Zespół pre-ekscytacji

Wprowadzenie do zespołu przed wzbudzeniem Wstępne wzbudzenie jest nienormalnym zjawiskiem przewodnictwa przedsionkowo-komorowego. Impuls jest przekazywany przez dodatkowe kanały, a niektóre lub wszystkie komory są wcześnie wzbudzane, co powoduje, że niektóre mięśnie komorowe są wcześniej wzbudzane. Zespół wzbudzający jest nazywany zespołem przed wzbudzeniem. Lub zespół WPW (Wolfa-Parkinsona-White'a), często połączony z nadkomorowym napadowym częstoskurczem. Wstępne wzbudzenie jest rzadką arytmią, a diagnoza zależy głównie od elektrokardiogramu. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,025% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: arytmia migotanie przedsionków

Przyczyna zespołu przed wzbudzeniem

Czynniki chorobowe (35%):

Widoczny również w niektórych wrodzonych chorobach serca i nabytych chorobach serca, takich jak zastawka trójdzielna, przerostowa kardiomiopatia obturacyjna. U pacjentów przed ekscytacją mogą również występować migotanie przedsionków lub trzepotanie przedsionków. Większość z tych epizodów jest spowodowana impulsywnymi retrogradacjami, które są spowodowane podatnością przedsionków i migotaniem przedsionków. Podczas trzepotania przedsionków i migotania przedsionków sprzyja impulsywne przewodzenie w tkance na skrzyżowaniu Większość impulsów jest przekazywana do komory przez bypass, a częstość komór jest niezwykle szybka. Trzepotanie przedsionków lub migotanie przedsionków kompleksu QRS jest czasem rozwijane jako migotanie komór.

Współczynnik ciała (55%):

Przyczyną wstępnego wzbudzenia jest obecność wrodzonego dodatkowego szlaku przedsionkowo-komorowego (w skrócie bypass) poza normalnym układem przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Większość pacjentów nie ma strukturalnej choroby serca.

Zapobieganie zespołowi przed wzbudzeniem

Zapobieganie zespołowi przed wzbudzeniem polega głównie na zapobieganiu nawrotom tachykardii Aby skutecznie zapobiegać nawrotom tachykardii, należy zastosować dwa leki, które jednocześnie hamują przewodzenie w przód i w tył drogi powrotnej, takie jak chinidyna i propranolol. Lub prokainamid w połączeniu z werapamilem, może uzyskać lepsze wyniki, IA, leki IC amiodaron lub przedłużone Sol omijanie progenitorów i nieregularne węzły przedsionkowo-komorowe, mogą skutecznie zapobiegać nawrotom tachykardii Wybór leku można określić jako skuteczny lek na podstawie doświadczenia klinicznego lub badania elektrokardiograficznego, aby zapewnić najlepsze zapobieganie nawrotom.

Powikłania zespołu przed wzbudzeniem Powikłania arytmia migotanie przedsionków

Najczęstszym powikłaniem tej choroby jest arytmia, co jest również powodem, dla którego ta choroba wymaga leczenia.

Sam zespół przed wzbudzeniem nie przeszkadza w zdrowiu. Jeśli nie występuje arytmia, nie ma potrzeby leczenia, ale osoby z zespołem przed wzbudzeniem nie mają arytmii przez całe życie. Większość z nich zaczyna arytmię u młodych lub w średnim wieku, kilka Arytmia występuje u dzieci w dzieciństwie, a nawet w niemowlęctwie, a u bardzo niewielu pacjentów rozwija się starcza. Po wystąpieniu arytmii ogólna zasada jest taka, że ​​liczba epizodów jest coraz częstsza, za każdym razem dłuższa i dłuższa; początek można łatwo zakończyć za pomocą środków terapeutycznych. W przyszłości efekt będzie stopniowo się pogarszał, a nawet będzie nieskuteczny. Arytmią związaną z zespołem przed wzbudzeniem jest głównie przedsionkowo-komorowy nawrót częstoskurczu nadkomorowego (zwany dalej częstoskurczem nadkomorowym); ponadto u niektórych pacjentów może wystąpić migotanie przedsionków (poniżej) W skrócie migotanie przedsionków, większość pacjentów ma tylko częstoskurcz nadkomorowy i nie ma migotania przedsionków; niektórzy pacjenci mieli tylko migotanie przedsionków w ciągu swojego życia i nie było żadnego częstoskurczu komorowego; niektórzy pacjenci mają zarówno częstoskurcz nadkomorowy, jak i migotanie przedsionków. Migotanie przedsionków może występować samodzielnie lub z nadmiernej prędkości.

Objawy zespołu przed wzbudzeniem częste objawy ucisk w klatce piersiowej ostra niewydolność oddechowa komorowa nadkomorowa arytmia częstoskurcz

Samo wzbudzenie wstępne nie powoduje objawów, ale często prowadzi do szybkich arytmii nadkomorowych, a nadkomorowy napadowy częstoskurcz jest podobny do ogólnego napadowego częstoskurczu nadkomorowego.

