Skrócony okres

Wprowadzenie Skrócenie miesiączki jest jednym z objawów klinicznych zespołu okołomenopauzalnego. Przejście kobiet z dojrzałości płciowej do dojrzałości stopniowo doprowadziło do szeregu zmian w ich fizjologii Niektóre kobiety mają objawy tego lub innego, zwanego zespołem około menopauzalnym. Zmiany miesiączkowe, głównie w cyklu miesiączkowym, między miesiączkami lub brak miesiączki lub nieregularne; utrata krwi menstruacyjnej lub nagły wzrost lub nawet poważne krwawienie; przedłużenie lub skrócenie miesiączki. Zmiany w układzie moczowo-płciowym obejmują rozluźnienie dna miednicy, zwiotczenie piersi, przerzedzenie błony śluzowej pochwy, utratę zmarszczek, zmniejszenie wydzielania, ból podczas stosunku płciowego, a niekiedy częste oddawanie moczu, nagłe nietrzymanie moczu.

Przyczyna

1. Neuroprzekaźniki: Badania neuroendokrynne wykazały, że podwzgórze neuroprzekaźnikowe peptydy opioidowe (EOP) adrenalina (NE) i dopamina (DA) są istotnie związane z uderzeniami gorąca. Serotonina (5-HT) pełni funkcje regulacyjne w życiu hormonalnym, sercowo-naczyniowym, emocjonalnym i seksualnym. Donoszono, że dysfunkcja autonomiczna u pacjentów z zespołem okołomenopauzalnym wiąże się ze znacznym spadkiem 5-HT we krwi. Eksperymenty na zwierzętach wykazały ponadto, że poziom podwzgórza 5-HT został znacznie zmniejszony po wycięciu jajników i można go znacznie odwrócić po estrogenie, dlatego uważa się, że objawy dysfunkcji zespołu okołomenopauzalnego mogą wzrosnąć wraz z wiekiem 5-HT. Spadek jest związany. Badania wykazały, że β-endotelina (β-EP) i jej przeciwciała u kobiet po menopauzie są znacznie niższe niż u kobiet w wieku rozrodczym, podczas gdy spadek poziomu przeciwciała β-EP wskazuje, że układ odpornościowy reguluje zaburzenia funkcji neuroendokrynnych i różne neuropsychozy Objawy

2. Czynniki genetyczne: donoszono, że 11 par bliźniaczek ma ten sam czas rozpoczęcia zespołu okołomenopauzalnego, a objawy i czas trwania są również bardzo podobne. Indywidualne cechy osobowości, typy neurologiczne, poziom kulturowy, zawód, relacje międzyludzkie, pochodzenie rodzinne itp. Są związane z początkiem i nasileniem zespołu okołomenopauzalnego. Duża liczba danych klinicznych wskazuje, że osobowość jest wesoła, a typ neurologiczny stabilny, u osób wykonujących pracę fizyczną występuje mniej zespołów okołomenopauzalnych lub objawy łagodniejsze, a objawy ustępują szybciej. Nieprzyjazna osobowość, niestabilny typ neurologiczny, depresja psychiczna lub stymulacja psychiczna, kobiety o wyższym poziomie kulturowym, wyższym statusie społecznym i warunkach życia są bardziej dotkliwe. Wskazuje to, że występowanie choroby może być związane z aktywnością nerwową na wysokim poziomie.

Sprawdź

Powiązana kontrola

Ginekologiczne badanie ultrasonograficzne rutynowe badanie ginekologiczne ginekologiczne sprawdzenie stanu zdrowia

Objawy kliniczne:

1, zmiany menstruacyjne, głównie w cyklu miesiączkowym przedłużone, między lub brak miesiączki lub nieregularne; utrata krwi menstruacyjnej lub nagły wzrost lub nawet poważne krwawienie; przedłużenie lub skrócenie miesiączki.

2, zmiany w układzie moczowo-płciowym to rozluźnienie dna miednicy, opadanie piersi, przerzedzenie błony śluzowej pochwy, znikanie zmarszczek, zmniejszone wydzielanie, bolesne współżycie, czasem częste oddawanie moczu, naglące nietrzymanie moczu i inne objawy.

3, zespół naczynioruchowy, czyli zaczerwienienie, pocenie się, kołatanie serca, zawroty głowy i inne objawy, liczba ataków waha się od kilku sekund do kilku minut.

4, objawy psychiczne, często mają lęk, depresję, pobudzenie, nastrój, temperament, utratę pamięci, nieuwagę, bezsenność i więcej snów.

5, osteoporoza, około 25% kobiet po menopauzie z osteoporozą, bólem pleców, skurczami nóg, bólem mięśni i stawów.

6, skłonny do nieprawidłowego metabolizmu lipidów, miażdżycy, chorób sercowo-naczyniowych i naczyń mózgowych.

Diagnostyka różnicowa

Kobiety w okresie menopauzy są podatne na wysokie ciśnienie krwi, choroby wieńcowe, guzy itp. Dlatego należy wykluczyć choroby sercowo-naczyniowe i choroby organiczne narządów moczowo-płciowych oraz odróżnić je od neurastenii i nadczynności tarczycy. Zespół neurasteniczny: zespół neurasteniczny, znany również jako neurastenia lub zespół osłabienia mózgu, zespół neurastenii to grupa objawów podobnych do neurastenii spowodowanych przez niektóre przewlekłe choroby fizyczne. O jego rozwoju, przebiegu choroby i rokowaniu decyduje sama choroba fizyczna, a wraz z poprawą chorób fizycznych i przywróceniem stanów ogólnoustrojowych znikają objawy podobne do neurastenii.

Nadczynność tarczycy: Nadczynność tarczycy to skrót oznaczający nadczynność tarczycy, która odnosi się do poprawy czynności tarczycy spowodowanej różnymi przyczynami oraz nadmiernego wydzielania hormonu tarczycy (TH), co skutkuje zwiększoną pobudliwością i hipermetabolizmem w układzie nerwowym, krążeniowym i trawiennym organizmu. Główny przejaw zespołu klinicznego. Większość nadczynności tarczycy ma powolny i ostry początek. Częstość występowania wynosi około 31/100 000. Częściej występuje u kobiet. Stosunek mężczyzn do kobiet wynosi około 1: 4-6. Około 495 pacjentów z nadczynnością tarczycy i 416 kobiet, co stanowi 84%. 79 mężczyzn, co stanowi 16%. Może to dotyczyć wszystkich grup wiekowych, w wieku powyżej 20 do 40 lat. Częstość występowania chorób tarczycy jest różna w zależności od regionu: Shanghai First Medical College przeanalizowało 375 przypadków całkowitej liczby hospitalizowanych pacjentów w szpitalu, 585 przypadków choroby tarczycy, w tym 203 przypadków nadczynności tarczycy, co stanowi 34,7%; Pierwszy Szpital Stowarzyszony Zhongshan Medical College 106581 Wśród hospitalizowanych pacjentów było 2070 przypadków choroby tarczycy, z czego 851 przypadków to nadczynność tarczycy, co stanowi 41,1%. Nadczynność tarczycy jest zwykle najczęstszym objawem klinicznym rozlanego wola.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.