Nerka podkowa

Nerka w kształcie podkowy jest najczęstszym rodzajem wad rozwojowych nerki zespolonej, a dolne bieguny obu nerek są spowodowane znacznym przesmykiem lub przesmykiem włóknistym przekraczającym linię środkową. Chorobę po raz pierwszy odkrył Decarpi podczas sekcji zwłok w 1521 r. Botallo (1564) został w pełni opisany i zilustrowany, a Morgagni (1820) zgłosił pierwszego pacjenta z powikłaną nerką. Częstość występowania nerek w kształcie podkowy jest niska, jedna na około 400 noworodków i głównie mężczyzn. Częstość występowania w normalnej populacji wynosi około 0,5%, stosunek mężczyzn do kobiet wynosi 2: 1 i jest klinicznie różny we wszystkich grupach wiekowych, ale częściej występuje u dzieci podczas sekcji zwłok. Dzieje się tak głównie dlatego, że pacjenci z nerką w kształcie podkowy często łączą się z wrodzonymi nieprawidłowościami innych układów, z których niektóre są podatne na wczesne zgony, i nie ma wystarczających dowodów rodzinnego dziedziczenia nerki w kształcie podkowy.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.