Miażdżyca okluzyjna

Miażdżyca okluzyjna (arteriosclerosis obliterans) to choroba, w której zmiany miażdżycowe obejmują tętnice obwodowe i powodują przewlekłe zamknięcie. Częściej występuje w dużych i średnich tętnicach w dolnej części aorty brzusznej. Z powodu płytki miażdżycowej i jej wewnętrznego krwawienia lub pęknięcia płytki stopniowo dochodzi do wtórnej zakrzepicy i zwężenia lub niedrożności światła, prowadząc do objawów klinicznych, takich jak niedokrwienie dotkniętej kończyny. Miażdżyca okluzyjna występuje częściej u osób starszych powyżej 60. roku życia, a osoby z cukrzycą mają wcześniejszy początek. Więcej mężczyzn niż kobiet. Zmiany najczęściej występują w gałęziach naczyń krwionośnych, powodując zwężenie lub niedrożność światła, co powoduje niewystarczające ukrwienie dystalnego końca zmiany. Objawami klinicznymi są chromanie przestankowe, to znaczy po przejściu na dystans dotknięte mięśnie boczne mają skurcz, napięcie, ból i zmęczenie, co prowadzi do „chromania”, które szybko ustępuje po odpoczynku, a chodzenie pojawia się ponownie. Innym objawem jest ból w spoczynku, szczególnie w nocy: pacjenci często siedzą z nogami na nogach i nie mogą zasnąć, ale łagodzą opadanie lub przeziębienie. Mogą również występować zimne stopy, parestezje, blada lub siniakowa skóra, podskórny zanik tłuszczu, a nawet sucha zgorzel lub owrzodzenia na nogach i stopach. Choroba występuje częściej u osób starszych, a wiek jej początku wynosi od 50 do 70 lat, jest więcej mężczyzn niż kobiet, a kobiety stanowią jedynie 8–10%. 20% pacjentów cierpi na cukrzycę. Chorzy na cukrzycę są 11 razy bardziej podatni na rozwój tej choroby niż pacjenci bez cukrzycy i mają wcześniejszy wiek początku i częściej wpływają na tętnice o mniejszych kalibrach i bardziej odległych miejscach. Około 35% pacjentów ma nadciśnienie tętnicze.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.