Neowaskularyzacja choroidalna

Neowaskularyzacja choroidalna, zwana także neowaskularyzacją podsiatkówkową, jest proliferacyjnym naczyniem krwionośnym z naczyń włosowatych naczyniówki, które rozszerza się przez szczelinę błony Bruch, między błoną Brucha a nabłonkiem pigmentu siatkówki lub między neuroretiną a nabłonkiem pigmentu siatkówki lub znajduje się w siatkówce Nabłonek pigmentowy i naczyniówka proliferują. Częściej występuje w plamce żółtej, która poważnie uszkadza centralne widzenie. Choroba ta jest niezwykle powszechna i stała się jedną z głównych przyczyn ślepoty, a wczesne wykrycie i terminowe leczenie mają ogromne znaczenie kliniczne. Już w 1876 r. Sattle zauważył w badaniu histologicznym normalnego dorosłego oka, że ​​połowa ludzi ma nowe naczynia krwionośne między obrzeżem siatkówki a błoną Brucha. Reichling i wsp. Potwierdzili, że takie sieci naczyń włosowatych często pojawiają się na obrzeżach dna oka. Friedman i wsp. Zastosowali technologię trawienia enzymatycznego i stwierdzili, że między błoną Brucha a nabłonkiem barwnikowym siatkówki pojawiły się nowe naczynia krwionośne w ząbkowanym obszarze brzeżnym, co jest powszechne w oczach dorosłych, a szczególnie u osób w wieku powyżej 60 lat.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.