Zjawisko zatłoczenia oka niedowidzącego

Wprowadzenie Jednym z oznak niedowidzenia jest to, że zdolność rozpoznawania pojedynczej czcionki jest znacznie większa niż czcionki tej samej wielkości, ale ułożonej w rzędzie. Zjawisko to nazywa się zatłoczeniem.

Przyczyna

Przyczyna choroby

Obecnie stosuje się klasyfikację von Noordena, która dzieli niedowidzenie na pięć następujących typów: niedowidzenie zeza, niedowidzenie refrakcyjne, niedowidzenie anizometropijne, niedowidzenie niedowidzące i wrodzone niedowidzenie. Dale sugeruje, że niedowidzenie spowodowane zaburzeniami widzenia, które występują podczas wrażliwego okresu rozwoju wzroku od urodzenia do 6. roku życia, nosi nazwę niedowidzenia rozwojowego. Niedowidzenie rozwojowe obejmuje zez, błąd refrakcji, anizometropię, niedowidzenie pozbawienia formy, z wyłączeniem wrodzonej niedowidzenia (ryc. 1).

1. Niedowidzenie zezowe

Po wystąpieniu zeza dwoje oczu nie może jednocześnie patrzeć na określony cel, a obraz obiektu tego samego obiektu nie może spaść jednocześnie w odpowiednim punkcie siatkówki obu oczu, powodując w ten sposób podwójne widzenie. Ponadto, gdy pojawia się zez, obustronna plamka patrzy na różne cele Z powodu funkcji fuzji centrum mózgu zachodzi na dwa różne cele, na które patrzą dwoje oczu, co jest mylące. Podwójne widzenie i splątanie spowodowane zezem powodują ekstremalny dyskomfort dla pacjenta, a centrum wzrokowe aktywnie tłumi impuls wzrokowy na wejściu żółtej plamki rumieniowej. Gdy plamka jest w stanie stłumionym przez długi czas, doprowadzi to do wystąpienia zez niedowidzenia zezowego.

Zez jednooczny jest podatny na niedowidzenie, podczas gdy na przemian zez ma naprzemienne spojrzenie i naprzemienne hamowanie w obu oczach, a jego zahamowanie jest tymczasowe, dlatego trudno jest uzyskać amblyopię.

Występowanie esotropii jest wcześniejsze, często występuje przed utworzeniem obuocznej funkcji jednoocznej, więc łatwo jest wystąpić niedowidzenie. Zewnętrzny zez ma na ogół późny początek, a rumień zeza jest mniej poważny, a po skorygowaniu zeza łatwo jest przywrócić funkcję obuocznego jednoocznego.

Ta niedowidzenie jest konsekwencją zeza, wtórnego, funkcjonalnego, a zatem odwracalnego, z dobrym rokowaniem. Jednak im wcześniej wystąpi zez, tym głębszy jest stopień niedowidzenia, a jeśli nie zostanie on leczony na czas, możliwość wyleczenia jest niewielka.

Amblyopia zeza ma cztery następujące punkty:

(1) Esotropia ma większą częstość niedowidzenia niż egzotropia.

(2) Stały zez ma większą częstość niedowidzenia niż sporadyczny zez.

(3) Częstość występowania niedowidzenia jest wysoka, gdy zez występuje przed 3 rokiem życia, a niedowidzenie nie jest łatwe do wyleczenia.

(4) Im dłuższy czas zeza jednoocznego, tym głębszy stopień niedowidzenia.

2. niedowidzenie refrakcyjne (ametmpic amhlyopia)

Niedowidzenie refrakcyjne występuje częściej w nadwzroczności i astygmatyzmie średniego wzrostu Ponieważ od kluczowego okresu rozwoju wzroku (od 3 lat) i okresu wrażliwości (przed 6 lat) nie podano prawidłowej optometrii, obraz na siatkówce jest zawsze Niejasne centrum mózgu długo akceptuje ten niejasny bodziec i przez długi czas może tworzyć niedowidzenie. Ten rodzaj niedowidzenia jest równy lub zbliżony do dwojga oczu, nie występuje zaburzenie fuzji obuocznej i nie powoduje głębokiego zahamowania plamki żółtej, dlatego po założeniu odpowiednich okularów poprawi się ostrość widzenia obu oczu, co jest najlepszym rodzajem efektu niedowidzenia.

