Zmniejszona synteza prostaglandyn

Wprowadzenie Zapalenie prostaty powoduje zmniejszenie wydzielania prostaglandyn (PGF2a) w płynie prostaty, to znaczy zmniejszenie syntezy prostaglandyn. Ponadto leki i cukrzyca mogą również prowadzić do zmniejszenia syntezy prostaglandyn. Przyczyny zapalenia gruczołu krokowego są różne, a różne rodzaje zapalenia gruczołu krokowego mają różne przyczyny. Czynniki zakaźne dominują w patogenezie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego W patogenezie niebakteryjnej prostaty i bólu prostaty czynnik infekcyjny może być czynnikiem indukowanym lub początkowym, a czynniki niezakaźne mogą odgrywać wiodącą rolę. Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest łatwe do postawienia diagnozy ze względu na jego objawy kliniczne i typowe; cechy kliniczne zespołu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego różnią się znacznie i nie są jasne. Wiele objawów, objawów i badań patologicznych dotyczy przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego i ból gruczołu krokowego są często nierozpoznawalne, a radiologia i cewki moczowej mogą być pomocne w diagnozie, ale nie są pewne w diagnozie.

Przyczyna

Przyczyny zapalenia gruczołu krokowego są różne, a różne rodzaje zapalenia gruczołu krokowego mają różne przyczyny. Czynniki zakaźne dominują w patogenezie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego W patogenezie niebakteryjnej prostaty i bólu prostaty czynnik infekcyjny może być czynnikiem indukowanym lub początkowym, a czynniki niezakaźne mogą odgrywać wiodącą rolę.

Czynniki, które mogą odgrywać rolę w patogenezie zapalenia gruczołu krokowego są następujące:

Współczynnik infekcji

(1) Bakterie: drobnoustroje chorobotwórcze w bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego są podobne do bakterii chorobotwórczych powodujących infekcje dróg moczowo-płciowych. Typowymi patogenami są Escherichia coli (E. coli), kilka to Proteus, Klebsiella, Enterococcus itp .; bakterie Gram-dodatnie powodują mniejsze prawdopodobieństwo zakażenia. Bezwzględne bakterie beztlenowe rzadko powodują infekcje prostaty. Rola bakterii Gram-dodatnich w etiologii jest nadal kontrowersyjna, a większość badaczy zgadza się, że enterokoki powodują przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Jednak wiele bakterii Gram-dodatnich, takich jak Staphylococcus, Streptococcus, ococcus i błonica, ma patogenny wpływ na zapalenie gruczołu krokowego, a wielu uczonych wciąż ma wątpliwości. Ostatnio niektórzy badacze uważają, że bakterie Gram-dodatnie rzadko powodują oczywiste zapalenie gruczołu krokowego, z wyjątkiem Enterococcus. W Chinach Staphylococcus aureus jest pospolitą bakterią w kulturze płynów gruczołu krokowego pacjentów, niezależnie od tego, czy różni się od innych krajów, nadal jest skażeniem bakterii cewki moczowej i wymaga dalszego wyjaśnienia. Większość infekcji prostaty jest spowodowana przez jeden spójny patogen, ale czasami przez dwa lub więcej szczepów lub rodzajów bakterii.

Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego może być spowodowane przez wsteczną lub refluksową infekcję moczu po infekcji bakteryjnej. Zainfekowany mocz może zostać zaatakowany przez otwór prostaty do tylnej cewki moczowej. Napływ moczu do prostaty jest częstszy i na pewno odgrywa ważną rolę w patogenach bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego. Niektórzy badacze przeanalizowali morfologię kryształów kamieni prostaty i stwierdzili, że wiele składników w kamieniu nie pojawia się w normalnym płynie prostaty, ale tylko w moczu. Inne mogą obejmować rozprzestrzenianie się bakterii w odbytnicy poprzez bezpośrednie lub limfatyczne rozprzestrzenianie się i zakażenia krwiopochodne.

