Zanik wieloukładowy

Zanik wieloukładowy (MSA) to grupa niewyjaśnionych sporadycznych postępujących neurologicznych chorób zwyrodnieniowych o podłożu dorosłym, nazwanych po raz pierwszy przez Grahama i Oppenheimera w 1969 roku. Dotyczy to głównie układu pozapiramidowego, móżdżku, Pień mózgu i rdzeń kręgowy. Zespół obejmuje wiele układów, w tym jądro prążkowane i móżdżek, autonomiczny ośrodek nerwowy rdzenia kręgowego, a nawet przedni róg, rdzeń boczny i obwodowy układ nerwowy. Objawami klinicznymi są różne kombinacje zaburzeń czynnościowych, takich jak zespół Parkinsona, móżdżek, nerw autonomiczny i przewód piramidalny, dlatego klinicznie można je podsumować w 3 zespołach: zwyrodnienie czarnożółte zwyrodnienia dysfunkcji układu pozapiramidowego (SND), zespół Shy-Dragera (SDS) objawia się głównie jako dysfunkcja autonomiczna, a sporadyczna atrofia móżdżku oliwnego (OPCA) objawia się głównie jako ataksja. W rzeczywistości często trudno jest odróżnić te choroby. Graham i Oppenheimer podsumowali przypadki z podobnymi objawami klinicznymi i objawami w literaturze i zasugerowali, że te trzy zespoły są różnymi opisami autorów i nomenklaturami niezależnej choroby zwyrodnieniowej układu nerwowego, między którymi znajduje się tylko dotknięte miejsce i nasilenie. Różnica polega na tym, że objawy jednego układu pojawiają się wcześniej lub są poważnie dotknięte klinicznie, a objawy innych układów pojawiają się późno lub stopień zaangażowania jest stosunkowo łagodny. Wyniki badań neuropatologicznych potwierdziły, że stopień zaangażowania każdego układu jest całkowicie zgodny z cechami objawów klinicznych. Obecnie w bazie danych MEDLINE OPCA, SDS i SND są klasyfikowane jako MSA.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.