Powodem, dla którego astygmatyzm powoduje niedowidzenie, jest to, że promienie krzywizny rogówki dwóch południków prostopadłych do siebie nie są równe, a obraz obiektu zewnętrznego przechodzi przez układ refrakcyjny oka, zwłaszcza rogówki, i nie może utworzyć punktu ogniskowego na siatkówce, ale tworzy linię ogniskową, niezależnie od oka. Jak dostosować, siatkówka nie zawsze może tworzyć wyraźny obraz, a tak zwana południkowa niedowidzenie liniowe powstanie w długim czasie.

3. niedowidzenie anizometropowe

Dioptrii obu oczu nazywa się anizometropia. Większość z nich to dalekowzroczność, różnica między lornetkami wynosi 1,50D, a różnica między cylindrami wynosi 1,0D. Ponieważ anizometropia jest zbyt duża, klarowność obrazu i rozmiar siatkówki w obu oczach są różne (różnica między dioptrią każdego oka wynosi 1,0D, rozmiar obrazu obuocznego wynosi 2%), a środek oka łatwo zaakceptować. Na pierwszy rzut oka obraz obiektu z gałki ocznej z dużym błędem refrakcyjnym jest tłumiony, a obraz oka o większym stopniu dioptrii jest tłumiony, tworząc niedowidzenie. Nawet jeśli błędy refrakcji dwóch oczu zostaną całkowicie skorygowane, wielkość obiektów utworzonych na siatkówkach dwóch oczu nie jest równa. Gdy różnica między rozmiarem obiektów przekracza 5%, centrum wizualnemu trudno jest połączyć duże i małe obiekty w jedno. . Dlatego tworzenie niedowidzenia anizometropowego jest wynikiem obrazu siatkówki dwojga oczu, a aktywne hamowanie błędu refrakcji centralnej fuzji jest wynikiem wyższego obrazu oka.

Anizometropia krótkowzroczna nie jest łatwa w tworzeniu niedowidzenia, ponieważ pacjent często używa jaśniejszego oka do widzenia dalekowzrocznego i niedowidzącego z większym stopniem krótkowzroczności. Ich natura polega głównie na spojrzeniu centralnym lub paracentralnym. Po korekcji refrakcji ostrość wzroku może ulec poprawie, jednak jeśli anizometropia jest zbyt duża, oczy będą miały wyraźnie nierówne widzenie, a centrum wzrokowemu trudno jest połączyć obrazy siatkówki obu oczu. Nie można utworzyć jednego oka, wówczas poważniejszy stopień krótkowzroczności powoduje niedowidzenie.

Już w 1932 r. Ames określił nierówności obuoczne teoretycznie i klinicznie jako niezależne pole. Lancaster przeprowadził systematyczne badanie nierówności obrazu. Obecnie istnieje wiele instrumentów do badania obrazów lornetkowych w obcych krajach, obecnie szeroko stosowana jest tabela kontrolna nierówności opracowana przez Su Shihana, ale może ona tylko sprawdzić aberrację siatkówki obu oczu i nie może określić progu utrzymania zespolenia i widzenia stereoskopowego. Celem kontroli niespójności obuocznej jest określenie progu rozbieżności obuocznej pozwalającego na utrzymanie funkcji pojedynczego widzenia obuocznego. Chiński Liu Yannian i Yan Shaoming zastosowali widzenie lornetkowe w pierwszorzędnym widoku symultanicznym, dwupoziomowym zespoleniu, trójwymiarowej stereoskopowej klasycznej teorii oraz czerwono-zielonej zasadzie uzupełniającej zaprojektowali i opracowali „Kartę kontrolną nierówności obrazu podwójnego oka” w celu rozwiązania trzech elementów jednocześnie. Problemem funkcji aberracji jest funkcja aberracji siatkówki, funkcja aberracji lornetkowej oraz funkcja aberracji stereoskopowej lornetki.