Niektórzy badacze stwierdzili, że niektórzy pacjenci z przewlekłym bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego mają te same patogeny, co wydzieliny z pochwy u swoich partnerów płciowych, co sugeruje, że bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego może być cofnięte przez cewkę zewnętrzną podczas stosunku płciowego. Wynik infekcji. Pacjenci z Neisseria gonorrhoeae (gonococcus) lub nie-gonokokowe zapalenie cewki moczowej z zapaleniem gruczołu krokowego Neisseria gonorrhoeae jest chorobą o podłożu seksualnym. Stosunek odbytu i odbytnicy bez zabezpieczenia prezerwatywy może powodować zapalenie cewki moczowej, zakażenie dróg moczowo-płciowych lub zapalenie najądrza z powodu bakteryjnego zakażenia jelit, które może również powodować bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego. Wiele bakteryjnych zapalenia gruczołu krokowego jest wynikiem przezcewkowej cewnikowania dróg moczowych i infekcji dróg moczowych.

Droga zakażenia w przypadku niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego i bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego może być:

1 wstępująca infekcja dróg moczowych;

2 rzędy zakażenia tylnej cewki moczowej do rurki prostaty;

3 bakterie odbytnicze rozprzestrzeniają się bezpośrednio lub rozprzestrzeniają przez naczynia limfatyczne do prostaty;

4 zakażenia krwiopochodne.

(2) Mycoplasma i Chlamydia: Przewlekłe niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest niewyjaśnioną zmianą zapalną. Wykazano, że niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest 8 razy większe niż bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego. Niektórzy uważają, że rozkłada się na ureaplasma (ureaplasmas). Urealyticum i Chlamydia trachomatis mogą być czynnikami sprawczymi niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, ale dowody są nadal niewystarczające.

Wielu uczonych uważa, że ​​rozkład moczowych dróg moczowych może być przyczyną tego zapalenia gruczołu krokowego lub może być saprofitami. To, czy Chlamydia trachomatis jest czynnikiem wywołującym zapalenie gruczołu krokowego, jest nadal kontrowersyjne. 40% mężczyzn z nie-gonokokowym zapaleniem cewki moczowej i najbardziej ostrym zapaleniem najądrza poniżej 35 roku życia jest spowodowanych zakażeniem Chlamydia trachomatis, a około 1/3 pacjentów z niebakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego ma zapalenie cewki moczowej. Dlatego może być przyczyną niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, ale wiele badań udowodniło, że nawet jeśli tak jest, nie jest to istotny czynnik.

(3) Grzyby i pasożyty: Zakażenia grzybicze wywołane przez prostatę występują głównie u pacjentów z AIDS. Oporność pacjenta została poważnie uszkodzona i nastąpiło grzybicze zapalenie gruczołu krokowego. Pasożyty wywołujące zapalenie gruczołu krokowego obejmują głównie Trichomonas vaginalis i Schistosomiasis.

2. Czynniki chemiczne

Przyczyny i patogeny niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego są wciąż niejasne. Bakterie chorobotwórcze mogą być patogennymi mikroorganizmami, których nie można ustalić. W ostatnich latach badania kliniczne wykazały, że chlamydia i mykoplazmę mogą być głównymi patogenami przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Lub jest to choroba niezakaźna, a niektórzy spekulują, że może to być „chemiczne” zapalenie gruczołu krokowego spowodowane przez przepływ moczu z powrotem do prostaty.

W ostatnich latach badania wykazały, że pacjenci z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego mają refluks moczowy w prostacie, co może być ważne w przypadku wystąpienia różnego rodzaju zapalenia gruczołu krokowego. Ponadto wielu dorosłych mężczyzn odkryło, że w prostacie znajdują się kamienie w badaniu USG B, ale nie można ich wykryć na zdjęciu rentgenowskim. Analiza kamiennych składników okazała się raczej składnikiem moczu niż składnikiem płynu prostaty. Dlatego spekuluje się, że powstawanie kamieni prostaty wiąże się z refluksem moczu. Kamienie po infekcji mogą długo istnieć w gruczole i nie jest łatwo wyeliminować je jako infekcję. Niektóre osoby badały wstrzykiwanie roztworu proszku węglowego do pęcherza moczowego pacjenta przed prostatektomią, a następnie znalazły gruczoł w gruczole i cewnik w wyciętej próbce prostaty; pacjent niebakteryjny z powodu zapalenia gruczołu krokowego najpierw wstrzyknął roztwór proszku węglowego do pęcherza, a następnie wykonał po 3 dniach. Masaż prostaty, istnieje wiele makrofagów w płynie prostaty zawierającym cząsteczki węgla; niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego i pacjenci z bólem prostaty w angiografii pęcherza moczowego stwierdzili, że odpływ moczu jest bardzo poważny, rozwój prostaty i wytrysk można zaobserwować. Dlatego uważa się, że czynniki chemiczne spowodowane przez odpływ moczu w prostacie mogą być ważną przyczyną patogenezy niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego.