Wstępnie wzbudzone funkcje EKG są następujące

(1) Pomijanie pomieszczenia

Przedział 1 pr (zasadniczo przedział p-)) jest skrócony do 0,12 sekundy lub mniej, i zwykle wynosi 0,10 sekundy.

Limit czasu 2qrs został przedłużony o ponad 0,11 sekundy.

Początek grupy fal 3qrs jest tępy i stanowi przeszkodę dla reszty, tak zwane wzbudzenie wstępne.

4 wtórne zmiany fali st-t.

Powyższe zmiany w EKG są nadal podzielone na typy a i b. Grupy przed wstrząsem i qrs typu a są w górę w odprowadzeniu v1, podczas gdy wstrząsy w odprowadzeniu typu b v1 i główne fale w grupie qrs są W dół; pierwsza z nich sugeruje wstępne wzbudzenie mięśnia sercowego w lewej komorze lub prawej komorze, podczas gdy druga sugeruje, że mięsień sercowy znajduje się w przedniej ścianie prawej komory. Ta metoda klasyfikacji jest wstępnie wzbudzona jako zmienna grupa qrs spowodowana różnymi częściami obwodnicy. Ograniczenia, ale pomagają odróżnić obwodnicę końca komory po lewej lub prawej stronie, z przodu lub z tyłu, a zatem nadal są używane do dziś.

(2) Obudowa

Przedział pr dla obejścia Fangxi jest krótszy niż 0,12 sekundy, przeważnie 0,10 sekundy; grupa fal qrs jest normalna i nie występuje wstrząs wstępny. Ta wydajność EKG jest również nazywana krótkim pr, zespołem normalnej qrs lub l, g, l (lown- Zespół Ganonga-lewiny).

(trzy) pokój węzłów

Przedział pr komory komory jest normalny, grupa qrs jest poszerzona i następuje wstrząs wstępny.

Gdy syndromem przed wzbudzeniem jest częstoskurcz nadkomorowy, wydajność przed wzbudzeniem w większości zanika. Elektrokardiogram pokazuje częstoskurcz nadkomorowy o normalnym kształcie grupy qrs. Kiedy pojawia się trzepotanie przedsionków lub migotanie przedsionków, qrs zachowuje właściwości przed wzbudzeniem. Rzadko elektrokardiogram charakteryzuje się trzepotaniem przedsionków lub migotaniem przedsionków z dużą wadą fali qrs; częstość komorowa wynosi przeważnie ponad 200 uderzeń / min, nawet do 300 uderzeń / min, a trzepotanie przedsionków może wynosić 1: 1 przewodzenie przedsionkowo-komorowe i może identyfikować pomieszczenie. W migotaniu przedsionków rytm komorowy jest nieregularny, a po długim okresie można zaobserwować, że indywidualna grupa qrs ma prawidłowy kształt (prawdopodobnie przedłużenie okresu refrakcji bypassu, po zaniku okultystycznego przewodnictwa w węźle przedsionkowo-komorowym, wszystkie lub większość komór jest impulsywna. Spowodowane przez przewodzenie węzłów i może identyfikować fale migotania przedsionków, gdy częstość komorowa jest wyjątkowo duża, mogą również towarzyszyć zależne od częstotliwości zmiany przewodnictwa śródkomorowego.

Oprócz powyższych funkcji EKG mapę wektorową EKG można wykorzystać jako podstawę diagnostyczną. Cechą charakterystyczną jest to, że początkowa część pierścienia QRS na każdej powierzchni przebiega powoli w linii prostej przez maksymalnie 0,08 s. Następnie nagle obraca się i kontynuuje pracę z normalną prędkością. Pierścień QRS działa. Czas może wynosić więcej niż 0,12 s. Wiązka Hertza i mapowanie powierzchniowe lub nasierdziowe pomagają w identyfikacji położenia górnego i bocznego bypassu. Odgrywaj ważną rolę.

Kontrola zespołu przed wzbudzeniem

Główną metodą badania tej choroby jest badanie elektrokardiograficzne:

Wydajność EKG: Charakterystyka elektrokardiogramu spowodowanego przez każde obejście jest następująca.

(1) Pomijanie pomieszczenia

Przedział 1PR (zasadniczo przedział P-)) jest skrócony do 0,12 sekundy lub mniej, przeważnie 0,10 sekundy;

Termin 2QRS zostaje przedłużony o ponad 0,11 sekundy;

Początek grupy fal 3QRS jest tępy i stanowi przeszkodę dla reszty, tak zwane wzbudzenie wstępne;

4 wtórne zmiany fali ST-T.

