Rtęć pełnej krwi

Ciało ludzkie zawiera około 13 mg rtęci. Istnieją dwa główne rodzaje związków rtęci, a mianowicie rtęć nieorganiczna i rtęć organiczna. Spożycie doustne rtęci pochodzi głównie z zawartości rtęci w jadalnym ryżu i świeżych rybach, co stanowi około połowę całkowitego spożycia. Nieorganiczna rtęć jest absorbowana przez jelito około 1%, podczas gdy metylortęć wynosi aż 90%. Rtęć jest wydalana głównie z moczem i włosami. Gdy nerki wydalą wysoki poziom rtęci, może to spowodować uszkodzenie nerek. Rtęć specyficznie hamuje szereg enzymów, powodując, że te enzymy biologiczne tracą swoją aktywność i powodują zatrucie. Toksyczność rtęci występuje głównie w nerkach, mózgu, wątrobie, płucach, skórze i innych narządach.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.