Badania wykazały, że odpływ moczu do gruczołu krokowego jest ważnym czynnikiem, wpływającym na metabolizm pirymidyny i puryny, zwiększającym stężenie kwasu moczowego i powodującym zapalenie gruczołu krokowego, częstość występowania niebakteryjnej prostaty i poziom kwasu moczowego w wydzielaniu gruczołu krokowego. Zgodnie z powyższą teorią allopurynol stosuje się w leczeniu niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego. Jednak niektóre badania wykazały, że wbrew powyższym wynikom.

3. Czynniki odporności

Badania immunologiczne nad zapaleniem gruczołu krokowego można prześledzić od początkowych badań immunoglobulin w płynie gruczołu krokowego, odkrycia bakterii pokrytych przeciwciałem i obecności przeciwciał przeciw prostacie. Niedawne zastosowanie modeli zwierzęcych do skutecznego modelowania zapalenia gruczołu krokowego jest procesem odpowiedzi autoimmunologicznej. Co zachęcające, badanie wykazało, że produkty bakteryjne zapewniają początkową stymulację antygenową podczas wystąpienia zapalenia gruczołu krokowego, powodując późniejszą odpowiedź immunologiczną.

(1) Bakterie pokryte immunoglobulinami: W 1979 r. Thomas opublikował artykuł stwierdzający, że wykrywając przeciwciała pokryte w moczu, odmiedniczkowe zapalenie nerek można odróżnić od zapalenia pęcherza moczowego u 35 pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek W 34 przypadkach przeciwciała były pokryte bakteriami. Tylko 20 przypadków bakterii opłaszczonych przeciwciałem wykryto u 20 pacjentów z zapaleniem pęcherza moczowego. W ten sposób można odróżnić górne drogi moczowe od infekcji dolnych dróg moczowych. Kolejne badania 14 normalnych osób i 51 przypadków nasienia prostaty wykazały, że 25 pacjentów z prostatą może wykryć bakterie pokryte przeciwciałami. Spośród 25 pacjentów 24 wykryło przeciwciała IgA, a 10 znalazło przeciwciała IgG. W nasieniu normalnej populacji nie znaleziono bakterii pokrytych przeciwciałem.

Przeciwciała specyficzne dla bakterii w osoczu: Później przeprowadzono badanie w celu oceny miana przeciwciał przeciw Escherichia coli (E. coli) w osoczu pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego. Meares i wsp. Badali miano przeciwciał aglutynujących w osoczu u pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego spowodowanych przez 25 przypadków Escherichia coli (E. coli) znacznie wyższych niż w grupie kontrolnej. W tym badaniu miano rozcieńczenia w grupie kontrolnej zostało określone jako niereagujące. Kolejne badania wykazały, że u pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego u tych, którzy są skuteczni, miano przeciwciał stopniowo zmniejsza się do normy. I te zabiegi się nie zagoiły, miano przeciwciał stopniowo zmniejszało się do normy. A u tych, którzy nie wyleczyli leczenia, miano przeciwciał pozostało wysokie.

(2) Immunoglobuliny w płynie prostaty: Wiele grup badawczych badało immunoglobuliny w wydzielinach gruczołu krokowego. Pierwsze badanie rozpoczęło się w 1963 r., Kiedy Chodirker i Tomasi po raz pierwszy potwierdzili i jakościowo określili IgG i IgA w normalnym ludzkim płynie prostaty, a późniejsi badacze zastosowali różne techniki w celu wykazania ogólnoustrojowej i lokalnej odpowiedzi immunologicznej w bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego.

