Zatorowość nerek

Miażdżyca nerek Miażdżyca nerek Zespół kliniczny obejmuje szybki lub powolny spadek czynności nerek w zależności od ilości miażdżycowych niedrożności tętnic nerkowych. Częstość występowania zatorowości nerkowej wzrasta z wiekiem. Najważniejszym nie-kardiogennym zatorem nerkowym jest pęknięty miażdżyca aorty. Miażdżyca nerek może wystąpić spontanicznie podczas rozlanej erozyjnej miażdżycy tętnic lub wtórnie do chirurgii naczyniowej, angioplastyki lub angiografii. Miażdżyca nerek jest zazwyczaj nierozprężalna i ma nieregularny kształt, i częściej powodują niepełne zamknięcie z wtórnym zanikiem niedokrwiennym niż zawałem nerki. Reakcje na ciało obce często występują natychmiast, powodując rozrost błony wewnętrznej, tworzenie się i rozrost komórek olbrzymich oraz dalsze zwężenie światła naczynia. Reakcje patologiczne mogą przyczyniać się do postępującego pogorszenia czynności nerek, często 3–8 tygodni po zatorowości.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.