Vermoeidheidsfractuur

Inleiding tot vermoeidheidsbreuk Vermoeidheidsfracturen, die vatbaar zijn voor skeletconcentratie, zijn een van de meest voorkomende trainingsblessures.De incidentie is hoger bij militaire training, 31% in buitenlandse rapporten en 16,9% in binnenlandse rapporten. Het is gerelateerd aan superkrachtige training of onjuiste houding, en het komt vaak voor bij frequente langeafstandslopen, off-road training of overbelastingstraining in een enkele cursus. Atleten die meer kans hebben om meer gewicht in hun voeten te dragen, zoals basketbal, voetbal, tennis, atletiek en gymnasten en balletdansers, kunnen ook worden gezien bij mensen van middelbare leeftijd en ouderen die vaak vasthouden aan intensieve oefeningen. Basiskennis Het aandeel van de ziekte: 0,3% Gevoelige mensen: geen speciale mensen Wijze van infectie: niet-infectieus Complicaties: fractuur

Oorzaken van vermoeidheidsbreuk

Herhaalde schade veroorzaakt (90%)

Na lokaal langdurig herhaaldelijk licht letsel, treedt eerst de trabeculaire botbreuk op en vervolgens gerepareerd.Als de externe kracht tijdens het reparatieproces wordt voortgezet, kunnen de herstelstoornis en botresorptie worden verhoogd. Dit proces wordt herhaald omdat de botresorptie groter is dan het bot. Reparatie leidt tot volledige breuk.

Preventie van vermoeidheidsbreuken

De ontwikkeling van vermoeidheidsbreuk is een cumulatief schadeproces van kwantitatieve verandering naar kwalitatieve verandering Het voorkomen van botvermoeidheidsschade is de sleutel om vermoeidheidsbreuk te voorkomen. De beweging moet geleidelijk zijn en een wetenschappelijk trainingsplan moet worden opgesteld op basis van de eigen situatie, en de hoeveelheid beweging moet worden beheerst om botschade als gevolg van overbelasting te voorkomen.

Degenen die meer bewegen, consumeren elke dag voldoende voedingsstoffen, vullen calorieën en water aan dat wordt verbruikt door lichamelijke inspanning en verhogen de inname van calcium en vitamine D. Een nieuwe studie van Clayton University in de Verenigde Staten toont aan dat zelfs calciumsuppletie op korte termijn Zowel vitamine D als vitamine D kunnen de incidentie van stressfracturen bij sporters aanzienlijk verminderen.

Complicaties bij vermoeidheidsbreuk complicaties Breuken

Soms is de patella-dislocatie zichtbaar.

Vanwege de spier- en ligamenttractie wordt het gebroken uiteinde verplaatst en wordt de behandeling niet goed gereset en kan er misvorming optreden.

Vermoeidheid fractuur symptomen Veel voorkomende symptomen Aanhoudende pijn, adductie, fractuur, zwelling van gewrichten, verstuiking van gewrichten, emotionele vermoeidheid

De klinische kenmerken zijn lokale pijn, toegenomen na het evenement, verbeterd na rust, geen nachtpijn. Lokale zwelling kan mild en zacht zijn en de stresstest is positief.

1. Tibiale vermoeidheidsbreuk: dit type breuk treedt vaak op na rekruutstraining of lange afstand marcheren, dus het is ook bekend als een marcheerbreuk.

2. Vermoeidheidsfracturen van de ribben: er zijn veel osteoporose bij ouderen.Als de hoest langdurig is vanwege chronische bronchitis en de intercostale spieren herhaaldelijk gewelddadig worden samengetrokken, kunnen ribvermoeidheidsfracturen optreden.

3. () botvermoeidheidsbreuk: atletiekers en ballerina's hebben waarschijnlijk vermoeidheidsbreuken in het onderste derde deel van het scheenbeen of het bovenste derde deel van de humerus, wat verband houdt met herhaalde en gewelddadige samentrekking van de kuitspieren en springt met de handpalmen op de grond. Gerelateerd aan indirect geweld.