Shortliffe i wsp. Zastosowali test radioimmunologiczny na fazie stałej (RIA) do badania odpowiedzi immunologicznych w ostrym i przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego u ludzi. Odkryli wyraźną miejscową odpowiedź przeciwciał w płynie gruczołu krokowego, głównie wydzielniczą IgA, która jest niezależna od odpowiedzi w osoczu i jest specyficzna wobec antygenu dla czynnika zakaźnego. We wczesnym stadium ostrej infekcji prostaty IgG swoiste dla antygenu w osoczu i płynie prostaty wzrosły, a następnie stopniowo zmniejszały się po leczeniu lekiem przez 6 do 12 miesięcy. Poziom IgA swoisty dla antygenu w płynie prostaty wzrósł natychmiast po infekcji i przeprowadzono 12 zabiegów. Po miesiącu będzie powoli spadać, jednak podwyższony poziom IgA w osoczu na początku infekcji zmniejsza się tylko o jeden miesiąc. W przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego, chociaż IgA i IgG swoiste wobec antygenu są podwyższone w płynie prostaty, nie ma dodatniej immunoglobuliny w osoczu. Po przewlekłym indukowanym lekami zapaleniu gruczołu krokowego IgA w płynie prostaty wzrastała przez 1 rok, podczas gdy IgG trwało przez 6 miesięcy. U pacjentów z nieleczonym przewlekłym bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego utrzymano wysoki poziom IgG swoistych dla antygenu płynów prostaty. Określenie poziomów IgA i IgG swoistych dla antygenu w płynie prostaty nie tylko pomaga zdiagnozować zapalenie gruczołu krokowego, ale także pomaga wyjaśnić skuteczność leczenia. Wzrost całkowitej immunoglobuliny został wyjaśniony, a następnym krokiem jest badanie zmian w specyficznych dla bakterii przeciwciałach.

Wczesne badania wykorzystywały profile bakteryjne, aby znaleźć podwyższone specyficzne dla bakterii przeciwciała w płynie prostaty. Badanie wykazało, że immunoglobuliny (w tym IgA i IgG) w płynie gruczołu krokowego pacjentów z niebakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego były umiarkowanie podwyższone, ale nie wykryły przeciwciał specyficznych dla bakterii. W celu ustalenia prawdziwej swoistości immunoglobulin przeciwbakteryjnych w badaniach zbadano swoistość przeciwciał z wykorzystaniem bakterii zakaźnych pacjenta. Naukowcy zidentyfikowali bakteryjne immunoglobuliny, wykrywając wydzielnicze immunoglobuliny. Obejmuje to wykrycie immunoglobulin w moczu po środkowym etapie masażu moczu i prostaty. Badanie obejmowało 14 przypadków bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, 8 przypadków niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego i 11 przypadków osób niezakażonych. We wszystkich grupach IgA i IgG wzrosły po masażu gruczołu krokowego, jednak po wykryciu określonych antybakteryjnych immunoglobulin stwierdzono, że u zdrowych osób i niebakteryjnych pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego immunoglobulina była głównie nieznacznie podwyższona IgG. Wysokie, a u pacjentów z bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego immunoglobuliny, w tym IgA i IgG, są znacznie podwyższone.

Lokalizacja histologiczna immunoglobulin: Przeprowadzono badanie lokalizacji immunoglobulin w prostacie między normalną grupą kontrolną a łagodnym przerostem prostaty. Badania wykazały, że IgG znajduje się głównie w cytoplazmatycznej podstawowej części komórek gruczołowych i w ziarnach wydzielniczych światła przewodu. IgA znaleziono tylko w zróżnicowanych cząsteczkach zlokalizowanych w świetle. W przyszłości badano immunoglobuliny w zapaleniu gruczołu krokowego, w przeciwieństwie do poprzednich badań, immunoglobulinę wykryto tylko u 1 z 21 zdrowych osób z grupy kontrolnej. 57% pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego wykrywa immunoglobuliny w tkance prostaty. IgM jest główną immunoglobuliną, stanowiącą 85%. Główne miejsca osadzania znajdują się wokół komórek gruczołowych, ścian naczyń krwionośnych i komórek gruczołowych, które są sukcesywnie redukowane. IgA wykryto u 35% pacjentów, podczas gdy C4 wykryto u 44% pacjentów. Żaden z nich nie wykrył IgG.