4. Niedowidzenie niedowidzenia

W krytycznym okresie rozwoju wzroku niemowląt i małych dzieci (przed 3. rokiem życia) niedowidzenie spowodowane keratopatią, wrodzoną zaćmą, całkowitym opadaniem powiek i chorobami oczu nazywa się niedowidzeniem niedowidzenia. Ponieważ występuje w krytycznym okresie rozwoju wzroku niemowląt i małych dzieci, spowoduje bardzo poważne uszkodzenie wzroku. Dlatego konieczne jest podkreślenie wczesnego usunięcia czynników deprywacji i jak najszybszego leczenia niedowidzenia, w przeciwnym razie niedowidzenie stanie się nieodwracalne. Według von Noordena dzieci w wieku powyżej 8 lat są w zasadzie dojrzałe i mogą oprzeć się rozwojowi niedowidzenia bez niedowidzenia.

5. Wrodzona niedowidzenie (wrodzona niedowidzenie)

Obecna patogeneza jest nadal niejasna. Von Noorden spekulował, że krwawienie plamki żółtej i szlaku wzrokowego może wystąpić z powodu ostrego porodu, dystocji, położnictwa itp., Które mogą wpływać na normalny rozwój funkcji wzroku i powodować niedowidzenie, podczas gdy obserwacja kliniczna wytrzymałości kasztanowca, obserwacja, znaleziona siatkówka noworodkowa Krwotok plamkowy może być szybko wchłaniany i nie powoduje niedowidzenia.

Niektóre wrodzone niedowidzenie jest wtórne do wrodzonego oczopląsu mikroskopowego. Częstotliwość drżenia jest wysoka, amplituda jest niewielka i trudno ją zaobserwować. Można ją znaleźć tylko pod mikroskopem dna oka. Ponieważ gałka oczna jest często w stanie wysokiej częstotliwości i drżenia drobne, plamki żółtej nie można naprawić. I produkuj niedowidzenie.

Świder kukurydziany traktuje niedowidzenie mikrotropii jako osobny rodzaj niedowidzenia. Ponieważ pojawienie się mikro zeza nie jest łatwe do znalezienia, czas wizyty jest późny, fovea plamki żółtej jest w stanie zahamowania przez długi czas i najprawdopodobniej spowoduje silne spojrzenie skierowane na bok. Zgodnie z anatomicznymi i fizjologicznymi cechami siatkówki, dołek plamki żółtej ma najwyższą ostrość widzenia, a ostrość wzroku nieznacznie zmniejsza się od dołka. Jeśli przez dłuższy czas używane jest oko przyśrodkowe, dołek jest hamowany przez długi czas i powoduje niedowidzenie.

(dwa) patogeneza

Niedobór wzrokowy

Wiesel i Hubel po raz pierwszy opublikowali zmiany fizjologiczne w korze wzrokowej i zmiany histologiczne w bocznym ciele żaroodpornym spowodowane niedostatkiem widzenia spowodowanym zszyciem powiek niedojrzałym kociętom. Eksperymenty te wskazują, że zszycie jednostronnych powiek w ciągu 12 tygodni po urodzeniu może znacznie zmniejszyć komórki korowe, które są stymulowane przez pozbawione oka i połączone z obiema oczami. Zmiany funkcjonalne zachodzą w centrum wzrokowym, podczas gdy zmiany histologiczne występują w zewnętrznym jądrze genikulacyjnym na poziomie komórkowym pozbawionym wkładu ocznego. Komórki pozbawione oka są znacznie mniejsze niż normalne oko. Prace Wiesel i wsp. Wzbudziły szerokie zainteresowanie naukowców. Laboratoria chętnie podążają tym tropem, ale uzyskane wyniki są również niespójne ze względu na różne typy zwierząt doświadczalnych.

