zapobieganie ostrym urazom jednostek ścięgien mięśni

1. Podczas zwykłego treningu zwróć uwagę na synergiczne ćwiczenia mięśni w każdej części i rozwijaj grupy mięśni proporcjonalnie.

2. Rozciągnij mięśnie każdej grupy przed ćwiczeniami, a następnie wykonaj kilka wolnych pasywnych przeciągów po tym, jak mięśnie znajdą się w pozycji wysuniętej.

3. Zapobiegaj ćwiczeniom i treningom w przypadku zmęczenia mięśni.

4. Odpowiednie czynności przygotowawcze, rozgrzewkę należy wykonywać w zimnych porach roku.

Ostre powikłania po urazach jednostek ścięgien mięśni Powikłania kostne zapalenie mięśni

Skostniające zapalenie mięśni: powikłania ciężkiego stłuczenia, wysoka niepełnosprawność, miejscowy ból i sztywność, czasami dotykające masy, po raz pierwszy pojawiły się 2 do 4 tygodni po urazie, film rentgenowski pokazuje zwiększoną gęstość, w cieniu jest uchwyt Szypułka jest połączona z kręgosłupem lub ma szeroką podstawę przymocowaną do kości lub całkowicie nie ma kontaktu z kością. Pacjenci bez urazu w przeszłości powinni wykluczyć możliwość guza. Obecnie nie ma specjalnego leczenia. W ciągu ponad 1 roku nadal występuje ból lub staw. Resekcję chirurgiczną rozważa się tylko wtedy, gdy aktywność jest znacznie ograniczona.

Objawy ostrego uszkodzenia jednostek ścięgien mięśniowych Częste objawy Ból suszy Powstawanie krwiaków można dotknąć mięśni mięśni ... Mięśnie całkowicie złamane

1. Pierwsze kilka włókien mięśniowych ma widoczne łzy pod mikroskopem świetlnym, otaczająca powięź jest nienaruszona, a ból mięśni i miejscowa tkliwość przeciw testowi oporności.

2. Drugi poziom więcej pęknięć włókien mięśniowych, powięź może mieć łzy, często ma „skrzypiące” uczucie ściągania, miejscowy ból, tworzenie krwiaków, lokalny dotyk brzucha i połączenia ścięgien Zwis, tkliwość i łagodna dysfunkcja.

3. Mięsień trzeciej klasy jest całkowicie złamany, uraz powoduje silny ból i można odczuć oczywistą utratę, tkliwość, może pojawić się duży krwiak i utrata funkcji mięśniowej szczepu.

Badanie ostrego uszkodzenia jednostek ścięgien mięśniowych

Do diagnozowania stopnia złamania mięśni można zastosować ultradźwięki B lub MRI o wysokiej częstotliwości.

Diagnoza i diagnoza ostrego uszkodzenia jednostki ścięgna mięśniowego

Uszkodzenie mięśni można zwykle przeprowadzić przez badanie fizykalne, ale czasami trudno jest ocenić stopień zerwania mięśni. Ultradźwięki B lub MRI o wysokiej częstotliwości mogą pomóc zdiagnozować stopień zerwania mięśni i mogą być stosowane jako metoda kontrolna.

Ta choroba na ogół nie jest mylona z innymi chorobami.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.