Powyższe zmiany w EKG są nadal podzielone na dwa typy, A i B. Kompleksy przedwstrząsowe i QRS typu A znajdują się w górę w odprowadzeniu V1 (ryc. 3), podczas gdy stosowane są kompleksy przedwstrząsowe i QRS w odprowadzeniu V1 typu B. Fala główna jest skierowana w dół; pierwsza z nich sugeruje wstępne wzbudzenie mięśnia sercowego w lewej komorze lub w prawej komorze, podczas gdy druga sugeruje przedmięśnie mięśnia sercowego przedniej ściany prawej komory. Ta metoda klasyfikacji podlega wstępnemu wzbudzeniu i jest spowodowana różnymi częściami obwodnicy. Ograniczenie kompleksu QRS, ale pomaga odróżnić obwodnicę końca komory lewej lub prawej, przedniej lub tylnej, a zatem jest nadal w użyciu.

(2) Interwał Fang Jie, PR Fang Xi Road jest krótszy niż 0,12 sekundy, przeważnie 0,10 sekundy; kompleks QRS jest normalny, bez wstrząsu wstępnego, wydajność EKG jest również nazywana krótkim PR, zespołem normalnego QRS lub L, Zespół G, L (Lown-Ganong-Levine).

(3) Komora połączenia, przedział PR połączenia komory belki jest normalny, zespół QRS jest poszerzony i występuje wstrząs wstępny.

Wydajność przed wzbudzeniem zanikała głównie w zespole przed wzbudzeniem częstoskurcz nadkomorowy. W elektrokardiogramie wykazano częstoskurcz nadkomorowy z prawidłowym zespołem QRS (ryc. 5). Kiedy wystąpiły trzepotanie przedsionków lub migotanie przedsionków, zespół QRS pozostał wcześniej. Astygmatyzm nie jest rzadki (ryc. 6). Elektrokardiogram pokazuje szerokie trzepotanie przedsionków lub migotanie przedsionków z kompleksem QRS. Częstość komorowa wynosi przeważnie ponad 200 uderzeń / min, nawet do 300 uderzeń / min, a trzepotanie przedsionków może wynosić 1: 1. Przewodzenie przedsionkowo-komorowe i może identyfikować trzepotanie przedsionków, nieregularny rytm komorowy w migotaniu przedsionków, po długim okresie poszczególne zespoły QRS są prawidłowe (może to być przedłużony okres refrakcji, po ustąpieniu okultystycznego przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym, Impulsywny cały lub większość przewodnictwa przez węzeł przedsionkowo-komorowy) i może identyfikować migotanie przedsionków, gdy częstość komorowa jest wyjątkowo duża, może również towarzyszyć zależne od częstotliwości zmiany przewodnictwa śródkomorowego.

Diagnoza i różnicowanie zespołu przed wzbudzeniem

Diagnoza

Diagnoza może opierać się na historii choroby, objawach klinicznych i badaniach laboratoryjnych.

Diagnostyka różnicowa

Proste wzbudzenie wstępne nie jest objawem, a częstoskurcz nadkomorowy jest podobny do ogólnego częstoskurczu nadkomorowego. U pacjentów z trzepotaniem przedsionków lub migotaniem przedsionków częstość komorowa wynosi około 200 uderzeń / min, co może wystąpić z wyjątkiem kołatania serca i innych dolegliwości. Wstrząs, niewydolność serca, a nawet nagła śmierć, częstość komorowa jest bardzo szybka, np. 300 razy / min, osłuchiwanie dźwięków serca może stanowić jedynie połowę częstości komorowej na elektrokardiogramie, co sugeruje, że połowa aktywacji komorowej nie może wywołać skutecznego skurczu mechanicznego, przedwzbudzenie równoczesny częstoskurcz nadkomorowy W czasie prędkości zespół QRS często się nie rozszerza, ale występuje charakterystyczna zmiana w EKG, z wyjątkiem okultystycznego wzbudzenia wstępnego po zakończeniu ataku.W przypadku wzbudzenia wstępnego z migotaniem przedsionków lub trzepotaniem przedsionków zespół QRS często się poszerza i powinien być związany z komorową ruchliwością serca. Identyfikacja przekroczenia prędkości.

Wzorzec przed wzbudzeniem na EKG należy odróżnić od bloku gałęzi wiązki, przerostu komory lub zawału mięśnia sercowego, skrócenie odstępu PR i wstrząs wstępny można potwierdzić, ponieważ wzbudzenie, przyspieszony rytm autonomiczny komory i rytm zatokowy zakłócają przedsionkowo-komorowy Podczas rozdzielania (szczególnie gdy częstość komorowa jest podobna do częstości rytmu zatokowego), może wystąpić krótkotrwałe skrócenie przedziału PR, a złożona funkcja QRS złożonej wady rozwojowej EKG, podobna do przerywanego wstępnego wzbudzenia; ale długie zapisy często pokazują, że przedział PR nie jest Oddzielenie fiksacji i przedziału przedsionkowo-komorowego nie jest trudne do zidentyfikowania za pomocą wzbudzenia wstępnego.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.