2. Interakcja obuoczna

Innym ważnym czynnikiem w powstawaniu niedowidzenia jest interakcja obu oczu. W normalnych warunkach komórki obuoczne znajdujące się w bocznym członku lub korze są w równowadze. Kiedy nieprawidłowe widzenie pojawia się we wczesnym okresie życia, komórki pozbawione oka mają niekorzystny wpływ na konkurencję między dwoma oczami, a zatem wzrost jest utrudniony. Dzieje się tak, gdy wizualne nakłady obu oczu nie są równe, na przykład między jednostronnym szwem powieki lub dalekowzroczną anizometropią, wyraźnym obrazem oka pozbawionego oka i rozmytym obrazem oka pozbawionym oka lub większym w dioptrii. Występuje konkurencja. Obraz utworzony na plamce oka zeza jest również inny niż na plamce oka, co również powoduje konkurencję. Eksperymenty na zwierzętach i przypadki kliniczne wykazały, że w mechanizmie powstawania niedowidzenia bierze również udział konkurencja obuoczna. Dwustronna niedowidzenie pozbawienia jest wynikiem dwustronnej wrodzonej zaćmy, gęstego zmętnienia rogówki lub nieskorygowanej dwustronnej nadwzroczności oraz jednostronnej niedowidzenia z powodu zeza, anizometropii, jednostronnej zaćmy i niedowidzenia okultystycznego Powstaje przez połączenie braku formy i nienormalnej interakcji obu oczu.

3. Aktywne hamowanie kory mózgowej

W ostatnich latach niektóre wstępne doniesienia eksperymentalne z biologii i farmakologii potwierdziły aktywne hamowanie kory mózgowej w niedowidzeniu rozwojowym.

(1) Dowód fizjologiczny: Uważa się, że główne oko zwierzęcia ma czynny wpływ hamujący korę na jednostronną niedowidzenie rozwojowe. Na przykład Kratz poinformował, że usunięcie zdrowego oka po 5 miesiącach pozbawienia wzroku umożliwiło natychmiastowe zwiększenie ilości pozbawionego oka z jazdy tylko 6% wizualnych komórek korowych do jazdy 31%. Wskazuje to, że dominujące oko hamuje funkcję napędzanych komórek, które są pozbawione oka. Po usunięciu oka głównego pozbawione oko szybko odzyskało swoją funkcję, ale nie osiągnęło pierwotnego poziomu.

(2) Dowody farmakologiczne: dożylna bikukulina u zwierząt może reagować na komórki korowe mózgu, które nie reagują na pozbawienie oka, w celu zmniejszenia hamowania układu wzrokowego na wszystkich poziomach. Eksperymentator może przywrócić 60% połączenia między korą mózgową a pozbawionym oka. Niestety dożylna linia bicucul może powodować drgawki. Dożylny nalokson u zwierząt pozbawionych wzroku może przywrócić od 45% do 50% komórek korowych w celu uzyskania widzenia obuocznego.

Sprawdź

Percepcja światła

Zdecydowana większość pacjentów widzi mapę oka przez ciemne szkło, widzenie jest zmniejszone o kilka linii, ale niektóre niedowidzenie nie jest możliwe, ciemne szkło nie jest widoczne przed niedowidzeniem może zobaczyć tę samą linię widzenia, czasami widzenie może nawet Jest poprawa. W słabym i słabym świetle ostrość wzroku niedowidzącego oka niewiele się zmienia. Von Noorden i Burian stwierdzili, że umieszczenie filtra gęstości przed normalnym okiem zmniejszyło widzenie o 3 do 4 linii, ale umieściło tę samą gęstość filtra przed zezmatycznym niedowidzeniem (obejmującym główne oko), a widzenie nie uległo zmianie lub zostało jedynie nieznacznie ograniczone. Gdy filtr o tej samej gęstości zostanie umieszczony przed oczami niedowidzenia organicznego (centralna choroba siatkówki i jaskra itp.), Ostrość wzroku jest zmniejszona. Dlatego uważają, że zastosowanie filtra o neutralnej gęstości może zidentyfikować ostrość widzenia spowodowaną odwracalną niedowidzeniem i zmianami organicznymi. Później naukowcy odkryli, że niektóre odwracalne niedowidzenie bez zmian organicznych, takie jak niedowidzenie organiczne, w badaniu filtra o neutralnej gęstości, widzenie jest również znacznie zmniejszone. Przyczyna tego była niejasna, dopóki Hess nie zbadał funkcji wrażliwości na kontrast (CSF) zeza i niedowidzenia anizometropowego przy słabym oświetleniu, i stwierdził, że odpowiedzi w obu grupach były różne. CSF niedowidzenia zezowego wzrasta do tego samego poziomu co normalne oko przy słabym oświetleniu, ale niedowidzenie anizometropijne ma niższy CSF przy słabym oświetleniu niż normalne oko i jest takie samo jak uszkodzenie organiczne. Wyniki te sugerują, że filtr o neutralnej gęstości może jedynie identyfikować zez i niedowidzenie organiczne i nie może identyfikować anizometropii i niedowidzenia organicznego.