Onderzoek naar vermoeidheidsbreuk

Röntgenfilmonderzoek: het heeft een breed scala aan toepassingen bij de diagnose van chirurgische fracturen en is een van de meest effectieve middelen voor vroege detectie, vroege diagnose en differentiële diagnose. Met de accumulatie van röntgenonderzoek en diagnostische ervaring, voortdurende verbetering van apparatuur en de toepassing van nieuwe technologieën is röntgenonderzoek een onmisbaar hulpmiddel geworden bij de diagnose van chirurgische fracturen. Vermoeidheidsfracturen zijn meestal negatief van 2 weken tot 4 maanden en kunnen worden gevolgd door periostale hyperplasie, fractuurlijn, callus of nieuwe botvorming.

CT-scan: aangezien de CT-scanner het menselijk lichaam een voor een scant op een volledige hoek, is de informatie die het verzamelt veel uitgebreider dan de traditionele röntgenscan. Vermoeidheidsfracturen, CT-scans zijn te zien in de toename van de beenmergdichtheid en lokale verdikking van zacht weefsel, wat een belangrijke basis vormt voor een vroege diagnose.

Diagnose en diagnose van vermoeidheidsbreuk

Breuken hebben microscopische botbreuken (zichtbaar onder de microscoop) Vroege röntgenfoto's vertonen vaak geen duidelijke breuken, maar de activiteit is ernstig. Omdat er geen duidelijke geschiedenis is van trauma, zijn de symptomen niet typisch en is het gemakkelijk om klinisch verkeerd te worden gediagnosticeerd.Het moet worden onderscheiden van periostitis, osteomyelitis en osteoom.

Graad 0 (normale reconstructie): er is een kleine periostale nieuwe botvorming, geen abnormale veranderingen in röntgenfilms, geen klinische symptomen, maar een kleine lineaire absorptie wordt waargenomen in de botscan;

Graad 1 (milde stressrespons): manifesteert zich ook als reconstructie van corticaal bot, patiënten kunnen lokale pijn hebben na het sporten, geen gevoeligheid, negatieve röntgenfilm, maar botscan is positief;

Graad 2 (matige stressrespons): Corticale botresorptie is iets sterker dan periostale reactie, pijn en gevoeligheid kunnen optreden, röntgenfilm botvorm is compleet, wazige tekenen zijn zichtbaar, botscan is positief;

Graad 3 (ernstige stressrespons): de periostale reactie en het corticale botabsorptiegebied waren vergroot, de pijn hield aan en de rest verscheen ook.

Graad 4 (vermoeidheidsbreuk): Botbiopsie vertoonde osteonecrose, trabeculaire microfractuur en granulatieweefselvorming. Als gevolg van pijn was het dragen van gewicht bijna onmogelijk. Röntgenfilms vertoonden breuk en vroege osteofytvorming, en botscan was positief.

Classificatie van vermoeidheidsbreuken op basis van MRI-bevindingen (nucleaire magnetische resonantie)

Niveau 0: T1-, T2- en STIR-afbeeldingen zijn normaal;

Graad 1: T2- en STIR-afbeeldingen vertoonden matig periosteaal oedeem;

Graad 2: T2 en STIR kunnen worden gezien als voor de hand liggend periosteum en beenmergoedeem;

Graad 3: T1 lijkt op beenmergoedeem, T2- en STIR-afbeeldingen worden gekenmerkt door ernstig oedeem van periosteum en beenmerg;

Niveau 4: T1 toont beenmergoedeem met signaal met lage dichtheid (fractuurlijn), en T2 en STIR hebben ernstig beenmergoedeem.

Het materiaal op deze site is bedoeld voor algemeen informatief gebruik en is niet bedoeld als medisch advies, waarschijnlijke diagnose of aanbevolen behandelingen.