(3) Inne cechy zmienionego statusu odpornościowego: Zakażenie prostaty jest uważane za śmiertelny czynnik niepłodności męskiej. Huleihel M i wsp. Ostatnio badali poziomy cytokin i receptorów cytokin w nasieniu nasiennym niepłodnych mężczyzn z płodnymi mężczyznami i osobami z historią zakażenia linii zarodkowej. W tym badaniu zbadano poziomy IL-1, IL-6, INF-α i ich receptorów w nasieniu. Czynniki te powstają głównie w wyniku reakcji makrofagów na obce antygeny i, w wyniku aktywacji immunoglobulin, występują w przewlekłych reakcjach zapalnych. Te odpowiedzi immunologiczne mogą być kontrolowane przez rozpuszczalne receptory cytokin, w tym receptory TNF i antagonistów receptora IL-2. Autorzy nie wykryli zmian w poziomach IL-1, IL-6 i TNFα. Jednak wykrycie receptorów TNFα-1 i antagonistów receptora IL-1 ujawniło zmniejszenie częstości występowania receptorów TNF-1 u pacjentów z wywiadem zakażenia, podczas gdy stężenie antagonistów receptora IL-1 było znacznie podwyższone. Rozpuszczalne receptory TNF-1 mają tendencję do wzrostu odpowiedzi immunologicznej, co można uznać za zapalenie gruczołu krokowego to zmieniony proces odpowiedzi immunologicznej. Inne badania wykazały, że IL-8 jest znacznie podwyższony w nasieniu i płynie prostaty u pacjentów z oligozoospermią.

(4) Odpowiedź autoimmunologiczna: Stwierdzono, że obecność przeciwciał przeciwko antygenowi prostaty można uznać za dowód, że niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą autoimmunologiczną. Badania wykazały, że w tkance gruczołu krokowego pacjentów z BPH występują przeciwciała skierowane przeciwko antygenowi swoistemu dla prostaty (PSA).

(5) Model zwierzęcy: W 1984 r. Pacheco-Rupil zwrócił komórki śledziony szczurów, które immunizowano ekstraktem prostaty 30 dni wcześniej, zwracając szczury Winstar. Potwierdzono, że limfocyty T są wymagane podczas rozwoju zapalenia gruczołu krokowego. Kolejne badania potwierdziły, że zapalenie gruczołu krokowego nie zostało zainicjowane przez immunizację przeciwciałami przeciw ekstraktom prostaty. Stosując ten sam model, stwierdzono, że podczas odpowiedzi zapalnej występowała aktywacja i degranulacja komórek tucznych. W spontanicznym zapaleniu gruczołu krokowego u szczurów Winstar gęstość włókien gruczołu krokowego, gęstość komórek tucznych i odpowiedź zapalna wzrastają z wiekiem, a degranulacja włókien nerwowych sąsiadujących z komórkami tucznymi jest szczególnie oczywista, podczas gdy komórki tuczne są z dala od włókien nerwowych, Zjawisko to nie wystąpiło, a zjawisko to sugeruje proces neuroimmunomodulacji.

PSA jest antygenem tkankowo swoistym, a interakcja między antygenami tkankowo swoistymi a limfocytami T grasicy jest głównie spowodowana brakiem lub brakiem reakcji pokrewnych klonów. Stosując tę ​​koncepcję, Tagneli i inni przeżyli przy urodzeniu, przeżyli 3 dni po urodzeniu, przeżyli 7 dni po urodzeniu i wycięli grasicę myszy. Tylko u szczurów, którym usunięto grasicę 3 dni po urodzeniu, rozwinęło się zapalenie gruczołu krokowego. Co więcej, te odpowiednie myszy wytwarzają przeciwciała IgG przeciw prostacie. Dlatego w początkowym procesie immunologicznym pośredniczą limfocyty T, a po nim następuje wytwarzanie przeciwciał. Dalsze badania wykazały, że powrót komórek śledziony T CD4 + od normalnych dorosłych myszy do tych 3 dni po urodzeniu myszy może zapobiec wystąpieniu zapalenia gruczołu krokowego. Jednak komórki śledziony dorastających samców szczurów nie mają tego efektu.