2. Czułość kontrastu

Badanie czułości kontrastu (CSF) jest jedną z metod sprawdzania funkcji kształtu. Funkcja wizualna jest oceniana przez pomiar kontrastu czerni i bieli wymaganego przez widza do identyfikacji siatek sinusoidalnych o różnych częstotliwościach przestrzennych. Odzwierciedla on nie tylko zdolność rozdzielczą celu wizualnego na małych obiektach, ale także odzwierciedla zdolność rozdzielczą gruboziarnistego celu, dzięki czemu może lepiej odzwierciedlać funkcję wzrokową, znacznie bardziej czułą niż kontrola ostrości wzroku. Rogers zbadał CSF dzieci z niedowidzeniem i znalazł liniowy związek między ostrością wzroku a CSF. Gdy widzenie jest zmniejszone, CSF jest również niski, a wysoki pik krzywej przesuwa się w lewo (do końca niskiej częstotliwości przestrzennej). Kiedy ostrość wzroku niedowidzenia osiągnęła 20/20, nadal istnieje znacząca różnica w CSF między okiem pierwotnym i niedowidzącym, a CSF pierwotnego oka niedowidzącego jest nadal niższa niż w oku pierwotnym. Zarówno zez, jak i niedowidzenie anizometropowe mają to zjawisko. Hess stwierdził, że CSF niedowidzenia pozbawienia formy różniły się znacząco od zeza i anizometropii. Wrażliwość tych pierwszych na stałe i ruchome optotypy była bardzo niska. W niektórych przypadkach zaobserwowano jedynie ruch obiektów w polu widzenia, ale nie można było odróżnić specyfiki. Bariera

3. Stłoczenie

Jednym z oznak niedowidzenia jest to, że zdolność rozpoznawania pojedynczej czcionki jest znacznie większa niż czcionki tej samej wielkości, ale ułożonej w rzędzie. Zjawisko to nazywa się zatłoczeniem. Hilton odkrył, że dzieci z niedowidzeniem mogą mieć normalne lub prawie normalne widzenie na jedno słowo. Niedowidzenie można znaleźć tylko poprzez zbadanie linii w linii. Dlatego wyniki badania pojedynczą czcionką nie mogą odzwierciedlać rzeczywistej sytuacji niedowidzenia.

Około jedna trzecia niedowidzenia rozwojowego nie jest początkowo zatłoczona, ale nagle pojawia się podczas leczenia. Każde oko niedowidzące ma dużą różnicę w czcionce linii i rozpoznawaniu pojedynczej czcionki. Im niższa linia wzroku, tym mniejsza różnica między nimi, a niektóre są niesamowite. Na przykład w niektórych przypadkach czcionka liniowa rozpoznaje tylko 6/30, a pojedyncza czcionka ma zdolność rozpoznawania 6/6. Tabela pojedynczych słów E wynosi 0,6, co stanowi zaledwie około 0,25 listy słów w linii. Wynika to z tego, że kontury sąsiadujących ze sobą optotypów wpływają na siebie.

Początkowo sądzono, że stłoczenie było widoczne tylko w niedowidzeniu i było charakterystyczne dla pacjentów z niedowidzeniem. Tommila nie zgodził się i pomyślał, że zjawisko zatłoczenia jest związane z poziomem widzenia. Im gorsze widzenie, tym poważniejsze jest zatłoczenie. Zjawisko to może być również spowodowane pogorszeniem widzenia z powodu innych chorób oczu. Jednocześnie sztuczne zjawiska (rozmycie widzenia soczewkami) mogą również powodować to zjawisko.

