Mioza, ptoza i entropion

Wprowadzenie Tak zwany zespół Hornera odnosi się do charakterystycznej grupy objawów ocznych spowodowanych uszkodzeniem nerwów autonomicznych zwojów szyjnych współczulnych. Ta choroba może wystąpić w dowolnej części szyjnego szlaku współczulnego. Niezwykle rzadko powoduje się uszkodzenia centralnego układu nerwowego powyżej pierwszego rdzenia klatki piersiowej. Głównie objawia się to jako: źrenica dotkniętej strony jest zmniejszona, oko jest pęknięte, gałka oczna jest badana, twarz jest mniej spocona lub wolna od potu. Zjawisko to nazywa się zespołem Hornera. Znany również jako zespół Hornera.

Przyczyna

Współczulne preganglionowe włókna gałki ocznej pochodzą z rogu segmentowego C8, T1 ~ 2 i przechodzą do wyższego zwoju szyjki macicy przez pień przezklatkowy i współczulny. Po wymianie neuronów włókna zwojów bocznych przechodzą przez splot tętnicy szyjnej wewnętrznej, a następnie przechodzą przez rzęskę Zwoje są rozłożone na źrenice wielkich mięśni, mięśni Müllera i naczyń krwionośnych, a niewielka część współczulnych włókien dociera do źrenic źrenic przez długie nerwy rzęskowe. Kiedy pojawiają się współczulne zmiany nerwowe jednej strony oka, pojawia się porażenie mięśniowe źrenicy, co powoduje kurczenie się źrenicy, co jest głównym objawem i najczęstszą manifestacją tego zespołu. Ponieważ ścieżka przewodzenia odbicia światła nie jest uszkodzona, źrenica jest zmniejszona, ale reakcja na światło nie ulega zmianie. Jednocześnie z powodu paraliżu mięśnia Müllera górne powieki lekko opadają, a pęknięcia oka stają się mniejsze. Uszkodzenie dowolnej części ścieżki przewodnictwa współczulnego, która rządzi okiem, może powodować zespół Hornera. Jednak zwykle uszkodzenie ośrodka współczulnego ciała rzęskowego jest kompletnym zespołem Hornera. Zmiany współczulnego tułowia (łańcucha współczulnego) często objawiają się jedynie jako rozszerzony źrenica.

1, jednostronny przykurcz (zmniejszenie źrenic), opadanie powiek (małe pęknięcie oka) i inwazja gałki ocznej to trzy charakterystyczne objawy tej choroby.

2, widoczny relaks zaćmienia, wyraźny. Czasami połowa gałki ocznej jest zakryta w ustalonej pozycji.

3, zdolność zamykania powiek i źrenice w celu utrzymania odporności na światło, ale jeśli zamknięcie nie jest kompletne, może wystąpić suchość rogówki.

4, chore koty na górnych powiekach, mrugnięcie. Kiedy pojawia się varus z powodu opadających powiek, łzy nie wystarczą. Rozwój naczyń krwionośnych spojówek jest niepewny. Czas przychodzi, często po południu lub wczesnym rankiem. Picie alkoholu lub nitrogliceryny może wywołać atak bólu głowy. Bóle głowy są często ograniczone do tej samej strony.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie TK oka i okolicy krzyżowej Badanie czynności oka

Diagnoza:

1. Diagnozę można postawić zgodnie z trzema głównymi objawami i klinicznymi procesami zwężenia, opadającymi powiekami i inwazją gałki ocznej.

2. Jeśli uszkodzenie istnieje na drodze od zwoju szyjki macicy do gałki ocznej, leczenie może osiągnąć zadowalające wyniki. W tym czasie podaje się 1–2% adrenaliny, jeśli widać rozszerzoną plwocinę, uszkodzenie znajduje się na ścieżce od zwojów szyjnych górnej do nerwu obwodowego (obwodowy zespół Hornera).

3. W przypadku centralnego zespołu Hornera niewielka ilość noradrenaliny jest wytwarzana w sposób ciągły przez pozostałe włókna nerwu pozwojowego, a źrenica otrzymuje 1–2% adrenaliny.

Badanie pomocnicze: badanie CT klatki piersiowej w celu wykluczenia zmian śródpiersia.

Diagnostyka różnicowa

Chorobę należy odróżnić od zapalenia tęczówki. Jeśli jest to zapalenie tęczówki, wystąpi szczególny ból, przekrwienie tęczówki i strach przed światłem. Zespół Hornera nie objawia się tymi objawami.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.