(6) Wpływ czynników immunologicznych na leczenie: Wykorzystując modele zwierzęce, które tworzą odpowiedź autoimmunologiczną, technologię sterydów i androgeny można z powodzeniem stosować w modelu nawracającego zapalenia gruczołu krokowego (szczury Lewisa) w celu zmniejszenia nasilenia reakcji zapalnych. Ponieważ zauważono rolę granulek i uwalniania histaminy komórek tucznych w patogenezie zapalenia gruczołu krokowego, w leczeniu można zastosować niewielką ilość hydrosizyny.

4. Inne istotne czynniki

Poprzednie badania wykazały, że odżywianie hormonem płciowym, historia zakażeń dróg moczowych w przeszłości, stres, czynniki psychiczne, alergie i życie seksualne są potencjalnymi czynnikami zapalenia gruczołu krokowego. W poniższych badaniach dotyczących powiązanych czynników istnieje wiele badań w Europie i Stanach Zjednoczonych, ale nadal nie ma systematycznych badań w Chinach.

(1) Wiek: Wiele badań wykazało, że częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego jest mniejsza niż u starszych mężczyzn. Ostatnio stwierdzono, że zapalenie gruczołu krokowego można zaobserwować u nastolatków w wieku poniżej 20 lat. Jednak niektóre badania wykazały, że starsi pacjenci niż młodzi ludzie mogą być spowodowani starszymi pacjentami z przerostem gruczołu krokowego, a objawy są podobnie źle rozumiane.

(2) Rasa: Biali i czarni Amerykanie nie mieli statystycznie istotnej różnicy w częstości występowania zapalenia gruczołu krokowego.

(3) Region: statystyki USA z lat 1990–1994 wykazały, że częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego w południowych Stanach Zjednoczonych była dwa razy większa niż na północnym wschodzie. Czy jest to spowodowane czynnikami klimatycznymi lub czynnikami seksualnymi? Z powodu definicji zapalenia gruczołu krokowego i niespójności różnych aspektów leczenia różnice w chorobowości regionalnej nie mogą być w wystarczający sposób wyjaśnione.

(4) Aktywność seksualna: niektórzy pacjenci z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego mają dłuższą przerwę seksualną i mniej życia seksualnego niż grupa kontrolna. Więcej badań pokazuje, że seks nieczysty jest ważnym czynnikiem. Ale są też studia. Ankiety przeprowadzone przez Internet wykazały, że życie seksualne nie ma wpływu na zapalenie gruczołu krokowego.

(5) Biopsja prostaty: Zakażenie prostaty jest powikłaniem biopsji prostaty. W bieżącym badaniu stwierdzono, że profilaktyka antybiotykowa u 491 pacjentów poddawanych biopsji odbytnicy była znacznie lepsza niż 1 / d przez 2 tygodnie / d przez 1 tydzień. Mieszkające cewniki i powikłania cukrzycowe są czynnikami ryzyka zakażenia prostaty po biopsji prostaty.

(6) przekrwienie prostaty: prostata z różnych przyczyn zatoru, zwłaszcza zatoru pasywnego, jest ważną przyczyną chorób. Długotrwałe przekrwienie niezakaźne, niemikrobiologiczne, może powodować niespecyficzną reakcję zapalną, przekrwienie jest częste w następujących sytuacjach:

1 życie seksualne nie jest normalne, życie seksualne jest zbyt częste, zmuszone do przerwania stosunku płciowego lub nadmierna masturbacja może spowodować nadmierne przekrwienie prostaty. Jednak nadmierne tłumienie życia seksualnego spowoduje długotrwałe stłumione podniecenie, czego skutkiem będzie pasywne przekrwienie.

2 bezpośrednio uciskają krocze, jazda na rowerze, jazda konna, siedzący tryb życia przez długi czas itp. Mogą powodować przekrwienie prostaty, szczególnie podczas jazdy rowerem.

3 picie, picie może powodować przekrwienie narządów rozrodczych i powodować podniecenie seksualne.

4 masaż zbyt ciężki, masaż prostaty, gdy metoda jest zbyt ciężka lub zbyt częsta itp. Może powodować przekrwienie prostaty, może być przekrwieniem jatrogennym.

5 przeziębienie i zimno, prostata jest bogata w receptory α-nadnerczy, po przeziębieniu może powodować współczulną aktywność nerwów, prowadząc do wzrostu ciśnienia wewnątrz cewki moczowej, utrudniając wydalanie, prostata utrudnia również wydalanie z powodu skurczu, powodując przekrwienie zastoju.