Wykorzystanie wykresu oka Snellena jako podstawy do badania stopnia niedowidzenia i efektu terapeutycznego nie jest całkowicie odpowiednie, szczególnie w przypadku głębokiej niedowidzenia, ponieważ wykres oka Snellena zawiera tylko 1 do 3 słów o długości od 0,1 do 0,3 linii, co jest łatwe do zapamiętania ze względu na małą liczbę słów. Niełatwo wywołać zatłoczenie. Aby przezwyciężyć te niedociągnięcia, Tommila zaprojektowała nowy typ wykresu oka z równą liczbą słów w wierszu. Używając wykresu ocznego Snellena i nowego zegarka do testowania i porównywania 84 dzieci z niedowidzeniem, stwierdzono, że tylko u dzieci z ostrością wzroku 0,05-0,1 wyniki tych dwóch różnych słów E. były znacząco różne. 5,8 razy, pojedyncza tablica słów E o wartości 0,6 to tylko około 0,25 listy słów w rankingu E.

Pacjenci z niedowidzeniem rozwojowym powinni mieć dwa rodzaje kontroli ostrości wzroku czcionką pojedynczą i czcionką rangową. Celem leczenia niedowidzenia jest przywrócenie normalnego widzenia czcionki linii. Czcionki liniowe o nieprawidłowym wzroku nie mogą być liczone jako lekarstwo na niedowidzenie. Po okresie leczenia, jeśli moc rozpoznawania pojedynczej czcionki stanie się normalna, a ostrość wzroku czcionki linii będzie nadal nienormalna, rokowanie jest złe, a uzyskanej ostrości wzroku nie można utrzymać. Im większa różnica między nimi, tym gorsze są prognozy, a różnica między nimi jest stopniowo zmniejszana, rokowanie jest dobre.

Pod koniec leczenia obecność lub brak zatoru ma znaczącą wartość przy określaniu rokowania. Sprawdzanie zatłoczenia jest istotne klinicznie i powinno być rutynowo przeprowadzane.

4. Uwaga na przyrodę

U pacjentów z niedowidzeniem istnieją dwie różne właściwości spojrzenia, a mianowicie spojrzenie centralne i paracentralne. Można to sprawdzić za pomocą projekcji. Zasłaniając zdrowe oko, pacjent patrzy bezpośrednio na czarną gwiazdę w lustrze projekcyjnym okiem niedowidzącym, a badacz obserwuje, czy czarna gwiazda w lustrze projekcyjnym znajduje się bezpośrednio na dołku chorego oka. Środek plamki nazywany jest środkiem spojrzenia, a środek dołka nazywany jest środkiem środka.

Jeśli chodzi o klasyfikację spojrzenia z boku, opinie różnych rodzin są różne. Malik używa lustra projekcyjnego, aby połączyć klasyfikacje każdej rodziny w bardzo szczegółową i kompleksową taksonomię. Jednak ta klasyfikacja jest zbyt skomplikowana i skomplikowana i nie nadaje się do zastosowań klinicznych. Zgadzamy się użyć lustra projekcyjnego, aby sklasyfikować naturę spojrzenia na 4 typy: 1 centralne spojrzenie - dołek plamki żółtej znajduje się w środku czarnej gwiazdy, a jeśli dołek porusza się nieznacznie na czarnej gwiazdce, ale nie rozciąga się od czarnej gwiazdy, patrzy na niestabilne centrum; 2 boczne wklęsłe spojrzenie - fovea znajduje się na zewnątrz czarnej gwiazdy, ale w obrębie pierścienia 3 °; 3 spojrzenie plamki - fovea między pierścieniem 3 ° i pierścieniem 5 °; 4 spojrzenie peryferyjne - fovea na krawędzi plamki Pomiędzy dyskami optycznymi, czasami po nosowej stronie dysku optycznego. Ta klasyfikacja jest prosta i łatwa do zapamiętania, a także zgodna z zastosowaniami klinicznymi i naukowymi.

Paracentralne spojrzenie może być poziome lub pionowe i może być stabilne lub migrujące. Im dalej od dołka, tym większa migracja. Prognozy dotyczące migrującego spojrzenia przyśrodkowego są lepsze niż w przypadku stabilnego spojrzenia przyśrodkowego. Ogólna tendencja jest taka, że ​​im bardziej punkt widzenia znajduje się od dołka, tym gorsze jest widzenie niedowidzącego oka.

