Choroba Bartona

Bartonelloza, bakteryjna choroba skóry przenoszona przez ugryzienie białego bażanta. Patogenem jest pręt Bartonella. Typowy przebieg choroby dzieli się na dwa etapy: stadium gorączki Oroa i stadium brodawek peruwiańskich. W Peru choroba istniała na długo przed Imperium Inków, aw 1870 r. Gorączka i niedokrwistość występowały wśród robotników na liniach naprawczych w Limie i Oroa w Peru. W 1885 roku peruwiański student medycyny Daniel Carion zaszczepił się krwią z brodawek skóry pacjenta, w wyniku czego rozwinął gorączkę Oroya, gorączkę i anemię, odkrył patogeny podobne do Bacillus i Cocci. Dlatego ta choroba jest również nazywana chorobą Carion. W 1909 roku JR Barton (również przetłumaczony na Bartona) po raz pierwszy opisał tę patogenną bakterię w krążeniu krwi, później ta choroba jest również nazywana chorobą Bartona. Choroba ogranicza się do dolin Andów w Ameryce Południowej, Peru, Ekwadorze i Kolumbii, a epidemia w tym obszarze związana jest z bezobjawowymi pacjentami i przewlekłymi nosicielami.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.