Torbiel krzyżowa

Torbiele kanałowe są torbielami kręgowymi i pochodzą z torebki rdzenia kręgowego, dlatego też „wewnątrzrdzeniowe torbiele oponowe” są łącznie nazywane takimi chorobami. Nie ma dokładnych statystyk dotyczących częstości występowania torbieli krzyżowych w populacji Od czasu powszechnego zastosowania obrazowania rezonansu magnetycznego w praktyce klinicznej wskaźnik wykrywania torbieli krzyżowych jest coraz wyższy, co powoduje duże zaniepokojenie pacjentów. W rzeczywistości zrozumienie przyczyn i leczenie torbieli krzyżowych może znacznie zmniejszyć tę troskę. Torbiele sakralne są rodzajem torbieli oponowych, które są zasadniczo podzielone na Nabors IB i Nabors II. Większość pacjentów z zewnątrzoponowymi torbielami rdzeniowymi niezawierającymi włókien korzeniowych nerwu rdzeniowego jest bezobjawowa, a 25% pacjentów z zewnątrzoponowymi torbielami rdzeniowymi zawierającymi włókna korzeniowe nerwów rdzeniowych ma objawy. Wewnątrz kanału krzyżowego znajdują się nerwy czuciowe i motoryczne, które unerwiają obszar siodła, uda grzbietowe i okolice krocza, a także przywspółczulne włókna nerwowe unerwiające mocz. Dlatego klinicznymi objawami torbieli krzyżowych są przede wszystkim przewlekły ból i dyskomfort w dolnej części pleców, ogonie krzyżowym i kroczu. Może mu również towarzyszyć ból pleców, rwa kulszowa, a nawet chromanie neurogenne. Torbiele krzyżowe są częste, a większość z nich jest bezobjawowa. Zasadniczo pacjenci bezobjawowi nie muszą być leczeni i mogą być obserwowani w pierwszej kolejności. Pacjentów z objawami należy aktywnie leczyć, zakładając wykluczenie przepukliny dysku, zwężenia kanału kręgowego lub guzów w kanale krzyżowym.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.