(7) Reakcja alergiczna na wirusa może również powodować stan zapalny.

(8) Czynniki zdrowia fizycznego i psychicznego: niektórzy twierdzą, że współczynnik ten wynosi aż 50%.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Nasienie dehydrogenazy mleczanowej-X

Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest łatwe do postawienia diagnozy ze względu na jego objawy kliniczne i typowe; cechy kliniczne zespołu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego różnią się znacznie i nie są jasne. Wiele objawów, objawów i badań patologicznych dotyczy przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego i ból gruczołu krokowego są często nierozpoznawalne, a radiologia i cewki moczowej mogą być pomocne w diagnozie, ale nie są pewne w diagnozie.

Histologia prostaty jest potrzebna tylko w niektórych rzadkich typach zapalenia gruczołu krokowego, takich jak ziarniniakowe zapalenie gruczołu krokowego. Zmiany histologiczne w przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego nie były specyficzne dla określenia stanu zapalnego jako przyczyny bakteryjnej. Grupa 162 kolejnych przypadków łagodnego rozrostu gruczołu krokowego została chirurgicznie usunięta i stwierdzono, że ma 98% częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego. Zaobserwowano sześć wyraźnych zapalnych typów morfologicznych, ale nie było znaczącej różnicy między dodatnimi i ujemnymi kulturami zakażenia bakteryjnego prostaty. W większości przypadków odpowiedź zapalna ma charakter ogniskowy, obejmując tylko niewielką część całej prostaty, więc biopsja prostaty ma niewielkie znaczenie przewodnie w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego. Hodowla tkanek pobranych z gruczołu krokowego ma niewielką wartość w diagnozowaniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.

Diagnostyka różnicowa

Wydzielina prostaty zawiera wiele wyprysków: wydzielina prostaty zawiera wiele wyprysków i jest jednym z typowych objawów zespołu Reitera, który jest typem choroby charakteryzującej się gorączką, uszkodzeniem skóry i błon śluzowych, zapaleniem cewki moczowej i zapaleniem spojówek. Częściej u dorosłych mężczyzn.

Zwapnienie prostaty: Zwapnienie prostaty, zwłóknienie, jest blizną pozostawioną po zapaleniu prostaty i jest prekursorem kamieni prostaty. Kamieniom prostaty często towarzyszy przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, które zwykle obserwuje się za pomocą ultradźwięków B. Ze względu na specyficzną strukturę prostaty, ogólnie nie ma dobrego leczenia zwapnienia i kamieni. Zwapnienie prostaty (zwłóknienie), kamienie hodują bakterie, więc jest to przyczyną nawracającego zapalenia gruczołu krokowego, którego nie można zignorować.

Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest łatwe do postawienia diagnozy ze względu na jego objawy kliniczne i typowe; cechy kliniczne zespołu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego różnią się znacznie i nie są jasne. Wiele objawów, objawów i badań patologicznych dotyczy przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego i ból gruczołu krokowego są często nierozpoznawalne, a radiologia i cewki moczowej mogą być pomocne w diagnozie, ale nie są pewne w diagnozie. Histologia prostaty jest potrzebna tylko w niektórych rzadkich typach zapalenia gruczołu krokowego, takich jak ziarniniakowe zapalenie gruczołu krokowego. Zmiany histologiczne w przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego nie były specyficzne dla określenia stanu zapalnego jako przyczyny bakteryjnej. Grupa 162 kolejnych przypadków łagodnego rozrostu gruczołu krokowego została chirurgicznie usunięta i stwierdzono, że ma 98% częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego. Zaobserwowano sześć wyraźnych zapalnych typów morfologicznych, ale nie było znaczącej różnicy między dodatnimi i ujemnymi kulturami zakażenia bakteryjnego prostaty. W większości przypadków odpowiedź zapalna ma charakter ogniskowy, obejmując tylko niewielką część całej prostaty, więc biopsja prostaty ma niewielkie znaczenie przewodnie w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego. Hodowla tkanek pobranych z gruczołu krokowego ma niewielką wartość w diagnozowaniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.