Osoby bez lustra projekcyjnego mogą użyć latarki, aby porównać kąty Kappa obu oczu i ocenić, czy oko niedowidzące jest fiksacją centralną, czy fiksacją środkową. Jeśli centrum patrzy, odbicie światła rogówkowego musi znajdować się w tym samym położeniu obu oczu, co wskazuje, że rozmiar kąta Kappa dwóch oczu jest dokładnie taki sam jak „dodatni” i „ujemny”. Jeśli spojrzysz na środek boku, zauważysz znaczącą różnicę w kącie Kappa między dwojgiem oczu. Latarka służy do oceny charakteru spojrzenia, metoda jest prosta i łatwa i nie jest potrzebny żaden specjalny sprzęt, ale wynik nie jest absolutnie dokładny, a wyjątkowo łagodny wzrok z boku jest trudny do wykrycia.

Częstość występowania paracentralnego spojrzenia zgłaszanego przez zagraniczne kraje jest wyjątkowo niespójna (23% do 82%).

Sprawdzanie charakteru spojrzenia ma ważne implikacje kliniczne dla oceny rokowania i kierowania leczeniem. Jeśli chorego oka nie można zmienić w centralne spojrzenie, szanse na postęp wzrokowy są niewielkie. Nie oznacza to, że widzenie powróci do normalnego i trwałego po skierowaniu punktu patrzenia na środek, ale nie można zaprzeczyć, że centralna fiksacja jest podstawą do uzyskania standardowego widzenia.

Badanie refrakcji

Retinoskopię wykonano przy porażeniu mięśni rzęskowych.

2. Badanie dna oka

Niezwykle ważne. Przede wszystkim należy wykluczyć choroby dna oka, które powodują niedowidzenie. Jeśli dno jest prawidłowe, a pacjent ma historię lub wyniki kliniczne (takie jak zez), prawdopodobne jest, że rozpoznanie niedowidzenia rozwojowego jest prawidłowe.

Diagnostyka różnicowa

Niedowidzenie refrakcyjne: Oba oczy mają wyraźną nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm i nie mogą być zamazane przez jedno oko, nawet jeśli ostrość wzroku szybko spada.

Prosty astygmatyzm krótkowzroczny: gdy obrazowany jest równoległy promień na głównym południku na siatkówce, a równoległe promienie na innym południku prostopadłym do niego są obrazowane przed siatkówką, ten stan refrakcji nazywamy prostym astygmatyzmem krótkowzrocznym.

Refrakcyjny astygmatyzm krótkowzroczny: Jeśli dwa równoległe promienie główne są obrazowane przed siatkówką, ale ich moc refrakcyjna nie jest równa, nazywamy ten astygmatyzm krótkowzroczny opornym astygmatyzmem krótkowzrocznym.

Łuk krótkowzroczności: Najczęstsza zmiana dna oka w krótkowzroczności. Najmniejszy nie jest łatwy do zobaczenia, duży może osiągnąć rozmiar dysku. Niektóre otaczają dysk optyczny, a nawet docierają do plamki żółtej. Łuk krótkowzroczności nie wpływa na obszar plamki i ma niewielki wpływ na widzenie; ostrość wzroku (w tym widzenia bliży) jest znacznie zmniejszona u osób, które zaatakowały plamkę. Zasadniczo trudno jest ustalić, czy krótkowzroczność nadal trwa, wyłącznie na podstawie kształtu łuku. Jednak zgodnie z obserwacją dna oka, jeśli krawędź jest czysta, można spekulować, że krótkowzroczność ustała; w przeciwnym razie, jeśli krawędź jest nieregularna, rozszerzanie gałki ocznej może być nadal w toku. Kiedy zasięg łuku krótkowzrocznego jest duży, zwłaszcza gdy utworzono stożek twardówki lub staphyloma twardówki, dysk optyczny nie jest idealnym kołem, ale elipsą podłużną z powodu nachylenia kanału wzrokowego. Ponieważ czasowa część brodawki wzrokowej znajduje się dalej od rogówki niż strona nosowa, jest to również przyczyną przechylania powierzchni tarczy wzrokowej.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.